KARNAVALSTOCHT.

W.C. AVIAT ST. TRUIDEN

AALST-DORP.

Wij spreken altijd over Aalst maar officieel heet het “Aalst-bij-Sint-Truiden”. Het dorp is gelegen in droog-Haspengouw en heeft een licht glooiende bodem. Het bezit enkele bezienswaardigheden: De Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk, een neogotische dorpskerk uit 1854, omringd door een kerkhof. Enkele hoeven met een 18e-eeuwse kern. Pastorie met 17e-eeuwse kern. De Melsterbeek loopt van zuid naar noord door het grondgebied van Aalst. Naar het zuiden toe loopt de hoogte geleidelijk op tot 100 meter, waar zich Den Armenberg bevindt. Landbouw en fruitteelt vormen de belangrijkste agrarische activiteiten. Ten noordwesten van Aalst bevindt zich de voormalige Vliegbasis Brustem. Landbouw is hier nog altijd het meest vertegenwoordigd. Ook de fruitteelt met zijn laagstamplantage zijn hier vertegenwoordigt. De hoogstamboomgaarden komen hier en daar nog sporadische voor. Zo wandelen wij door de velden naar Kerkom. Kerkom-bij-Sint-Truiden in de vallei van de Cicindria of Molenbeek. Grootschalige landbouw en vooral fruitteelt wordt op de vruchtbare leemgrond bedreven. Tot Kerkom behoren de buurtschappen Heusden, Keelbergh en Op den Berg. Kerkom bezit ook twee kastelen het “Kasteel van Kerkom” en het “Wit Kasteel”vandaag wandelen we voorbij het Kasteel van Kerkom. Het kasteel word ook Alstergoed genoemd. Dit kasteel was de zetel van de Heren van Kerkom. De naam Alstergoed is dan ook afkomstig van de familie Van Alsteren, die van eind 14e eeuw tot 1675 Heer van Kerkom was. De familie Van Schoor, eigenaars van 1707-1774, liet een classicistisch kasteel bouwen. In 1889 werd door de toenmalige eigenaar, baron F. de Moffart, iets ten noordwesten van dat kasteel, een nieuw kasteel in eclectische stijl gebouwd. Het classicistische kasteel werd grotendeels gesloopt. Slechts de noordoostelijke vleugel en de oostelijke hoektorens bleven bewaard. Hier bevonden zich de verblijven voor de bedienden en het wagenhuis. De beide gebouwen liggen in een park. Er is een terrasvormige tuin en daarin, op elk van de twee hoeken, een achtkantig tuinpaviljoen uit 1760. Het kasteel ligt in een uitgestrekt park dat ook bijzonder is en vanop de straat kan men al heel veel zien. Uitgestrekt park met licht glooiende grasvelden, weilanden, solitairen, bomengordel, bomengroepen en ten noorden en ten oosten bossen gelegen op de rand van de Keelberg. Landschappelijke vijver met eiland, halfweg het kasteel en de Cicindriabeek. Vanaf het kasteel, belangrijke zichtas over de vijver en het park tussen de bossen naar het landschap ten noordoosten in de richting van Aalst en over de boomgaarden naar het noordwesten in de richting van Straten. We wandelen verder en wandelen de Cicindriavallei binnen. Een heel eind door bosgebied en holle wegen en prachtige natuur om zo terug aan ons vertrek te komen. Een fijne wandeling in Aalst-bij-Sint Truiden.

WINTERTOCHT.

R.K. STRUCHER BOYS.

SCHIN OP GEUL.

Schin op Geul een deelgemeente van Valkenburg aan de Geul. Tot Schin op Geul behoren ook de buurtschappen en gehuchten Engwegen, Keutenberg, Walem, Schoonbron en Strucht. In de jaren zestig van de twintigste eeuw gaf de cabaretier Wim Sonneveld Schin op Geul nationale bekendheid met zijn typetje "Frater Venantius uit Schin op Geul". De heemkundige vereniging van het dorp heeft een lokale kunstenares een bronzen standbeeld van de zingende frater laten maken, dat in het plantsoen staat langs de Breeweg. Dit is het eerste wat we tegen komen op onze wandeling. Vandaag hebben we twee fijne wandelaars bij ons, onze Jelle en Seppe. Schin op Geul ligt in de vallei van de Geul en hier wandelen we vandaag. We komen aan het Gerendal betreft met name een ruim drie kilometer lang asymmetrisch droogdal, gelegen tussen het Geuldal in het noorden bij Schin op Geul en het plateau van Margraten bij Scheulder in het zuiden. Aan de oostzijde van het dal ligt een doorlopende en steile beboste kalkrijke helling. De bossen worden op enkele plekken onderbroken door soortenrijke kalkgraslanden met talrijke soorten orchideeën. Achter deze helling met heuvelrug ligt een klein dal met daarachter de Sousberg en de Keutenberg. Aan de westzijde van het Gerendal ligt onder andere het Sint-Jansbosch. Het grootste deel van het Gerendal, zo'n 225 ha, is eigendom van het Staatsbosbeheer. Ook de Vereniging Natuurmonumenten heeft hier eigendommen, met name het Oombos. De kalkgraslanden op de hellingen worden deels begraasd door schapen, deels gemaaid. De bossen worden deels beheerd als opgaand bos, deels als hakhoutbos. Dat laatste bostype is relatief kostbaar qua onderhoud, maar lijkt veruit het meest op de historische situatie en herbergt kalkminnende plantensoorten die in als opgaand bos beheerde percelen op den duur verloren gaan. We wandelen door het dorp met zijn mergelhuizen. En dan komen we aan in Sibbe. Maar even door het dorp en dan weer de prachtige natuur in. In en rondom het dorp bevinden zich diverse wegkapellen en wegkruisen. Zo prachtig wandelen met onze jongens door de mooie natuur zij genieten van de wandeling en wij ook zo samen met Jelle en Seppe vrij kunnen lopen door de veldwegen, geen verkeer en geen gevaar voor hen zij kunnen wat rondlopen en verstoppen zich in de grote holle bomen. Wat prachtig. Nog even en we zijn terug op ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.

MARCHE DES FRIMAS.

CLUB MARCHE AL VILE CINSE DE BERNEAU.

BERNEAU.

