varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
30-07-2008
Bewijsstuk.
SPECIAAL VOOR DHR.PATRICK CRIEL FOTO BEWIJZEN DAT DE ZON WEL DEGELIJK SCHEEN IN IEPER OP 21 JULI 2008. En neen, mijnheer Criel, ik leg er u er niet altijd op. Hier zijn de bewijzen en nog fotogenieke ook !!!
Rusten in Ieper, onder een stralende zon. Petra gaat 's morgens shoppen. Ikzelf ga naar den "Delva", een fantastische kleine winkelketen met drie vestigingen in West- Vlaanderen. Gesticht door Frans Delva-Destrooper met als eerste winkel Diksmuide in mei 1968, waar heb ik die datum nog gehoord. Na werkzaamheden in de negentiger jaren verdubbeld tot 5000 m², in augustus '74 gevolgd door Veurne en de derde in Ieper in 1987 (8770 m²). Aanvankelijk gestart om de boeren te voorzien van werktuigen, Delva was oorspronkelijk een handelaar in meststoffen en veevoeders, schakelde deze west-vlaming nadien over op alles voor de doe het zelver. Ik kan er uren in doorbrengen, tot groot jolijt van Petra. Ze noemt hem dan ook smalend "uwe winkel". Maar stiekem heeft ze er al tweemaal zelf binnen geweest. Ha,Ha! 's Namiddags klussen met gerief uit "den Delva" of wat had u gedacht. Een nieuwe elektrische bedrading, zodat ik nu met de nieuwe draad kan werken, alles is nu uitgerust met alle soorten euro-stekkers, overgangen van gewone stekkers naar euro (vrouwelijk of mannelijk) overgang smalle eurostekker naar dikkere, enz...
Op deze warme zomerdag vertrekken we rond 9u zoals afgesproken met drie schepen richting IJzer. Twee van hen zullen via Diksmuide naar huis varen. Op de Ieperlee kunnen we rekenen op een goeie sassenier. Ik noem hem altijd "Tarzan" vanwege zijn fors postuur, maar ook vanwege zijn kracht bij het bedienen van de sluizen. Eens op de IJzer liggen er aan de steiger vlak tegen Fintele sluis, een "tros plakkers" uit Leuven. Watersporters die tijdelijke steigers gebruiken als permanente en er dikwijls meerdere nachten blijven. Wij gaan de IJzer af zo ver mogelijk, tot Roesbrugge. Het nieuwe stukje IJzer dat opengesteld werd voor de watersporters is uniek en mooi. Ik wist niet dat er zo'n landelijke omgeving nog was in het volgebouwde Vlaanderen. We passeren dorpjes zoals Hoeren, Mannekesveere en tenslotte na twee opgehaalde brugjes, Roesbrugge. Gewoon : the middle of no where. Enige tijd nadien komt er een 12m huurschip nog aangevaren, nadat wij reeds aangemeerd liggen. Dit is de max. lengte die in Roesbrugge kan komen, anders kan men er niet meer draaien. Ik roep naar de vrouw niets aan de motor te doen, zodat wij haar manueel kunnen draaien. 'I s inderdaad de maximum lengte, want na heel wat moeite krijgen we de boot toch gedraaid.We leggen hem vast voor ons. Het blijkt een tof stel te zijn uit Hamme, met drie kids er bij. Ze baten een nachtcafé uit. Beide hebben stapels boeken mee en zijn verwoede lezers. De kinderen amuseren zich met spelletjes aan boord. We slapen zoals we nog nooit geslapen hebben. Men hoort er werkelijk niets.
