| 
								
								 Een bedauwde morgen ontwaakte 
nevel hing bij de bron 
op de binnenkoer nog volop rust 
aan de lindeboom bij de open poort 
klingelden oranje appels en blauwe peren 
in de ochtendbries hun fijne klanken 
alsofer op triangels gespeeld werd 
 een witte engel liep voorop 
opeen ingedeukte deur schreef hij zijn boodschap 
spaar deze morgen voor vrede 
brand dit moment op je netvlies  
als een altijd durend verbond  
tussentijd en eeuwigheid 
ik voelde me beschermd tegen woorden  
van vergankelijkheid en verval. 
licht als een droom zweefde ik heen. 
 Ingrid Lenaerts 
  
								 |