Berneau werd gesticht op een golvende leembodem. Het landschap vertoont veel overeenkomsten met dat van het nabijgelegen Nederlandse Zuid-Limburg. Het dorp wordt in middeleeuwse bronnen aangeduid als Berne (1312) en Bernauw (1359). De graven van Dalhem bezaten er een burcht. Deze behoorde later toe aan de in Overmaas voorname familie Van Gulpen. De schepenbank Berne grensde eveneens grotendeels aan de Dalhemse schepenbanken Moelingen, 's-Gravenvoeren, Weerst en Bolbeek. Toch maakte Berneau geen deel uit van Dalhem, maar het behoorde tot één van de elf banken van Sint-Servaas, een bezit van het kapittel van Sint-Servaas in Maastricht. De hertog van Brabant bezat de hoge jurisdictie in het dorp. Nadat in 1914 burgers op Duitse soldaten zouden hebben geschoten, werden op 5 augustus 1914 als strafmaatregel zowel Berneau als Moelingen platgebrand. De stad Wezet onderging hetzelfde lot op 15 augustus. Oorspronkelijk spraken de inwoners van Berneau een Limburgs dialect. Berne kende echter vanaf de achttiende eeuw een geleidelijke verfransing. Bij de vaststelling van de taalgrens is het, onder meer op basis van omstreden talentellingen, in 1963 toegekend aan het Franstalig Wallonië. In de Berneau is er echter sprake van een situatie van min of meer feitelijke tweetaligheid. Formeel wordt door de overheid, onderwijs, kerk etc. de Franse taal gehanteerd maar een groot deel van de inwoners spreken naast het Frans ook Nederlands of Limburgs. We vertrekken in het centrum nabij het kasteel Borcht. Reeds in de 9e eeuw werd op deze plaats een kasteel gebouwd. Dit kasteel verviel, en op de ruïnes ervan werd in de 14e eeuw een nieuw kasteel gebouwd. Dit bestond uit een zwaar versterkte donjon en was omringd met grachten en vijvers. In 1595 werd het verbouwd tot een kasteeltje door de familie Van Gulpen. In 1608 werd een hoog, rond torentje bijgebouwd en ook diverse bijgebouwen. Eén daarvan bezit een fraai Spaans fronton. In 1914 werd het kasteel in brand gezet door de Duitse bezetter. In 1921 werd het aangekocht door de gemeente Berneau. In 1935 werd het kasteel als monument geklasseerd, in 1976 volgden ook de bijgebouwen: pastorie, boerderij en nabijgelegen woningen. Het complex is in gebruik geweest als gemeentehuis en school, en het eigenlijke kasteel werd in 1998 gekocht door een privaatpersoon. We wandelen door het prachtige landschap, weilanden met mooie veldwegen waar het fijn is om te wandelen. We wandelen de taalgrens over en naar het prachtige Voeren. Het landschap van NATUURGEBIED VAN DE BERWIJN Dit unieke stukje natuurgebied in Moelingen werd in 1996 aangekocht door de diensten van Bos en Groen en Natuurbehoud van de Vlaamse Gemeenschap. Het beslaat elf hectare en grenst aan het geklasseerde Langveld (Longchamps, in het naburige Waalse Berneau), dat ook als natuurgebied werd erkend. In het Berwijndal voelt de das zich uitstekend thuis omdat hij er alles vindt om zijn kroost en zichzelf te voeden. Het natuurgebied bevat onder meer de enige twee hectare bos, met een grote variëteit aan inheemse boomsoorten zoals kers, es, eik, linde en haagbeuk. Voorts zijn er enkele prachtige oude hoogstamboomgaarden en oude knotwilgen langs de boorden van de Berwijn. Naast bewoonde dassenburchten vind je hier ook een ideaal nestgebied voor allerhande vogels en watervogels. Wat is het hier prachtig om te wandelen en we keren terug over de taalgrens terug naar Berneau. Een prachtige wandeling.

KROKUSTOCHT.

WANDELCLUB TERUG OP STAP.

HASSELT – GODSHEIDE.

Godsheide is een gehucht van de Belgische gemeente Hasselt en sinds 1845 een parochie waarvan de kerk is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Bezoeking. We vertrekken met de wandeling aan de kerk en gaan dadelijk het park binnen. Dan komen we aan het golfterrein. We wandelen een heel eind over het terrein, langs de vakwerkhoeve op het terrein en dan verder over het golfterrein. Dan verlaten we het en wandelen een heel eind langs de Demer. Dan komen we in het park van de stad Hasselt. We blijven heel de wandeling in het park wandelen en dan terug naar ons vertrek.

JESSEREN

Jesseren ligt in de Haspengouwse Leemstreek en is een straatdorp en landbouwdorp met vele grote vierkantshoeven en boerderijen. Is het enige dorp dat nog het station bezit en het goederen station, op het stationsplein stond vroeger ook en stroopfabriek waarvan nu enkele nog een muur van staat. wat verder ligt het kasteeltje van Jesseren. De oude spoorwegzate is nu fiets en wandelpad.

46E MARCHE DE LA BERWINNE.

LES PEDESTRIANS DE CLERMONT S/BERWINNE.

THIMISTER-CLERMONT.

