varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
30-06-2010
Vaartocht naar Lokeren III
Wachtebeke voorbij, nog altijd een stralende zon en een schitterend gezelschap dat maar niet genoeg krijgt en eigenlijk nog een staartje wil breien aan zo'n magnifieke dag. Voor ons niet gelaten, dus varen we in Mendonk onze ligplaats voorbij onder de verbazende blikken van enkele van mijn mede-leden, die waarschijnlijk denken : "die kerel vergist zich, die ligt toch hier". Geruststellend roep ik dat we nog een tochtje op het kanaal Gent Terneuzen voorzien, tussen de grote jongens. De eerste foto toont moeder en dochter. De uitstraling van de gezichten zegt genoeg, denk ik. De twee volgende foto's zijn van Marc en Angèle, allebei kijken ze dromend bij de tweede foto. Herinnert die foto aan iets, Marc ? Bij het uitvaren van de Moervaart, alvorens het kanaal Gent-Terneuzen op te gaan heb je aan bakboord de koeltoren. Voor ons altijd het baken dat van ver te zien is, dat we thuiskomen na een reis.
Eens voorbij Daknam, Lokerens mooiste natuur gedeelte, gaan we richting Sinaai met daarna Moerbeke. Dit stukje moet voor mij het oudste echte stuk zijn vermits je hier nog de oude meanderachtige vorm van de rivier ziet. De foto's vangen aan met een schitterende foto van de kapitein van het m/s Enya en zijn onmisbare rechterhand aan boord, vrouwtje Petra. Dat het aan boord ook educatief werd, getuigt de kundige uitleg van Petra over waterkaarten. In beeld is onze favorite plek Frylan oftewel Friesland. Dat de sfeer er goed inzat getuigt volgende foto, ambiance aan boord met iemand als Marc is verzekerd. De laatste foto is de brug achteraan de oude site van de suikerfabriek in Moerbeke. Blijft ze staan of wordt ze geofferd zoals zovele mooie dingen ?
Een mijlpaal, eerste artikel met foto's mobiel vanaf het achterdek.
Sinds ik op internet ben en reeds meer dan 5 jaar mijn blog bij seniorennet bewandel, was ik altijd gebonden aan thuis en via een vast station. Momenteel is dit niet meer zo. Ik beschik inderdaad sinds kort over een mobiele mogelijkheid die via een stick internet bij mij aan boord brengt. Fantastisch hoe ik vanop mijn achterdek met Brugge Coupure als ligplaats rustig een berichtje schrijf voor mijn blog. De mobiliteit van de mens lijkt niet meer te stoppen, op gebied van verplaatsing, media, alles wat je maar droomt, is er nu. Maar genoeg gezeverd, ben niet van plan een ganse dag op dit klaviertje te zitten tokkelen, ik neem een spannend boek over de russische geheime dienst en laat mij wegzakken in het dolce far niente met als gezelschap een goed glas wijn en een spannend boek. Meer hoeft het echt niet te zijn voor mij. Ondertussen haalt Petra haar hartje op en shopt ze in Brugge op zoek naar dat ene ultieme koopje, waar iedere vrouw van droomt. Mooi toch !
Op de vorige foto's prijkt onze "Enya" fier in de "Lokerse Haven" op de voet gevolgd door een foto van de ganse bende die meevoer. Daknam's beroemdste inwoner hielden we voor de laatste foto. De volgende foto is echt een plaatje, Daknam op z'n mooist vanop het water. Ja, Lieve, ge hebt talent om iets vast te leggen. Voor mij één van je beste foto's van deze reportage. Wie durft zeggen dat onze Durme niet mooi oogt, leg ik de twee laatste foto's voor. Mooi toch. Een volgende keer meer...
Door het oog van iemand anders, zie je veel van jezelf !
