We vertrekken met de wandeling in de militaire kwartier van het 'Régiment 12e de ligne Prince Léopold - 13e de ligne', een gemechaniseerde infanterie-eenheid met gepantserde geblindeerde voertuigen en meer dan 500 militairen die sinds 1993 achtereenvolgens in Oost-Kroatië, in Bosnië en onlangs nog in Kosovo werden ingezet.
We kijken eens rond in de kazerne en dan vertrekken we voor onze wandeling in Spa. We wandelen de natuur in krijgen prachtige vergezichten te zien. In de verte zien we een wit kasteel, we wandelen verder door de weilanden en velden waar het aangenaam is om te wandelen. We komen zo in Creppe een klein dorpje met mooie huizen en een prachtige fontein.
Nog een eindje door het dorp en dan weer de natuur in tussen weilanden en bossen. Weer prachtige vergezichten over het landschap. Verder door de bossen met prachtige zichten ne dan weer een heel eind door velden en weilanden en bossen veel afwisseling op deze wandeling. Dan komt de kazerne weer in het zicht en hier eindig een prachtige wandeling.
BLOESEMTOCHT. / DE LOONSE TSJAFFELEERS. / BORGLOON.
BLOESEMTOCHT.
DE LOONSE TSJAFFELEERS.
BORGLOON.
De wandeling start in de fruitveiling in Kerniel, wij vatten de wandeling aan in het centrum van Borgloon op de controlepost, wij wandelen naar Puthofveld waar we langs een van de kunstwerken van Spoor komen. Het is het kunstwerk met appelen die een vrouw voorstelt. We steken de straat over en wandelen dan naar Kerniel, langs de oude spoorweg.
Het Fruitspoor of de oude spoorwegzate (Lijn 23) van Tongeren naar Sint - Truiden (Belgie) bracht in 1879 industrie naar het zuidelijk deel van Limburg én toverde Haspengouw om tot het huidige bloesemparadijs. De spoorweg welke oorspronkelijk (33,4 Km) lang was is Oost - West georiënteerd en verbindt de parallelle Noord - Zuid georiënteerde beekvalleien van Meersbeemden en Kuttekoven..en zo komen we in de Abdij van Colen.
Weggedoken in het heuvelend Haspengouwse landschap midden in de fruitstreek straalt de Abdij "Mariënlof" vrede en rust uit. In de loop der jaren is ze een vaste waarde geworden in Zuid-Limburg. Oorspronkelijk gesticht voor en bewoond door de Kruisheren, opgeheven met de Franse Revolutie, wordt de Abdij sedert 1822 bewoond door de cisterciënzerzusters, als voortzetting van de Abdij Woutersbrakel in Waals-Brabant. Het cisterciënzerideaal werd er hoog gehouden en nog steeds beleeft. Mariënlof, mensen komen en gaan, mensen om de schatten te bewonderen, mensen om te bidden, mensen met hun vragen en problemen, mensen om één of meerdere dagen te genieten van de rust en de stilte.
In een zijgebouw op het binnenplein van de Abdij Colen staan een aantal panelen opgesteld die de ganse geschiedenis van de fruitteelt uit Haspengouw weergeven aan de hand van foto's en teksten. Daarbij kan de bezoeker eveneens de nevenactiviteiten aangaande fruit bezichtigen en ook de moderne fruitteelt met al haar facetten. Thema's als het belang van de fruitproductie, fruit en gezondheid, fruit en wetenschap, worden zeer bevattelijk en educatief geïllustreerd, uitgelegd en getoond. Uiteraard zijn er ook een groot aantal relicten uit het verleden te zien, waaronder de oudste sorteermachine uit Europa en de oudste veilingklok van België. Aan de andere zijde van de vallei ligt Kerniel, werd voor het eerst vermeld in 1279. Het behoorde tot de bezittingen van de graven van Loon. We wandelen nu door de vallei en komen zo in Kerniel.
In de oude pastorij is er nu een wijnboer actief, de wijngaard is gelegen rond de pastorij en je kunt er de wijn gaan proeven. Hier zijn we dadelijk aan de fruitveiling. Voor ons de controlepost. Wij keren dan terug op het parkoers langs de bloeiende bomen, de bloesem is nu wel op zijn best.
Het is genieten van al het moois dat de natuur ons elk jaar weer geeft. Zo kunnen we toch steeds weer genieten van een wandeling in onze eigen stad en dorp. Nog een mooie panoramafoto van Borgloon
De wandelaars, ook hij die niet historisch geïnteresseerd is, vindt hier veel van al wat zijn hart maar begeert. Prachtige, glooiende bossen met unieke flora en fauna, uitgestrekte weilanden, beplant met allerlei soorten fruitbomen. De appelsoort "Gronsvelder Klumpke" is in dit verband te vermelden. Het valt niet te ontkennen dat vooral de afgelopen halve eeuw de fruitteelt voor Gronsveld, Rijckholt en Eckelrade van grote betekenis is geweest.
