|
Zit ze voor het raam, mijn moeder
aan de straatkant van de oude boerderij
de vrede spreekt er stilte
even verder de boomgaard
bloeiende kerselaars in hun glorie
een apotheose van de natuur
hoe indrukwekkend denkt ze
deze film die jaarlijks geprojecteerd wordt
in zo breed mogelijke varianten
terwijl wandelaars voorbijtrekken
er nauwelijks oog voor hebben
tenzij om een plasje tegen een stam te doen
Mijn moeder is de verontwaardeging zelve
terwijl ze het venster opent en schreeuwt
ergernis in haar kwade blikken .
De wandelaar sluit zijn gulp en salueert
vervolgt zijn weg gewoon verder.
Mijn moeder vergeeft dit nooit.
Ingrid Lenaerts
|
