varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
29-10-2010
Pensionada !
Eind dit jaar ben ikzelf 2 jaar met pensioen. Iets ongelofelijks, ware het niet dat het merendeel van mijn vrienden in hetzelfde schuitje zitten of in aantocht zijn naar die datum toe. Gisteren was er zo'n vriend aan z'n laatste dag toe op Barco. En eind dit jaar gaat er weer iemand uit mijn vriendenkring met rust. Tijd staat niet stil, mensen. En op zeker moment tracht je naar die datum, maar weet dat er toch enkele addertjes onder het gras zitten. Het is niet dat je het beu bent om te werken, maar veeleer een kwestie dat je het tempo niet meer voldoende aankan. Natuurlijk geef je dat van jezelf niet graag toe. De snelle veranderingen op de arbeidsmarkt gunnen aan de senioren onvoldoende tijd om zich aan te passen bij de steeds veranderende omstandigheden op alle gebied. Niet in het minst, de manier hoe we met elkaar omgaan. 'k Wil niet oudbollig klinken, maar er was vroeger toch een grotere tolerantiegrens als nu ! Het moet nu allemaal, ook sneller en goedkoper. En achter je rug staan er mensen klaar om alles van jou beter te doen en over te nemen. Met die drang kan je op een zekere leeftijd moeilijker om. Deze week ging ik naar zee met het openbaar vervoer. Immers, voor 5,20 heen en terug naar gelijk waar in België, daar kon ik mijn wagen niet voor buiten halen. Eén verplichting, je mag maar na 09.00 uur vertrekken. Geen probleem, 'k heb tijd. Maar wat ik zag en hoorde van de jeugd, die achter, naast en voor me zaten, grensde aan het ongelofelijke. Dat ze luidruchtig waren en bezig met hun eigen ding, tot daar toe. We waren zelf niet anders op die leeftijd. Maar qua respect, tact en beleefdheid bleken alle grenzen overschreden te worden en was alles toegelaten. Het bleek een studiereis te zijn, maar zo zagen zij het niet. Er werd tegen de verschillende leraars gediscuteerd hoe het kwam dat ze niet de hele dag vrijwaren, zodat ze konden doen en laten wat zij wilden. Voor hen bleek dat een teken dat ze niet vertrouwd werden. Allen waren hooguit 14/15 jaar. In Gent verliet de joelende bende de trein, en zelfs mijn vrouw Petra (toch ook 22 jaar jonger als ik) stond versteld over zo'n instellingen bij de jeugd. Allen gewapend met Ipod of ander spul met denderende muziek in de oren verlieten ze mokkend de trein. Een stel jongens van een andere school bleef achter, één gast die een studieboek bovenhaalde werd uitgelachen, want alle anderen waren met Playstation 2 spelletjes aan 't spelen op de trein. In Brugge verlieten ze ook de trein. De stilte keerde terug. De wagon, slechts gevuld met 10 personen, allemaal van mijn leeftijd werd een oase van rust. We lazen allemaal ons krantje. Zijn we nu echt oud aan 't worden ???
Vanmorgen rond 07.00 uur is er voor de Nederlandse kust ter hoogte van Scheveningen een Griekse olietanker geladen met kerosine in aanvaring gekomen met een Cypriotisch containerschip. Rond 09.00 werd het lek gedicht en een gedeelte overgepompt in een tank. Veel van de gelekte kerosine was toen reeds verdampt, omdat kerosine (vliegtuigbrandstof) een zeer vluchtige vloeistof is. Het Cypriotische schip kreeg toelating om naar Rotterdam te varen.
Sinds jaar en dag is hij er, nooit opvallend, altijd minzaam en steeds goede raad gevend. Zo'n blogvrienden lopen er niet zoveel. Iedere week weer is er een berichtje van hem, met steun en een kwinkslag. Nooit kreeg hij waarschijnlijk een bedankje er voor. Vandaag zet ik hem in de bloemen, niet vanwege zijn verjaardag of een uitzonderlijke prestatie, nee, gewoon omdat ik zijn toeweiding en vastberadendheid apprecieer. Blijf nog heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang mijn blog-vriend en toeverlaat, ook zonder wij elkaar zagen, kan zoiets via Seniorennet. En dat is precies het opzet !