Clermont ligt aan het riviertje de Berwijn. Het plein "Place de la Halle" is een heuse geschiedenisles in openlucht, mede dankzij de verschillende bouwstijlen die de voorbije eeuwen typeren. De meest representatieve elementen, in zeer uiteenlopende vormen, zijn de baksteen en het wit van de stenen in de omlijstingen en hoekverankeringen. De decoratieve leisteen op de daken vormt eveneens een opvallend element. In dit kader is ook het stadhuis, verbouwd aan het eind van de 19e eeuw, een blikvanger van het dorp, vooral door de originele toren in de vorm van een pepermolen. Gezien de aard van de dorpsactiviteiten, waren hier geen grote kasten van huizen nodig. De woningen zijn eenvoudig maar zeer pittoresk en vormen een harmonieus geheel. In de buurt van de kerk wordt de aandacht getrokken door een inrijpoort en een verdedigingstoren, resten van een herenboerderij uit 1635. Op een steenworp van het dorp, in een schrijn van bosjes en fruitbomen, en her en der omzoomd door natuurlijke hagen, kunt u ook nog het kasteel van Crawhez en de kasteelhoeve L'Aguesse verkennen, die u rechtstreeks tot aan de voormalige lijn 38 brengen… deze route is tegenwoordig een idyllische wandelroute. De route brengt ons langs de mooiste plekjes van de streek via landelijke wegen, weilanden en bosranden. Deze aaneenschakeling van groen, die zo kenmerkend is voor het Land van Herve, is een typisch voorbeeld van een coulisselandschap. Deze agrarische structuur typeert een gesloten landschap met overwegend weilanden, omzoomd door hagen. Oude boomgaarden met hoogstammige fruitbomen wisselen de graslanden af en concentreren zich vooral rond de bebouwde kom. Buiten de dorpskernen spreidt de bebouwing zich uit in het landschap en wordt steeds schaarser, zonder een duidelijke ordening, in kleine boerderijen, geïsoleerd binnen hun lap grond. De frequentie van de zorgen die aan de veestapel moet worden besteed en de vele waterpunten verklaren deze haast absolute verspreiding van de woningen, zo typisch voor het Land van Herve. Straten en holle wegen weven een dicht wegennet als een spinnenweb en verbinden de verschillende uitbatingen met het dorp en met de belangrijkste hoofdwegen. Zoals nergens elders in Wallonië is het land van Herve een voorbeeld bij uitstel van een coulisselandschap. Tegenwoordig is dit typische landschap helaas aan het verdwijnen. Traditioneel landelijke habitat. De huizen in het Land van Herve vertonen een grote verscheidenheid qua vorm, die afhangt van de omvang en de verscheidenheid van de landbouwactiviteiten. De woning heeft een eenvoudige volume-indeling en een indrukwekkend allure, gebouwd volgens een rechthoekig grondplan waar het woongedeelte en de stallingen onder één dak aan elkaar grenzen. Het gebouw bestaat gewoonlijk uit twee volledige verdiepingen, soms zelfs uit twee en een halve verdieping, met een schuin hellend dak. Vaak werden bijgebouwen toegevoegd aan het hoofdgebouw of parallel ermee gebouwd, waardoor een binnenplaats werd afgebakend die open is of gesloten aan de straatkant. Anders dan de boerderijen die verspreid in het landschap liggen, bieden de woningen in de dorpskernen, gebouwd in een strak schema langs de straten, een meer verstedelijkte aanblik door de samenstellingen de structuur van hun gevels. Omkranst door kleuren en texturen, zijn de gebouwen in het Land van Herve een spel van contrasten en materialen: antracietgrijze daken in leisteen of dakpannen met grijze en roodoranje tinten, metselwerk met roodbruine of zandbeige baksteen, houten vakwerk opgevuld met leem of baksteen, kaderwerk en stroken in lichtgrijze kalksteen, hier en daar gespikkeld met wit pleisterwerk zijn allemaal elementen die bijdragen tot het opvallende, architecturale karakter van het Land van Herve. Dit zijn de mooiste plekjes in het Land van Herve. Als we terug in de zaal komen wachten onze Engelse vrienden reeds op ons. We wisten dat Phil mee zou komen en we vinden hen terug in de zaal wat een weerzien na zovele jaren, de vriendschap is nooit weg geweest en we genieten van zijn gezelschap en kunnen bij praten en er is veel bij te praten. De tijd vliegt voorbij en we moeten opnieuw afscheid nemen van onze vriend. Hopelijk niet meer voor zolang. Een prachtige wandeling in het Land van Herve.

34E MARCHE DES CREPES.

LES CLAP SABOTS DE POUSSET.

MOMALLE. – REMICOURT.

Momalle (Waals: Moumåle) is een plaats en deelgemeente van de Belgische gemeente Remicourt. Vandaag is het pannenkoekentocht en de club trakteert elke wandelaar op een pannenkoek na de wandeling, toch mooi. We wandelen door het dorp langs de Kerk Notre-Dame de l'Arbre. De kerktoren heeft een gedraaide torenspits. De kerktoren heeft een blokkenpatroon wel mooi. Dan wandelen we door het dorp het is een landbouwdorp de enen grote boerderij na de andere. Prachtige gebouwen waar je blijft naar kijken. Wat verder door de velden en we zien de romp van de oude windmolen, vandaag is het een woning geworden alleen de wieken ontbreken. Ze ligt mooi in het landschap. We komen aan de rustplaats de eerste keer en dan weer een heel eind door de velden en langs wegen en ook weer prachtige boerderijen. Dan weer terug naar de rustpost en dan wandelen we terug naar ons vertrek. Dan komen we terug op het plein voor de kerk en we gaan even kijken op het kerkhof met zijn prachtige kapellen waar de edellieden in begraven zijn, opvallend hoe goed deze onderhouden zijn. Op het plein ook nog een voormalige jongens school en enkele prachtige oude bomen. We gaan onze afstempeling halen en genieten van de lekkere gratis pannenkoek. Zo eindigt een zeer mooie wandeling

MARCHE DES GADIS DE PERON D’OR.

MARCHE DU 40E ANNIVERSAIRE.

LES GADUS DE PERON D’OR.

REMOUCHAMPS.

We wandelen van uit het centrum over de Ambleve.

De rivier ontspringt in de plaats Honsfeld in de gemeente Büllingen, op 640 meter boven de zeespiegel. Het bekken is gelegen in de Hoge Ardennen, de hoogst gelegen regio van België. Baraque Michel is met 674 meter een van de hoogste punten van België en vormt een deel van de waterscheiding van het bekken van de Amblève. De monding van de Amblève (in de Ourthe, die weer uitmondt in de Maas) nabij Comblain-au-Pont is daarentegen op slechts 120 meter hoogte gelegen. De Amblève heeft hierdoor een erg hoog verhang. De vallei van de Amblève is vooral erg smal. Nabij Fond de Quareux is de vallei het smalst, terwijl de vallei nabij het dorpje Cheneux relatief breed is. De vallei wordt gezien als een van de mooiste gebieden in de Hoge Ardennen. De Rubicon is de onderaardse zijrivier van de Amblève, die de druipsteengrotten van Remouchamps gevormd heeft (sinds het Paleolithicum) en nog steeds vormt.

We wandelen door de prachtige natuur, om hier te geraken moeten we een stevige klim maken. Maar de beloning is niet minder we krijgen een zicht op een mooi kasteel aan de overzijde.

Kasteel Montjardin

Het eerste kasteel, waarvan nu nog enkel de ruïnes te zien zijn, is gelegen naast de dorpen Remouchamps en Aywaille. In de 12de eeuw werd er een wachttoren gebouwd iets boven de rivier Amblève en de toren werd uitgebreid tot een kasteel door de eeuwen heen. Vooral in de 16de eeuw en aan het eind van 19de eeuw werd het kasteel verbouwd. In de 19de euuw bouwde de eigenaar van die tijd, Xavier Chevalier de Theux, nog een tweede kasteel, direct naast de andere. Maar dit laatste kasteel werd erg beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog en uiteindelijk afgebroken in 1980. Vandaag kan men nog bijgebouwen zien van dit kasteel. Sinds 1734 is het domein in handen van de familie Theux Montjardin.

