En alsof ik de bouwheer van beluiken was
en er de fabriekspijpen liet braken
de sombere rook uit hun bek

Alsof ik te vondeling werd gelegd
ik een rood lijveken droeg
te schande gebrandmerkte wees
die aan de borst van een min lurkte

Alsof ik de pest en de cholera verspreidde
neen het had niet mogen zijn
Ik zou van adel moeten zijn
een dame met bleke huid op het strand
niet die boerin op het land
tussen varkens en koeien .
te min te luizig nest.

Ingrid Lenaerts

Dit ruige lijf draagt baard en vloek
blaast de bombardon van angst
kwaakt als de kikker
bolle dagen van verzet

Bij nacht zoekt hij warmte
bij de haard waar hij zijn liefde droomt
waar al zijn zinnen tintelen als tentakels
die hij niet spreiden kan

Dit ruige lijf van harde taal en beton
verbergt zijn verdriet
dat innerlijk gloeit en zoekt naar respons
een antwoord gebeiteld in mensentaal. 

Ingrid Lenaerts

De zoldergeesten hebben ons gehoord
ze zijn beledigd door het brusk ontwaken
dat wij hen opleggen rauw en onbarmhartig
nemen nu weerwraak door hun stofgezellen
die ze activeren met niesbevorderend  poeder

Wij worden er door overrompeld
moeten hoesten en proesten
onze ogen tranen van de prikkeling
Ook de spinnen tussen de hanebalken vluchten
Muizen hebben sporen nagelaten
We huiveren bij deze onderneming
De opruimingswerken op zolder
Wij worden niet gespaard.

Ingrid Lenaerts

Ik verf uw muur romerood van verwachting
een zucht in deze koude dagen te weten
dat we bloeddarmoedig hunkeren , ons keren
naar de schaduw van de milde zomerzon

in brede landschappen  op hun rug
cypressen staig in hun heren wacht
staalblauw schieten we het zenit open
ogenblik en wachten in winter

verwezen vuur dat kantelt in meer
dan schichtige vlammen van verlangen
onkundig als we zijn  elkaars lief en leed
zwijgen we dit levenslang.

Een kortverhaal van dag en nacht

Roep mijn liefste zijn stem in een notendop
aat ze kiemen tussen wal en schip
in het ei, of is ze dekip nabij
wie zoekt die vindt zijn schaduw.

in de zomer ophet lome erf , de hond
de eelt op de droom van ons pachtgoed
Om God zeggen we is de zon zo zo vrij
sleept het oerstof in zijn sporen

woorden wakker tot angst ontgaapt
uit elke morgen onze mond dods.
de bomen lachen groen te velde
Roep mijn liefste zijn stem uit de notedop.

In onze greep van het enige zicht.

Ingrid Lenaerts

Ik zag geen meester op het land
geen helling in de zon  op de terrassen 
de weg liep droog op zijn borst 
aan de rand, alleen de viersprong

van kiezen of delen  geven of nemen 
hij koos ik deelde het lot ongewild
hij nam de maan op schoot 
ik gaf mijn naam op als verleden 

heden een toekomst als spiraal
Hij daalde neer langs zoveel lijnen 
onthouiden van aarde de harde kluiten
de zweer al ploegde hij ze om en om.

het verweer van dag tot dag , ik kwam
thuis te traagom de diepe pijn
dan alleen maar zot en bot te vieren
de eeuwige afstand in mijn handen.

Ingrid Lenaerts

Uit Vikingskoorts 1996

Bij minderheid oplossingen gezocht
om het probleem van verwoording
laat teksten met geladen gevoelens twijfelen
zichzelf prijs te geven in het gedicht
waarvoor ze borg bieden bij het raden naar.

Het blijft onuitgesproken de wens
zich onherkenbaar te uiten om magie
de kans die biedt , de kans die vervliedt
in de holten van de aanschakeling der woorden
de kracht van het gedicht
te ontbolsteren dat ding
dat de levensvragen biedt.

Ingrid Lenaerts

Uit het alfabet dwarrelen zes letters
ze vallen speels bijeen in het woord liefde
dat zijn vlucht  maakt over  de stad
als een ware goudwaarde

die iedereen wil hebben en nog hebben
houden maar soms verliest 
soms verdoet tot snippers van niemedal
verwaaiend in de wind

die het woord ontkeedt tot op het bot
de letters uiteen blaast
alleen nog even vervreemdende resten
die smeulen in het parcours van asboulevard

Ingrid Lenaerts

Voor het oog de modellenshow
op lege pleinen zoals een  standbeeld
in een fabrieksruïne jeugd naast verval
in de parken guitig de lach als natuur
op de fiets de kracht in rust
aan zee op een strand charme en bekoring
op de boerderij het gezonde stoere
daarnaast het hype type kort vanstof

voor elk wat wils in elk uur
de lingerie,de stads en strandkledij
de trouwpartij en disgenoten
de hoogdagen van de sport
de zwangere en het kind
voor een maatje meer
 en al wie zoekt

Voor het oog  catwalk en pose
om je beter te dienen met mode
en haar varianten door tijden heen

Ingrid Lenaerts

De kisten hebben zich allemaal verzameld
tot de rand vol gerschiednis van het huis
herinneringen van jong en oud in bewaring
voor de toekomst van het nageslacht

voor de ouderen stukken doorwinterde emotie
waarin ze ondergedompeld zoals in een bad
nog dagelijks in en uitstappen

Verhuizen brengt een andere maat op gang
die van komen en gaan  naar andere oorden
zo eigen aan een ander levensperiode

Ingrid Lenaerts

Rustplaats der gebroken liefdes
ze leven nog alleen in stilte
bij de schaduw van hun hart
hun herinneringen koesterend
bij de ondergaande zon
die ooit hun ogen glanzen deed
voor dat laaiende vuur
dat nu nog smeult
bij wijlen in de wind aanwakkert
als gedenktekens uit vervlogen tijd
de rode rozen uit hun  herfst
om nooit te vergeten 

Ingrid Lenaerts

 

Een stoel
drie tot  vierpotige constructie
in wisselende materie kleur en vorm
die wij bij wijlen overheersen
 hij draagt vaak ons bestaan
laat zich zich neerdrukken
door zoveel bipsen ter wereld
in zwijgzame onderdanigheid
tenzij hij kreunt
onderuit gaat en breekt
hij kent toch ook een  revolte
tegen zijn bezetter in emotie van
de lichtgeaarde wraak.

Ingrid Lenaerts