Doch de uitgestrekte weilanden zullen in de nabije toekomst gedeeltelijk verdwijnen. Spijtig want vandaag kunnen we nog genieten van de prachtige boomgaarden in bloei. We vertrekken in Gronsveld tegen de tuinen van het kasteel. We wandelen de straat uit en komen aan de ingang van het kasteel. Het huidige kasteel is in 1833 als landhuis gebouwd door de Maastrichtse familie Gadiot. Het is opgericht op de grondvesten van een der ronde torens van een voormalige, rond 1300 gebouwde, rechthoekige burcht. Resten van de drie andere hoektorens en tussenliggend muurwerk zijn nog aanwezig. Bij de bouw van het huis uit baksteen en natuursteen zijn deels de restanten van de oude burcht hergebruikt. In 1880 werd het landhuis in neogotische stijl verbouwd en werden op de hoeken een aantal arkeltorentjes toegevoegd. Gelijktijdig werd tegen de resten van de noordoostelijke kasteelmuur een oranjerie bijgebouwd. Aan de hoofdweg heeft het kasteel een uit 1881 daterend poortgebouw met poorttoren in neogotische stijl met neoclassicistische elementen. Rond het kasteel bevindt zich een ruim en mooi park.
We wandelen verder en komen zo in de prachtige natuur, we komen in het Savelbos. Het Savelsbos is een 6 km lange, vaak smalle gordel van hellingbossen op de vaak steile Maas dal helling. Het bos kent zeer steile, vaak eroderende hellingen en veel trappenpaden. We komen aan Huis De Beuk deze ligt in het gedeelte waar vroeger mergel gewonnen werd. In 1881 ontdekte Marcel de Puydt, een Belgisch archeoloog, in het Savelsbos de eerste sporen van prehistorische vuursteenmijnbouw. Hij trof een groot aantal gebruiksvoorwerpen aan. De mijnen bestaan uit honderden schachten met galerijen, waar de mensen zo'n 5500 jaar geleden vuurstenen uit haalden om werktuigen (o.a. bijlen en hakken) van te maken. Merkwaardig is dat overal in de omgeving grote hoeveelheden vuursteenscherven te vinden zijn, die vaak afkomstig zijn van prehistorische productie van stenen bijlen en dergelijke. Tot in de 19e eeuw werden vuurstenen ook gebruikt om vuur mee te maken met hulp van een tonteldas. In mindere mate werd er destijds ook vuursteen gewonnen voor de bouw. Het gebruik van vuursteen bleef in deze omgeving echter nogal beperkt vergeleken met bijvoorbeeld de Voerstreek. Bij Moerslag ligt het geologisch monument Moerslag, waar vroeger kalksteen of mergel werd gewonnen om land en weiden te bemesten.
De mergel komt op sommige plekken aan de oppervlakte en daar zijn ingangen de berg (mergelgroeve) in. Door het hele bos verspreid bevinden zich deze mergelgroeven. Na de Tweede Wereldoorlog stopte deze cultuur. Soms worden nog wel champignons geteeld in de grotten. Veel van die ondergrondse gangen staan nu op instorten. Bekende namen zijn: de Dolekamers, de Hel, de Beuk, het Varkensgat, Het Wijnkeldertje en het Mergelgat. In de grotten, waar een constante temperatuur van 10 graden Celsius heerst, overwinteren vleermuizen. Huize de Beuk is een oude boswachterswoning nabij Gronsveld die al in 1848 werd gebouwd. Het pand is opgetrokken uit kalksteen en werd gebouwd in opdracht van de Belgische familie Martens uit Leuven. De naam van het pand is afkomstig van de eerste bewoners, de familie Beuken. Tussen 1848 en 1938 werd het pand door drie generaties Beuken als bos- of veldwachter bewoond. Vanaf de hooggelegen woning konden ze de omgeving goed in de gaten houden.
De heuvel waarop Huize de Beuk staat heet de Wijngaardsberg. Hier werd nog tot in de tweede helft van de 18e eeuw wijn verbouwd. De gangen in de kalksteen zijn de restanten van de kalksteenwinning die al vanaf 1500 werd gewonnen ten behoeve van de woningbouw. Ook de Utrechtse Dom werd al rond 1500 gebouwd van Gronsveltsteen. De winning werd echter bemoeilijkt door de slechte kwaliteit van het gesteente en de aanwezigheid van veel vuursteen in het gesteente. Nadat de kalksteen gewonnen was, werden de gangen nog een tijdlang gebruikt voor de kweek van champignons. Dit eindigde echter ook in 1963. Daarna werden de groeven afgesloten ten behoeve van de rust van de overwinterende vleermuizen.
Het is een prachtig stuk natuur waar we door wandelen. We wandelen verder door het Savelbos en komen zo aan in St Geertruid. Door de dorpsstraat waar vele mooie grote boerderijen in vakwerk en mergel. Gewoon prachtig. Na de doortocht door het dorp terug de natuur in. Wat verder komen we aan de controlepost, hier een tentoonstelling van het fruitstreekmuseum.
We wandelen weer verder en komen zo terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling met prachtige natuur, vakwerk en kasteel.
De historische stad : steegjes, huizen, plaatsen, fonteinen en de 18de- eeuwse Abdij vertellen een contrastrijk verleden.
Stavelot en het water : sinds altijd heeft het water ritme gegeven aan het stadje met de Amblève en zijn oude brug, de fonteinen en zijn wasplaatsen, zijn vijvers waar de herinnering aan de 19de- eeuwse leerlooierijen zich weerspiegelt. Veel van de huizen ij het stadje zijn vakwerkhuizen, wij wandelen uit de stad klimmen en hebben een prachtig zicht over de omgeving. Wij wandelen nu naar Parfondruy een gehuchte met een eeuwen oude kapel. Nu wandelen we weer een heel eind door de prachtige omgeving bossen met diepe dalen, weer eens stevig klimmen en dan weer dalen.