Verder door de prachtige streek, op en neer langs rotsen en met prachtige vergezichten. Dan langs de ingang van een kasteel meer dan de ingang krijgen we niet te zien. Dan langs het monument van gesneuvelde verzetsstrijders. Nog een heel eind door de prachtige bossen en natuur komen zo in een klein dorpje enkele huizen een Paardenmanege en een prachtige boerderij met herten. Nog even en we zijn terug in Remouchamps. Langs de ingang van de grot.

In 1828 werd het grottencomplex ontdekt. Sinds 1912 zijn de grotten open voor het publiek. Men gebruikte toen harshoudende fakkels om zich van enig licht te voorzien. In 1924 zijn de grotten voorzien van feeërieke verlichting. In de grot zijn er afzettingen, stalactieten en stalagmieten gevormd door het kalkrijke insijpelingswater. Het debiet bedraagt tussen de 500 - 600 m3. De temperatuur in de grot ligt gedurende het hele jaar tussen 8 en 10 °C. De grotten zijn gevormd door de onderaardse rivier de Rubicon. Deze onderaardse rivier wordt gevoed door de Vallei der Chantoirs. Een bezoek aan de grot is in twee delen opgedeeld. Het eerste deel gaat te voet, het tweede deel gaat met een boot. In het eerste deel komt men onder andere door een zaal die 8.000 jaar geleden door mesolithische jagers bewoond werd, door de grote zaal 'de Kathedraal' en gaat de tocht steeds dieper de grotten in. In het tweede deel vaart men met een boot langzaam over de meanders van de onderaardse rivier van zeshonderd meter lang. Onderweg ziet men fraaie objecten. De tocht eindigt weer bij het beginpunt.

Zo komen wij ook aan het eindpunt van onze wandeling.

33E MARCHE D’APRES-MIDI.

LA SAVATE ALLEUROISE.

ANS-LONCIN.

Reeds vanaf de 13e eeuw was er in Ans sprake van kleinschalige steenkoolwinning. In de 19e eeuw ging dit op industriële schaal geschieden, met name door de Charbonnages d'Ans et de Rocour. In de jaren '60 van de 20e eeuw verdween deze vorm van nijverheid. Deze wandeling is eigenlijk één van de minste die we de laatste tijd gedaan hebben, veel weg tussen de huizen. Gelukkig komen we aan het Fort van Loncin. Het enige plekje waar je het toch nog fijn is om even rond te kijken. Loncin ligt op het Haspengouws Plateau in het westen van de Luikse agglomeratie. Einde 19e eeuw en in de 20e eeuw was Loncin van belang voor de steenwinning. De mijnen van de Société anonyme des Charbonnages de l'Espérance et Bonne-Fortune waren er actief. Ten zuiden van Loncin vindt men, nabij Montegnée, nog een terril. Nu we bij het Fort van Loncin zijn gaan we de tijd nemen om even rond te kijken de controle is binnen in het Fort. Hier hebben we een indruk hoe het was ten tijde dat het Fort bewoont was. Het werd in 1888 naar plannen van generaal Henri Alexis Brialmont gebouwd. De forten werden opgetrokken uit ongewapend beton, aangemaakt met grote rolkeien uit de Ourthe. De vorm van het fort is een gelijkbenige driehoek met een oppervlakte van 0,01 km², die omgeven wordt door droge grachten van 10 meter diep en 15 meter breed. Het fort ligt op circa drie kilometer afstand van Fort Lantin en Fort Hollogne. Op 15 augustus 1914 om 16.00 uur begon de beschieting en de inslagen waren verschrikkelijk. Om 17.45 uur raakte een 420mm-granaat de munitiekamer van het fort. Bij de ontploffing stortte een groot deel van het centraal massief in en 350 Belgische soldaten waren op slag dood. Hiermee kwam de strijd om de forten rond Luik ten einde. Generaal Gerard Leman die zich in dit fort bevond, raakte bewusteloos door de ontploffing, maar overleefde het wel. Hij werd door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt. De Belgische troepen in Luik konden uiteindelijk tien dagen stand houden. Na de Eerste Wereldoorlog werd het fort niet herbouwd. Het fort werd (of beter: bleef) de begraafplaats voor de soldaten die omkwamen bij de explosie. Dit onder andere vanwege het feit dat er zich in het fort waarschijnlijk nog enkele tonnen aan munitie bevinden. In 2007 haalde men 3500 obussen van onder het puin. Omdat men het nooit heeft aangedurfd de granaten en het kruit op te ruimen, besloot men het hele complex in een groot graf te veranderen. Ter nagedachtenis werd er een monument bij het fort gebouwd. Bij recente opgravingswerken ontdekte men 25 lijken van gesneuvelde soldaten, waarvan er vier konden worden geïdentificeerd. Deze werden bijgezet in de crypte van het fort. Bij de rondgang op het fort komen we op de plek waar de enorme ontploffing plaats vond en hoe alles vernield werd. De vele gesneuvelde soldaten bleven er liggen en kregen hier hun graf. Deze plek verdient alle respect en is een herinnering dat het nooit meer oorlog mag zijn. Een ijdele hoop want op vele plekken heerst er nog oorlog. Na de controle weer op pad en komen weer opnieuw op ons vertrek.

WANDERN AM NIEDERRHEIN.

“FESTE ZONS”

WANDERFREUNDE DORMAGEN 1982.e.V.