Waarschijnlijk vandaag veel wapengekletter in Brussel, gepaard gaande met een paar miljoenen euro's op overschot, zomaar in de lucht geblazen. En wij maar besparen op onze dieselrekening. Maar de jongens met gouden epauletten en stijf in 't kostuum keken vanop de eretribune en zagen dat het "goed" was ! Maar genoeg gekanker. Vandaag stond de kattestad op het programma. Tien voor negen werd er gestart met terug een forse wind, maar af en toe kwam het zonnetje piepen. Het rechtlijnige kanaal van Plassendale dat uitmond in de St. Jorissluis in Nieuwpoort werd betrekkelijk snel genomen, mede dank zij een redelijk goede werking van de mobiele ploeg. Kwart voor één voeren we dan ook in de kom van de IJzer, thuisbasis van de windsurf-fanaten van het BLOSO. Met redelijk veel wind was het dan ook opletten geblazen met kruisende surfers. Die vlogen tegen hoge snelheden rakelings voorbij ons. Wat verder begon de IJzer, een historisch zwaarbeladen rivier die in het Verenigd Koninkrijk, Canada, zelfs Indië meer tot de verbeelding spreekt dan hier in Vlaanderen. Een schande, want vele Vlaamse jongens lieten hier hun leven. Maar de jeugd blijkt meer begaan met computerspelletjes, uitgaan en muziek. Voor hun eigen geschiedenis blijkt geen plaats meer te zijn. Rond tweeën passeren we Diksmuide. Een watersportvereniging die in de lift zit, want ieder jaar komen er steigers bij, dunkt me. Ook een plaats langs het water waar je kan bunkeren*. Samen met Nieuwpoort vormen zij de enige mogelijkheid. Rond drie uur zijn we aan de Knokkebrug, de laatste brug voor we aan het kanaal Ieper - IJzer zijn. We vragen nog voor passage aan de twee Boezinge sluizen, maar de man aan de brug zegt dat alles OK is. Dit kanaal is al jaren bijna onbevaarbaar aan 't worden. De diepgang is nauwelijks 1 m. En dan is het wachten geblazen want Boezinge Sas blijkt niet OK te zijn. De sluismeester is een man die blijkbaar al jaren naar zijn pensioen snakt, maar nog 5 jaar moet. Iedere keer weer, wanneer we er passeren heeft hij het over teveel werk, te weinig personeel en te weinig onderhoud. We kennen zijn relaas al van buiten. Toegegeven, dat er af en toe een drukte ontstaat, omdat hij, behalve de 2 sluizen ook normaliter de Knokkebrug moet bedienen. Het is kwart over vijf wanneer we de eerste sluis induiken. Eerst wil hij ons niet schutten voor de tweede sluis, maar wanneer ik er hem op wijs dat hij nog een uur langer moet werken dan hijzelf beweerd, belt hij eerst naar de vakbond voor hij gromment buitenkomt en zegt :"Dju, g'et nog gelijk ook" ! Hier lijkt een serieze aanpak nodig om althans tijdens de zomer een deftiger personeelsbezetting en een betere uurregeling tot stand te brengen. 1 km verder en anderhalf uur later vaar ik uit de tweede sluis, Boezinge dorp. 't Is nu al kwart voor zeven, nog een halfuurtje en we zijn in Ieper. Links varen we voorbij de L&H gebouwen, eens Vlaanderens trots, waar de vloer plat werd gelopen door koningen en eerste ministers, die de loftrompetten luid lieten schallen over zoveel wijsheid. Nu blijkt het vooral een kater voor vele zelfstandigen uit West-Vlaanderen, die hun geld in een bodemloze put zagen verdwijnen. Ondertussen is het zo, dat L&H technologie, zowat in de ganse wereld verdeeld wordt, door........Amerikaanse bedrijven. Een beetje meer hulp destijds door de overheid had misschien beter geweest om de spraaktechnologie in eigen land te houden. Wat verder op de Ieperlee, den "DELVA", maar daar wil ik het morgen over hebben. We leggen aan om 19.15 u en voelen ons moe, maar gelukkig. Na een flinke wasbeurt trekken we de stad in, maken om 20.00 uur de "last post" mee en trakteren ons op mosseltjes op de markt. Hm. lekker.
17u42' tot 25u06' (7 u 24') - 74,4 km - 2 sluizen en 8 bruggen.
Eindelijk was het dan zover. De DAF van de Enya startte rond kwart voor negen en verliet vijf minuutjes later zijn ligplaats in Spanjeveer. Met 17 uur en 42 minuten op de uurteller ging ik de Moervaart af richting kanaal Gent - Terneuzen. Regenachtig met grote droge periodes had men voorspeld. Er stond 4/5 wind, en dat was fors genoeg voor mij. Veel zou afhangen van de passage in Brugge om 's avonds Oudenburg op de vaart van Plassendale naar Nieuwpoort te bereiken. Het eerste gedeelte ging in ieder geval vlotjes, want rond 10.20 u voer ik Evergem sluis uit. Regen bleef gelukkig uit, maar de wind bleef strak. Om 11 uur ging ik voorbij Schipdonksluis. Ik belde met Patrick van de Ruth om te weten of hij nog in Eeklo lag, maar die was ondertussen in Beernem beland. De kleinste matroos bleek ook aan boord te zijn, JADE, nauwelijks anderhalve week oud en reeds op zeemansbeentjes. Ik sprak af dat ik zeker goeiedag kwam zeggen in 't voorbijvaren, maar gezien het strakke vaarprogramma van die dag, zeker niet aan boord kwam. Toen we Beernem passeerden voeren we langs de Ruth. Jammer genoeg sliep het matroosje. We zwaaiden over en weer en wensten elkaar een mooi verlof toe. Net na de middagbreak bij sluizen en bruggen in Brugge begonnen we om 12.40 u aan de reeks bruggen. Twee van deze obstakels kosten ons drie kwartuur per brug. De twee laatste bruggen de Nieuwegebrug en de gloednieuwe passerelle werden gepasseerd rond 16 u. Ondertussen hadden we een korte regenbui, gelukkig zonder erg. Wat me altijd nog het meest irriteert voor en na al deze bruggen is het feit dat je geen enkel mogelijkheid hebt om aan een steiger te liggen. Dus drijven maar of rondjes maken. Aan de splitsing met Plassendale sluis gingen we bakboord uit. Net achter de openstaande sluis heeft men een bruggetje bijgelegd. We vertelden dat we Oudenburg aandeden en de volgende dag gingen vertrekken. Hij ging de mobiele ploeg verwittigen die de bruggen op de vaart van Plassendale deed. Om kwart over vijf legden we ons aan in Oudenburg. De schipper van de vroegere spits "Marc" kruiste mijn pad. Hij lag er ook met een jachtje en ging de volgende dag vertrekken naar zijn thuisbasis Diksmuide. Hij werkte nu als kapitein op één van de nieuwe politieboten. Na wat oude koeien uit de gracht gehaald te hebben, was het etenstijd. De wind was ondertussen gevallen en het beloofde een schitterende avond te worden. Tijd om na het eten effen de benen te strekken voor een wandeling door Oudenburg.
We zouden normaal op vrijdagnamiddag vertrekken, maar de weersomstandigheden en het spiertje van mijn matroosje beslisten anders. Vrijdagnamiddag een sch....weer ! Motor nagekeken, nog wat vet gestoken op de schroef, oliepeil nagekeken. Kortom, alles wat enigszins fout kan lopen is nagezien. Morgen, zondag wordt onze dag om te vertrekken. Oudenburg op de vaart naar Plassendale moet normaal haalbaar zijn. Vertrekken via de Moervaart naar het kanaal Gent - Terneuzen met als scheidingspunt, de sluis van Evergem , en erna Gent - Oostende. Moeilijk zoals altijd is de passage van Brugge met zijn teveel aan bruggen en een te slechte werking van de diensten. De ovale Dammepoortsluis met erna nog een paar bruggen, gevolgd door de openstaande sluis van Plassendale geven toegang tot de vaart. 70 km en 2 sluizen ligt Oudenburg, een gekende overnachtingsplaats waar men gratis kan liggen met electra en water. Een unicum. Morgen iets minder regen, iets warmer. Zouden de weergoden koningsgzind zijn ?
Bang afwachten wordt het, mijn matroosje heeft een geknelde zenuw in de nek. Gaan we op verlof of wordt het niks ? Wanneer we kunnen vertrekken, gaat het richting Brugge op vrijdagnamiddag. Veurne en Ieper staan zeker op het programma, met in Ieper een fietstochtje langsheen het verdwenen kanaaltje van Ieper naar Komen. Het zou een prachtig jaagpad moeten zijn met volop natuur en overgebleven sluisjes en brugjes. Een bezoekje overwaard, zeker nu Petra haar nieuwe fiets kan showen. In Veurne houden we sowieso halt, omdat we het stadje gewoon mooi vinden. In de sluis Fintele gaan we zeker een passage aanvragen voor Roesbrugge. Kort tegen "de schreve" ligt dit West-Vlaamse dorpje dat sedert kort kan worden aangevaren met schepen die maximum 12m lengte zijn, kwestie om nog te kunnen keren in Roesbrugge. Een nieuw stuk IJzer waar ik nog nooit kwam, en dat alleen boeit me enorm. Voor de rest wordt het fietsen en varen met tussendoor een bezoekje aan het één of ander museum. Tenminste wanneer het spiertje van mijn matroosje niet meer knelt !
Met drie schepen zijn ze, de "estuaire schepen". Het zijn schepen die containers moeten varen naar Zeebrugge buitenom, zoals de schippers zeggen.Schepen die gebouwd zijn om via de westerschelde de noordzee een stukje op om binnen te lopen in "Zeebrugge buiten". En toch, het blijven gewone schepen, deze estuairs. Wanneer de Banco 2, de Amberes ontmoet en beide denken die gaat wijken, dan gebeurd er dit.
Onze verloven krijgen stilaan vorm. Nog maar pas heeft ons verlof vanaf 18/07 tot en met 27 juli een vastere vorm gekregen of we kijken al gretig naar de volgende vakantie in september. We blijven ook deze keer in Belgenland, bij onze zuiderburen, Wallonië. Vertrek via de bovenschelde richting Doornik, met daarna het canal de Nimy à Blaton, gevolgd door het canal du centre. In het canal du centre nemen we de nieuwe scheepslift van Strépy-Thieu, een lift die ons 72 meter hoger brengt. Daarna nog eens stukje canal de Charleroi à Bruxelles en vervolgens, éénmaal Charleroi/Damprémy gepasseerd, volgt de Samber die via Farciennes en Auvelais tot Namur loopt, om daarna aan het mooiste stukje te beginnen, de Belgische Maas met Dinant als eerste passagepunt. Anseremme en Waulsort zijn normaal de eindpunten van onze reis. Maar wie weet, misschien varen we wel door tot Givet. We nemen onze fietsen mee, want deze streek leent zich uitstekend tot een nadere kennismaking met mooie jaagpaden langsheen het water, uitstekende restaurantjes en rust. Ver van alle stress en lawaai zijn we van plan rustig onze batterijtjes op te laden zodat we er terug tegenkunnen om de eindsprint in te zetten naar, voor mij althans, het eindpunt. Immers eind dit jaar is deze jongen voor eeuwig en altijd met verlof !
Gisteren, 30 juni 2008, een schitterende zomerdag. Nadat de werktijd erop zat, vlug richting Spanjeveer om aan boord nog wat na te genieten van de avond. Vooreerst nog wat verven en klussen en dat was omstreeks kwart over zeven gedaan. De wind was ondertussen gevallen, en de rust weerspiegelde zich ook in 't water. Kip, wat rijst en een curry-sausje erbij. Met daar bovenop een schitterend zicht met koeien die half-poots in 't water aan pootje-baden doen. Het eten smaakte, met een koffietje na. Wat krantje gelezen tot half elf. Meer moet dat niet zijn, genietend van mijn bootje in 't zonneken. De batterijen terug opgeladen om morgenochtend terug aan de slag te gaan. Heeeeeeeeerlijk !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
17u42' tot 25u06' (7 u 24') - 74,4 km - 2 sluizen en 8 bruggen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
