Met verwondering achterom kijkend, zeventienhonderd dagen verder, het is me wat ! Wanneer we de teller aanzetten zijn het niet enkel de duizend zevenhonderd dagen sinds 30 november 2005, maar daarbij nog eens zeshonderd drieënvijftig artikels verlucht met vijfhonderd zesentwintig foto's. Nooit verwacht dat zulks zo'n omvang zou nemen. Het blogje werd bijna veertigduizend maal bekeken, met de laatste periode een gemiddeld bezoekersaantal van 30 à 35 mensen per dag. Duizelingwekkend en toch wel een beetje fier dat ik het kon. Meestal over bootjes en alles wat er mee verband kan houden, er waren ook een paar "gevoelsstukjes" bij over familie en vrienden. Gelukkig maar, zou ik zeggen, elke mens pleegt af en toe een traantje om dingen die in zijn leven niet liepen zoals was voorzien. Dit is waarschijnlijk het laatste stukje dat ik schrijf voor 't verlof, met terug grote verwachtingen voor dat onbekende dat ons wacht. Hopend op het huidige weer met een draagbaar temperatuurtje van 20/23°, af en toe een buitje mag, want ook de natuur heeft zijn rechten. Een beetje zon, één tot drie beaufort en weg zijn we naar die verre onbekende horizon, daar achter de kim, waar misschien een beter leven wacht tot op de dag dat de plicht ons terugroept. Een terugkeer naar de realiteit van elke dag, met een plicht tot werken en af en toe eens een beetje.... genieten. Vragen we te veel ???
Ons bootje is klaar voor de reis. Oliepeil werd nagezien, de wierfilter volledig schoongemaakt en het vet extra aangedraaid. Motor liep als een naaimachientje. Ook de bemanning wacht met spanning en houd zich gereed om donderdag of vrijdag te vertrekken. Nog eens extra 150 liter brandstof getankt met vooraf een toegevoegde bus die de verbranding verbeterd en de roetafzetting verminderd. Ook de uitstoot is veel properder dan vroeger. Kortom alles werd gedaan om onze vaarvakantie in optimale condities aan te vatten. Gedurende de vorige dagen werden ook de fietsen aan boord gezet, bandjes opgepompt zodat niets in de weg zit om eventueel een geslaagd fietstochtje ergens te doen en nieuwe dingen te ontdekken. Nu we thuis zitten gedurende het weekend, doen we nog snel wat boodschappen en winnen info op internet in om alle bezienswaardigheden te noteren op onze route. Onze buurman houd een oogje in 't zeil en komt dagelijks de bloemetjes water geven, de brievenbus ledigen. Zo'n buurman verdient de hemel. Onze Maurice is er zo één. Nooit teveel, altijd bereid. Van zijn slag zijn er te weinig. Alvast bedankt, vriend !
Zondag met Fons & Marie Louise naar 't Sas geweest, apero genomen en een stukje eten, onder een schitterend zonnetje terug gevaren tot aan de Overledebrug en Wachtebeke om te eindigen op onze ligplaats. Schitterend hoe mensen die geen water gewoon zijn, genieten van een bootje op 't water. Met honderden vragen en verwondering over de antwoorden. Geweldig, zou den Eddy zeggen. Gezelligheid was weer troef, en wij hadden weer eens met ons bootje gevaren.
Op negen meter diepte zijn de resten van een 18e eeuws schip gevonden onder de WTC toren op Ground Zero. Omdat er altijd voortgewerkt wordt op de site zullen onderzoekers niet al te veel tijd krijgen om de resten te onderzoeken. De resten zijn ongeveer tien meter lang, ook werd een anker van +/- 45 kgs op dezelfde plaats aangetroffen. De resten van het schip hebben waarschijnlijk gediend als ophogings-materiaal voor de aanleg van het eiland Manhattan. Resten van het hout werden naar een labo overgebracht om de juiste ouderdom te bepalen.
