Door het raam razen velden mee
volgen tot ze buitennissig ademloos zijn
geven het rennen op laten anderen
de klussen klaren in het landschap
het vensterraam blijft altijd open doek
wisselend in duizend varianten
van runderen die onder grijze hemel herkauwen
tractoren die de ploeg door de aarde schuren 
kale wilgen die de grachten omzomen
klapperen in hun takken bij noorderwind
de canada's zie je wuiven
hun vertouwde fluisteren hoor je niet
kadans van het rijden overstemt de stilte
ik dommel in een banale hazenslaap.
het landschap verinnerlijkt zich 

Ingrid Lenaerts