varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
30-11-2009
Een memorabele dag, 4 jaar geleden !
't Is vandaag vier jaar geleden dat ik voor 't eerst op mijn blogje een artikel met foto liet verschijnen. Ik dacht eraan toen ik mijn blog bekeek deze morgen, met aan de rechterkant "het archief". 30 november 2005, jongens wat gaat de tijd snel. Ondertussen zijn we met z'n allen vier jaartjes en meer dan 540 artikeltjes ouder. "Carpe Diem" zou ik zo zeggen voor iedereen, het ga jullie goed ! Oostvaarder.
Vandaag ben ik één jaar thuis met pensioen. Zalig gewoon, en mensen al zagen we gewoonlijk veel en op alles. Wat een luxe om betaald te worden om niets te doen en van het leven te genieten ! Na een ongelofelijke zomer, waar ik een tiental weken aan boord van de "Enya" verbleef, kon het eerste jaar niet meer stuk. Twee vaarverloven en een skiverlof er bovenop. Petra om halfdrie thuis, dus net nog een mooie halve dag samen. Week-ends van drie dagen ('t vrouwtje werkt 4/5) waarop we uitstappen maakten met vrienden naar Gent, Terneuzen, Sas van Gent en Eeklo. Teveel om op te noemen. Met onze tweede "Enya" vaarden we vanaf juni nog 100 uur. Nu, in de winter heb ik schilderwerk thuis, heb de boot winterklaar gemaakt en wordt hij straks voorzien van winterzeilen. Tussendoor help ik ook een vriend met schilderen (noteer alvast St. Pieter in uw boek over werken van barmhartigheid) en ga ik wekelijks langs om het bootje te inspecteren. Heb een legging in een kast gemaakt bij de overschakeling van Telenet naar Belgacom, de salon anders geplaatst en andere fraaie huisman-werkzaamheden uitgevoerd. Wanneer Petra thuiskomt, staat het eten klaar. Van een ommezwaai gesproken. Maar.....................'t is allemaal op eigen tempo gebeurd. Stress wordt een vreemd woord en haasten al helemaal onbestaand. Ik betrap er mij op, dat ik van snelheid bij het gaan ben overgeschakeld van haastig lopen naar kuieren en wandelen. Raar ! Hebben zondag in Rijsel op de wijnbeurs geweest met Jöël en Rose, onze vaarvrienden. We gingen om niets te kopen, we kwamen dan ook met een paar kartons buiten. Overal gratis proeven, gelukkig moest ik niet met de wagen. De feestdagen sluiten we af met vrienden, en dan hop naar 2010. Een jaar waarin ik 65 wordt. 't Zal ne knal geven, denk ik !
Het was geleden sinds mijn scheiding dat ik ze nog gezien had. De "Napo's", een vriendenclub van speedboot-fanaten, die vanuit Camping Napoleonhoeve in Breskens de Nederlandse wateren onveilig plachten te maken. Net als bij mezelf waren de rimpeltjes wat dieper geworden, de haartjes wat dunner en hun stappen wat trager. Het was voor mij een weerzien in mineur, want iedereen was op post om "Marcel" naar "zijn laatste vaart" te begeleiden. Net geen 70 geworden, het hart had nog gewild, en iedereen die hem kende ook, maar "de overkant" zoals de pastoor het zo goed verwoordde, riep hem. Eigenaardig, maar in de kerk moest ik in mijn binnenste lachen, om de vele plezante momenten die we met hem hadden gedeeld. Pretentieloos ging hij door het leven, als hoofd van een bedrijf waar meer dan 100 mensen werkten, was Marcel met beide voetjes op de grond gebleven. Het sierde hem. Ik was fantastisch blij toen ik iedereen terugzag, blije gezichten te ontmoeten, die me hand schudden en vroegen hoe het was. Het deed deugd, mensen ! De Napo's stonden buiten na de dienst. Samengetrokken in een donkere, kille en regenachtige dag. Den Arno, den Dres, Lange Leo, de Koekoek, de Zwarten, de Peter en 'k ben der misschien nog vergeten, allemaal mooie mensen met wie we mooie uren op en naast het water sleten. Het ga jullie allemaal goed, jongens. Ik durf niet zeggen tot de volgende, misschien wel, maar dan liefst onder andere omstandigheden. Wanneer jullie mijn bootje "ENYA" zien, gelijk waar of wanneer, altijd welkom aan boord. De pintjes zullen klaar staan, al kappen we ze minder snel binnen dan vroeger, ze zullen best smaken. Het deed enorm deugd, daar in die kerk, samen met den Arno, "MAATJE" zoals we elkaar pleegden te noemen. Daar zaten we dan, twee grote jongens met een grote bek en een klein hart, allebei met traantjes in de ogen. We zijn nog uit het goede hout gesneden, vrienden NAPO's. Telkens ik mensen terugzie, sta ik versteld dat zovelen mijn blogje lezen. En 't doet deugd ! Edwige, Marcels echtgenote was zichtbaar ontdaan toen ze me zag. Ik wens je sterkte, in de moeilijke tijd die komt, maar weet dat je kunt rekenen op een schare echte vrienden, die hun kameraad "Marcel" een plaats toebedelen in hun hart en hem herinneren als een goed mens.
