De winter schrijft geschiedenis witte dagen
sneeuw laat voetsporen van de wandelaar
verhardt zijn missie als dan het schilferend vriest
de sterren helder aan de hemel pinken
De winter drijft de wolven uit het hol
door het stille bos dat elk geluid inslikt
behalve het huilen van de hongerige horde
die wacht op bevoorrading bij toeval
De winter zet de mens in dikke jassen
wanten musten en alle toebehoren
wacht niet op de ever of het hert
maar legt hem op zijn bord bij de feestdis
De winter stuurt de vogels op zoek
naar eten tot overleven in de kou
Springerig zit de merel op de voedertafel
hapt naar de vetbol in de kille noorderwind
Ingrid Lenaerts
|