varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
15-10-2008
BBQ in Wabeke.
11 october hielden de buren van Watersportvereniging Wachtebeke een bbq, ter gelegendheid van het afsluiten van het vaarseizoen. Samen met Rose, Kristin, Joël en Patrick hadden we ons ingeschreven voor dit smulfestijn. We gingen ons bootje nog éénmaal van stal halen en naar Wachtebeke varen, een korte maar altijd mooie vaart. Zeker met dit jaargetijde is het prachtig om in het Vlaamse land nog te varen. Lichtjes nevel, vallende goudgele bladeren en rustig water. Romantischer kan bijna niet ! Kort na de middag schoven we bijna geluidloos over het water naar Wachtebeke toe. De weergoden waren met ons, een prachtige zon, wij met korte mouwen bij een temperatuur van 20°. Gewoon fantastisch. Het aansnijden van de bochtenrijke moervaart, met achter ons het rimpelende water en het zachtjes brommen van "HET BEEST". Zalig gewoon, we genoten beiden en het was veel te vroeg dat we al aankwamen. Deze vaart had veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel langer mogen duren ! We hadden ons beiden vastgemaakt aan de steiger die normaal voorzien is voor wachtenden richting Lokeren bij het blokvaren. Nu het seizoen voorbij was, kon dat. Een korte wandeling om nog wat boodschappen te doen richting carrefour, en daarna zo snel mogelijk het kortstbijgelegen terras opgezocht om zalig te genieten van de laatste zonnestralen in 2008. Rustig keuvelend over alles en nog wat (hoofdzakelijk over bootjes), was het snel tijd om Rose en Joël op te vangen. Zij kwamen immers van Bellegem met de wagen. Met ruim 150 mensen waren ze die avond in de feestzaal. Met een vertegenwoodiging van vele clubs van her en der waren ze er op afgekomen. Uit Brugge, Zelzate, Sas van Gent, Spanjeveer, Mendonk en nog andere clubs zaten onder gezellig geroezemoes lekker eten en een pintje te drinken. Mijn maatje werd onwel en spoedig gingen we aan boord, ons gezelschap achterlatend. 's Nachts was mijn matroosje ziek, en we spoeden ons dezelfde voormiddag nog terug naar Spanjeveer. Het zette een beetje een domper op de gezellige vaart die we hadden. Jammer, maar ziek zijn kent geen tijd. De terugvaart was met al die bladeren op de moervaart nog mooier dan voorheen. Snel vastmaken en wegwezen, want Petra werd echt ziek, grieperign ze wou zo snel mogelijk in haar bedje thuis. Toch hebben we er beiden van genoten, al hadden we alletwee een happy-end er aan willen breien. Wie weet, een andere keer misschien !
En zingen allemaal tegelijk sme....ppen, ge zijt ons kwijt !
't Wa een kl... weer zondag. Terug een reunie van het plt verkenners van het 5° linie uit 1964. Ook ondergetekende s.m. 64/21398 was er bij. We waren met tien mensen, en de eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik een klein beetje ontgoocheld was. Niet vanwege het terugzien van vrienden die meer dan 40 jaar terug mijn dagelijks gezelschap vormden, maar wel dat er ook nu geen nieuwe mensen bij waren. Maar goed niet getreurd. Les absents ont tort ! In Ieper werden we opgewacht door André Depuydt, die ons allen na enig zoeken bracht op het eilandje aan de omwalling van Ieper. Een mooi gebied waar ik nog nooit geweest was. De rust heerste er, en het was verschrikkelijk jammer, maar de regen gutste met bakken uit de hemel. Na de aperitief hebben we in korte looppas dan maar Ieper in 5 minutes bezocht. Jammer, wat dit stadje heeft een schitterend verleden. Getuige daarvan de volledig hernieuwde hallen op de markt en de achterliggende kerk. In draf ging het dan weer richting het gezellig restaurant op het eilandje, waar we de namiddag met over "oude" verhalen over de brug kwamen met erbij een pintje of ne koffie. 's Avonds aten we gezamelijk, we namen node afscheid van elkaar. Ik zag oogjes glanzen, en een paar "vuiltjes uit de ogen" wissen. Denkend aan de vijf overleden kameraden, dacht iedereen : "'k hoop er binnen twee jaar terug bij te zijn". Sommige dachten het zelfs luidop. Het ga jullie goed, vrienden en tot binnen twee jaar !
op de foto links onze organisator uit Ieper André Depuydt, rechts Robert Van Duffel, de immer enthousiaste Alkenaar, Limburger in hart en nieren.
En we zijme van de klas, en we drinken bier mee emmerkes....
1964, in Soest, bij het peleton verkenners van het 5° linie. Daar was soldaat-milicien 64/21398 een zekere André Van Hecke uit Lokeren. Hij kwam veertig jaar na datum (altijd een laatbloeier geweest), op het idee om al zijn ex-legervrienden op te zoeken met alle middelen. Na één jaar speurwerk vond hij er waarachtig 26 van de 27 terug. Enkel Gui Donners was in rook opgegaan. Het laatste spoor van hem was 's Herenhelderen. Van alle 26 vrienden zijn er intussen 5 overleden. De 21 anderen heb ik allemaal brieven en mails gestuurd en bij onze eerste samenkomst waren er 10 aanwezig in Waasmunster. We waren eigenlijk gekomen om een pintje te drinken en terug weg, maar de vriendschap opgebouwd in 1964/65 was gebleven. Het was al laat 's avonds wanneer we afscheid namen na een ongelofelijke prachtige namiddag. Ook de vrouwtjes waren er bij en zagen hoe echte mannen-vriendschap kan zijn. We beloofden elkaar iedere twee jaar terug te zien. Twee jaar nadien was er Alden Biezen tegen Tongeren en deze namiddag is er weer die reunie op 't Eilandje in Ieper. Er zullen weer sterke verhalen naar boven komen, over hoe het was. Weer zal het vuur laaiend worden en wanen we ons 19/20 jaar in 1964. Maar... tussen die twintigers lopen nu grijsaards en kalende koppetjes. We zijn immers 2008. Vlug een sjaaltje of een petje op het hoofd of we zitten morgen met een verkoudheid. Tja...
Hij werd geboren in Lombardzijde op 13 februari 1952 en was van 1972 tot en met 1984 beroepsrenner. Het overgrote deel van zijn carrière bracht hij door bij Flandria tot 1979. In 1980, na een jaartje Italië, ging Freddy Maertens twee jaar rijden voor het sigarettenmerk Boule d'Or. De laatste drie jaar reed Maertens voor Masta Concorde - AVP Viditel en Splendor. Freddy werd naast Belgisch Kampioen, tweemaal Wereldkampioen, tweemaal de Super Prestige (het officieuze wereldkampioenschap), won de Vuelta met 13 rit-winsten in 1977 en de groene trui in '76, '78 en 1981, ook in de Giro won hij 7 ritten. Hij had ook een pak tegenslagen te verwerken, twee faillissementen van Flandria en San Giacomo, die tot op vandaag nawerken op de financiële toestand van het gezin Maertens. Op een fiets die hij gaf aan het zoontje van zijn overleden kameraad Jempi Monseré, die ook wereldkampioen was, verongelukte de kleine Monseré bij een ongeval, net als zijn vader. Deze tegenslagen tekenden de "mens Maertens" voorgoed. Maar Freddy kroop uit dat dal en is nu weer laaiend enthousiast over z'n centrum. Hij is immers de beheerder van het Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Voor iedere Vlaming en wielerliefhebber een must om te bezoeken. Maertens zal bij het Belgische publiek altijd herinnerd worden als DE poulain van Lomme Driessens, de legendarische mentor van verschillende wielergoden.
De laatste zondag van september. We hebben heerlijk geslapen. Wanneer ik buiten kom, ben ik in de kortste keren terug binnen. 't Is fris en binnen lekker warm. Een pull meer en mijn pet op en buiten maar. Ik zeem het schip schoon, maar drogen doet het slecht. 't Is een dikke mist en de brug achter ons is onzichtbaar. Ik wandel over de steiger en doe een babbeltje met Joël. We spreken af om wat te wandelen, naar de andere kant van 't eilandje naar het andere deel van de jachthaven. Rond half elf komt er een voorzichtig zonnetje te voorschijn achter de wolken. Het wordt direct een stukje warmer. Iets na elven lost ze alle mist op, en geeft de warmte die men beloofd had. Terug aan boord nemen we het aperitief en keuvelen wat. De verhalen van Joël over "la douce France" doen ons watertanden. Petra en Rose hebben allebei hapjes gereed gemaakt. We besluiten dan ook om vlak na het aperitief te starten en te varen. Immers, mocht het in de late namiddag terug mistig worden ! Rond kwart na twee starten we, en varen rustig het kanaal af in een schitterende en deugdoende zon. Eventjes voor drie duiken we de Moervaart in en om kwart over drie liggen we vast op onze plaats. Omdat Petra reeds alles klaar had gezet, hebben we niet al te veel werk om alles in de wagen te zetten. We hebben dit jaar bijna 97 uur gevaren. Dat is bijzonder weinig, maar het is dan ook een rotjaar geweest. Dikwijls slecht weer en/of winderig. Maar goed, we kijken in de kantine naar 't wereldkampioenschap wielrennen en zien hoe "les petits belges" naar huis gereden worden. Zelf koesteren we grootse plannen, maar die vertel ik later wel. Immers, er wacht mij een speciaal jaar, een jaar waar ik 365 dagen verlof zal hebben en staatsambtenaar wordt !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