Wij zijn hier op de weg naar Coo. Wat een prachtige vergezichten hebben we hier. We wandelen hier op de route van Point de vue de Ster een panoramaroute. Op het uitkijk hebben een uitzicht op de waterval van Coo. We wandelen door de bossen en komen zo in Ster. Ook hier weer enkele prachtige vakwerkhuizen. Een heel eind wandelen we weer door de bossen en komen zo terug in Parfondruy. Nu nemen we de oude spoorwegzate richting Stavelot.
In Stavelot wandelen we een eind door de straten met prachtige gebouwen. We komen aan de Sint-Sebastiaanskerk. De bouw van de kerk begon in 1750; ze werd in 1754 ingewijd. Ze herbergt het schrijn van Remaclus uit 1268 in het koor en een beeld van de heilige in de rechterzijbeuk. Een deel van het meubilair is uit de 18e eeuw, aangevuld met meubilair uit de eerste parochiekerk en uit de abdij van Stavelot. Wij wandelen over het plein en keren zo terug naar ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.
MIDWEEKWANDELTOCHT. / WSV DE VELDLOPERS. / GULPEN. 18/04/2012.
MIDWEEKWANDELTOCHT.
WSV DE VELDLOPERS.
GULPEN.
Als we de parking verlaten om naar het startlokaal te gaan komen we voorbij de GULPENER BIERBROUWERIJ.
De geschiedenis van de brouwerij gaat terug tot 1825 toen het onder de naam Gulpener Bierbrouwerij de Gekroonde Leeuw en werd opgericht door Laurens Smeets (1781-1835). De brouwerij, nog steeds een familiebedrijf ligt nog altijd op dezelfde locatie. Laurens weet al snel voldoende afzet te vinden voor zijn bier en kan hierdoor dan ook een bloeiend bedrijf overdragen aan zijn zoon Jan. Toen Jan zich ook terug trok werd de directie gevormd door de zonen Guillaume en Edmond en schoonzoon Jan Renier Eduard Rutten. Het zijn na die periode de nakomelingen van de schoonzoon die het bedrijf voortzetten als Rutten's Bierbrouwerij de Zwarte Ruiter. Nadat de naam De Zwarte Ruiter in handen kwam van een onroerend goed magnaat, werd de naam Gulpener Bierbrouwerij geïntroduceerd. Vandaag is het nog altijd een familie bedrijf met veel respect voor de natuur en zijn omgeving, tradities worden bewaard. Wij gaan verder naar het startlokaal.
Na de inschrijving vangen we onze tocht aan en klimmen Gulpen uit langs het Joods monument. Gulpen is het kloppend hart van het Zuid-Limburgse heuvellandschap. De omgeving staat bekend om haar schitterende landschap. De heuvels maken het on-Nederlands mooi! De gemeente kent 10 dorpjes met elk een eigen sfeer. Vandaag ontdekken we de prachtige omgeving van Gulpen. We wandelen door de prachtige natuur langs veldwegen waar we prachtige panoramas hebben op het golvend landschap. Na een poosje wandelen we het bos binnen en komen zo in Scheulder dorp. De plaats is gelegen aan de oude Romeinse heerweg en pelgrimsroute van Maastricht naar Aken. Al in de zevende eeuw trok men erlangs op bedevaart. In het dorp was vroeger een gasthuis, waar men destijds kon schuilen, de plaatsnaam is een verbastering van dit woord. Vroegere namen waren ook wel Schuiler of Schuller.
De geheel uit mergel opgetrokken Sint-Barbarakerk stamt uit de 19e eeuw, de toren is er in de beginjaren van de 20e eeuw bij gekomen. Scheulder ligt op het plateau van Margraten, noordelijk van het dorp ligt het Gerendal. Aan weerszijden liggen andere kleine plaatsjes, de buurtschap IJzeren en Ingber. Het dorp bezit verschillende prachtige oude boerderijen en verschillende vakwerkhuizen. We wandelen door het dorp en wandelen dan naar het Gerendal. Het Gerendal betreft met name een ruim drie kilometer lang asymmetrisch droogdal, gelegen tussen het Geuldal bij Schin op Geul en het plateau van Margraten bij Scheulder. Aan de oostzijde van het dal ligt een doorlopende en steile beboste kalkrijke helling. De bossen worden op enkele plekken onderbroken door soortenrijke kalkgraslanden met talrijke soorten orchideeën. Het Gerendal is landschappelijk nog erg gaaf en bovendien erg stil aangezien er geen autoverkeer is toegestaan. Het is er heerlijk om te wandelen.
We komen dan ook aan de Orchideeëntuin. Deze is aangelegd om een te druk bezoek van orchideeënrijke bossen en weiden te voorkomen. Niet alleen de grote collectie orchideeënsoorten, maar ook de vergezichten zijn er interessant. We wandelen door het Gerendal en komen zo in Berghof. Hier een prachtige grote boerderij en prachtige vergezichten over het landschap. Nu dalen we af en volgen de bergweg tot we richting Gulpen gaan, hier nog een dikke kilometer tot in Gulpen, we komen nu in Heersel een gehucht van Gulpen en passeren de door een bom verwoeste boerderij, op 27/11/1941 ontplofte hier een bom en er vielen 4 doden een ijzeren kruis herinnerd aan deze tragische gebeurtenis.