Niet zo lang geleden voeren we naar Lokeren en terug naar Spanjeveer. Een jaarlijkse traditie, die we het liefste delen met vrienden. Zo ook die dag, met Lieve en dochter, vriendinnen van Petra en mij, alsook met Angèle en Marc, twee vrienden die ik meer dan 50 jaar ken. Met de zon van de partij kon die dag niet meer stuk. Vrienden aan boord, af en toe een drankje en een stukje eten onder het varen, wat vertellen over ons, toen en nu, wat kan een mens nog meer verlangen. Die dag bleek voor ons allemaal veel te kort, het werd voor iedereen genieten. Mij persoonlijk deed het deugd om een oude vriendschap terug open te zien bloeien. Alvast bedankt, vrienden, ook ik heb er van genoten.
Ooit gonsde het hier van bedrijvigheid, zeker in de bietentijd. Maar vooruitgang duldt geen arbeidsintensieve fabrieken. Dus is de site waar ooit het suikerfabriek stond in Moerbeke in alle stilte opgedoekt. Breekmachines en lassers herleiden het terrein in een sneltempo tot een hoop schroot. En straks komt hier bouwgrond, waar KMO's en appartementen zullen verrijzen. En alle mensen die hier arbeid verricht hebben, sterven met de fabriek een stille dood.
We vaarden vorige week naar Lokeren, onze thuishaven. Ik had het over de vernieuwing van Moerbeke langsheen de Moervaart in de gunstige zin, maar wat ik te zien kreeg tussen Moerbeke en Wachtebeke tart alle verbeelding. Beschamend dat op die wrakken nog het woord "watersport" kleeft. De meeste wrakken werden er gedumpt om er nooit meer naar om te zien. Schande. Iemand haalde het in zijn hoofd om een caravan bovenop een boot te bouwen om zodoende iedere dag af te dalen naar zijn boot om er aan te werken. De foto's die ik er van trok waren waren beschamend voor de watersport. Ik besef maar al te goed dat watersport iets is wat centen kost, zoals ieder ander hobby, maar dan nog kan men dit doen op een fatsoelijke manier. Er bestaan soorten watersporters, daar ben ik nu wel van overtuigd.
Zaterdag 5 juni bleek een uitgelezen dag om te varen. Ver kon ik niet, omdat ik verplichtingen tegenover mijn watersportvereniging had. Als secretaris moet je af en toe ook wat werken. Niet getreurd, dat neem ik er graag bij. Voor zeven uur waren we in het getouw, want er was bezoek op komst. Met drie vrouwen en één man was ik samen met Marc sterk in de minderheid, maar goed, we zouden ons niet laten vertrappelen. Het bootje lag er na een grondige poetsbeurt keurig bij. Schoonschip maken hoort nu éénmaal bij het varen. Om tien uur moesten we aan de Overledebrug in Wachtebeke zijn, om mee te gaan bij het "blokvaren". Op de Durme zowel als de Moervaart gelden geen vrije brug-beurten, zodat je verplicht bent om het blokvaren te volgen. Om 10.00, 13.00 en 16.00 uur kan je vertrekken vanaf de Overledebrug richting Lokeren. Omgekeerd kun je om dezelfde uren vertrekken aan Daknambrug richting Wachtebeke. Met 5 jachten wachten we in Wachtebeke aan de brug. Petra liep snel richting brug om twee infoboekjes te halen om aan onze gasten te kunnen geven. Er stonden interessante gegevens in over de reisweg met mooie kleurfoto's er bij. Jammer, want dit zijn nu dingen waar men op bespaard. We kregen zwart/witte gedrukte vellen met moeilijk te onderscheiden foto's. Toch bedankt, jongens. Stipt om 10 uur draaide de brug. Charel van Brisarna ging eerst, ex-schipper. Dus we kenden mekaar wel. We hadden een gesprekje net voor het vertrek. Ook ging ik Albert, de havenmeester van Wachtebeke, ne goeie dag zeggen. 't Was goed hem terug te zien. 7 bruggen wachten ons op de vaarweg naar Lokeren. Na de Overledebrug volgden de Kalvebrug, Terwestbrug, Dambrug, Coudebornbrug, Sinaaibrug en Daknambrug. