INTERNATIONALE WANDERUNG RUND UM HAUSET.

MICKY-MAUSE HAUSET.

HAUSET.

Hauset is een dorpje aan de Geul, deel van de Belgische gemeente Raeren met ca. 800 inwoners. Het wordt door midden gesneden door de Geul.

Wij wandelen door het dorpje en komen zo aan de rand van het dorp, wij komen aan de Gohlstrasse “Geulstraat” met een prachtig gebouw, dan weer verder het mooie woud in. Het Aachener Wald is een bosgebied dat gelegen is op ongeveer 3,7 km ten zuiden van het centrum van Aken en heeft een oppervlakte van 1350 hectare. Een deel van het woud strekt zich uit over de landsgrenzen heen naar België waar het op het grondgebied van de gemeentes Raeren, Kelmis en Blieberg ligt. Een punt van het woud sluit ook aan op de Vaalserberg met de achterliggende Vijlenerbossen.

Op de grens tussen België en Duitsland ligt ook de Zyklopensteine. Een natuurlijk monument dat bestaat uit ongeveer 50 grote steenblokken van zandsteen en kwartsiet in verschillende formaten ten zuiden van Aken in het Aachener Wald. De formatie ligt enkele meters ten zuiden van de grens tussen Duitsland en België grotendeels op Belgisch grondgebied (gemeente Raeren), maar er zijn ook fragmenten van op Duits grondgebied aangetroffen. Hoewel het uiterlijk van de steenblokken fundamenteel verschilt met de omliggende zandgronden, zijn er toch ook verbanden ermee. Door een gebrek aan fossielen is een precieze datering niet mogelijk. Geleidelijke erosie in het Tertiair zou ervoor gezorgd hebben dat de bank uiteen viel in verschillende blokken. De Zyklopensteine zijn een populaire bestemming voor wandelaars. Tevens ontspringt de rivier de Geul in de buurt van deze formatie.

Een andere monument is door mensen handen gemaakt, de Siegfriedlijn. Tank vallen werden ook gebouwd langs de Siegfriedlinie en stonden bekend als " de tanden van de draak "of" puistjes "(in het Duits Höcker," humps ") vanwege hun vorm. Deze blokken van gewapend beton in verschillende rijen staand op een fundering. Er zijn twee typische soorten van de dam: Type 1938 met vier tanden steeds hoger in de richting van de rug, en Type 1939 met vijf van zulke tanden.. Veel andere onregelmatige lijnen van de tanden werden ook gebouwd. Wij wandelen verder in het bos, soms letterlijk op de grens tussen België en Duitsland. Wij komen zo na een tijdje terug in Hauset. Het is een mooie en aangename wandeling veel door het bos, genoten hebben we ervan.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Hauset

NATIONAAL PARK HOGE KEMPEN.

IN HET SPOOR VAN DE NATUUR.

LIETEBERG-ZUTENDAAL.

De Lietberg is één van de 5 lokale toegangspoorten tot het nationaal Park Hoge Kempen. In een voormalige kiezelgroeve vond het bijen en insectencentrum ‘Lieteberg’ een onderkomen. Sinds 2005 wordt er hard gewerkt om de site om te vormen tot een volwaardige ‘Poort tot het Nationaal Park Hoge Kempen’

Hoewel het feitelijk Nationale Park hier op 3 kilometer vandaan ligt, is het de ideale plaats om kennis te maken met de wondere wereld van de kleine dieren. Je kunt er naargelang het seizoen kennis maken met verschillende vlinders en in en rond de vijver kun je de libellen en kikkers gade slaan. Wij nemen de tijd om even kennis te maken met de onmiddellijke omgeving van de poort. Het nieuwe ontvangstcentrum met insectenmuseum, een onthaalcenter Nationaal Park en het Blote voetenpad.

Wij kiezen voor een wandeling met veel afwisseling, wat velden en weilanden, wat bossen en mooie lanen. Wij wandelen naar Stalken een gehuchtje van Zutendaal en dadelijk wandelen we terug de natuur binnen. Prachtige bossen en hier en daar wat weilanden waar een paar paarden ons aankijken. Mooi toch, nu komen we terug aan de ingang van de poort Lieteberg.

We zien de uitkijktoren voor ons opdagen en we komen aan de vijver, hier kunnen we het waterleven bekijken, verschillende libellen vliegen rond en de kikkers zitten te kwaken in de vijver, het is mooi om te bekijken, na een tijdje gaan we terug naar het bezoekerscentrum waar we even de tijd nemen om een terrasje te doen, op de gezellige binnenplaats kun je rustig genieten van een drankje en een hapje. Zo eindigen we onze namiddag in het “Nationale Park van de Hoge Kempen”

Voor het fotalbum de link volgen

Van Lieteberg

GEMZENTOCHT.

WSV. DE GEMZEN.

MAASTRICHT. NL.

Onze wandeling in Maastricht brengt ons naar Sint Pietersberg. Een pracht van een wandeling, onze eerste prachtige plek is het wijndomein de “Apostelhoeve” Waar in 1970 de wijngaard van de Apostelhoeve werd aangelegd, hadden al eerder druiven gestaan. De wijncultuur rond Maastricht is geen nieuw verschijnsel.