Nu dalen we af naar Gulpen en komen langs het oude kerkhof, hier staat de oude kerktoren van het dorp. Een romaanse toren die waarschijnlijk uit de 11e eeuw dateert en het enige nog bestaande deel is van een middeleeuwse dorpskerk. Gezien haar bouw (muren van 1,5 tot 2 m dikte) en haar ligging heeft zij waarschijnlijk oorspronkelijk tevens als verdedigingstoren gediend, waar ook de plaatselijke bevolking bij dreigend gevaar haar toevlucht kon zoeken. Weer verder wandelen we langs het riviertje de Gulp, dat dwars door het centrum van het dorp loopt en het dorpsgezicht typeert. De plaats zelf ontleent haar naam aan het riviertje de Gulp. Zo komen we terug aan ons vertrek en eindigt onze woensdag wandeling.
33E MARCHE INT.DE WAREMME. / LES AMIS DU TUMULUS. / WAREMME 15/04/2012.
33E MARCHE INT. DE WAREMME.
LES AMIS DU TUMULUS.
WAREMME.
We vertrekken in Waremme met de wandeling en al vlug wandelen we de Drêve de Longchamps op die ons naar het kasteel de Longschamps brengt.
Het château de Longchamps is een van de weinige kastelen van belang die in de periode van het Eerste Franse Keizerrijk (1810) zijn gebouwd in België. Longchamps werd gebouwd voor Michel Laurent de Sélys (1759-1837), die in 1795, het jaar dat het prins-bisschopsdom Luik werd verenigd met Frankrijk, voorzitter werd van de nieuwe gemeentelijke administratie te Luik. Het kasteel is gebouwd in Empire-stijl. Michel Laurent de Sélys Longchamps huwde met Marie Denise Gandolphe, geboren te Parijs in 1777 en overleden op het kasteel van Longchamps in 1857. In 1800 werd Michel Laurent de Sélys burgemeester van Waremme, onder het Consulaat. Het rechthoekige hoofdgebouw maakt indruk door zijn horizontale lijnen. Zuilen bij de ingang, een bovenverdieping die lager is dan de onderste verdiepingen en vensters op regelmatige afstand van elkaar karakteriseren het gebouw.
Een groot park is behouden gebleven en is getuige van de grandeur van weleer. Met zijn vijvers en zijn beelden is het een prachtig park, wat opvalt is de zee van witte bloemen. Allium paradoxum var. Normale is een aluinsoort.
We wandelen door het park gewoon prachtig wat verder wandelen we het park uit. We komen nu in Petit-Axhe en Grand-Ahxe. Nog wat verder komen in het Insectenmuseum van Petit Axhe. Spijtig dat het gesloten is het is gelegen in een prachtig park met vele wandelwegen en plankenpaadjes, we wandelen er een heel eind door. We verlaten het domein en komen in Berloz.
Het Château de Berloz werd vanaf de twaalfde eeuw tot aan de Franse Revolutie bevolkt door de graven van Berloz. Deze graven speelden een voorname rol bij de geestelijkheid, het leger en de administratie van het Land van Luik (Pays de Liège). Het kasteel is geïntegreerd in een merkwaardige omgeving, die tevens de kerk Saint-Lambert, de pastorie en de 'ferme castrale' omvat. Het kasteel werd vroeger omgeven door een groot park. Sinds het begin van de twintigste eeuw is het park, dat een vijver bevatte, van het kasteel gescheiden door de openbare weg. Het kasteel is door het Waalse Gewest geklasseerd als rijksmonument, maar verkeert momenteel in slechte staat.
We wandelen weer een eind verder en komen terug in Waremme. Door het park en dan zijn we aan het einde van een mooie wandeling.
37E MARCHE DE LA VALLEE DE LA VESDRE. / PORTE OUVERTE PRAYON. / TROOZ. 14/04/2012.
37E MARCHE DE LA VALLEE DE LA VESDRE.
PORTE OUVERTE PRAYON.
TROOZ.
Trooz gelegen aan de Vesdre, in de prachtige vallei van deze rivier.
Wij wandelen Trooz uit langs de prachtige hellingen van de vallei, hoge rotsen met grillige vormen zijn onze metgezellen. We wandelen verder langs de oever en komen aan een klein oud wit huisje met een plaquette; geboortehuis van Jean Le Jeune politiecommissaris van Luik die door de Duitsers op 14/09/1917 dood geschoten. We wandelen weer verder langs de oever van de Vesdre.
En dan klimmen we de steile oever op, door een prachtig beboste oever, tapijten van Daslook vullen de oever op het is mooi ,om te zien wat een grote hoeveelheid hier staan, nog een paar dagen en ze kleuren het bos wit met hun bloemen, spijtig dat fotos geen geur kunnen geven het ruikt sterk naar look. We blijven klimmen tot we boven zijn hier veranderd het landschap van bos naar weilanden. We hebben hier ook prachtige zichten over het mooie landschap. Wat verder komen we in het gehucht Au Thier. Hier prachtige huizen in baksteen, wat duid op de rijkdom van de vroegere huiseigenaars. De gewone mensen hun huizen werden gebouwd met stenen uit de groeven, de welgestelde bouwden hun huizen met baksteen en zo lieten ze zien hoe groot hun rijkdom was. Dikwijls komen we huizen tegen waarvan de achterzijde in steen uit de groeven is maar de voorzijde in baksteen.
