Een stoel
drie tot  vierpotige constructie
in wisselende materie kleur en vorm
die wij bij wijlen overheersen
 hij draagt vaak ons bestaan
laat zich zich neerdrukken
door zoveel bipsen ter wereld
in zwijgzame onderdanigheid
tenzij hij kreunt
onderuit gaat en breekt
hij kent toch ook een  revolte
tegen zijn bezetter in emotie van
de lichtgeaarde wraak.

Ingrid Lenaerts

Ver van huis en zonder eigen ik
verplicht in het spoor van een ander
aan handen en voeten gebonden
de opstandigheid voorbij en moe
gestreden gestampt verweerd

Wat dan nog rest is de nacht
die overal de duisternis omspant
woorden zijn er niet meer, ze zijn vermoord
bij bevel te zwijgen dat men zweet
ver van huis verkracht door het cliché
van de blinde macht
het bullebakkenoffensief viert hoogtij.

Ingrid Lenaerts

Haar rugzak draagt de last
van elke dag die ze sjouwt
zijn inhoud vertelt zoveel
deugd of drama
schudt de herinneringen dooréén
 als de grabbelton
van haar jeugd tot heden
de goede en kwade dagen
om uit te putten of  te vergeten 
met een blik naar de horizon 
die mistig een nieuwe dageraad belooft
die de nacht achter zich laat liggen
elke dag opnieuw.

Ingrid Lenaerts

 

Wij mogen niet buiten de muren
We zitten gevangen zonder meer
konijnen in een hok of  vis in het net
Uitleg niet verstrekt , zo bijeengedreven

Wij roepen en schreeuwen
als vermoord om begrip
blijkbaar loos in zijn omvang
Wat heeft dit nu te betekenen ?

Wij horen fluisteren dat het oorlog is
krijgsdaden zijn gesteld de onrust waart
als een spook door dit verbrande land
Wij mogen niet buiten de muren
het woord is ons ontnomen
De vrijheid werd verkracht
tot op de bodem van  haar ziel

Ingrid Lenaerts

Een verlaten straat

met een loden stilte

de plavuizen gloeien in de middagzon

de staalblauwe hemel zwijgt

plots een bende kwetterende mussen

vechtend om een korst brood

de winnaar vliegt weg met zijn homp.

de overige verliezers doen verder

het kwebbelen voor niemdal

tussen pakhuizen

als hun allerbelangrijkste bezigheid

Ingrid Lenaerts

Een verlaten straat
biedt er ruimte voor mussen
tussen pakhuizen

Ingrid Lenaerts

Hagelslag

Heerlijk lekkere chocoladekorrel
kleinschalig at random fenomeen
op biscuit en ander gebak
broodbeleg bij uitstek voor kinderen

haalt ongelukkigerwijze de muizengedachten van stal
voor het biologisch riooltaject
de gelijkenis waar je niet zo direct op aanstuurt

maar laat ons deze beschouwingen relativeren
hoewel hagelslag verdraaid veel gelijkenis vertoont.

Vergissingen behoren tot de mogelijkheden
wanneer muizen de kasten visiteren.

Ingrid Lenaerts

Bij kaarslicht geteld
met procenten vermeerderd
de vele goudstukken
schitterend in de zon
gekoesterd door graaierige handen
geliefd als onafscheidbaar

eindelijk beslist van de hand te doen
voor een fors bedrag
waarvan tante Eusebia watertandde
naar nog meer
haar winst in haar schoot.

Ingrid Lenaerts

Graslanden in bloei
bosjeswuivend in de wind
ademen in groen.

Ingrid Lenaerts

Grillig wolkenspel
een valse zon klatert licht
clair-obscur op doek

Ingrid Lenaerts

We staan langs de weg te pronken
met ons mooiste gezicht te lonken
we hebben een paneel vol beloften
die wij vervullen we zijn geen schoften

Wij komen weer eens vragen om uw stem
Geef ze aan haar maar niet aan hem
geef ze zeker niet aan die man daar
bij hem wordt het een centenjaar

Wij hebben boodschappen om ter meest
wij dragen de democratie in onze brede geest
We willen alleen het beste voor het vaderland
al het andere gooien we in de prullenmand

Ingrid Lenaerts

Zij die denken dat ze beter denken
beter dan hun buur van één beneden

Zij die door een grotere bril ogen
die menen dat er alleen maar mieren lopen 
terwijl ze even het kraantje open zetten
en de beesten laten verzuipen
vol jolijt toekijken op hun verdrinkingsdood.

die het geld laten rollen
als de marathon der munten
Jan met de met de pet bekijken
alsof ze slechts kabouters zien
zij de reuzen die met een trap vernielen
wat hen voor de  voeten ligt

tot ze vergaan in eigen waan
de dag dat de nood hen hoog wordt
tot het tij keert en de wind blaast
in hun holle kop als bezeten
zij een SOS lanceren
help me uit deze drek ik verzuip.

Ingrid Lenaerts

Zittend op het bed van de tijd
stapt de kalender over haar heen
als een alarmerende kemphaan
zoveel jaren al heengevlogen
ze is nog altijd niet begonnen
de goede voornemens
de tijd aan banden te leggen
Hij schudt haar dooreen
wanneer zij merkt dat morgen
de beslissing moet vallen
Zal zij liefdeskleur bekennen
of de twijfels hart en ziel
laten overwoekeren

Ingrid Lenaerts