In de Romeinse tijd was het drinken van wijn in deze streken heel gewoon. Voor het bewijs van een eigen inheemse wijncultuur moeten we wachten tot 871, wanneer een oorkonde ons attendeert op een wijngaard bij de kapel van Sint-Salvator bij Aken. Wijngaarden bij Maastricht worden vermeld in 968, als koningin Gerberga haar goederen laat beschrijven. Vandaag is het een prachtige hoeve met de wijnranken op de flank. Wij dalen af en komen langs de “Apostelgroeve”. De Apostelgroeve ligt in de Louwberg aan de rand van het Jekerdal bij Maastricht en wordt ook wel Louwberggroeve genoemd.

Op de hellingen rondom de Apostelhoeve wordt sinds 1970 wijn verbouwd door de familie Hulst. De groeve werd in 1770 geopend om kalksteen te winnen. De ingang werd in het voorjaar van 1770 geopend. De groeve diende om het inkomen van de bewoners van de Apostelhoeve van een beter inkomen te voorzien. Met behulp van drie paarden en twee man personeel werden de blokken uit de" groeve omghoog gesleept tot bij de hoeve. Omdat de ingang onstabiel was, maakte men in 1772 een nieuwe ingang.De exploratie werd reeds in 1776 gestaakt door het uitblijven van de verwachte winst. Dan dalen we af en klimmen weer tot we aan het Chateau Neercanne komen.

Het kasteel werd vroeger omgeven door prachtig aangelegde tuinen en vijvers in de stijl van Lodewijk XIV; oude gravures geven hiervan nog een indruk. Sinds 1998 de tuinen weer in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Vandaag zijn ze de waterpartij aan de overzijde van de weg aan restaureren. Wij dalen af langs de wijngaard en komen zo in Kanne België, wij wandelen naar de Heilig Hartkapel, we komen eerst aan het “Huis Poswick” gebouwd als klooster van de kanunniken van H. Graf 1714. Daarna een school internaat Latijnse School. Dan woning burgemeester Felix Paswich. Een pracht van mergelhuis. Dat de wijncultuur hier aanwezig was kunnen we zien aan de waterput met prachtige wijntaferelen. Dan komen we aan de H Hartkapel. De barokke kapel werd in 1647 gebouwd in opdracht van Herman Jekermans en dit na een bedevaart naar de Heilige Grafkapel te Jeruzalem.

Het gebouw is één van de mooiste kerkelijke monumenten in de omgeving. Wij wandelen door het witte dorp en zo komen we aan de Albertkanaal. Wij wandelen nu een eind de Sint Pietersberg op langs de “Duyivelsgrot” hier is de natuur op zijn mooist, groene weilanden en bossen, wij wandelen aan de rand van het reservaat tegen de cementfabriek af. Hier word de mergel afgegraven en je kun duidelijk de gangen in de mergelberg zien. Wat verder komen we langs het cementfabriek.

Wij wandelen nu meer het natuurreservaat in en genieten van de mooie omgeving. We komen aan de “Motte” De Tombe is een op de westflank van de Sint-Pietersberg bij Maastricht gelegen restant van een laat-middeleeuwse motte aan de rand van het ENCI-bos. Van oorsprong stond bovenop de berg een kasteel. Fundamenten van de toren zijn in 1920 blootgelegd, van de rest van de bebouwing is anno 2010 niets meer te zien. De top van de heuvel is verstoord door recente ingravingen.

Wel is er nog een restant van de gracht aanwezig. De kasteelberg heeft een doorsnede van 30 meter en een hoogte van 8 meter. Franse, Spaanse en Staatse legers hebben de motte in het verleden gebruikt om de stad Maastricht te bestoken. Om die reden wordt hij dan ook wel Spaanse Heuvel of Napoleonsberg genoemd. Enkele andere namen die worden gegeven aan de motte zijn Ouden Borg, Ouborch, Vetus Castrum, De Oude Tombe, Brommelentrom, Franse Batterij. De motte is onlangs volledig gerestaureerd door de eigenaar vereniging Natuur monumenten. De Tombe heeft de status van rijksmonument, het terrein is voor de plaatselijke cultuur-historie van belang en zeldzaam. Wij wandelen verder en komen zo terug richting Maastricht en komen aan de “Natuurtuinen – Jekerdal”. De Natuurtuinen Jekerdal liggen midden in het Jekerdal, vlakbij de rivier de Jeker.

De vallei wordt omringd door de Sint Pietersberg en de Cannerberg. Hier is het een voorbeeldgebied voor natuurtuinieren, een kwekerij van wilde planten en een verscheidenheid aan milieus zoals een akker, bermen, takkenrillen, geveltuinen en een overstromingsvlakte met vijvers. Wij wandelen even rond en bezoeken het bezoekerscentrum, daarna vervolgen we onze wandelweg. We komen zo terug aan ons vertrekpunt. Een mooie wandeling die eigenlijk aansluit met de wandeling van gisteren in Kanne.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Maastricht

PAREL VAN DE JEKERVALLEI.

TONGERSE WANDELVRIENDEN.

KANNE-RIEMST.

Mergel en grotten, speciale kalkminnende bloemen, monumenten en bijzondere gebouwen dat is Riemst. Vertrek aan het Albertkanaal en richting Neercanne, hier wandelen we naar het kasteel van Neercanne ook wel Agimont genoemd ligt op Nederlands grondgebied even ten zuiden van Maastricht aan de Cannerweg, net buiten het Belgische dorp Kanne.