Er ligt een andere wereld op 't water, zoveel is zeker. Voor niet varenden dan ook misschien nuttig om een detail te krijgen welke richtingen we overal uitgaan, waar we verblijven en wat onze interesses zijn. Eind deze maand vertrekken we. Dondernamiddag and there we go ! (hopen we). Twee uurtjes naar Terneuzen, mochten we nog iets vergeten zijn, hebben we rechtover onze ligplaats het nieuwe shopping centra waar alles en nog wat te krijgen is. Op de laatste dag van de maand en ons beider verjaardag crossen we zowel de Wester- als Oosterschelde en doen onze eerste twee sluizen aan, de Oostsluis in Terneuzen en de sluis in Hansweert. Overnachten doen we in Stavenisse aan de Keeten. Via het Mastgat en het Zijpe komen we 's anderendaags op het Hollands Diep en gaan net voorbij Moerdijk in de Lage Zwaluwe binnen. Nog een dag erbij en we varen via de Amer en een stukje Bergse Maas naar Den Bosch, ('s Hertogenbosch). Een dagje shoppen, bootje onderhouden en lekker tafelen in Noord-Brabant staan op ons prgramma. We zitten nu op het verst in ons vaar-programma en keren terug langs andere interessante vaarwegen. Via het kanaal van St. Andries komen we op de Waal en de Boven-Merwede en gaan via de Biesboschsluis het **Nationale Park "De Biesbosch" (zie onderaan) in. We blijven hier vermoedelijk twee dagen, dit is de droom van iedere watersporter. We zitten al halverwege ons verlof en varen vanuit de Biesbosch naar Port Zélande in de verste hoek van het Grevelingenmeer. Met bijna 75 km. onze verste vaart. Een luxueuze jachthaven met alles en nog wat er rond gebouwd. Vlak erachter ligt Brouwersdam en het stadje Renesse, waar we de volgende dag verblijven. Renesse kun je vergelijken met Sluis. Winkeltjes, cafeetjes en restaurants. We varen nu stilaan terug naar Zeeuwse wateren met als bestemming Colijnsplaat, net tegen de Zeelandbrug aan de Oosterschelde. 's Anderendaags varen we Kats voorbij en komen via de Zandkreeksluis op het Veerse Meer, bij Vlamingen ongemeen populair. We gaan het meer af en via de Koninginnestad Veere en het kanaal door Walcheren naar Middelburg. We blijven er ook een dagje, want Middelburg is een oergezellige stad. Het einde van onze reis komt in zicht en de daarop volgende dag gaan we naar Sas van Gent, waar Petra onze boodschappen regelmatig doet, om onze stocks aan te vullen. De voorlaatste dag gaan we naar Gent, Portus Ganda. Ook hier trekken we een dagje rust uit. Immers, volgende week is het voor Petra terug werken geblazen. Halfweg augustus maken we onze laatste korte trip van Gent naar Spanjeveer. We zijn nu terug thuis. Waar we maanden naar uitkeken, is zo weer voorbij ! Volgend jaar doen we er een weekje bij en gaan drie weken varen. Onze doelen zullen dan iets verder en grootser zijn. Wait and see, zei de Engelsman.
Daags voordat we allebei verjaren is onze geplande vertekdatum om het vaarverlof aan te vangen. Op 30 juli vertrekken we richting Terneuzen. Indien de weergoden ons gunstig gezind zijn (niet teveel wind) overnachten we in Terneuzen en varen op onze verjaardag naar Stavenisse. We hebben gekozen om een kortere trip op deze dag om in Stavenisse eens lekker te eten en een goed glas wijn te drinken op ons beider verjaardag. 's Anderendaags plannen we qua afstand en aantal sluizen ongeveer dezelfde indeling. Het gaat dan voorbij Moerdijk op het Hollands Diep naar de Lage Zwaluwe. We zijn er bekend. Op maandag 2 augustus varen we naar 's Hertogenbosch, waar we 's anderendaags een snipperdag nemen om de stad te bezoeken. We laten de drukte van de stad achter ons en varen naar het Nationale Park "De Biesbosch", een waar paradijs voor watersporters. De daarop volgende dag is er een korte trip voorzien van maximum 16 km, maar liefst minder om een vrij aanlegsteigertje te vinden waar we een dagje kunnen verblijven, één met de natuur. Ook de dag daarop verblijven we in de Biesbosch. Wandelen, fietsen en zwemmen staan op het programma. Op zaterdag vertrekken we richting Grevelingenmeer met als doel Port Zélande, een fantastische jachthaven waar ik vroeger was met de speedboot "Napo IV", samen met den Dress, nu ook varend met een bootje. De tijd van de NAPO'S, ongelofelijke tijd. We waren toen al zot van boten. Waar is iedereen gebleven ? Wordt het geen tijd voor een reunie ? Misschien wel, al zijn er al wel een paar verdwenen. Marcel, Jan. Net zoals toen gaan we de dag daarop naar Renesse. Net over Brouwersdam, een soort stadje zoals Sluis, met veel winkeltjes, caféetjes en eetgelegendheden. De dag van de Biesbosch naar Port Zélande is onze verste vaardag (ca.74 km.) De drukte voorbij, terug tijd om op adem te komen. Colijnsplaat wordt onze volgende halte. We komen terug in Zeeuwse wateren en varen de volgende dag naar Middelburg. Een mooi stadje, tijd om Petra te laten shoppen. We gaan naar het slot van ons vaarverlof, steken de Westerschelde over en doen Breskens aan, of zoals ze ginder zeggen "Bresjes". Tenminste wanneer er plaats is met de komende Visserijfeesten. Anders gaat het richting Sas van Gent, en nadien Gent alvorens Spanjeveer aan te doen. Vijfhonderd kilometer gevaren met veertien of zestien sluizen. Met drie à vier rustdagen lijkt dit meer dan genoeg. Hoe het precies wordt, horen jullie later, want kiezen is daarom nog niets definitief. Het weer en "last minute dicissions" kunnen altijd.