Ieder twee jaar zien we elkaar weer ! Het peleton ex-verkenners van het 5° Linieregiment, lichting 1964. Diegene die toen 18-19 was, is er nu 64 of 65. Wat gekrompen, grijs of minder (geen) haar, hier en daar valse tanden, maar present en dat was het voornaamste. Kortom, een bende gepensionneerden samen. Ik was 19, toen ik na een spoedcursus Turnhout naar Soest vertrok. Een groot bakkes, maar met een verdomd klein hartje vertrokken we met de DVT, een trein met houten banken, die bevolkt werd met allemaal gasten, waarvan het merendeel voor de eerste keer lang van huis wegging. De meeste moeders hadden die morgen geweend, hun kind zo ver weg, om nog maar niet te spreken van alle gevaren die achter iedere hoek wel zouden opduiken. Slechte vrouwen, te veel roken en drinken, vuile praat vertellen en gore moppen moeten aanhoren. Ze zouden die nacht, niet zo best slapen, onze moeders van weleer ! Aangekomen in Soest na een zeer lange treinrit met oneindig veel stops, kwamen we aan in het verderfelijke oord. We werden er ontvangen zoals leeuwen in een circus, gebrul en lawaai werden ons deel. 't Is niet voor niets, dat toen op sommige kazernes te lezen stond : "hier temt men leeuwen". Bij inspecties op de kamer vlogen er dikwijls kledingstukken door de gang, eetgerei werd in wat een gamel heette omgekeerd en liefst in een plas water met modder gestort, en meerdere andere leuke dingen. Wat ons jarenlang was ingeprent door onze ouders mocht niet meer. Op een zachte toon, beleefd zeggen : "ja meneer", moest nu gebruld worden : "jawel,chef" of nog andere rangen en standen. Wanneer we marcheerden moesten we onze buik intrekken en aan ons zuster denken om niet te vergeten dat we ook onze borst moesten vooruit steken. We leerden kappen op de hielen zodat zelfs een rubberen zool fel hoorbaar werd. Om zes uur uit ons bed en om tien uur er weer in, afgewisseld met ochtend-middag en avondeten, telkens met muzikale omlijsting wat men een klaron heette. We leerden er ook de uitdrukkingen "ballen lopen" "politiekamer" of nog erger "cachot". Met het laatste werd je legerdienst zelfs iets langer. Toen ik de eerste keer terug naar huis mocht, waren er 106 dagen verlopen en was men wat men noemde "geenen blue" meer. Mijn muts had een paar keer dienst gedaan om bier uit te drinken en ging er meer en meer uitzien als een "ancien-muts". We kenden ondertussen ook wat "de muur doen" was, en waren snel thuis in de plaatselijke café's, waar steevast dames rondliepen om te serveren met diep uitgesneden decolleté's. We verdienden 12 frank per dag soldij en kochten er sigaretten en andere prullaria mee. Thuisgekomen kregen pa, broer en nonkels allemaal ne Ronson of ne Poppell kado. Goedkope aankopen uit de QM omdat er geen taksen werden geheven. We waren verkenners en dat gold als één van de zwaarste opleidingen binnen het leger. We leerden "fieldcraften" en ons "camoufleren", synoniemen voor modderkruipen en er uitzien als een bos. Velen leerden er autorijden en stunten soms rond de erekoer tot grote ergernis van de beroeps die naast hen zaten, en dikwijls de schrik van hun leven beleefden. Schoenen kuisen tot je er kon in spiegelen en vercoteren à volonté. Leren strijken om uwen "BD" met die 5 smerige plooien achteraan, goed te krijgen. Er waren dan nog de karweien om uw weinige vrije tijd mee op te vullen. Dat was dan wat mijn vader altijd vertelde : "om ne man van u te maken". Na elf en een halve maand was onze opleiding voorbij, iedereen sterk vermagerd, iets meer gespierd en kundig in allerlei dingen die we later zouden nodig hebben ??? 'k Heb ze nooit meer nodig gehad, maar............ 'k heb er wel echte vrienden aan overgehouden ! René Kabergs, Eric Van Cauwenberghe, Michel Dero, Marc Van Loco, Gust De Gieter, Jefke Van der Ginst, André Depuydt, Robert Van Duffel, Robert Scheir en ikzelf, 10 gasten die het daar, in Gaasbeek leuk en prachtig vonden om elkaar nog eens te zien en herinneringen op te halen hoe het was in 1964. Na Waasmunster (2004), Alde Bizen (2006), Ieper (2008), was nu Gaasbeek en z'n prachtig kasteel de achtergrond van het gebeuren. In 2012 wordt het de provincie Antwerpen. We gaan proberen er daar weer iets moois van te maken. Tot dan vrienden, en blijven ademen !
't Is komkommertijd in de bootjeswereld, iedereen is bezig met de winterstallingen, zijn bootje van de laatste zomerrestjes te ontdoen en klaar te maken voor, laten we hopen, een niet al te lange en te strenge winter. Van mijn blogvrienden Annie en Rogier uit de Westhoek, kreeg ik minder fraai nieuws. Immers aan het einde van het kanaal naar Roeselare liggen er een paar "schandaaltjes" die op bootjes trekken, en de blogvrienden uit Roeselare meldden me dat er zelfs een bootje in brand werd gestoken. Niet verwonderlijk, beste mensen, want alles dat ginder ligt, ligt er al jaren te verkommeren. De overheid zou beter en strenger moeten toezien op zoveel argeloosheid. Jammer, want er is plaats voor een jachthaventje vlakbij die mooie winkelstad.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