Neercanne is een terrassenkasteel en als zodanig het enige van Nederland. Het gebouwencomplex staat op een hoog, tegen de berghelling gebouwd terras. Het kasteel is gebouwd op de oorspronkelijke locatie van Romeinse verdedigingswerken waarvan de grotten nog steeds bestaan en in gebruik zijn als wijnkelder. Het huidige gebouw wordt voor het eerst gemeld in 1353. In 1465 werd het kasteel door de Luikenaren vernield, maar al snel begon men met de wederopbouw. De bijgebouwen met de markante hoektoren in het zuiden stammen uit 1611 en zijn gebouwd in de stijl van de Maaslandse renaissance. Het relatief eenvoudige hoofdgebouw werd in 1698 gebouwd door Daniel Wolf Baron von Dopff, toentertijd militair gouverneur van de stad Maastricht. Alle gebouwen, inclusief de wellicht nog tot een voorganger van het huidige kasteel behorende terrassenmuur, zijn grotendeels uit mergelsteen opgetrokken.

Achter het kasteel, in de Cannerberg en Muizenberg en aan de overzijde van de vallei, onder de Sint Pietersberg, liggen uitgestrekte in de mergel uitgehakte gangenstelsels. In het dal voor het kasteel stroomt de rivier de Jeker en ligt de deels volgens de oude plannen gereconstrueerde geometrische baroktuin van het kasteel. Wij wandelen langs het kasteel en tuinen, dan steken we weg over en ook de Jeker langs de watermolen uit 1650. Wat verder hebben we een prachtig zicht op het Albertkanaal.

We stekken deze over en wandelen naar het Fort van Eben –Emael. FORTISSIMUS, de sterkste, werd zeer bekend tijdens de strijd op 10 mei 1940 toen een klein team van Duitse paratroepers de artillerie van het fort in minder dan 15 minuten onder controle kreeg. Organisatie, innovatie en durf waren de sleutels voor het Duitse succes. Het Fort van Eben-Emael is eveneens een 75 ha. groot beschermd natuurgebied met opmerkelijke planten, bomen, bloemen en paddestoelen en met een uitmuntend panoramisch zich over de Maasvallei. Meer dan de helft van het gebied bestaat uit bossen die onderdeel vormen van het beschermde park van de Sint-Pietersberg.

Wij dalen opnieuw af naar de Jeker waar we even halt houden in de “Moulin Frangele” Yvon en Marissa en de twee zussen zijn er bij fijn om nog eens samen te wandelen. na onze extra rustpause wandelen we verder en klimmen we de mergelheuvel op, waardoor we boven de mergelgrotten wandelen met een mooi zicht op Kanne en het kanaal. Nog even komen we langs het Belgisch soldatenkerkhof.

En dan weer een eind langs het kanaal en zo zijn we dan weer in Kanne en aan ons vertrek plaats. Een prachtige wandeling hebben de Tongerse Wandelvrienden uitgezet. Kanne is dan ook een van de mooiste dorpen van Limburg en door de mergel is het een uniek dorp waar de mergel de hoofdrol speelt.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Kanne Riemst

LANDSCHAPSWANDELING GROOTLOON.

REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

BORGLOON / GROOTLOON.

Het programma “1000 zonnen” van de VRT vroeg om een filmpje te maken over de Greenspotters. Wij willen graag meewerken aan het maken van een filmpje. Wij nemen voor de opnamen de “Greenspot Grootloon” vertrek aan het stadhuis van Borgloon.

Het Stadhuis, ook Grevenhuis genoemd is een herenhuis met hoektoren, gebouwd in 1680. Men stapt het stadhuis binnen via een rondboogarcade met zes traveeën. In deze arcade is een arduinen steen aangebracht met de titels van Robert Ernest d'Argenteau, een vroegere burggraaf van het kasteel van Loon. In de 11e eeuw stond hier een gebouw in Rijn-Westfaalse stijl als oudste verblijfplaats van de graven van Loon, vandaar Grevenhuis als alternatieve naam voor het stadhuis. In de Middeleeuwen diende het stadhuis als vergaderplaats van de schepenbank, de gilden en ambachten. Het stadhuis vertoont alle elementen van de Maasstijl in Limburg: een bakstenen constructie, kruisvensters, hardstenen speklagen, steigergaten, venster- en deurlijsten in arduin of mergelzandsteen en ontlastingsbogen boven de ramen. De versiering is sober gehouden. De gevel is helder en eenvoudig ingedeeld. Op de Klappoel, het pleintje naast het stadhuis dat vroeger dienst deed als was- en bleekplaats, werd het reliëf hersteld en in de natuurlijke helling werden treden uitgewerkt zodat er een theatervormige ruimte is ontstaan. Een perfecte locatie voor het organiseren van allerhande activiteiten, een ontmoetingsplaats voor de inwoners en een rustplaats voor de bezoekers aan de stad.

Hier vertrekt onze Greenspot. Wij wandelen langs de Oude Berg, met kapel en het historisch pand 'Duifhuis', daterend uit de XVIIde eeuw dalen we af naar de Tongerse Steenweg en steken deze over. Dan wandelen we het prachtige landschap van Haspengouw binnen, hier kunnen we rustig wandelen geen verkeer alleen wandelaars toch prachtig. Het golvend Haspegouws landschap rol open voor onze ogen. Wij wandelen naar Bolderberg, die een centrale plaats inneemt op deze wandeling beschermt als natuurgebied. De graslanden op de zonnige hellingen zijn op een natuurlijke manier verrijkt door kalk, afkomstig van fossiele schelpen. Logisch dat je hier heel wat kalkminnende flora ziet groeien.