We hadden voor vrijdag, zaterdag en zondag een mini cruise in gedachte. Maar het weer besliste er anders over. Drukkend warm, met temperaturen van boven de 30°. Voor mij net iets te warm. We kozen voor het lommerrijke Maldegem op het afleidingskanaal van de Leie. Donderdagavond aan boord. Een drukkende warmte, te veel drankgebruik (cola en spa), en toch maar alles aan boord gestouwd. Vrijdagmorgen iets over negen, motor gestart en weg er mee ! Overal aan 't water zagen we een forse daling van het peil. De natuur schreeuwt om water. In Evergem aan de sluis was het bakvol. We waren de laatsten die er bij konden. Ook bij sluisdiensten geldt het motto dat alle schuttingen zoveel mogelijk vol moeten zijn, om het water te besparen. Onderweg de "Hannibal" nog gezien, ze waren allebei aan 't schilderen, net buiten 't sas. Eens uit het sas zwaaide de Patrick van de "Meetjesland". 'k Was precies terug aan 't werk. Maar 'k moet nie zeveren, 'k vind het gewoon fijn als al die mannen nog eens goeien dag zeggen. Onder een drukkende zon op het kanaal van Gent naar Oostende. Na een uurtje komen we aan de kruising afleidingskanaal / kanaal. We draaien stuurboord voor de sluis om naar Maldegem/Eeklo te varen. 't Is de gewone sasmeester niet en we vernemen dat de man uit Heist werd gehaald om hier het sas te komen bedienen. Uitgerust met een defecte gsm en defecte marifoon moet hij het stellen om de mensen te bedienen. Gemakkelijk is anders. De man vloekt om zoveel onbegrip van staatswege. Een kwartiertje later tuffen we uit de sluis. Ik had me reeds voorgemeld bij Robert, de voorzitter van de watersportvereniging uit Maldegem. Er was plaats en de voorzitter helpt me bij het vastleggen. De hand geschut en met Robert wat gebabbeld over onze watersportclubs. Zij komen bij ons en wij bij hen. Wanneer de grootste warmte afneemt bestellen we ons een tafeltje buiten in het restaurant "Stadhuis van Raverschoot". Voor Petra een "Salade Niçoise" en voor mij een potje mosselen met friet. Het zijn de beste mosselen die ik in jaren at. Smakelijk en groot. Petra heeft spijt dat ze ook niet koos om mosselen te eten. Volgende keer, zegt ze. Op zaterdag gaan we fietsen richting Eeklo, en komen terecht in den Brazza op de Markt waar we vorig jaar ook waren. De patron herkent ons zowaar, en begroet ons met "ha de mannen van den boot". We worden er stil van. Wanneer we terugrijden maken we langs de overkant van het kanaal nog wat foto's van ons bootje. We zijn der allebei des te gekker van. 's Avonds aan boord bij één van onze vrienden van Maldegem uitgenodigd om nog iets te komen drinken. Wat bijgebabbeld over alles en nog wat. Een drankje en een knabbeltje. Als later Pol, de secretaris arriveert met "Chinees" stappen we op. We kijken aan boord naar het voetbal Duitsland-Uruguay. Al hebben we allebei gesupportert voor de Zuid-Amerikanen, het is de Mannschaft die het haalt. Ook goed. We kruipen onder de wol (figuurlijk)natuurlijk, want we liggen bijna naakt te zweten. 