varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
24-10-2006
Het 5e linie, peleton verkenners treedt aan !
Met 14 waren we op Alden Biesen. Vertrouwde gezichten, veertig jaar ouder weliswaar, maar ze straalden, ginds in het verre Bilzen. De landcommanderij Alden Biesen, eens hoofdzetel van een Duitse ridderorde en bestuurd door een commandeur, is nu volledig gerestaureerd en eigendom van de Vlaamse Gemeenschap. De meesten waren stipt, ééntje was het vergeten en verbleef in de Ardennen in zijn buitenhuisje. Jammer, Hugo, want het was weer een treffer van belang. En zoals ik al zei : "de afwezigheden hadden dik ongelijk". Een wandelingetje vooraf rond het domein, bleek een goed idee. Dat er druk verteld werd, was normaal. De meesten hadden elkaar gedurende twee jaar niet gezien. Vijf nieuwe gezichten waren er ook bij, voor hen bleek het een prettig terugzien. Omdat de weersomstandigheden zo goed bleken, werden de aperitiefhapjes buiten opgediend. Met een glaasje champagne er bij. De meesten hadden voordien ook al een biertje gedronken. Kwestie van goede gewoonten niet te vergeten. Vele foto's gingen van hand tot hand en deden herinneringen terugkomen. 't Deed deugd, en sommigen mijmerden ver weg. Het werd tijd om te eten. Honderduit werd er verteld over vroeger. De echtgenotes ondertussen discusieerden over alles en nog wat aan de andere tafel. De avond was weer veel te kort. Het werd ook tijd om een volgende afspraak te maken. Het werd Ieper en onze vriend André Depuydt organiseert het in 2008. Ik ben er zeker van dat velen er naar uitkijken. Deze jongen lag rond half twee in zijn mandje, dik tevreden over een schitterende dag Ieper, here we come.
Zaterdag zie ik niet alleen mijn oude legervrienden weer. Een telefoontje gisteren van mijn dochter, dat ze met mijn kleinzoon zaterdagmorgen op bezoek kwam. En dan is opa in feest. Ben weer eens benieuwd hoe de kerel zal veranderd zijn. Gegroeid, alleszins, maar ook in het 3° leerjaar reeds, ook wordt hij volgende maand op 5 november 8 jaar. Wat gaat de tijd ! Een foto van hem vind je op mijn blogje wel volgende week. Ook over de samenkomst in de "Alden Biesen" van de legervrienden meer volgende week. Tot dan !
In 2003 en 2004 begon ik met opzoekingen omtrent met ex-legervrienden. Via internet, via de politie, via de diverse pastoors overal en diverse stadsdiensten, vond ik practisch alleman waar ik destijds, in 1964, bij de verkenners van het 5° linie was geweest. Van het peleton (27 man) vond ik er 26 terug. 5 vrienden waren inmiddels overleden. 22 mensen schoten er nog over, daarvan 1 man die onvindbaar bleef.Hij verhuisde waarschijnlijk naar Wallonië. Het laatst kon ik hem traceren in de gemeente 's Heerenelderen, ergens in de buurt van Tongeren. De anderen vond ik allemaal, met als enig startpunt, hun adres bij de afzwaai. Ik zette een samenkomst op, en er verschenen zowaar 10 vrienden. Het werd een reuze succes, en we gingen 's avonds uit elkaar met de stellige belofte, om iedere twee jaar terug elkaar op te zoeken. Zaterdag 21 oktober 2006 wordt de tweede reunie. In de Alde Biesen in Tongeren. Het unieke aan deze samenkomst was dat alle aanwezigen hun vrouwen hadden meegebracht, en hoewel ze elkaar nog nooit hadden gezien, ze zich onder elkaar uitmuntend geamuseerd hebben. Wij, hadden natuurlijk tijd te kort. Er werden straffe verhalen verteld, waar of half waar, dat laat ik in het midden. Aangezien wij een bijzondere harde opleiding hadden, was de verbondenheid tussen ons bijzonder groot. En nu, veertig jaar later, bleek nog steeds die grote vriendschap. Dus ik kijk er naar uit om volgende zaterdag nog eens mijn makkers terug te zien. Toen ik ze, één voor één, uit de wagen zag komen wist ik direct wie ze waren, hun voornaam, waar ze destijds woonden, etc... Gezichten herkennen is altijd één van mijn sterkste punten geweest. Ik verheug me dan ook fors op zaterdag en hoop dat er weer meer opdagen dan het geval was over twee jaar. s.m. André Van Hecke - 5° linie - plt. verkenners - 64/21398 (Soest)