Bovendien ontspringen hier de bronnen van de Motbeek, een zijriviertje van de Herkebeek. Historische kaarten uit de 18de eeuw tonen aan dat er torn al volop hoogstamboomgaarden werden aangeplant rond het dorpje Grootloon, vandaag proberen we deze te beschermen en zelf uit te breiden, zoals in het natuurgebied Grootloon. Zo is deze wandeling een bijzonder belevenis telkens weer opnieuw. Elke keer is de natuur weer een beetje anders, winter, lente en zomer steeds weer nieuwe en andere dingen te zien op de wandeling. Gewoon prachtig!.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Greenspot Grootloon

MARCHE POPULAIRE INTERNATIONALE

LE CLUB DE LA TOUR.

LE CHATELET SUR SORMONNE.

Le Châtelet-sur-Sormonne is een gemeente in het Franse departement Ardennes regio Champagne-Ardennen . De plaats maakt deel uit van het arrondissement Charleville-Mézières. Het is een klein dorpje met een kleine 200 inwoners.

Maar heel landelijk, boerderijen waar de zwaluwen nog in een uit vliegen, waar ze nog thuis zijn en waar alles in het werk gesteld word om ze een nestplaats te geven, zelf in de hoeken van de venster wonen zwaluwen. Wij vertrekken met de wandeling aan de kerk en dan wandelen we het landschap binnen, ik weet wel dat dit een rare uitdrukking is maar anders kan ik het niet zeggen, we wandelen een pracht van een landschap te gemoed groene heuvels met bomen en de hellingen weilanden waar de koeien rustig grazen.

Natuur zo ver als het oog reikt groene bossen en weilanden. In de verte de leisteenmijn van Rimogne, maar eerst nog een heel eind door de bossen en weilanden, en dan komen we in Rimogne. Bij het binnenkomen van het dorp worden we er attent opgemaakt dat hier een mijn en museum is. Wij verlaten het parkoer even om in het dorp zelf rond te kijken. Overal komen we getuigen tegen van de mijnbouw, mijnwagens en de ophaalschacht. De oude krachtcentrale is nu het museum van de leisteen.

Wij wandelen terug naar de route en verlaten Rimogne. Langs het kerkhof met oude grafstenen. Nog een stukje door het bos en we komen terug in het centrum van Le Chatelet-sur-Sormonne. Wij blijven nog wat op het gezellig plein en genieten van een uitgebreide B&Q. het word stilaan tijd om de terugreis naar huis aan te vatten, we zullen nog een paar mooie plekjes aandoen vooraleer we thuis zijn, onze eerste stop is ROCROI.

Deze mooie vestingstad ligt op enkele kilometers afstand van de rivier de Maas. De stad lijkt op een onneembare vesting. In de 16de eeuw werd begonnen met het aanleggen van de verdedigingswerken. De bouwwerkzaamheden werden afgerond door de beroemde architect Vauban. De stad had in het begin van de 17de eeuw een belangrijke functie als doorvoerhaven en als handelscentrum. Er werd dan ook regelmatig om de stad gevochten, zoals ook in 1643. In dat jaar vond het 'Gevecht van Rocroi' plaats, een hels gevecht tussen Spaanse en Franse troepen. In het museum van Rocroi aan de Place Hardy wordt het gevecht uitvoerig toegelicht. Ook na 1643 stond de stad in de schijnwerpers. Ten tijde van de Franse Revolutie riep het nationalistische Rocroi zich uit tot ‘Roc Libre’ en in 1815, na de slag bij Waterloo, boden vele Franse soldaten hier nog enkele weken weerstand tegen de geallieerde legers.

Vandaag de dag kunt u nog veel van de versterkingen van Vauban bezichtigen. In de stad is een toeristische wandeling uitgezet die ons de mooiste plekjes van de stad laten zien. Na ons bezoek aan de stad in de vorm van een ster rijden we terug naar België. We komen in Bruly-Couvin met zijn kerk met park en gebouwen.

Wij bezoeken de kerk met zijn prachtige glasramen in lood. En wandelen even door het dorp, en dan maken we ons klaar om naar huis te rijden. Zo eindigt een 3 daagse uitstap naar de Franse Ardennen. Het is een prachtige tijd geworden met veel dingen te zien en te beleven, hebben twee prachtige wandelingen gedaan.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Le Chatelet-sur-Sormonne

STOOMSTROOPFABRIEK

In 2007 won de Stoomstroopfabriek in Borgloon de Vlaamse Monumentenstrijd. Nu wordt er opnieuw Loonse stroop gestookt. Deze fabriek is één van de laatste restanten van de eens zo bloeiende stroopnijverheid in de regio. Nu is de restauratie aan de schouw begonnen en het oudste gedeelte van het fabriek worden ingepakt om ze verder te beschermen tegen verval. Er zal nog een lange weg afgelegd moeten worden vooral het gehele gebouw terug in orde is en het uiteindelijk ten dienste van de bewoners en toeristen kan staan. Hoop doet leven. De uitspraken van de burgervader dat alles na 5 jaar inorde zou zijn is al lang achterhaalt. De restauratie zal nog vele jaren en vele euro's in beslag nemen.