Ik was vandaag rond 09.30u afgesproken met Karel om z'n bootje uit het water te halen. Een bijkomende helpende hand komt immers altijd van pas op het snelstromende schelde-water. Toen ik er aankwam stond iedereen reeds gereed. Onderweg had Karel al eens gebeld : "dat die mannen al aan 't zagen waren waar ik bleef". Nochtans was ik ruim op de afgesproken tijd, want het tij wacht nooit. We voeren dan ook om halftien op de schelde, richting slipway. Een tractor wachtte ons op. Aan een lange kabel lag de bok in 't water waarop de El Verde moest. Ikzelf, vooraan het schip om het vast te leggen op de bok, en Karel achter het stuur om de boot tegen het tij in op de bok te sturen. In een mum van tijd lag alles vast en kon de tractor aan z'n werk beginnen. Na een kwartier was het scheepje boven en stuurde de tractor de El Verde voor de scheepshal, waar de hoge druk gehaald werd om het onderschip af te spuiten. Nog snel gekeken of de as goed in 't vet zat, en de eerste werkzaamheden zaten er op. Ik nam afscheid van mijn vriend, die me bedankte om zoveel goedheid. Graag gedaan, Karel riep ik nog en de groetjes aan Leon. Jij ook aan Petra, galmde het weer, en Karel met rode overall reed met de auto om de achtergebleven touwen en fenders die op de kade achtergebleven waren, op te halen. Nadien zou hij het onderschip schoon spuiten en de volgende week kwam de mekanieker om de motor een winterbeurt te geven. De El Verde zou terug op zijn bok wachten op 2010 om terug te beginnen aan een nieuw seizoen, het veertigste reeds. Misschien een tip Karel & Leon om te klinken op z'n verjaardag ???
De winter is voor een boot en haar bezitter niet altijd gemakkelijk. Verscheidene opinies worden geuit en 't is aan mij om daaruit het beste te filteren. De ene zegt binnen, die handel, de andere zegt : moet in 't water blijven liggen, daar hoort hij thuis. Qua kostprijs heb ik zo wat heel Nederland en België via mail met opgave van lengte, breedte en gewicht van mijn boot om een prijs gevraagd. Onderscheid wordt er gemaakt in een plaats buiten en ééntje binnen. Het is het aantal m² plus binnen of buiten zijn bepalend voor de prijs. Buiten is het goedkoopste. In de prijs zitten het uit het water hijsen en er terug inzetten, het afspuiten van het onderschip, het op een "bok" plaatsen, en 6 maanden stallen op een open, weliswaar afgesloten terrein. Het goedkoopste was Emmeloord (NL) 478,80 - de duurste was 975,00 (B), meer dan het dubbele. Onzin, maar goed. Binnen is natuurlijk duurder, er wordt ook een onderscheid gemaakt tussen niet of wel verwarmd. Daar kan men rekenen met minimaal +/- 1.750 - gaande tot 2.800,00. Niet voor ieders beurs, dus. De onvermijdelijke werkzaamheden die ieder jaar dienen te gebeuren kunnen in afspraak met diegene waar de boot staat. Uiteindelijk heb ik gekozen dat mijn bootje in het water blijft op z'n ligplaats. Ondertussen zijn er kleine werkzaamheden door ons gebeurd, zoals afplakken van de ramen, er werden 5 grote vochtvreters geplaatst, alle water (toilet-tank-boiler) werd geledigd - pompen afgesloten en leidingen leeggeblazen, en een minimum aan electriciteit. Alle kussen werden van de banken gehaald en kort bij de vochtvreters geplaatst, waarbij ik nog de boot regelmatig verlucht. Alle linnen uit de kasten + alle beddegoed verwijderd en naar huis meegenomen. De oude isolatie waarmee de ramen afgedicht werden zijn verwijderd en vervangen door een transparante, zodat de zon kan indringen en opwarmen. De schilder en de technieker werden verwittigd om medio maart af te spreken. En nu maar aftellen tot de lente weer in 't land is...
Om 12u. varen we af, de Sloeber en de El Verde. Om 13.07u varen we de sluis Merelbeke uit en zitten dus terug op getijde-water. Het is perfect getimed want het tij begint af te nemen en sleept ons dus mee naar huis. Het gaat een goeie vaart en om 17.15u is de reis voorbij. We hebben in totaal 69 uren gevaren en zijn tweeeneenhalve week onderweg geweest op een erg mooi parcours ! En mijn 10-jarige zelf kan tevreden zijn : mission accomplished.
Met een bizondere waardering voor de schrijfsels van Karel, en ne gemeende "dikke merçi" aan onze vrienden Karel en Leon voor hun mededeelzaamheid naar al mijn blog-vrienden toe.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
