Er is geen stijl die ze niet delen
ze hebben allles op zak
uit de middeleeuwen Renaissance of Barok
de gouden eeuwen kenden ze ook
de hongersnood de vernedering
uitbuiting en armoede
flaminganten en franskiljons
de grootsheid hardleers
het woord het misprijzen de controverse
het cynisme
het water de haven het kapitaal
de trots zit verwevn
in eeuwen geschiedenis en bewustzijn .

Ingrid Lenaerts

Niet het nut wel de grandeur
de macht van een toren
het uitzicht over rijksgebied
horizonten onder de voeten
rondom koninklijk of keizerlijk
wat maakte het uit in eeuwen
het was de vrijheid van de burger
het lieve dwarsliggen en brommen
in de kuip de stem van de democratie
met de klank der klokken
de beiaard die het speelde
in de festiviteit der geesten
zo is en was symboliek
van dit grootse belfort
zoals de Gentse koppige fierheid.

Ingrid Lenaerts

En alsof ik de bouwheer van beluiken was
en er de fabriekspijpen liet braken
de sombere rook uit hun bek

Alsof ik te vondeling werd gelegd
ik een rood lijveken droeg
te schande gebrandmerkte wees
die aan de borst van een min lurkte

Alsof ik de pest en de cholera verspreidde
neen het had niet mogen zijn
Ik zou van adel moeten zijn
een dame met bleke huid op het strand
niet die boerin op het land
tussen varkens en koeien .
te min te luizig nest.

Ingrid Lenaerts

Dit ruige lijf draagt baard en vloek
blaast de bombardon van angst
kwaakt als de kikker
bolle dagen van verzet

Bij nacht zoekt hij warmte
bij de haard waar hij zijn liefde droomt
waar al zijn zinnen tintelen als tentakels
die hij niet spreiden kan

Dit ruige lijf van harde taal en beton
verbergt zijn verdriet
dat innerlijk gloeit en zoekt naar respons
een antwoord gebeiteld in mensentaal. 

Ingrid Lenaerts

De zoldergeesten hebben ons gehoord
ze zijn beledigd door het brusk ontwaken
dat wij hen opleggen rauw en onbarmhartig
nemen nu weerwraak door hun stofgezellen
die ze activeren met niesbevorderend  poeder

Wij worden er door overrompeld
moeten hoesten en proesten
onze ogen tranen van de prikkeling
Ook de spinnen tussen de hanebalken vluchten
Muizen hebben sporen nagelaten
We huiveren bij deze onderneming
De opruimingswerken op zolder
Wij worden niet gespaard.

Ingrid Lenaerts

Ik verf uw muur romerood van verwachting
een zucht in deze koude dagen te weten
dat we bloeddarmoedig hunkeren , ons keren
naar de schaduw van de milde zomerzon

in brede landschappen  op hun rug
cypressen staig in hun heren wacht
staalblauw schieten we het zenit open
ogenblik en wachten in winter

verwezen vuur dat kantelt in meer
dan schichtige vlammen van verlangen
onkundig als we zijn  elkaars lief en leed
zwijgen we dit levenslang.

Een kortverhaal van dag en nacht

Roep mijn liefste zijn stem in een notendop
aat ze kiemen tussen wal en schip
in het ei, of is ze dekip nabij
wie zoekt die vindt zijn schaduw.

in de zomer ophet lome erf , de hond
de eelt op de droom van ons pachtgoed
Om God zeggen we is de zon zo zo vrij
sleept het oerstof in zijn sporen

woorden wakker tot angst ontgaapt
uit elke morgen onze mond dods.
de bomen lachen groen te velde
Roep mijn liefste zijn stem uit de notedop.

In onze greep van het enige zicht.

Ingrid Lenaerts

Ik zag geen meester op het land
geen helling in de zon  op de terrassen 
de weg liep droog op zijn borst 
aan de rand, alleen de viersprong

van kiezen of delen  geven of nemen 
hij koos ik deelde het lot ongewild
hij nam de maan op schoot 
ik gaf mijn naam op als verleden 

heden een toekomst als spiraal
Hij daalde neer langs zoveel lijnen 
onthouiden van aarde de harde kluiten
de zweer al ploegde hij ze om en om.

het verweer van dag tot dag , ik kwam
thuis te traagom de diepe pijn
dan alleen maar zot en bot te vieren
de eeuwige afstand in mijn handen.

Ingrid Lenaerts

Uit Vikingskoorts 1996