Ze vertrok met gave en goed
de jeugddroom achterna
ze zag de bergen en zwarte sneeuw
toen ze hem ontmoette
hij de leider zei de volgeling 
onder de sterren die ik nooit zag
de buitenrand van taal en teken 
werd grillig zen grimmig  
ik herkende haar boodschap niet meer
duidelijk tekende zich een andere wereld
met diepe sporen van afgunst.

Ingrid Lenaerts

Terug van weggeweest
de keuken heeft ze weer lief
na jaren verbanning
de fee heeft hen niet meer nodig
de gouden koets blijft op stal
pompoenen gaan in de soep
zacht van smaak mooi van kleur
bovendien heel lekker
verder om je te laten griezelen
voor de boze geest met hol gezicht
de gemene lach en de brandnde kaars
de stoet halloween heksen doodshoofden
en trawanten
en dat alle smet de onschuld
van een schitterende ora,je pompoen.

Ingrid Lenaerts

De koude blaast haar lokken weg
uit haar gezicht  door nevel omkranst
ze schudt het hoofd meewarig
de wolken ritsen dreigend tussen grijs en blauw
de wind speelt het spel venijnig
vanuit het zuidwesten dreigt storm
een flauwe zon kan de aarde niet verwarmen
Ze is reeds vertrokken naar een andere wereld
verzuurd loopt de lucht dicht boven de horizon
De wind bijt zich vast in de bomen
laat er zijn klaaglied huilen in bogen verdriet
nog enkel regen wacht ons een kille dag in spe.

Ingrid Lenaerts

herinneringen 
aan een zonnige zondag
terwijl herfst al ritselt

in een dorre beuk
zijn goudrood blad lost de band
met de moederstam.

Ingrid Lenaerts

Bang wachten ze af de bewoners
van het kustdorp waterende
het is gaan regenen
de wind zet nog een tandje bij
zit in zijn nieuwste golvenrace
die hij meters hoog zwiept
en uitrolt alles over de dijken

Springtij haalt zijn hoogten
duizelinwekkend als geisers
hopelijk blijft de waterstand onder controle
hoewel de zotte wind geen grenzen kent
in zijn capriolen met de zee
die slaafs haar meester dienen moet.

Ingrid Lenaerts

In mijn hoofd

klatert de echo van je lach

In mijn lijf de pijn

verdriet om afwezigheid

in mijn ziel

je ogen glanzend bij maanlicht

weerkaatsend de schaduw

van wat ik mis

Verkoop mij niet

aan het toeval

dat rondom ons dwaalt als een jakhals

op zoek naar zijn prooi.

Ingrid Lenaerts

De plantage zwijgt
het fruit werd met zorg geplukt
door de blaren de kaalheid
de wind die rukt aan de takken
als een engerd van je welste
Morgen nog een laatste glimp van de zon 
dan komt de herfst zonder erbarmen
weer bij ons wonen  


Ingrid Lenaerts

twee werelden zien 
scherp de gebroken kosmos
het aards paradijs
de werkelijkheid
valt naast gemiste kansen
weer op zijn voeten
een open vlakte
desolaat zweeft daar stilte 
over het moeras.

Ingrid Lenaerts

Herfst in bladerpak
brengt veelkleurig afsterven
in meer nuances 

Ingrid Lenaerts

In schitterend wit pak
harlekijn van verdriet der sterren
daal je langs de wolken neer

Ik zie je ogen vol tranen
wanneer je langs de ladder daalt
op deze slapende aarde.

Je weet van elk onheil
onder elk dak slaapt een kind
dat je wil trroosten

tot de morgen ontwaakt
in elk hart van de nacht
wacht dan een nieuw begin

Ingrid Lenaerts