DORMAGEN-ZONS

Wil je de middeleeuwen live beleven ? Maak een uitstapje naar het middeleeuwse stadje aan de Rijn - Zollfeste Zons . Zons ligt aan de Nederrijn bij Dormagen in het Rijndistrict Neuss, bijna precies in het midden tussen Düsseldorf en Keulen. Zons am Rhein is een van de weinige overgebleven middeleeuwse steden met een goed bewaard gebleven vesting uit de 14e eeuw en is daarom vaak de Rothenburg van het Rijnlandgenoemd. Bezienswaardig is eigenlijk het hele kleine dorp met zijn smalle straatjes, de goed bewaard gebleven huizen en monumenten uit de Middeleeuwen. De Rijnweiden en de omgeving van Zons nodigen uit tot lange wandelingen, zoals onze PW Zons. Vanop de parking wandelen we het stadje binnen via de Rheintor- Rheinturm, douanekantoor, kapel. Het gebouw van de Rijntoren grenst onmiddellijk aan het douanekantoor en de kapel van de heilige drie-eenheid. De machtige Rijntoren diende ook als een toltoren. Daar en in het aangrenzende douanekantoor werd de douane ingenomen en beheerd. Het douanekantoor was meer dan 400 jaar in bezit van het kapittel van Keulen. Vanaf maart 1855 was het een Franciscaans klooster en later werd het bewoond door Vincentijnse nonnen. De aangrenzende kapel van de Heilige Drie-eenheid werd ook in 1860 gebouwd door franciscanen. De kapel was toegankelijk vanuit het douanekantoor / klooster boven de poort. Dan wandelen we de Rheinstraße – in de middeleeuwse boulevard. De Rheinstraße begint op de Schlossplatz. Dit is de weg naar de Rijn, die wordt begrensd door de oostelijke stadsmuur. Bezienswaardig zijn de uitkijktorens, ook wel Pfefferbüchsen genoemd, vanwaar men een prachtig uitzicht heeft op de weilanden Rijn en de Rijn. De huizen aan de Rheinstraße zijn ook de moeite van het bekijken waard en geven een levendige indruk van hoe Zons er ooit uitzag. Overigens vinden we bij de Rheinturm de oudste huizen van Zons. We komen zo aan de Krötschenturm. De Krötschenturm staat in het noordwesten en maakt deel uit van de stadsmuur Zonser. In het verleden diende het tijdelijk als stuw, uitkijktoren, gevangenis, kerker, opslag of magazijn. Blijkbaar leefden in de toren, tijdens de pestgolven in Zons, mensen die leefden met de pest om ze weg te houden van de rest van de bevolking. Dit moet verdere besmetting worden vermeden. Vanwege dit moeilijke verleden heeft de toren waarschijnlijk zijn naam gekregen. Omdat "Krötsch" vertaald betekent ziek zijn. De toren van de zieken. Verder komen we aan Kasteel Friedestrom. Kasteel Friedestrom Zons - idylle van de Middeleeuwen. In verband met de douanetransfer van Neuss naar Zons in 1372 aartsbisschop Friedrich III. van Saarweden het kasteel Friedestrom voor defensie en fortificatie. De aartsbisschop en keurvorst Friedestrom moeten worden beschouwd als een kleine woning en garanderen hem volledige onafhankelijkheid buiten de muur van Keulen. Tegenwoordig herbergt kasteel Friedestrom het culturele centrum van de wijk Neuss. Verder langs de Juddeturm. Dichtbij het kasteel Friedestrom ligt de Juddeturm. De naam Judde is waarschijnlijk te danken aan het patricische geslacht Judde uit Keulen. Er zijn donkere legendes over de JuddeTower. Eerder werd de toren waarschijnlijk gebruikt als kerker. De gevangenen zaten opgesloten in de extreem smalle tunnelachtige toren, waarin heel weinig licht viel. De oude muren van de JuddeTower dateren uit de 14e eeuw. Wat verder De molen van Zons Windmolen Zons De 600 jaar oude windmolen is een van de attracties in Zons. De Zonser-molen is een van de herkenningspunten van de oude stad van Zons. Van 2008 tot 2010 werd het uitgebreid gerenoveerd. We wandelen nu de stad uit die geheel omgeven is door muren en torens, dan wandelen we langs de Rijn die vandaag heel hoog staat de omgeving staat onder water en de overzet is gesloten. Prachtig wandelen is het hier dan gaan we een natuurreservaat binnen en heel eind door deze prachtige natuur. Na een hele poos langs velden en bossen komen we terug in Zons. De wandeling eindig in het centrum en we halen onze stempels in de kiosk bij de Varkensbronnen van Zons De varkens fontein in Zons is zeker een van de meest waardige attracties in de oude stad. Toegegeven, is het niet echt komen uit de Middeleeuwen, maar vanaf 1959 en werd gemaakt door de beeldhouwer Bernhard Lohf. Het varkensfontein beeld de historische gebeurtenis van de zogenaamde "Mexicaanse Zonser vete" uit het jaar 1575/1577 op de plaats waar soldaten van de toenmalige aartsbisschop van Keulen Salentin van Isenburg de kudde samengesteld uit 50 gestolen varkens. De PW Zons is een bijzondere wandeling in een bijzondere plek met veel historische gebouwen.

WANDERN AM NIEDERRHEIN. “FESTE ZONS” WANDERFREUNDE DORMAGEN 1982.e.V. DORMAGEN-ZONS deel 2.

<br<

28E MARCHE DE A.C.T.DE MANAIHANT.

MARCHEURS AMICALE CYCLO DE MANAIHANT.

BATTICE.

Het Land van Herve, de streek tussen de Vesder en de Maas, in het hart van de driehoek Luik-Aken-Maastricht, heeft alles in huis om sportievelingen klein en groot te verleiden. Deze bosrijke streek bulkt van de streekproducten: kaas, siroop, cider, bier... Het Land van Herve is ook een historische streek die gekend staat voor haar legendes: bezoek de Amerikaanse militaire begraafplaats van Henri Chapelle, de Abdij van Val-Dieu, het dorpje Clermont-sur-Berwinne (een van de mooiste dorpen van Wallonië), het Viaduct van Moresnet, de Espace des Saveurs... Ook de sportiefste onder u komen er aan hun trekken: 40 km wandelwegen langs de beroemde Lijn 38 die nu is geïntegreerd in het RAVeL-netwerk. We vertrekken met onze wandeling Manaihant. Een typische dorpje in het Land van Herve. Verder door de golvende omgeving en komen zo in Charneux. In het dorp bevindt zich de St-Sébastienkerk, en een driehoekig plein. ot de opheffing van het hertogdom Limburg hoorde Charneux tot de Limburgse hoogbank Herve. Net als de rest van het hertogdom werd Charneux bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde Ourthedepartement. Hier staan verschillende prachtige historische gebouwen. Een oude kapel, een waterput en verschillende prachtige huizen en kasteelhoeve. Hier ook de rustpost na de rust weer op pad langs de kerk dan een heel eind door het mooie landschap van het Land van Herve, wat een rust en wat een prachtige streek. Het is genieten van dit alles. We maken een lus rond Charneux en komen terug aan in het dorp voor de tweede controle, nu nog een paar kilometer om zo terug in Manaihant te komen. Ook hier nog enkele zeer mooi gebouwen. Ondanks alles is dit toch weer een prachtige wandeling.

WINTERTOCHT.

WELLENSE BOKKERIJDERS WELLEN

ALKEN.