's Morgens maak ik schoonschip en ondertussen maakt Petra alles gereed om te vertrekken, touwen, marifoon, telefoon en langs bakboordkant de fenders ingehaald. We kunnen eten, het smaakt zoals altijd overheerlijk. De warmte begint langzaam door te dringen en we besluiten om te vertrekken. Snel al de afwas naar beneden, afgewassen en in de kast. Motor gestart, de touwen los, afscheid van de vrienden genomen en tot volgende keer gezwaaid. Van Maldegem tot aan de sluis is het een kleine 10 km. Om vijf over negen zijn we weg. Onze verwondering is groot, wanneer onze vrienden uit Maldegem de sluis al zelf gedraaid hebben wanneer we aankomen. Echt tof is da, ongelofelijk. Ze nemen onze touwen aan en doen nog een babbeltje. Tien minuutjes verder draaien we uit de sluis richting Gent. We zwaaien onze vrienden nogmaals uit. Ze springen op de fiets en keren terug. 't Is bloedheet op 't kanaal. Na een dik uur tuffen we voorbij Lovendegem en roepen de sluis van Evergem al op. Net op tijd, want de sluismeester was van plan eerst twee jachtjes binnen te nemen in de opvaart. Wij schutten eerst. Over de marifoon hoor ik zeggen : "der is nog éne die eerst mag en voorrang krijgt, wij moeten wachten." Nochtans had de sluismeester duidelijk over de marifoon gezegd : "eerst de afvaart, daarna de opvaart". Dat hebbek nie gehoord zegt mijn buurman. We verlaten de sluis en de twee jachten er in. Achter de bocht komt er nog een derde aangetuft. Ik roep direct de sluis op en verwittig de sasmeester dat er nog een derde op komst is. Net op tijd. We draaien Gent-Terneuzen op en het verfrist. Normale zondagse rust, ook op 't kanaal. Aan de Moervaart stuurboord er in en om kwart over twaalf meren we aan, op onze vertrouwde stek. Iets meer dan drie uur met twee sluizen er bij. Zowaar een rekord.
Vissers en jagers, een uitzonderlijk ras. Beiden hebben blijkbaar van afmetingen weinig of geen kaas gegeten. Toen Robert, na een weekendje Lokeren met de boot mij vertelde dat quasi gans zijn visgerief kapot was door een enorme vis die hij gevangen had, fronste ik de wenkbrauwen. Opmerkelijk, want Robert is nu niet direct iemand die durft te overdrijven. Toen hij mij met beide handen de afmetingen wees, was mijn nieuwsgierigheid gewekt, maar het geloof in het verhaal gedaald. Zoooooooooooooooooooooooooo Grooooooooooooooooot, zei hij en zijn handen gingen fors uit elkaar. De groeven in het voorhoofd van ondergetekende werden nog dieper. Ja,ja, mannen ging hij verder en allemaal mijn visgerief, mijn lijn en mijn schepnet, allemaal naar de kl.....ten, u weet wel de naam van het vliegveld van Zurich. Ik stelde hem direct voor de vis aan de wereld te tonen en hem daarna direct klaar te maken. Het bleek een goudbrasem. En 't strafste was.... het was allemaal nog waar ook. Eerlijk is eerlijk, mijn geloof in jagers en vissers is weer wat gestegen !
Een zonnig weekend voorspeld, tijd dus om ons bootje terug de wijde horizonten tegemoet te laten dobberen. Een mini-cruise of zo iets. Vrijdag Spanjeveer/Maldegem bij onze vrienden ginder, zaterdag Maldegem/Portus Ganda en zondag terug naar onze thuishaven. Fietsjes mee, want de eerste dag kunnen we naar Eeklo of Zomergem fietsen. Tweede dag wordt het shoppen in Gent en de derde dag kan het zijn dat er vrienden uit Lokeren meekomen die via Gent Dampoort aan boord raken. De terugreis met onze gasten wordt weer iets speciaal. Zelfs met in het achterhoofd een mogelijk buitje (onweer) of iets dergelijks, drukt onze pret niet. Effen kijken wanneer de spoorbrug in Gent draait. Want die jongen werkt niet altijd mee. Afwachten dus ! Onder tussen kijken we allebei uit naar onze verjaardag (31/7), niet omwille van de dag, maar de verrassingen ???