Deze week ontving ik een "bruine enveloppe met een brief uit Brussel". Ik moet zeggen dat dit mijn meest gehate post is, die nooit of te nimmer iets goeds voorspeld. Links boven stond "Dienst der Pensioenen". Iets meer op mijn gemak opende ik de brief. Het woord pensioen, heeft voor mij altijd een wanklank gehad. Het betekende het "bijna einde" van uw leven, met daaropvolgend piet met zijn zeis. Ik vond dit vroeger, in de kerk, ook al zo macaber. Een geraamte met een zeis, die de draden des levens doorknipt, en daarbij lachte. Voor zover een geraamte kan lachen, natuurlijk. Dit beeld is mij altijd bijgebleven, en dit tesamen met andere verschrikkingen en onwaarheden, heeft velen van mijn generatie-genoten definitief weggebannen uit de kerk. Er stond op hoeveel pensioen ik zou krijgen, aangenomen dat ik de volle 45 jaar had gewerkt. Vijfenveertig jaar, dacht ik, en moest toegeven, dat ik inderdaad al zo oud was. Ne mens, ge staat er nie bij stil ! Ik keek naar het schamele bedrag, dat mij te wachten stond. Moest ik, iedere maand, hetgeen mij afgehouden werd, sinds 1964 op een geblokkeerde rekening had staan, dan had ik nu bij pensioennering minimum 500,- meer. Bij nadere berekening ging ik er ca. 35% op achterruit. Net verleden week, was er nog een geleerd warhoofd van de bank bij ons, die kwam uitleggen, indien pensioenen zo omlaag gaan, het ook voor de volgende generaties er zeer slecht uitziet. Nalatenschappen, weet je wel ! Maar de staat deed waarschijnlijk andere en nuttiger dingen met mijn 500,- maandelijks. Petra heeft, wat dat betreft, een meer fatalistische kijk op deze zaken. Zij is jonger, en krijgt nog geen bruine enveloppen uit Brussel.
De eerste twee weken van november neem ik mijn laatste verlofdagen op. Meestal zijn dit rustige mooie herfstdagen, en mocht het lukken zouden we graag nog eens uitvaren met onze "El Verde". Liefst van al richting Nederland, en meer specifiek "de Biesbosch" en het Veerse Meer. Twee uitstekende bestemmingen voor een korte trip (1 week). Twee excellente natuurtrips met veel bomen, één en al kleurenpracht met prachtige herfstkleuren. Zeker de Biesbosch moet rondom deze tijd op z'n mooist zijn. Aangezien het kortere vaardagen zijn moet ook daar rekening mee gehouden worden. Maar we blijven realist. Mocht het weer toch niet dat zijn hetgeen we er van verwachten, is voor ons het vaarseizoen ten einde. In het algemeen was het een slecht jaar, met twee weer-extremen. In juli, werkelijk heet, en da's niks overdreven, in augustus kwam het bluswater en koelde alles af. In juni en september kwam het beste van het jaar, en wij gingen met deze laatste met verlof, met prachtige twee weken met zomertemperaturen en nagenoeg geen regen. Hoogst uitzonderlijk, voor zo laat op het jaar. Zou het weer dan samenhangen met gedrag ?
Toen mijn bootje nog onder nederlandse vlag voer ! Genomen in Akkrum, waar Ludo en ikzelf, samen met de vrouwtjes hem gingen afhalen, gepaard gaande met sneeuw, hagel, regen,wind. Opeens was ons bootje getest onder alle mogelijke weersomstandigheden. Wij trouwens ook !