Alken duikt voor het eerst op in de geschiedenisboeken in 1066 onder de naam Alleche. Vanaf 1180 wordt het officieel Alken maar in de volksmond wordt er nog vaak Alleke gezegd. Alken is gelegen in Vochtig-Haspengouw. Het dorp heeft zich ontwikkeld in de vallei van de Herk, die in noordwaartse richting stroomt en de Mombeek in zich opneemt. Hier bevindt zich het natuurreservaat Mombeekvallei waar ook gemarkeerde wandelingen zijn uitgezet. Andere beken in Alken zijn de Simsebeek en de Kozenbeek. Hier vindt men vochtige beemden die later met populieren werden ingeplant. De hoogte overschrijdt zelden de 60 meter. Geografisch en landschappelijk behoort de gemeente tot de Haspengouwse fruitstreek. We vertrekken met onze wandeling achter de speeltuin De Alk. E, direct verlaten we de speeltuin en zijn in het centrum van Alken. Hier staat de watermolen vandaag is het een jeugdhuis. We komen langs het gemeentehuis, het park en dan verlaten we Alken. In Alken vinden we nog verschillende vakwerkhuizen en je aan één zijn ze aan werken alleen het houten geraamte staat er nog later word dat weer een prachtig vakwerkhuis. We wandelen verder en komen verschillende grote vakwerkboerderijen tegen en verschillende kapellen. We wandelen door de velden en genieten van de mooie wandeling. Een mooie wandeling even verder dan Wellen en met een paar mooie vakwerkhuizen en boerderijen.

NIEUWJAARSRECEPTIE MIJN-VERLEDEN WATERSCHEI

VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN

GREENSPOT GROOTLOON.

REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

Haspengouw wie word er niet verliefd op? De mooiste streek van Limburg als Hapengouwer zo trots op zijn streek en durf stellen dat Haspengouw de mooiste streek van België is. Vandaag wandelen we in Borgloon de gravenstad die dit jaar hun 1000 jarig bestaan vieren.

Het graafschap Loon ontstond omstreeks 1018 – duizend jaar geleden - en eindigde in 1795: een grote brok Limburgse geschiedenis, die zich niet in de Nederlanden afspeelde: anders en daarom zo interessant. Door leenbanden met de prins-bisschoppen van Luik en de Duitse keizer speelden de graven van Loon een aanzienlijke rol in de regio Maas-Rijn. De millennium-viering (2018) van deze oude feodale entiteit is dè gelegenheid om dat unieke Limburg-gevoel, dat in talloze aangelegenheden de rest van Vlaanderen al verbaasde, nu ook een solide historische basis te geven.

Met trots stel ik jullie deze wandeling voor die je laat kennis maken met het Land van Loon onze rijke geschiedenis, ons prachtig landschap en zijn Haspengouwse mensen. De wandeling vertrekt achter het Grevenhuis.

Het Stadhuis van Borgloon is een herenhuis met hoektoren, gebouwd in 1680. Men stapt het stadhuis binnen via een rondboogarcade met zes traveeën. In deze arcade is een arduinen steen aangebracht met de titels van Robert Ernest d'Argenteau, een vroegere burggraaf van het kasteel van Loon. In de 11e eeuw stond hier een gebouw in Rijn-Westfaalse stijl als oudste verblijfplaats van de graven van Loon, vandaar Grevenhuis als alternatieve naam voor het stadhuis. In de Middeleeuwen diende het stadhuis als vergaderplaats van de schepenbank, de gilden en ambachten.

We wandelen nu de stad uit langs De Gasthuiskapel

Deze kapel behoorde tot het wijdverbreid netwerk van "gasthuizen" dat de hospitaalridders of johannieters in de 12-13de eeuw in onze contreien uitgezet hebben. Ze waren bedoeld als rust- of overnachtingsplaats voor pelgrims. De Romaans-gotische kapel was o.m. de begraafplaats van de Loonse graaf Lodewijk I (+ 1171) en zijn echtgenote gravin Agnes.

Nu dalen we af om het centrum te verlaten we komen langs het Duifhuis.

Het Duifhuis is oorspronkelijk een 15e-eeuws renaissancistisch herenhuis met twee bouwlagen. Aanvankelijk verbleven hier de kruisheren. In de volksmond heet het huis ook Dolfhuis.

Dan gaan we verder gaan door de tunnel en zo komen we in het prachtige landschap van Borgloon. Door het golvend landschap het eerste wat we te zien krijgen is in de verte het Doorkijkkerkje en de Kersentoren. Verder naar Bollenberg.

In het Vlaams natuurreservaat De Bollenberg kan je genieten van typisch Haspengouws landschap. Tijdens een wandeling doorkruis je hoogstamboomgaarden, open graslanden en zonrijke hellingen met bronnen, poeltjes en bossen. Van het stadje Borgloon en het prachtige Haspengouwse landschap kun je hier optimaal genieten.

Nu komen we langs het Doorkijkkerkje.

Reading between the Lines, ook genoemd de doorkijkkerk, is een installatie van 2011 naar een ontwerp van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh. en kan beschouwd worden als landschapskunst. Het geheel is opgebouwd uit horizontale cortenstaalplaten, verbonden door gelaste vierkantige plaatjes. Het geheel is op een betonnen fundering ingeschoven in het glooiend Loonse landschap.

Dit aan een wandelpad gelegen "kerkje" komt zeer bevreemdend over. Naarmate men dichterbij komt, blijkt geleidelijk dat het geen kerkje is. Het "gebouwtje" is, door het gebruik van horizontaal geplaatste staalplaten, min of meer transparant, vandaar de naam van het kunstwerk. Deze transparantie blijkt temeer als men het "kerkje" betreedt. Op de juiste plek kun je de toren van het kerkje en de toren van de kerk van Borgloon laten samenvallen. Nu komen we terug naar het centrum van Borgloon. Langs de kerk en het Speelhof en zo terug naar ons vertrek van de wandeling.

44e MARCHE INTERNATIONALE DES PANTOUFLARDS.

LES PANTOUFLARDS DE WIHOGNE.

WIHOGNE – JUPRELLE.

Nudorp (Frans: Wihogne) Nudorp ligt aan de taalgrens in het noordwesten van de gemeente Juprelle. De dorpskom ligt aan de westkant van de weg van Tongeren naar Luik. Door haar gunstige ligging heeft Nudorp zich ontwikkeld van een landbouwdorp in Droog-Haspengouw tot een woondorp met recente (begin 21ste eeuw) lintbebouwing langs de steenweg. Buiten de dorpskom en de steenweg is de rest van de deelgemeente nog overwegend agrarisch met vooral akkerbouw en in mindere mate fruitteelt. Het vertrek in het dorp en dan de velden in. Een laagstamplantage en dan velden zover het oog reikt. Dat je hier in Haspengouw bent is duidelijk in de velden staan grote boerderijen. De wandeling is toch mooi ondanks dat we bijna de hele tijd in de velden lopen, een boer is bezig met het opladen van zijn suikerbieten, anders dan vroeger nu een groot machine die de bieten oprapen en in de camion laten lopen. Wij gaan verder. Hier ook plekken met bomen en kleine bosjes. Dan komen we langs een monument voor twee gesneuvelden uit WO II Garot Andre en Manu Bronne. Dan verder na een klim komen we aan een mooi kasteel ligt zowat alleen in het veld. Weer verder komen in Glons ligt in het dal van de Jeker op een hoogte van 79 meter. Aan beide zijden daarvan neemt de hoogte snel toe, en bereikt men het open landschap van droog-Haspengouw. We komen zo langs het Control and Reporting Centre (CRC), daar werken ongeveer 300 mensen. Vanuit een bunker controleren en beveiligen zij het luchtruim in het kader van de steun aan de natie en rapporteren ze rechtstreeks aan de NAVO, zelfs in vredestijd. De wapenspreuk van het Control and Reporting Centre is: Oculus non habent, sed vident (Al hebben ze geen ogen, toch kunnen ze zien). Weer verder tot we in Slins komen. Slins ligt in Droog-Haspengouw ten noordoosten van Juprelle, op een hoogte van ongeveer 150 meter. Slins is een landbouwdorp dat zich stilaan ontwikkelt tot een woondorp. Landbouw is er vooral aanwezig in de vorm van akkerbouw. We wandelen een heel eind en komen aan de mergelwand en dan weer verder komen zo terug in Wihogne. Langs een paar grote boerderijen en zo komen we aan het einde van onze wandeling. Wihogne heeft ons aangenaam verrast een mooie route met toch een aantal mooi plekken. Hebben ook weer iets bijgeleerd dat maakt het wandelen zo fijn en ook de vriendschap van de medewandelaars, zeker van onze Waalse wandelvrienden.

MARCHE AU TEMPS DES FRISSONS.

LES SPIROUS DE JEMEPPE S/SAMBRE.

SPY.

Spy is een dorp in de Belgische provincie Namen en een deelgemeente van Jemeppe-sur-Sambre. Spy is bekend als een van de vindplaatsen van resten van de neanderthaler-mens. De grot van Spy is bekend als één van de vindplaatsen van resten van de neanderthaler-mens. De grot bevindt zich nabij Spy in een heuvelflank op de linkeroever van de Orneau, een zijrivier van de Samber, circa 20 meter boven waterniveau. De holte in de bergwand heeft zich op een natuurlijke manier gevormd in het kalksteenmassief, circa 330 miljoen jaar geleden (Viséen), toen na de ijstijd het water nog tot deze hoogte kwam. De grot bestaat uit een hoofdruimte en rechts daarvan en ook erboven kleinere zalen. Vóór de grot bevindt zich een terras en er zijn hellingsafzettingen, veroorzaakt door het wegruimen van puin tijdens opgravingen. De grot wordt bereikt door een bos, dat door de verscheidenheid van de ondergrond (kalksteen, zandsteen en leisteen) een gevarieerde vegetatie vertoont, die op haar beurt weer heeft gezorgd voor een rijke fauna. De grot van Spy en de omgeving ervan werden in 1981 geklasseerd als monument en site. We vertrekken met de wandeling en al vlug wandelen we door de mooie natuur. Eerst langs een bron en dan langs kleine kerkwegels door het dorp. Langs grote boerderijen en het begint nu ook te sneeuwen. Dan controlepost in een heel grote witte hoeve, binnenin één van de stallen is er een ruimte gemaakt voor een feest of zo binnen hangen de oude drijfwielen van de oude stoommachine nog. Na de controle weer op pad. In het park ligt een mooie kasteel maar door de sneeuw zien we niet veel verder met de wandeling. Weer iets verder opnieuw een prachtig kasteel. Weer een eindje verder en we komen terug op ons vertrek. Hier tegenover de kerk een mooie groot gebouw. Einde van een fijne wandeling.

CASSEL, DAK VAN VLAANDEREN.

VLAEMSCH HUISEKE.

OXELAERE.

Wandeling vandaag brengt ons richting Frans-Vlaanderen, meer bepaald naar Oxelaëre, een piepklein dorpje in de schaduw van de 176 m hoge Casselberg. Van hieruit organiseert wandelclub Vlaemsch Huiseke Godewaersvelde haar jaarlijkse wandeltocht Cassel, dak van Vlaanderen. Na wat zoeken vinden we eindelijk een plek om te parkeren en dan komen we aan de start, de traditionele beenhespen voor “ la baguette au jambon “ draaien al volop aan het spit. We vertrekken met de wandeling gelukkig is de zon van de partij, in de verte hangen er mistbalken maar we konden toch niet klagen, het blijft gelukkig droog. Verharde wegen en modderige dreven wisselen elkaar af, klimmen en dalen is de boodschap vandaag. We stappen langs de route de Watten naar de eerste rustpost in Wemaers-Cappel. Dit dorpje telt amper 250 inwoners en is gelegen aan de westkant van de Casselberg. Het grondgebied van Wemaers-Cappel ligt tussen de tracés van twee oude Romeinse heirbanen, te weten de heerbaan van Kassel richting het noorden naar de Noordzee en de heerbaan van Kassel richting het westen naar Waten en Bonen. In het mooie gemeentehuis is de rust en tijd voor wat te eten. Ook hier draaien de beenhespen op het spit. Na de rustpauze starten we aan het laatste gedeelte dat ons weer naar Cassel moet leiden. Het is een flink stuk wandelen, vooral klimmen langs de drukke departementale wegen de Voie Romaine. waar geen fiets- of voetpaden liggen, best gevaarlijk. We worden op mooie eindeloze vergezichten getrakteerd. We wandelen verder langs de weg en dan gaan we een hevige klim tegemoet. Een klim op een mengelmoes van ondergrond. Eens is het gewoon onverhard, dan gaat het over authentieke kinderkopjes en dan weer over asfalt. Maar eens boven is het echt de moeite waard. We staan nu echt op de top van de Casselheuvel waar verschillende monumenten, herdenkingstekens, kunstwerken en ook een houten windmolen uit de 18e eeuw verzameld staan. Hier mag natuurlijk ook Maréchal Foch niet ontbreken die kaarsrecht op zijn paard de streek overschouwt. Je hebt op deze plaats dan ook een prachtig uitzicht over de omgeving. Jammer van de mist in de verte. Via een smal kasseitje gaat het naar beneden waar we in het oude Cassel terecht komen om zo de marktplaats te bereiken. In het lager gelegen gedeelte onthullen zich dus de Grote Markt, getooid met keien, de oude huizen, en de collegiale Notre-Damekerk in Vlaams Gotische stijl. Het beeldend stadje Cassel, volledig gedomineerd door " le Mont Cassel " was reeds in de Romeinse en Middeleeuwse tijd een belangrijk handelscentrum. Ook Vlaanderen speelde er lange tijd een dominante rol, tot het bij de bloederige veldslag aan de Peenebeek definitief werd overgeheveld aan Frankrijk. Toch heeft Cassel haar Vlaamse roots nooit verloren, vandaag de dag wordt de “Vlemsche toale” er nog door enkele oudere mensen gesproken. Het Noble Courherenhuis, een Vlaams gebouw uit de 16e eeuw, herbergt het departementaal museum van Vlaanderen. Iets verderop kwamen we voorbij de Ariënpoort, de porte d’Aire. Eén van de vele bezienswaardigheden van het stadje Cassel met een rijk gevuld historisch verleden. We dalen nu de laatste honderden meters richting Oxelaëre tot aan de finish, nog lekker nagenietend van de feeërieke, verblindende panorama’s. Bijzonder is dat er nog veel oud Vlaams gesproken word en dat er op verschillende huizen nog een Vlaamse vermelding staat. Onze wandeling eindigt in Oxelaere. Een mooie wandeling in Frans-Vlaanderen