We wandelen verder en stekken de Vesdre over. We komen aan de Fenderie. De vallei van de Vesdre is al lang een van de belangrijkste industriële centra van Luik als bewijsmateriaal de fenderie van Trooz, die meer dan 500 jaar geschiedenis heeft. Deze fenderie is een van de oudste in de regio. Haar fundamenten dateren uit de late 16e eeuw. En het werkte tot de tijd van de sluiting in 1988. Op het domein staat het kasteel uit de 17de eeuw en niet te bezoeken. Het is wel een merkwaardig gebouw. Gelegen aan een kunstmatige zijarm van de Vesdre.
Tegenover ligt een ander kasteel dat veel jongere is gelegen in een groot bos park. Dan begin voor ons een lange klim het bos in, maar we worden beloont met prachtige zichten. We wandelen een heel eind door de bossen en komen zo in Forêt. Hier ook weer prachtige hoeven en het kasteel. We wandelen door het dorpje en weer wandelen we de bossen in met weer prachtige zichten over het landschap.
Dalen weer af en komen langs de plek waar men vroeger zink ontgint. Het is heel duidelijk te herkennen want de hele oppervlakte ziet geel van het zinkviooltje. We wandelen nog war verder en gaan dan weer naar ons vertrekpunt. Zo eindigt een mooie en aangename wandeling.
Een sprookjesachtig decor van betoverende bloesems dat is het decor van vandaag. Wij vertrekken met de wandeling in Borgloon en wandelen zo naar Wellen voor de start.
Wij wandelen naar Kuttekoven waar de controlepost is. We wandelen naar de kasteelhoeve van de Klee. Hoeve en oud-kasteel De Klee. Oorspronkelijk was dit een hoeve uit de 17e eeuw en behoorde ze toe aan de abdij van Herkenrode. In de 19e eeuw werd de hoeve uitgebouwd tot een kasteel met herenhoeve. Het geheel is sinds 2004 een beschermd monument. Vandaag is er controle voor de wandeling. We wandelen weer verder en komen langs Het eclectisch kasteel De Klee uit 1904-1907. Het kasteel werd grotendeels vernield door een brand in 1933 maar werd daarna volledig gerestaureerd.
We wandelen nu verder en gaan door de velden en de boomgaarden het zijn mooie beelden de bloesem die nu stilaan in bloei komen. We wandelen nu naar Wellen dorp. We komen eerst langs een grote hoeve vroeger was het Kasteeltje van Wellen, in de Tweede Wereldoorlog was het een kwartier voor de Duitse bezetter. Wij gaan verder en komen in het centrum. Langs de dorpsfontein en de Ursulinnenkapel behoorde tot een schoolcomplex van de congregatie van de Ursulinnen, die in Wellen vormend onderwijs voor meisjes verzorgde. In 1853 werden de eerste klaslokalen opgetrokken. Omstreeks 1930 telde de school 400 leerlingen en het internaat was tot ver buiten de landsgrenzen bekend. De kloosterkapel dateert uit 1899. Vanaf 1985 werd het schoolgebouw geleidelijk gesloopt en ontmanteld. Enkel de neogotische kapel bleef bewaard en is volledig gerestaureerd.
Waardevol zijn vooral de decoratieve schilderingen op de plafonds en de muren. Dan verder langs de kerk Sint-Jan de Doper is een mengeling van romaanse, gotische en neogotische bouwkunst. Het oudste deel met de romaanse toren dateert van 1172. De toren is 35 m hoog en 9 m breed. Het klokkenhuis is bereikbaar via een trap in de metersdikke muur. In de 15e eeuw werden het koor en de linkerzijbeuk vernieuwd. De twee kruisbeuken dateren uit de jaren 1492 tot 1522. De rechterzijbeuk is van 1550. De Sint-Janskapel aan de zuidkant dateert uit het einde van de 16e eeuw. De vensters in de noordelijke muur dateren uit de 19e eeuw.
Zo komen we aan de startplaats, wij laten ons inschrijven en wandelen dan weer verder langs het huidig molenhuis dateert uit 1775 en is samen met het 20ste eeuwse woonhuis onder één zadeldak verenigd. Alhoewel reeds sinds 1973 buiten werking is de molen nog steeds maalvaardig en maakt ze deel uit van het Vlaams industrieel erfgoed. Dan wandelen we het natuurgebied in. Het natuurgebied De Broekbeemd ligt in de vallei van de Herk. Door paden die voorzien zijn met planken kun je ook doorheen de vochtige zones wandelen. Zo kan je om de begrazingsblok heen en langs de buitenzijde van het gebied. Voor de durvers zijn er twee doorsteken door heen de begrazingsblok waar je een tête-à-tête met een ruig, bruin rund kunt beleven. Ook werden er achtergebleven boomstronken weggehaald zodat er meer mogelijkheden kwamen voor plantensoorten (o.a. orchideeën). Ook werden een tal van kaprijpe populieren verwijderd zodat er weer kan was voor andere biotopen: een grasland, een aangeplant bosje met zwarte els, meidoor, gewone es en zomereik. Na een eind door het natuurreservaat komen we aan de bloeiende kersenbomen. Gewoon mooi.
