Proef nu de morgen
jong als een hinde bij dauw
voor de dag wegholt

Ingrid Lenaerts

Tegen de bergrivier op
bij het  stroomverval der vinnigheid
zwemt een forel kringelend
in het kristalheldere water

Hij buitelt als een spelend kind
hapt naar zuurstof om te korten
vervolgt dan ongestoord zijn weg
vecht als dappere vis
om zijn bestaan te bestendigen
op zijn hoede voor de visser

Ingrid Lenaerts

De ezels van boer Prutsen
vergrauwen van eenzaamheid
in een  wei vol modder
in dit zompig voorjaar
Ze zijn met z'n vijven
spitsen hun lange oren
wanneer de treinen voorbij denderen
boven op de spoorwegberm
Ze balken zieltogend
als verroeste pompen
die aangezwengeld worden
Uit hun ezelsogen
slechts verslagenheid

Ingrid Lenaerts

Spattend schuim in zee
breekt op de scherpe rotsen
deint uit in klaarte

Ingrid Lenaerts

Bisquit en caramel
heerlijk zacht zoete koek
heerlijke chocolade
je wil me verleiden
je streelt de tong
in de zevende hemel
der smaken
lekkernij
die me laat watertanden
verlangen naar meer
Daag me niet uit in mijn dromen

Ingrid Lenaerts

Onderhuids zit de pijn  
aan de rand bij verborgen verdriet
dat vaak komt bovendrijven
zoals olie op water
het kruipt op kousenvoeten
door je lijf
dat je verraadt als een Judas
die zijn meester verkoopt
maar je blijft vechten 
met het zwaard
der rechtvaardige engelen 
om je behoud
je recht op goede dagen.

Ingrid Lenaerts
 

merels scheren langs
heel laag  in de avondzon
een kat loert hen uit

die kat in het gras
ze sluipt sluw als een tijger
waagt een  stoere sprong

Veraf blaft een hond
Dan schrikt de kat  zich een bult
de merel vliegt weg

Ingrid Lenaerts

Hij lijkt wel de ontluikende natuur
met grasgroene gedachten
fris in de morgendauw
bij de jaarlijkse schoonmaak
in het oosterbos 

Hij ontvouwt zijn plannen
met stroken en panden
voor de schoonmaakbeurt
hij legt de lont aan ons enthousiasme
met de prikstok en de zakken
gaan we de vervuiling te lijf
die vervreemdend kleeft
aan de rulle grond
Overal staan nochtans bordjes
de vraag het bos net te houden.
Wij blijven hopen 
 op meer  nette gewoonten.

Ingrid Lenaerts

Kringloop als een fenomeen
een brok natuur in een sluitende cirkel
de seizoenen die elkaar opvolgen
de jaren in een zelfde orde
warmte na koude en visce versa
lopen als gevlochten strengen
in elkaars armen
het  nooit eindigend verhaal der elementen
goden van aarde en vuur
water en lucht stoeien door de eeuwen heen
Wij zitten er middenin als passagiers op een boot
die we nooit verlaten
tussen geboorte en dood.

Ingrid Lenaerts

Lentegroen ontpopt
in een ontwakende tuin 
ware levensdrang

Ingrid Lenaerts

Lente spreekt een groentaal
fors en sterk in haar groei
lacht in het wit en geel van bloemen
die ze koestert als een privilege

Ze stelt de bloei samen van bomen
die vlindert in de wind van plezier
Ze stoeit met de lammeren
dartelend in een de laarmeersen 

Ze is het uit ei na de kip die broedt
getuigend van nieuw leven alom.
Kuikens en kip verkennen het erf
wachten op het grote entrée van de haan.

Ingrid Lenaerts
 

Bloesems verfraaien  
het jonge landschap schittert
in de morgendzon

Ingrid Lenaerts

Vergeten tantes tot leven gewekt
posthuum hun weldaden in kaart gebracht
bij opruiming bidprentjes
een nagedachtenis aan tante Olga en Begga
dat ze me berispten

Ja wanneer ?
bij voorbeeld als ik geen dank u wel zei
voor het muffige koekje
of wanneer ik niet met twee woorden sprak

Ik was nochtans een waterval zeiden ze
een praatvaar een babbelkous
Ik  moest stilzitten
een ongemanierde sprinkhaan
tussen twee burgervrouwen
Wat moest men met mij toch aanvagen?

Ik bleef hen het antwoord schuldig
hinkend op één been in hun aanwezigheid.

Ingrid Lenaerts

Na het feest de laatste bezoeker heen
bruid en bruidegom naar andere horizonten
blijft de overvolle leegte drukken
slingers en slierten boertig plezier
rijst onder de voeten die kraakt
half leeggedronken glazen bier en wijn
restanten broodjes en borden 
het banket is uitgeteld
restanten  liggen her en der
te wachten op hun verdwijning

Er zit een gat in de ziel van mama en papa
die hun dochter nu zullen missen
het legenest besef slaat om de oren 
de teloorgang van een generatie
een beetje weg dat nooit meer terugkomt.
een begin voor een nieuwe boot

Mama en papa zuchten elkaar aan
het leven van herinneringen is begonnen  

Ingrid Lenaerts