31E MARCHE DE LA CHOUFFE.

FORTS MARCHEURS EMBOURG.

EMBOURG-CHAUDFONTAINE.

Onze wandeling vandaag brengt ons naar Embourg vertrek in de school, een prachtig gebouw. Gelegen in een omvangrijk park. We vertrekken met de wandeling en gaan zo het dorp binnen. Langs een paar zeer mooie huizen. En dan een heel eind door het bos met prachtige zichten, we wandleen op de helling en zo een mooi zicht op de omgeving. Verder gaan we tot aan de controlepost. Na de rust weer verder langs een grote hoeve wat blijkt een school te zijn, weer verder dan komen we aan het klooster “Carmel de Mehagne” daarna een hele poos door het bos, mooie vergezichten en al gauw een serieuze klim toch mooi om te wandelen dan komen we langs het kerkhof even gaan kijken oude kerkhoven bezitten immers dikwijls mooie oude grafzerken. Ook hier maar de tand des tijd heeft hier lelijk huisgehouden. De prachtige grafkapellen zijn bijna één voor één bouwvallig. Grote grafkapellen die eens de trots waren van de families die het zich konden veroorloven om zulke monumenten te zetten zijn vandaag totaal verlaten en binnen is alles in elkaar gestort. Dat het een oud kerkhof is zie je wel aan de vele grote grafzerken. We wandelen verder en dalen verder af. Weer een heel eind door het bos en dan komen we aan het fort. Fort Embourg is een van de twaalf forten rond Luik opgericht voor de verdediging van de Belgische stad Luik in de late negentiende eeuw op initiatief van Belgische generaal Henri Alexis Brialmont. Het ligt ten zuidwesten van Luik ten zuiden van Embourg. Het fort stamt uit 1888. In het fort is er ook "Het 'musée du fort d'Embourg' is open sedert 1973 en wordt beheerd door de 'Ancienne Position Fortifiée de Liège' in de gaanderij van het fort. Het is het eerste museum over vestingbouw in België en verhaalt via een unieke collectie wapens, kostuums en uitrusting de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. We wandelen verder het fort op, speciaal toegankelijk voor de wandeling vandaag en over het domein naar de andere zijde van Embourg. Nog even verder en dan zijn we terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling zonder regen en een streepje zon.

26E MARCHE DE L’EPIPHANIE.

LES ROTEUS HOUSSAIE.

BEYNE-HEUSAY.

Beyne-Heusay ligt in het Land van Herve op een hoogte van ongeveer 200 meter. De omgeving is sterk verstedelijkt, wat een gevolg is van de steenkoolwinning en de nabijheid van de Luikse agglomeratie. Enkele landgoedbossen, zoals Bois de Beyne, zijn echter nog aanwezig. Sinds de 13e eeuw op kleine schaal steenkool werd gewonnen in deze streek, gebeurde dit in de loop van de 19e eeuw in toenemende mate op industriële schaal. Verstedelijking en industrialisatie trad op, wat ten koste ging van de agrarische activiteit. Het aantal mijnmaatschappijen nam af van 7 in 1842 tot drie in 1879 en één in 1956. Niet lang daarna eindigde de steenkoolwinning. We vertrekken met de wandeling en komen langs het gemeentehuis, is wel een mooi gebouw. Dan verder met onze wandeling de oude spoorwegzate op. Vandaag is het een Ravel 2. Deze spoorlijn 38 in het Land van Herve die van Chênée via Fléron, Battice, Herve, Aubel, Homburg naar Blieberg loopt. De lijn werd op het einde van de 19e eeuw geconstrueerd en in 1992 weer opgebroken. De 22 km lange lijn is opgebroken en thans grotendeels RAVeL-fiets- en wandelpad van 15 km in fijne grint. Enkel het gedeelte Fléron – Herve (7 km) is momenteel gebetonneerd. Het station van Homburg is thans privé-eigendom. Een particulier maakt het met een paar km spoor tot een spoorwegmuseum. We wandelen over de Ravel en wandelen langs Het Kasteel van Neufcour. Het kasteel en bijbehorende boerderijgebouwen zijn gegroepeerd om een vierkante binnenplaats. De noordwestvleugel is het eigenlijke kasteel. Er is een rechthoekig torengebouw en een poortgebouw in het noordoosten van het complex. Aan de westzijde wordt het kasteelgebouw afgesloten door een vierkante toren. Het geheel is uitgevoerd in baksteen. Het kasteel wordt omringd door een park. De omgrachting van het kasteel is vrijwel geheel gedempt. Vandaag zien we het kasteel maar blijven op de Ravel wandelen. Wat verder komen we aan het station van Beyne. Verder met onze wandeling. Nog even en we zijn terug op ons vertrek. Een korte maar mooie wandeling