Door de velden en de boomgaarden zo komen we in het Provinciaal Domein Kasteel van Rullingen. Het is er prachtig en we nemen de tijd om er wat rond te lopen en een terrasje te doen met wandelvrienden uit Diepenbeek. Daarna nog even door de velden en plantages en zo komen we terug op onze plek waar we vertrokken zijn en hier eindigt onze wandeling.
Je kunt er nog met recht en reden spreken van een vreedzaam, ongerept natuurlijk leefkader. De lucht is er zuiver en nergens wordt de horizon geschonden door rokende fabrieksschoorstenen of flatgebouwen. Het is een waar paradijs voor de wandelaar.
Alles is er in harmonie met de natuur en het landschap. Met zijn romantische dorpskommen, waarin de kerk nog in het midden staat, de paternoster van kapelletjes en veldkruisen, oude hoeven, typische vakwerkhuisjes met silexmuren, loofbossen, hoogstamboomgaarden, meidoornhagen en zijn onvergetelijke panoramas, oefent de streek een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op ons. Wij wandelen vandaag een eind in s-Gravenvoeren, heeft zich ontwikkeld als een lint dorp langs de rivier de Voer, met talrijke loopbruggetjes over het water naar de huizen. De kerk, de pastorie en verscheidene boerderijen in de onmiddellijke omgeving stammen uit de 18de eeuw. Die Oostenrijkse periode was klaarblijkelijk een heel voorspoedige tijd voor dit dorp. De Sint-Lambertuskerk werd opgetrokken tussen 1782 en 1786 tegen de toren uit de 14de eeuw. Buiten tegen de kerkmuur staan een hele reeks merkwaardige arduinen grafkruisen uit de l7de en 18de eeuw. Aangrenzend aan de kerk ligt de pastorie die in 1774 werd gebouwd. Vandaag zijn de restauratie werken bezig aan de kerk. Wij wandelen verder door het dorp. Een heel mooi plekje is het beschermde pleintje van Kinkenberg, met de recent gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwekapel (1715) Het ligt op de noordelijke oever van de Voer op 100 m van de kerk.
Wij wandelen het dorpje uit en gaan een kijkje nemen in de prachtige natuur van Voeren. In de Voerstreek vinden we hetzelfde golvende landschap als in het Nederlandse Zuid-Limburgse Mergelland. Zon 100 miljoen jaar geleden golfde over dit gebied het water van een ondiepe tropische zee. De ondergrond van de Voerstreek is de zeebodem van destijds. In deze voedselrijke zee wemelde het van de zogenaamde foraminiferen, diertjes met een uitwendig skelet van kalk. Het zijn deze kalkskeletjes geweest die op den duur de metersdikke kalklaag vormden die nu in de bodem van zowel het Mergelland als de Voerstreek te vinden is. Het typische cultuurlandschap in zowel Zuid-Limburg als de Voerstreek kreeg zijn huidige vorm in een tijdsbestek van nauwelijks 200 jaar, na slechts enkele generaties noeste arbeid. Na 1300 is er, landschappelijk gezien, fundamenteel niet veel meer veranderd. De diepe droogdalen vormden de natuurlijke toegangswegen waarlangs men de plateaus bereikte.
Kleine nederzettingen, die aanvankelijk sterke banden met de moederdorpen uit het Maasdal hadden, vormden de kernen die uitgroeiden tot de huidige dorpen en boerderijgehuchten op het plateau. Dat we hier dicht bij de grens met Nederland merken we al gauw als we deze oversteken en Mesch binnen wandelen. Mesch is gelegen in het Zuidelijkste puntje van Nederland. Het dorpje Mesch zelf is een idyllisch dorpje met oude boerderijen en holle wegen, omringd door hoogstam fruitgaarden en heuvels.
Wij komen aan de boerderij Op den Dries de typisch Limburgse boerderij met binnenhof waar een aantal jaren geleden opnamen gemaakt zijn voor de televisieserie Dagboek van een herdershond. Wat verder steken we de grens weer voorbij, hier weer een zo typische Grenspaal. Dan nog wat door de velden en weilanden en we komen terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling ondanks de lichte regen en gure wind.
38E MARCHE DES PINGOUINS. / LES PINGOUINS DE BELLAIRE. / BELLAIRE. 07/04/2012.
38E MARCHE DES PINGOUINS.
LES PINGOUINS DE BELLAIRE.
BELLAIRE.
Vandaag wandeling in Bellaire.
We verlaten het startlokaal en vlug stekken we de grens van het dorp over om in Blegny te komen, Le Motte is een deelgemeente van Blegny. Door het dorpje met een paar grote boerderijen en een eigenaardig kasteel met twee vierkante torens het draagt het jaartal 1882. Wij wandelen voorbij en langs een bloeiende boomgaard en komen in Saive. We wandelen door het dorpje en komen in Haute Saive met een mooi kasteeltje dat gemeentehuis is. Weer verder langs boerderijen en langs velden, boomgaarden en akkers.
Op het eind van het Ancien Régime werd Saive een gemeente. In 1822 werd de gemeente Parfondvaux opgeheven en aangehecht bij Saive. Hier komen langs de Kerk Saint-Pierre. Is wel een mooi gebouw. We verlaten het dorpje en genieten van de mooie zichten op de natuur in de verte de terril van de koolmijn. We wandelen een heel eind vergezeld van de mooie zichten en zo komen we in Queue-Du-Bois.