Binnen in het stroopfabriek worden daar en tegen inspanningen geleverd om het maken van stroop te vergemakelijken door nieuwe technieken die het ambachtelijk stroopstoken wat kunnen helpen. De gerenoveerde en gemodernisserde afvulinstallatie word in gebruik genomen, nog enkele testen en het afvullen kan beginnen.

Rozentuin van ma

MARCHE POPULAIRE INTERNATIONALE.

LES ROBINSONS. BAALON.

BEAUFORT EN ARGONNE.

In het noorden van Frankrijk ligt de regio Champagne-Ardennes. Het is een gevarieerde streek qua landschap. In het noordelijkste deel liggen de Ardennen. Een ruim bebost gebied en ook redelijk dun bevolkt.

Remilly Aillicourt

De Ardennen is een heuvelachtig departement met een machtige natuur. De uitgestrekte bossen worden afgewisseld met kronkelende riviertjes en interessante rotsformaties De Ardennen betekent in het Keltisch : “breed bos”. Wij concluderen dat de Kelten het goed hadden gezien want het is een en al bos wat je hier ziet. De Maas stroomt er op haar eigen eigenwijze manier dwars doorheen en dat kan in de natte maanden van het jaar tot behoorlijk wat overlast in de vorm van overstromingen zorgen. Overigens levert dat ook weer indrukwekkende plaatjes op. Wij hebben onze thuis voor een paar dagen in Franse Ardennen wij overnachten in Charleville Mezieres en rijden door de prachtige streek, wij stoppen even in Remilly Aillicourt, hier een prachtig kasteel uit de 18de eeuw gebouwd door een rijke Sedannais. De rest van het dorpje is zeker ook de moeite om te bekijken.

Beaumont en Argonne

Wij rijden nog een eindje verder en komen in Beaumont en Argonne. Een prachtig dorpje met in het centrum de bijzondere Kolommen huizen, deze huizen hebben een overhangende gedeelte dat op pilaren staat. Ook de kerk St Jean Baptiste heeft oude gedeelten uit de XIIe , XVIIIe en XIXde eeuw. Hier staan verschillende beelden van Jeanne D’Arc “De Maagd van Orleans”. Na het bezoekje aan de kerk en het dorp rijden we verder naar Beaufort en Argonne. Hier komen we vandaag wandelen.

Beaufort en Argonne

Het is zo een typisch Frans Ardennen dorpje met usoir. De kenmerkende ruimte van het dorp in de Meuse is het usoir, een vaak brede vrije ruimte, gelegen tussen de straat die door een brede stenen geul wordt afgebakend en de woningen. Het usoir kan wel een breedte hebben van drie keer de breedte van de rijweg. Het is een collectieve ruimte gelegen aan de voorkant van de woningen, waarvan elke dorpeling vrij is deze te gebruiken voor zijn persoonlijke behoefte. Maar het stuk grond mag nimmer worden toegerekend tot het persoonlijk bezit, noch worden afgebakend met een heg, muur of hek waardoor het vrije verkeer belemmerd zou kunnen worden.

We wandelen het dorpje uit en genieten van de uitgestrekte velden en weilanden, maar ook veel bos is hier nog wij wandelen door deze prachtige omgeving. We wandelen door het “Foret du Dieulet” het is een golvende streek met pittige heuvels. Wij genieten van onze wandeling en wat verder komen we terug aan in het dorpje. Een prachtige wandeling met gezellige wandelvrienden, een lekkere b&b voor 4 euro wat moet je meer hebben als je wandelen bent geweest. Na een gezellige avond rijden we terug naar Charleville Meziere.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Beaufort en Argonne

MARVILLE – ST-HILAIRE KERKHOF.

MARVILLE FRANKRIJK

Marville een sluimerend stadje in het Noorden van de Meuse met een 650 inwoners, vlak tegen de Belgische grens. Een stadje met een lange en indrukwekkende geschiedenis.

En die geschiedenis ontvouwt zich op een bijzonder kerkhof en in een uitzonderlijke kerk. De kerk dateert uit de 12de eeuw en is al in 1905/1931 geklasseerd als historisch monument. Het kerkhof heeft zijn oorsprong al bij de Romeinen en Merovingers. We bezoeken deze plaats de paden van het verleden, het huis van de bewaker, het ossuarium, het monument van de Piëta, de Christus van het laatste oordeel, de Siant Hilaire kerk, de Canadese graven, het rotsmonument uit 1646, de geboeide Christus, het leprahuis en talloze opmerkelijke grafstenen.

Wij nemen ons de tijd om dit bijzonder kerkhof te bezichtigen, opeens komt men in een buitentijdse wereld terecht. Verrassende elementen van een lange historie. Vooral het ossuarium “Een ossuarium of knekelhuis is een gebouwtje op een begraafplaats of een deel van een kerk, waar beenderen van overledenen worden bewaard (bijvoorbeeld de beenderen die worden gevonden bij het delven of ruimen van graven). Het woord komt van het Latijnse os, dat been betekent” de zorg voor de overleden is hier duidelijk zichtbaar.

In 1890 plaatste tuinman Motsch de 40.000 schedels en lange beenderen in een knekelhuis. De voorname personen van het dorp hun schedel werd in houten kistjes gelegd en zo in het knekelhuis gelegd. Dit knekelhuis is uniek en ligt op een historische site. Marville was ook een Canadese vliegbasis van 1954 – 1967. Daardoor vinden we verschillende Canadese graven op het kerkhof.

