Het licht flitste binnen
het ogenblik baarde een schokeffect
verblinding op de trappen
een openbaring
dan een spook met staart
in witte lakens
ik dacht niet meer
dat ik nog denken zou
ik snakte  naar adem
alleen de stilte bleef hangen
de schaduw wisselde gedaanten.
ik stond er nog
beteuterd alsof ik hier ooit al was
en toch kende ik de traphal niet
vervreemding op sokken
een raar gevoel.

Ingrid Lenaerts

Een bruin doorbakken muur
daarop de helle zon
ik tel elke  steen in de muur
ik verlies me in dagdromen
middenin het groen in bossen
een merel vliegt voorbij
ik zie een staalblauwe lucht
ik zie de westerschaduw
de kerktoren slaapt
in zijn stille loomheid
Ik volg zijn grote voorbeeld
het is veel te warm
om behoorlijk te denken
ik doezel maar ,zomaar.



Ingrid Lenaerts

Een Vlaamse gaai vecht
om een korst brood op de weg
een ekster rooft ze

Ingrid Lenaerts

Op de trappen zit
een meisje met balonnen
 plots verknalt haar droom.

Ingrid Lenaerts

De zomer was zonder einde
het huis op de spookberg gloeide
in het avondrood
we hoorden de nachtvogels fadderen
onze ramen stonden open
de geur van hars bereikte de kamers
de takken kraakten in hun skelet
de maan stond als een oranje bloem
in de nacht brak de stilte in de vijvers 
kikkers kwaakten hun rockconcert
terwijl de heksen hun sabbat vierden

en wij hadden een wereld lief
tussen de lakens
zonder voorwaarden

Ingrid Lenaerts

Het zwembad feest zijn sociëteit
van nieuwbakken snobs in burgerpak
even nippen aan champagneglas
bijhorende hapjes, pasjes en praatjes.
Dan het sorbet en barbecue
een nieuwe toast en dan de zwempartij.
met en zonder slip of BH
het scoort exentriek en tropical
dit glamourwaterbal
het is cool en flashy
Zo hoor je erbij bij de sociëteit
van poenscheppers en grootdoenerij
de outsider schudt meewarig het hoofd.
ze hebben het al weer bekokstoofd
andermans geld geroofd

Ingrid Lenaerts

Regen roffelt luid
op het platte dak dat druipt
bij  wat zonneschijn

Ingrid Lenaerts

Wanneer Carmela alle lichamelijkheid ontkent

Geput uit een preutse erfenis die ze koestert

Want zij was van haar vader de ongewenste worp

Met horens en scherpe duivelsklauven

Door zijn lief bevestigd in de wilde vereniging

van man en vrouw die ze aanhoorde

Tussen de dunne muren van hun nachten

Kosmische orkanen van hete lijven die weerklonken

Wanneer zij nu tussen de lakens woelt

En zelfs haar verlangens niet in de rij kan houden

Ontsnappen wilde hengsten uit hun stallen

Op zoek naar de voldoening van vervlogen tijden

Wanneer Carmela de morgen ziet verschijnen

Bezweet en verward in haar zotte angsten

Wil ze dat de weids aarde openscheurt

En haar met deernis in haar diepten verbergt .

Ingrid Lenaerts

Donkere wolken drijven jachtig aan
de hemel schijnt op aarde te hangen
het rommelt en roffelt in de oranje mist
net een stel heksen opweg met bezems
naar de zwarte sabbat die dreigt te klauwen
bliksemschichten doorkruisen de lucht
net de gifpijlen van een driftige God
Het begint te regenen bij bakken
de wind jaagt het water overal tussen
zelfs onder de ramen door binnenshuis
de aarde lijkt te vergaan
in deze waterlellende
hulp we verzuipen
Keer dit weer naar af

Ingrid Lenaerts

Bank onder het raam
geniet volop van  warmte
de schaduw nadert

Ingrid Lenaerts

De avond staart in het vijververdriet,
de hitte van de dag nam het leven
vissen in hun strijd tegen de dood
hapten onverzadigbaar de arme lucht
drijven nu omgekeerd dood op water.
de wind blijft in zijn hemelpaleizen
zelfs zijn kleinste gezant een briesje
blijft uit laat de lege stilte achter
die loodzwaar de waarheid draagt.
De avond staart in het vijververdriet 

Ingrid Lenaerts

Verstrikt in angst
die loert als een rat
schichtig en hongerig
verliep de nacht
verdween elk lichtpunt
in een zwarte poel
de morgen bracht beslissing 
die overgave dwong
ooit nog te ontwaken.

Ingrid Lenaerts 

Een verdwaald jong konijn
vol wanhoop  zoekt en zoekt
maar vindt zijn weg niet meer
het huilt dikke hete tranen
het zit vol hels verdriet
want het vindt zijn mama niet
de maan met haar gouden stralen
hoort het bange konijn klagen
toont al haar erbarmen
schijnt uit volle kracht
het licht in de nacht 
op de weg naar de konijnenpijp
Het verdwaald konijn wuift 
doet een vreugdesprong
en dankt de gouden maan 
Zij die waakt over de nacht
sluit het konijn in haar grote hart 
dat zijn thuis vond gezond en wel.

Ingrid Lenaerts