Waarschijnlijk vandaag veel wapengekletter in Brussel, gepaard gaande met een paar miljoenen euro's op overschot, zomaar in de lucht geblazen. En wij maar besparen op onze dieselrekening. Maar de jongens met gouden epauletten en stijf in 't kostuum keken vanop de eretribune en zagen dat het "goed" was ! Maar genoeg gekanker. Vandaag stond de kattestad op het programma. Tien voor negen werd er gestart met terug een forse wind, maar af en toe kwam het zonnetje piepen. Het rechtlijnige kanaal van Plassendale dat uitmond in de St. Jorissluis in Nieuwpoort werd betrekkelijk snel genomen, mede dank zij een redelijk goede werking van de mobiele ploeg. Kwart voor één voeren we dan ook in de kom van de IJzer, thuisbasis van de windsurf-fanaten van het BLOSO. Met redelijk veel wind was het dan ook opletten geblazen met kruisende surfers. Die vlogen tegen hoge snelheden rakelings voorbij ons. Wat verder begon de IJzer, een historisch zwaarbeladen rivier die in het Verenigd Koninkrijk, Canada, zelfs Indië meer tot de verbeelding spreekt dan hier in Vlaanderen. Een schande, want vele Vlaamse jongens lieten hier hun leven. Maar de jeugd blijkt meer begaan met computerspelletjes, uitgaan en muziek. Voor hun eigen geschiedenis blijkt geen plaats meer te zijn. Rond tweeën passeren we Diksmuide. Een watersportvereniging die in de lift zit, want ieder jaar komen er steigers bij, dunkt me. Ook een plaats langs het water waar je kan bunkeren*. Samen met Nieuwpoort vormen zij de enige mogelijkheid. Rond drie uur zijn we aan de Knokkebrug, de laatste brug voor we aan het kanaal Ieper - IJzer zijn. We vragen nog voor passage aan de twee Boezinge sluizen, maar de man aan de brug zegt dat alles OK is. Dit kanaal is al jaren bijna onbevaarbaar aan 't worden. De diepgang is nauwelijks 1 m. En dan is het wachten geblazen want Boezinge Sas blijkt niet OK te zijn. De sluismeester is een man die blijkbaar al jaren naar zijn pensioen snakt, maar nog 5 jaar moet. Iedere keer weer, wanneer we er passeren heeft hij het over teveel werk, te weinig personeel en te weinig onderhoud. We kennen zijn relaas al van buiten. Toegegeven, dat er af en toe een drukte ontstaat, omdat hij, behalve de 2 sluizen ook normaliter de Knokkebrug moet bedienen. Het is kwart over vijf wanneer we de eerste sluis induiken. Eerst wil hij ons niet schutten voor de tweede sluis, maar wanneer ik er hem op wijs dat hij nog een uur langer moet werken dan hijzelf beweerd, belt hij eerst naar de vakbond voor hij gromment buitenkomt en zegt :"Dju, g'et nog gelijk ook" ! Hier lijkt een serieze aanpak nodig om althans tijdens de zomer een deftiger personeelsbezetting en een betere uurregeling tot stand te brengen. 1 km verder en anderhalf uur later vaar ik uit de tweede sluis, Boezinge dorp. 't Is nu al kwart voor zeven, nog een halfuurtje en we zijn in Ieper. Links varen we voorbij de L&H gebouwen, eens Vlaanderens trots, waar de vloer plat werd gelopen door koningen en eerste ministers, die de loftrompetten luid lieten schallen over zoveel wijsheid. Nu blijkt het vooral een kater voor vele zelfstandigen uit West-Vlaanderen, die hun geld in een bodemloze put zagen verdwijnen. Ondertussen is het zo, dat L&H technologie, zowat in de ganse wereld verdeeld wordt, door........Amerikaanse bedrijven. Een beetje meer hulp destijds door de overheid had misschien beter geweest om de spraaktechnologie in eigen land te houden. Wat verder op de Ieperlee, den "DELVA", maar daar wil ik het morgen over hebben. We leggen aan om 19.15 u en voelen ons moe, maar gelukkig. Na een flinke wasbeurt trekken we de stad in, maken om 20.00 uur de "last post" mee en trakteren ons op mosseltjes op de markt. Hm. lekker.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