Het dorp van Marville in Lorreine, was een tijd een Spaanse bol werk, gekenmerkt door een bepaalde architectuur die bestaat uit de renaissance gevels. In de zestiende eeuw was het dorp welvarend met een 2000 inwoners, vele adelijke gezinnen, rijke burgers en handelaars. De Saint-Nicolas is een opmerkelijke Gothic kerk van de eeuwen XIII – XVIde eeuw. Binnen de kerk is het prachtig om te bekijken een heel andere kerk dan hier in België. Marville was ook een versterkte stad waarvan nog enkele delen bewaard gebleven zijn zelfs een ingangspoort.

Dat hier Spaanse edelen gewoond hebben is duidelijk als je het “Huis van Ridder Michel” bekijken met zijn prachtige bewerkte stenen balkonnen. De gele muren die in de zon liggen geven deze stad een bijzonder tintje. De blauwe lucht en de zon gewoon prachtig.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Marville

SCHORPIOENVLIEG

De schorpioenvliegen (Panorpidae) zijn een familie van insecten die behoren tot de orde Mecoptera. Het is een interessante groep die behoort tot de oudste insectenordes die een volledige gedaanteverwisseling bezitten. Wereldwijd zijn ongeveer 500 soorten beschreven, verdeeld over een vijftal families. Kenmerkend voor sommige schorpioenvliegen (soorten welke behoren tot de familie van de Panorpidae) is het tangvormig orgaan dat mannetjes aan het achterlijf hebben, dat omhoog gekruld wordt gedragen en dat daarom enigszins doet denken aan de staart van een schorpioen, maar geen angel heeft en verder volkomen ongevaarlijk is. Het insect gebruikt het alleen bij de paring. Schorpioenvliegen zijn roofinsecten en de soort Panorpa communis komt algemeen voor in Nederland en België, meestal kan hij worden gevonden op lage vegetatie op wat vochtige, beschaduwde plekken. Naast dode insecten en ander aas, worden ze aangetrokken door plantaardig voedsel.

Dankzij HUGO weten we welk insect dit is, bedankt Hugo. www.bloggen.be/hugo55.

33E BALADE DE L’AMITIE.

LES MARCHEURS DE L’AMITIE.

SCLAYN.

Sclayn is een deelgemeente van Andenne. Gelegen aan de Maas. De wandeling is zeker een van de mooiste die we hier gedaan hebben, bij ons vertrek hebben we de zon nog mee maar lang zal het niet duren of we krijgen een flinke regenbui over ons.

Al vlug na de start komen we aan de Maas. Veel jong leven en het worden mooie beelden, eenden met hun jongen gewoon prachtig. Het zijn prachtige beelden de Maas met zijn beboste heuvels. De rotsformaties hebben wat spookachtig met hun spitse toppen. Langs “Chemin de fer” het station en dan weer verder.

Op de oevers van de Maas tussen de grote stenen wonen hagedissen, het zijn prachtige dieren, op de bloemen zitten vlinders wat is de natuur toch mooi als je ervan weet te genieten en de tijd neemt om er naar te kijken. We verlaten de Maas en keren de velden in, hier worden we onthaalt op een fikse regenbui. Langs het steenfabriek “carrières de Nameche” en dan komen we aan onze eerste controlepost. In de school aan het kasteel is controle. Wij wachten even tot de regenbui over is.

THON

Nameche een mooi dorpje en we wandelen verder en komen in Thon. Het dorp ligt op een hoogte in een decor van groen en kreupelhout in de Samsonvallei. De kern van het dorp waarin kalksteen overheerst, heeft zijn charme van weleer weten te bewaren. De meer dan 100 meter hoge rotsen, die in 1944 onder monumentenzorg werden geplaatst, bieden een schitterend uitzicht over de streek en vormen een ontzagwekkende vestingmuur van Visékalksteen.

THON









BONNEVILLE

De kerk en de kasteelhoeve die de vallei beheersen, lijken het dorp te beschermen. Thon is een van “De Mooiste dorpjes van Wallonië” en in het centrum met kasteel en kerk is het prachtig om even stil te staan en rond te kijken. Dan wandelen we verder door de velden met zijn opgerolde hooi rollen, het is een prachtig zicht.

FERME DE LA COMMANDERIE

VOOR HET FOTOALBUM DE LINK VOLGEN

Van Sclayn

RIETVLINDER - Rups- Euthrix Potatoria.

VUURVLINDER

MARCHE DE JOUR.

AMIS MARCHEURS IVOZ.

IVOZ.

De wandeling van Ivoz-Ramet laat ons een van de mooiste religieuze en industriële gebouwen zien die er in België bestaat. Val Saint Lambert.

Een stukje geschiedenis:

Al gedurende de tiende eeuw, in de tijd van prins-bisschop Notger, was le “Champ des Maures” het Morenveld in Seraing, eigendom van het prinsbisdom Luik. Het bestond uit bossen, uitgestrekte weiden en velden, moerassen, groeven... Op een plaat, in de abdij van Cîteaux, wordt de stichtingsdatum van verschillende cisterciënzerabdijen vermeld. Deze van de abdij van Val Saint-Lambert verwijst naar 1187. In het begin van de dertiende eeuw verlaten broeders, leerlingen van Heilige Bernardus, de Abdij Van Rosière, om zich in Seraing te vestigen. Prins-bisschop Hughes de Pierrepont schenkt hen 120 ha grond en bossen. Uit dank en als aandenken aan de patroonheilige van Luik gaan ze het Morenveld omdopen in Val Saint-Lambert, de vallei van de Heilige Lambertus. De monniken zijn gedreven bouwers. Ze draineren de grond, kanaliseren de beken, graven vijvers uit en leggen de moerassen droog. Bovendien bevat de bodem steenkool waarvan net de talrijke eigenschappen zijn ontdekt.

