| 
								
								 In broze teksten 
schrijfteen schrijver 
zijn groeten woorden  
voor elke dag 
 Hij weet die schrijver 
van parels in een levensverhaal 
de weefmat verbuigt elke nacht 
uit de macht in de hand 
naar de adem van morgen 
voor zo weinig of zoveel 
alleen een weten. 
dieschrijver hij oogt 
op morgenrood 
na grijs of grauw gezamelijk 
het volbrengen van een taak. 
  Hij buigt het hoofd 
en de kennis 
Wij kennen detra&ge tijd 
slechts vaag in zijn hart 
hij is onze vijand en maat  
waar wij stilstaan met glimlach  
of weemoed 
plukken wij de grap de greep  
uit een leeg of voller leven 
denken danken  
oneindig de illusie. 
 Ingrid Lenaerts
   
								 |