Hier wandelen door de vallei met mooie zichten op de omgeving. De natuur is hier prachtig en het ontluikend lentegroen geeft het een speciale tint. Dan komen we terug in Bellaire. Een mooie en aangename wandeling.
36E MARCHE PRINTANIERE DES STCHROUMPS. / LES HERMALLIS. / HERMALLE-SOUS-HUY. 01/04/2012
36E MARCHE PRINTANIERE DES STCHROUMFS.
LES HERMALLIS.
HERMALLE-SOUS-HUY.
Het kasteel is dichtbij de kerk gebouwd, midden in het centrum van Hermalle.
Eromheen ligt het gedeeltelijk ommuurde kasteelpark. Het huidige kasteel is in hoefijzervorm gebouwd, rond een binnenhof. Om het kasteel is een slotgracht gegraven. Verder is er een voorhof, waarrond koetshuizen en paardenstallen gelegen zijn. Deze bijgebouwen dateren van de 19de eeuw. Het rechthoekige basisplan is middeleeuws en, zoals het in die tijd gebruikelijk was, voorzien van 4 torens. Bij de heropbouw tijdens de 17de eeuw is gebruik gemaakt van zandsteen, kalksteen en baksteen. Het gebouw werd ook aangepast aan de stijl die in de Maasvallei gangbaar was, met twee rechthoekige torens. De kasteelboerderij dateert van de 17de en 18de eeuw. In 1975 werd ze stilgelegd en raakte ze in verval. De huidige eigenaars hebben de boerderij echter nieuw leven ingeblazen als toeristische site, bestaande uit een museum, een culinaire bibliotheek en het postmuseum.
Wij wandelen het dorp uit steken de Maas over en lopen langs de spoorweg. Een mooi stukje lopen we langs het water en de spoorweg dan gaan we onder de spoorweg door en komen in Amay. We komen aan de Abdij de Flone. De abdij van Flône werd gesticht aan het einde van de 11de eeuw door drie ridder-monniken, op een domein dat de bisschop van Luik hen had gegeven. Ze ligt aan de monding van de Flône-beek in de Maas. Oorspronkelijk woonden er reguliere kanunniken, tot het klooster werd verheven tot abdij in 1139. Nu zijn de Dames van het Christelijk Onderwijs er gevestigd. Enkel de abdijkerk kan bezocht worden en herbergt verschillende rijkdommen: Romaanse doopvonten (12de eeuw), koorstoelen, maar vooral de orgelkast en de orgels (Uitzonderlijk Waals erfgoed).
We wandelen de Chaussee Romaine op en duiken dan tussen de rotsen in en klimmen zo naar boven. Mooie zichten hebben we hier en we blijven klimmen tot we aan de hoeve Richemont een prachtige hoeve wij wandelen verder door de prachtige natuur. Wat verder komen we aan het natuurreservaat, een grote vijver met een planken pad. Zo komen we in Ombret. Het mooie dorpje Ombret is gelegen op een steile rots aan de Maas. Het dorp is omgeven door bossen. Wij wandelen verder en genieten van de prachtige omgeving.
Wat verder komen we in Clermont s/Huy. Het dorp van Hermalle-sous-Huy strekt zich langs de Maas die de grens tussen Haspengouw en het begin van Ardennen vormt. We wandelen verder en komen terug in Hermalle. Wij zien de torens van het kasteel en zo eindigt onze wandeling.
Montzen was de bakermat voor een voorspoedige en vruchtbare geschiedenis. Het was zonder twijfel een van de oudste platteland centra van het Land van HERVE. Volgens oude kronieken uit 1075 was Montzen de zetel van een belangrijke rechtbank met bevoegdheden over o.a. de plaatsen "Kelmis, Gemmenich, Hombourg, Moresnet, Teuven en Sippenaeken." In de tijd waren er een hoog gerechtshof onder de macht van de leenheer, vijf handelsrechtbanken en een feodaal gerecht genaamd naar de H. Anna.
Dit dorpje, met een immens plein, een kiosk en een geklasseerde kerk uit XVIIIde eeuw heeft uit bouwkundig uitzicht heel wat troeven. We verlaten Montzen en wandelen door de velden en weilanden en dan komt Kasteel Broich in zicht. Gelegen midden in de velden. Dit kasteel is, vandaag genoemd "Kasteel Broich", maar zijn echte benaming is BROECK. De vijver van kasteel Broeck aan de noodwestzijde, had een oppervlak van ongeveer drie hectare. Helaas heeft men hem enkele jaren geleden grotendeels drooggelegd. Kasteel Broeck is samengesteld uit vier gelijksoortige gebouwen (opgetrokken uit natuursteen) die min of meer asymmetrisch ten opzichte van elkaar liggen en dat veel hoeken heeft. Het geheel is op een iets bredere, schuin aflopende benedenbouw geplaatst. Het zeer grillige dek dat met leisteen is bedekt, is zeer bijzonder.
