brandende bodems
geschroeide aarde rookt na
voor een nieuwe start
het land moet bewerkt
gewassen ontkiemen traag
uit vruchtbare grond

Ingrid Lenaerts

Een zachte bries wiegt
de bottende hazelaar
een merel kijkt toe.

Zie hoe april ons verschalkt
met z'n grillen in zijn plunje waait
overland en zee onrust zaait
de nieuwe tijd twijfelt zijn waarheid

Is er al lente in de lucht?
O ja zeggen de boshyancinthen
ze piepen in bloei de grachtrand uit
elkaar duwend tussen het jong gras

O neen zeggen eik en beuk
wij wachten nog om te ontluiken
terwijl de magnolia  bloemblaadjes schudt
een roze tapijt voor prille gedachten.

Ingrid Lenaerts

Proef nu de morgen
jong als een hinde bij dauw
voor de dag wegholt

Ingrid Lenaerts

Tegen de bergrivier op
bij het  stroomverval der vinnigheid
zwemt een forel kringelend
in het kristalheldere water

Hij buitelt als een spelend kind
hapt naar zuurstof om te korten
vervolgt dan ongestoord zijn weg
vecht als dappere vis
om zijn bestaan te bestendigen
op zijn hoede voor de visser

Ingrid Lenaerts

De ezels van boer Prutsen
vergrauwen van eenzaamheid
in een  wei vol modder
in dit zompig voorjaar
Ze zijn met z'n vijven
spitsen hun lange oren
wanneer de treinen voorbij denderen
boven op de spoorwegberm
Ze balken zieltogend
als verroeste pompen
die aangezwengeld worden
Uit hun ezelsogen
slechts verslagenheid

Ingrid Lenaerts

Spattend schuim in zee
breekt op de scherpe rotsen
deint uit in klaarte

Ingrid Lenaerts

Bisquit en caramel
heerlijk zacht zoete koek
heerlijke chocolade
je wil me verleiden
je streelt de tong
in de zevende hemel
der smaken
lekkernij
die me laat watertanden
verlangen naar meer
Daag me niet uit in mijn dromen

Ingrid Lenaerts

Onderhuids zit de pijn  
aan de rand bij verborgen verdriet
dat vaak komt bovendrijven
zoals olie op water
het kruipt op kousenvoeten
door je lijf
dat je verraadt als een Judas
die zijn meester verkoopt
maar je blijft vechten 
met het zwaard
der rechtvaardige engelen 
om je behoud
je recht op goede dagen.

Ingrid Lenaerts
 

merels scheren langs
heel laag  in de avondzon
een kat loert hen uit

die kat in het gras
ze sluipt sluw als een tijger
waagt een  stoere sprong

Veraf blaft een hond
Dan schrikt de kat  zich een bult
de merel vliegt weg

Ingrid Lenaerts

Hij lijkt wel de ontluikende natuur
met grasgroene gedachten
fris in de morgendauw
bij de jaarlijkse schoonmaak
in het oosterbos 

Hij ontvouwt zijn plannen
met stroken en panden
voor de schoonmaakbeurt
hij legt de lont aan ons enthousiasme
met de prikstok en de zakken
gaan we de vervuiling te lijf
die vervreemdend kleeft
aan de rulle grond
Overal staan nochtans bordjes
de vraag het bos net te houden.
Wij blijven hopen 
 op meer  nette gewoonten.

Ingrid Lenaerts

Kringloop als een fenomeen
een brok natuur in een sluitende cirkel
de seizoenen die elkaar opvolgen
de jaren in een zelfde orde
warmte na koude en visce versa
lopen als gevlochten strengen
in elkaars armen
het  nooit eindigend verhaal der elementen
goden van aarde en vuur
water en lucht stoeien door de eeuwen heen
Wij zitten er middenin als passagiers op een boot
die we nooit verlaten
tussen geboorte en dood.

Ingrid Lenaerts

Lentegroen ontpopt
in een ontwakende tuin 
ware levensdrang

Ingrid Lenaerts

Lente spreekt een groentaal
fors en sterk in haar groei
lacht in het wit en geel van bloemen
die ze koestert als een privilege

Ze stelt de bloei samen van bomen
die vlindert in de wind van plezier
Ze stoeit met de lammeren
dartelend in een de laarmeersen 

Ze is het uit ei na de kip die broedt
getuigend van nieuw leven alom.
Kuikens en kip verkennen het erf
wachten op het grote entrée van de haan.

Ingrid Lenaerts