|
Ze zoent een dagdroom
die ze vindt in de tuin
als een kostbaar kleinood
luchtbel als kristalgerinkel
de tijd kortstondig voor hij oplost
in de schimmen van haar hoofd
vervoert haar langs draden nevel
die slierten als een wirwar spinnen
Een moment kanten illusie zweeft mee
voor een kwartje extramedelijden
tot het doek valt stofferig van vergetelheid
in zijn dagelijkse plooien van verveling
Ingrid Lenaerts
|
