varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
21-02-2011
De laatste Vlaamse watersportbeurs ???
Wanneer je afspreekt met vrienden om de Gentse watersportbeurs Boat Belgium te bezoeken, is dit altijd top. Met vrienden naar je hobby kijken kan moeilijk anders. Met de vrouwen keuvelend voorop verheugden we ons hetgeen ons binnen te wachten stond. Bij binnenkomst viel ons terug het weinige volk op, in tegenstelling tot Nederlandse, Duitse of Franse beurzen was dit een fiasco. Ieder jaar weer verminderde de belangstelling. Zelfs met inbreng van een paar gerenommeerde werven zoals Pedro of Linssen, men kon het tij niet keren. Wat is er toch aan de hand ? Ik weet er maar één antwoord op. We zijn nu éénmaal geen nautisch volkje zoals onze Noorder- Zuider- of Oostelijke buren. Want ga je naar Boot Leeuwarden, de Hiswa, Boot Dusseldorf of de Salon Nautique de Paris, dan kan je er makkelijk op een zaterdag op de koppen lopen. We blijven chocoladesmullers, frieteters en bier- en wijndrinkers,kortom Bourgondiërs in de echte zin van het woord. De rest interesseert ons niet echt. Toch vind ik er ieder jaar weer die ene zonderling, die ene die mij kan verwonderen door zijn aanwezigheid. Dit jaar was het een Amerikaan. En de man glunderde zowaar, toen drie Vlamingen aan zijn stand kwamen en zich gewillig leenden tot zijn deskundige uitleg over het kopen en verwerven van een eigendom (villa) langsheen het water met privé-steiger in het Florida van Obama. Toen we geïnteresseerd afscheid namen van de vriendelijke Amerikaan, straalde de man gewoon. Met een plan van een Amerikaanse villa onder de arm gingen we verder naar de stand van Promotie Binnenvaart, waar we ons vaarvignet kochten. In de verschillende watersportfederaties ontmoeten we wat vrienden en keuvelden over de problemen op vaargebied en waterinfrastructuur die ons allemaal boeiden. Zeven uur in de avond verlieten we Boat Belgium. Ik keek meeuwarig achter me naar die glanzende hall met fel verlichte bootjes en zo weinig volk en dacht: "Bye, bye Boat Belgium." Misschien wel voor altijd !!!
Dikwijls sturen vrienden "powerpoints" over super- of megajachten. Jachten van deze of gene sheik of prins of koning of megamiljardair. De meest exentrieke dingen passeren de revue gaande van garages uitpuilend van Mercedessen of Ferrari's aan boord van deze jachten of speelbootjes van 15m of nog langer. Gouden badkuipen en overal deurklinken in wit goud. Parket op de vloer ingelegd met ivoor met het persoonlijke wapenschild van de familie. Kortom een galerij van luxe, dat zeker niet met arbeid werd verworven. Een voorbeeld: het superjacht van onze vorst, van Italiaanse oorsprong natuurlijk, was een folietje van onze koningin. In 2010 diende het slechts één keer, daar waar drie militairen jaar in, jaar uit aan boord verblijven om het speeltje te onderhouden. Je weet nooit mocht het ooit nog eens gebruikt worden. In een tijd van crisis, waar men spaart op zuurverdiende centen van arbeiders en bedienden is het een schande dat zulke dingen kunnen. Zelf zal ik wat blij zijn weer een jaartje vaarplezier te hebben in Vlaanderen, Nederland of Frankrijk, waar ik, via een vaarvignet, dure verplichte verzekeringen, diesel waarop accijnzen en BTW gerekend worden en steeds duurder wordende ligplaatsen, rechtstreeks of onrechtstreeks de schatkist zal spijzen. Schatkist die dan weer moet dienen om o.a. dure megajachten van koningen en prinsen teonderhouden. Tja, onderscheid moet er zijn.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