't Was goed, wanneer je een bootje verkoopt aan mensen die voor je 't goed weet goeie vrienden worden. Ik durf het wel zeggen goeie vrienden, want ze waren het echt. Karel en Leon, allebei een speciale plaats in ons hart, ook deels omdat ze die andere hartendief van ons gekocht hadden. Het eerste bootje van Petra en André, wat zoveel betekent heeft voor hun, werd verkocht. De "El Verde" werd verkocht aan mensen uit Izegem en zou terug "Griffioen" gaan heten zoals hij oorspronkelijk heette toen wij hem kochten in het verre Akkrum. We wensen de "Griffioen" en zijn nieuwe eigenaars alle geluk toe. Mogen zij op hun bootje even verliefd worden als wij dat deden. Karel en Leon, geef de droom niet op, wordt weer verliefd op een ander bootje, zodat we jullie weer ontmoeten op het water, gedroomde plek om vrienden te ontmoeten Maar daar vertel ik niets nieuws mee, 't ga jullie goed mensen. Wij pinken nog snel een traantje weg en hopen dat we de Griffioen ergens in het Izegemse tegenkomen. Vaart wel, Griffioen, ad multos anos !
Na ons boeltje aan de kant te hebben gezet, de afwas te hebben gedaan is het weer genieten. De avond is nog jong en warm. En allebei zijn we toe aan rust aan boord. In gezelschap van een goed glas wijn overlopen we onze dag. Tevreden kijken we van ons terras uit op een mooi stukje natuur. Wie dit niet mooi vind, kunnen we ons nauwelijks indenken.
Terug naar dat rustige, nooit vervelende Spanjeveer.
We gaan bakboord uit en komen terug op de Moervaart. Eens voorbij Cargill en Xhanks en net voor onze collega's van VVW Mendonk en de Zeevissers Mendonk, wordt de Moervaart terug wat het altijd geweest is. Een rustig kanaaltje met ingeslapen dorpjes. De beelden spreken voor zich. Voor ons een "narrow boat" m/s Vector, sinds kort bij ons te gast voor twee maanden op Spanjeveer. Alistair heet hij en met vriendin Sabine is hij op korte tijd een vriend geworden. De Vector is 18m lang en slechts 2,10m breed, motor is een Gardner. Zijn Nederlands met Engels accent is sappig en zijn vriendin, die Zoerselse is, zingt op z'n Limburgs. Mooi toch.
We komen nu op het kanaal Gent - Terneuzen tussen de grote jongens en dus is het opletten geblazen. Gespannen kijkt ons gezelschap naar de toevallig voorbijvarende autoboot van Honda, die enkele duizenden "blikken dozen" gelost heeft in Gent. Het schip vaart met twee slepers voor en achter richting zeesluis Terneuzen, gebouwd door de Hollanders maar betaald voor meer dan 80% door Vlaanderen, zoals alle infrastructuur in Zeeland. Dat is de prijs die Vlaanderen betaald omdat de Westerschelde door Zeeland loopt. Hadden in de middeleeuwen beter gezorgd dat ook dat stukje Zeeland, Vlaams was gebleven. Maar goed, alle walradars tot aan zee werden ook met Vlaams kapitaal betaald, evenals de loodsdiensten gebeuren tot op heden nog altijd met een verhouding van 75/25% Nederlanders/Vlamingen. Nouw, onze Noorderburen zijn altijd bij de pinken geweest, zeg ! We volgen het zeeschip en varen langzaam tot aan Sidmar, waar een grote Japanse bulkcarrier ijzererts aan het lossen is. Ons gezelschap kijkt zich de ogen uit op zoveel grootsheid. Hier klopt HET gedeelte waar onze economie op steunt, met op kop natuurlijk de Antwerpse haven, gevolgd door Gent en Zeebrugge plus een aantal kleinere havens. Voorbij Sidmar nemen we een bocht van 180° en varen terug richting Moervaart en onze ligplaats op Spanjeveer. We zetten een punt achter een schitterende dag, met niet te vergeten een ongelofelijk prettig en geïnteresseerd gezelschap aan boord. Als koppel en varenden hebben we ook intens genoten van hun gelukkige gezichten. We meren aan zonder enige moeite en kraken nog een flesje op de goede afloop en met een gesmaakt etentje ronden we af. Glunderende gezichten stappen terug in de wagens en gaan naar huis, waarschijnlijk aan velen vertellend welke enige dag ze hadden aan boord van onze Enya. Marc en Angèle, Lieve met haar dochter, ook wij hebben genoten met volle teugen. Altijd welkom !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