Beide gevels, aan de noorden de zuidkant, hebben in het midden een ingangsdeur waarboven we, ter hoogte van de dakrand, een driehoekige timpaan aantreffen, voorzien van een ovaal venster. In tegenstelling tot de zuidgevel waar het centrale gedeelte een stuk terug ligt ten opzichte van de vleugelgebouwen, steekt het middenstuk van de noordgevel iets uit ten opzichte van de rest. Het oudste gedeelte van het bouwwerk schijnt de zuid oostvleugel te zijn. Het geheel heeft in de zeventiende eeuw ingrijpende veranderingen ondergaan, onder andere door de vergroting van de ramen, en heeft een zeer solide en sober karakter. Voordat we het kasteel binnengaan over de gemetselde stenen brug, die de vroegere ophaalbrug vervangt, zien we aan de rechterzijgevel een deurraamopening waarvan de benedenste gedeelten van de verticale stijlen uit mensfiguren bestaan; ongetwijfeld de overblijfselen van een vroegere open haard. Wij kunnen vrij rondwandelen op de binnenkoer en het kasteel goed bekijken, ook de twee vierkante torens die vroeger de toegang tot het kasteel waren zijn er nog steeds. Er staat ook nog een oude kapel, alles ziet er wat verlaten uit en moet dringend gerestaureerd worden.
We wandelen een eindje verder en uit de mist komt kasteel de Graaf tevoorschijn. Vroeger maakte die middeleeuwse burcht deel uit van een door de Limburgse hertogen gebouwde verdedigingsgordel om de talrijke plundertochten van de Eifelbaronnen te beletten. Later werd ze tot hoeve omgebouwd. We wandelen weer verder door de weilanden en komen zo aan het Bois de Hees hier moeten we klimmen en door het bos wandelen. Verder komen we in Henri-Chapelle. Op een moment komen we aan het panorama van de 3 valleien van de Berwinne,Gueule en Vesdre. Spijtig dat het zo mistig is en we niet van het panorama kunnen genieten gelukkig staat er een info bord dat ons de weg wijst.
We wandelen weer verder door het volgende dorpje dan weer verder en wandelen door de prachtige natuur. We wandelen nu terug Montzen binnen en nog even door het dorp om zo terug op het prachtige plein komen waar onze wandeling eindigt. Spijtig dat het weer wat tegen zit en er wat mist hangt waardoor we de mooie uitzichten hebben moeten missen.
KUTTEKOVEN (Borgloon) Zelfs op een bewolke dag kan de bloesem mooi zijn.
BLOESEMS IN KUTTEKOVEN
Het is zeker nu het moment om Haspengouw te bezoeken de kersen bloesem is nu op zijn best, de peren beginnen nu mooi te worden en de appelen zijjn met enkele dagen er ook. Zelf op een bewolkte dag zijn de bloesem prachtig enkele sfeer beelden uit Kuttekoven.
1ERE MARCHE DU PRINTEMPS. / LES AMIS DU HENRY FONTAINE GRAND-HALLET. / GRAND-HALLET 28/03/2012.
1ERE MARCHE DU PRINTEMPS.
LES AMIS DU HENRY FONTAINE GRAND-HALLET.
GRAND-HALLET.
Grand-Hallet is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw met nog veel akkerbouw en veeteelt.
Vanaf de 9de eeuw maakte het dorp deel uit van het graafschap Avernas. Na van de opheffing ervan ging Grand-Hallet deel uitmaken van het baljuwschap Hannuit in het hertogdom Brabant. Het dorp was deels in het bezit van het kapittel Sint-Lambertus van Luik en deels van de abdij Maagdendaal van Oplinter. Bij het ontstaan van de gemeenten in 1795 werd Grand-Hallet een zelfstandige gemeente. In 1965 werden de voormalige gemeenten Petit-Hallet en Wansin aangehecht maar in 1977 werden de drie dorpen allen deelgemeenten van Hannuit. De Sint-Blasiuskerk is de parochiekerk en in de dorpskom staan nog verscheidene gerestaureerde oude huizen die gebouwd werden in tufsteen die in de plaatselijke groeve gedolven werd. Wij wandelendoor het dorpje en bekijken de huizen die in tufsteen gebouwd zijn. dan wandelen we de velden in en gaan dan weer het volgende dorpje binnen dan wandelen we naar Lincent, ook hier weer groet boerderijen.
Op de hoek van de straat een huis met een mooi beeld op de voorgevel een engel met pijl en boog, wel mooi. Dan komen we aan het kasteel van Lincent. Tussen de kerk en de Kleine Gete ligt het kasteel van Linsmeel (Lincent) dat gebouwd werd in de tweede helft van de 14de eeuw en opvalt door zijn massieve torens. Dit kasteel was vroeger eigendom van de heer MICHAUX. Daarom wordt het nog steeds het kasteel Michaux genoemd. Naast het kasteel bevindt zich een gesloten hoeve, de boerderij Michaux. Wij wandelen door het dorp en keren dan terug langs een klein pad waardoor we weer achter het kasteel komen. Ook hier weer prachtige oude gebouwen in gele tufsteen.
Dan komen we aan de Romaans-Gotische kerk Saint-Pierre. Wij wandelen naar de kerk om er even naar te kijken, je kunt door de deuropening naar binnen kijken en je zie de mooie ronde pilaren waar vroeger het dak op ruste vandaag is de ruïne een rustplaats voor de inwoners een mooi parkje rond de kerk, gewoon mooi.
We wandelen verder en verlaten Lincent om terug naar Grand-Hallet. We komen aan het kasteel met grote hoeve. Het hele complex is wit geschilderd en oogt mooi vanop een afstand. Het is een indrukwekkend geheel. Op de boerderij is nog altijd een landbouwbedrijf gevestigd. Nog even en we zijn weer terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling.
