|
Onder het dak van vrouwe Europa
midden het witte Alpenmassief van Mont Blanc
tussen de punten Mont Tacul en Mont Maudit
daar zwijgt een vreedzame avondstilte
in kleuren die met het uur bleker worden .
Langgrekte schaduwen weerkaatsen de rotsen
alsof bergreuzen een fakkeltocht houden
met het heilige vuur van de zon in haar nasleep
Vanuit refuges des Cosmiques lijkt de tijd oneindig
Onwezenlijk nietig laten wij de indrukken passeren
de sterrren lijken plots dicherbij en de maan een vriend
die wij verwelkomen in de koude schemering op het terras
Wij nodigen hen uit om samen te tafelen
om aan te schuiven aan de ruwe houten planken
spek met eieren te verorberen bij hete thee.
dan onder de wol een hazenslaap voor een korte nacht
Morgen moeten we langs de moed der verwondering
kant en klaar voor zonsopgang in het gletsjerdal
de laaste trip door de ijsvelden bij staalblauwe hemel
de triomf naar de top die we willen omhelzen
Onder het dak van vrouwe Europa.
Ingrid Lenaerts
|