De bloeiende uitbating van de kolenmijnen en de gulle giften die de Cisterciënzers ontvangen, zorgen ervoor dat snel een kerk en kloostergebouwen kunnen worden opgetrokken. De toegepaste bouwstijl is de gotiek. De gebouwen liggen rond een rechthoekige kloostergang met binnentuin. De kerk wordt aan één zijde van die kloostergang opgericht met het koor naar het oosten gekeerd. Op het einde van de middeleeuwen kent de abdij moeilijke tijden. Ze wordt meermaals geplunderd en bovendien wordt ze tweemaal door een brand geteisterd. In juni 1826 stijgt er rook op uit het oudste gebouw van de abdij, de eerste oven van de kristalfabriek wordt aangestoken.

Vandaag is het kasteel en de omgeving prachtig aangelegd en er is een museum in onder gebracht. Wij wandelen voorbij de abdij en gaan even rond op het domein langs het kasteel en de tentoonstelling ruimte het is een groot domein en we genieten van de bijzondere gebouwen. Wij verlaten het domein en wandelen door bos van de abdij. Overal zien je nog de werken van de paters, vijvers en bronnen, kanalen en beken, waardoor het bos een prachtig wandelgebied is geworden.

Wij blijven de hele wandeling in het “bois de l’Abbaye” wandelen. Een fijne wandeling is het geworden in een prachtige omgeving.

Abdij1799



Christallerie 1882



Voor het fotoalbum de link volgen

Van Ivoz

JELLE

GERENDALTOCHT.

WANDELVRIENDEN RANSDAAL.

RANSDAAL. NL.

Ransdaal gelegen in het Ransdalerveld in de gemeente Voerendaal, Limburg Nederland. Ransdaal behoorde tot 1940 deels tot de voormalige gemeente Schin op Geul en deels tot de vroegere gemeente Valkenburg en daarna bij Klimmen en Wijlre tot de gemeentelijke herindeling op 1 januari 1982. Bij Ransdaal horen ook de buurtschappen Lubosch en Termoors . In 1932 werd de kerk gebouwd, welke opgebouwd is uit Kunradersteen. Deze kerk is gewijd aan de heilige Theresia, de stijl is neo-gotiek en modern. De toren is erg on-Limburgs, met een zadeldak.

In Ransdaal bevinden zich een aantal originele boeren hoeven. In het dorp ligt ook het station Klimmen-Ransdaal, deze naam is echter niet geheel juist, aangezien de spoorlijn alleen door Ransdaal loopt, en niet door Klimmen. Het station ligt op het traject Maastricht – Heerlen. Onze wandeling start in het centrum van het dorp en hier kunnen we de vele boerenerven zien, het dorp bezit verschillende boerderijen die als rijksmonument beschermt zijn.

Wij verlaten Ransdaal en wandelen langs de velden en dalen af naar Schin op Geul. Wij komen langs Opscheumer en Schoonbron en dan naar het Gerendal. Hier is het zeker de moeite om te wandelen. We komen in het Gerendal, is het beroemdste bloemendal van Limburg. Waarschijnlijk zelfs van heel Nederland. Dankzij de gevarieerde, kalkrijke bodem groeien hier vele soorten orchideeën. Helaas zijn deze zogenaamde kalkgraslanden erg kwetsbaar. Daarom zijn ze niet toegankelijk voor publiek. De orchideeëntuin in het Gerendal is daarentegen wel te bezichtigen.

Hier groeien alle planten die ook in de rest van het gebied voorkomen. Met name in het voorjaar is een bezoek aan de tuin zeer de moeite waard. Het Gerendal is overigens wel te doorkruisen over de kleine verharde veldwegen. Wij kunnen hier vandaag genieten van de orchideeën, ook het Mergellandschappen zijn hier te bekijken. Geen gewone schapen, maar dieren van een oud ras uit de streek. Deze schapen nemen met weinig genoegen en dragen bij tot het in stand houden van de orchideeënbestand. De hellingen zijn bebost en kregen de naam hellingsbossen, ook de boomgaarden, poelen en heggen dragen bij tot een heel bijzonder natuurpark.

Wij komen aan de schaapsput en de bakoven, deze liggen bij de oude hoeve de “Gerendalshoeve” de hoeve is opgetrokken uit blokken van Maastrichts krijt. Tegenover de hoeve ligt de waterput uit 1550. Hier konden vroeger de schapen komen drinken. Dat de droogdalen al heel lang als verbindingsroute worden gebruikt ligt voor de hand. Van noord naar zuid lopen dan ook heel wat wegen, vaak zijn het holle wegen, deze zijn ontstaan door uitspoeling van regenwater, paarden en karren holden de weg vervolgens eeuwenlang verder uit, zodat het karakteristieke beeld ontstond met de hoge wanden aan weerskanten.

