|
Het regent in termen van herinneringen
aan zoveel jaren onder dak
Papier dat ruikt naar vergankelijkheid
beelden en foto's van emoties
die als geesten door de kamer wandelen
de oude poppen op zolder
nog altijd met de raadselachtige glimlach
het bedje waarin ze gestouwd liggen
na de vele knuffels en vertroetelingen
de puzzels van honderden stukjes
verknipte werkelijkheid
de treinen van zoon lief die naar nergens rijden
immer dezelfde ronde over dezelfde sporen
de jurken van de toneelschool
de inventaris van een verleden
het loopt over mijn realiteit als suikerglazuur
nostalgisch rekbaar
Ingrid Lenaerts
|