Na het verlof waren er kleine pannes opgetreden, en dat hoeft natuurlijk zo snel mogelijk hersteld. De beide herstellingen, daar is er ééntje van, dat reeds hersteld is, en het andere is in herstelling. De speciale rubber darm in elleboogvorm werd nieuw aangekocht. Natuurlijk komt daarbij het nodige zoekwerk. Bij de jachtwerf in Akkrum werd dit stuk besteld en pas vrijdag ontving ik het via de post. Dan maar direct naar de bank en een buitenlandse storting gedaan, zodat men in Friesland niet te lang op zijn centen hoeft te wachten. Goeie afspraken maken goeie vrienden ! Op zaterdagmiddag dan maar naar ons bootje gereden. Petra heeft alle dingen die snel van vocht weten weggenomen, en naar huis gebracht. Ik heb, na eerst het water afgelaten te hebben, het opgevangen in een emmer, omdat er nog redelijk wat antivries instak Het koste toch de nodige moeite omdat de spanring, telkens bij het aanvijzen, van de darm glipte. Na een uurtje lukte het dan toch. Volgende punt was een van de luchtfilters. Daar gaf men de raad om hem te laten lassen. Da hals van de filter die over het motorblok steekt, is er gedeeltelijk afgescheurd. In nood kent men z'n vrienden, zegt het spreekwoord. Lucien kwam langs. Hij is ex-garagist en vertelde mij dat het best kon gelast worden met koper om de kraag van het stuk terug te bevestigen aan het bovenstuk. Hij zou dit wel effe regelen met Staf, ex-mekanieker bij Volvo. Bedankt, vrienden, dat doet deugd, om zoveel inzet voor een pure vriendschap. Met andere woorden, mijn bootje staat terug volledig in orde. Via dit blog, ook een deugddoend berichtje gekregen van Ludo. Als ex-collega en voormalig schipper, kent hij als geen ander het klappen van de zweep. Meerdere malen mocht ik reeds op zijn goede raad en tomeloze inzet rekenen. Ook hiervoor dank. U ziet, goede vrienden, maken het leven lichter. 't Is om van te genieten. Was alles maar zo !
In een verleden bericht melde ik u dat ik me fel bezeerd had, bij het aanmeren van mijn boot. In Brugge ging het mis. In deze stad moet men, behalve voor de sluis, ook aanmeren bij diverse bruggen. Bij geen enkele, noch bij de sluis, heeft men de mogelijkheid tot aanmeren. Het was dan ook net voor de sluis, dat ik moest wachten op een binnenschip dat in het sas lag, en er, langs mijn kant moest uitkomen. Ik lag aan een houten oeverbalk, dan een halve meter water overgroeid met onkruid en daarachter damplanken die de werkelijke oever vormden. Dus ik stond op de balk en sprong over de halve meter water op de graskant. Ik klom naar boven en legde ons vast aan de vangrails langs de weg. Dus, terug naar beneden wou ik van het gras op de balk terug aan boord klimmen. En daar precies ging het fout ! Het had die morgen geregend en het gras lag er nat bij. Bij het naar beneden komen, slipte ik op het gras en kwam met het scheenbeen tegen de houten balk terecht, met het ene been in het water en het andere andere been nog op de graskant. Zo snel als ik kon terug aan boord. Ik ben nochtans iemand die zeer goed tegen pijn kan, maar toen kon ik de eerste tien minuten niets zeggen. Ik vroeg zelfs aan Petra om het stuur over te nemen, en dat gebeurd zelden. Toen ik in Beernem aankwam, was het been al in fel gezwollen toestand. Gedurende de tien dagen er opvolgend, was de wond aan het zuiveren. Vrouwen zijn slimmer op zo'n momenten, en het was Petra die mij naar de spoed in het ziekenhuis stuurde. Dat was gisteren. De dokter van dienst, zei dat het niets te vroeg was. Hij zuiverde de wonde en sindsdien loop ik met een pleister met daarboven een stevig verband aan het been. Hopende dat deze pijnlijke situatie snel een einde neemt, want mijn beentje moet straks tip top in orde zijn, om te skiën.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