Wij wandelen even tot aan de orchideeëntuin, maar kunnen de tuin zelf niet binnen Jefke mag er niet in. Wij kijken wat rond en kunnen toch verschillende orchideeën zien.

Wij dalen terug af naar de wandelweg en zetten onze wandeling verder. Wij verlaten het Gerendal en komen zo aan het station van Schin op Geul. Wij steken de spoorweg over en wandelen terug naar Ransdaal. Ondanks de regen is het toch een prachtige wandeling, zeker het gedeelte in het Gerendal.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Ransdaal

32E MARCHE DES CORSAIRES.

LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SPA.

SART-JEZ-SPA.

Jalhay, de westelijke poort tot de Hoge Venen. De verschillende typische dorpjes waaruit de gemeente Jalhay bestaat, kijken uit over het meer van de Gileppe en zijn opgetrokken aan de rand van de bossen. Sart is één van de oudste dorpen van de Ardennen waar de weiden nog gespaard zijn gebleven, evenals het typische karakter van zijn boerderijen uit de 18e- en 19e eeuw en zijn marktplaats met zijn bijzondere architectuur, typerend voor de streek rondom Spa.

Sart betekent “grond die van bomen en struiken gezuiverd is”; omgehakt en in cultuur gebracht door de boeren vanaf het begin van de Middeleeuwen. De eerste keer dat deze naam verschijnt is in 1131 met betrekking tot een kapel genaamd “Sartum”. Het was in de 15e eeuw, dat Sart zijn hoogtij vierde. De ertsindustrie in het stroomgebied van de Hoëgne was in volle ontplooiing. De smeltovens en smederijen waren beroemd en gerenommeerd en de handel met het Prinsdom van Luik en met het Keizerrijk van Duitsland was actief. Sart deed tot de 17e eeuw zijn metaalindustrie herleven tot uiteindelijk een eeuw later alles ophield. Vanaf dit moment was de gemeente van Sart voornamelijk gericht op de landbouw.

Dit kunnen we vandaag nog zien op de wandeling. Landbouw en prachtige bossen worden ons deel vandaag. Genieten is het wel door de prachtige natuur. Hier en daar grote boerderijen met koeien die in de weilanden lopen te grazen.

Door het bos loopt de oude spoorweglijn 44a van station Sart-Nivele. Is mooi om over te wandelen en fietsen door het bos, wat verder komen we aan “pont del Lohette” nu wandelen we naar “Wayai” het dorpje draagt de naam van het riviertje Wayia. Een paar prachtige boerderijen en we zijn door het dorpje, wat verder komen we terug aan in Sart.

Ook hier zijn er nog prachtige gebouwen, nog veel landbouwers wonen hier. We komen langs de kapel met een prachtig beeld. Wat verder komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Jalhay-Sart.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Sart-Lez-Spa

35E MARCHE DE LA PENTECOTE.

LES 21 GEMMENICH.

GEMMENICH.

Niet ver van het Drielandenpunt en zijn toren met weids uitzicht op Aken, Hollands Limburg en het Geuldal ligt Gemmenich. In de negende eeuw stond er al een Koninklijke of keizerlijke villa. Het oudste deel van het dorp is Völkerich waar de familie van de beroemde César Franck woonde.

César Franck

César Franck orgel virtuoos leefde van 1822 - 1890 en bracht een deel van zijn leven hier door. Er is zelfs een straat naar hem genoemd.

Andere gehuchten: Botselaer, Nouvelaer en Neuhaus. De parochiekerk, aan Sint Hubertus gewijd, is een bezoek waard, vooral voor haar wondermooie houten retabel uit de twaalfde eeuw. Als je de kans krijgt moet je ze zeker eens bezichtigen. Wij wandelen door het prachtige landschap, de brem langs de weg is in bloei, mooi die gele bloemen. Prachtig om te wandelen en de hoge hagen die in bloei staan, soms kunnen we door de hagen kijken en krijgen een prachtig zicht op het landschap. Het golvend landschap met weilanden en op de hellingen bossen zijn bijzonder mooi.

 
Kapel 1757 Volkerich

Zo komen we in Volkerich met op de hoek van de straat de kapel van 1757. Een prachtige kapel met verschillende heilige beelden. Wij nemen een kijkje in de kapel. Ook hier worden vandaag nog piano’s gebouwd, het is wel een muziekaal dorpje en het heeft al grote muziekanten voort gebracht. Op onze route komen we ook vele vakwerkhuizen tegen, alleen zijn de lemen vakken opgevuld met bakstenen. Maar hier ook weer de pracht van de natuur met zijn vele kleuren tinten.

Wij wandelen het natuurreservaat binnen beheert door Natagora de tegenhanger van Natuurpunt. De gele brem is gewoon prachtig om te zien en gewoon aangenaam om door te wandelen. Ook de hagen staan ook in bloei een zee van witte welriekende bloemen waar de insecten een thuis vinden. Soms zijn de beelden die je te zien krijgt toch zo mooi een paar zwart-witte koeien liggen te genieten van de zon en achter hen staat een reiger, prachtig!.

Wegkruizen en kleine kapellen komen we tegen op elke hoek van de straat en vele zijn nog in perfecte staat, ze worden nog steeds liefdevol onderhouden en hebben toch nog altijd een betekenis in deze tijd. Wij komen stilaan terug naar ons vertrekpunt, het is een aangename en prachtige wandeling geworden, met veel natuur en prachtige vergezichten, genoten van deze wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Gemmenich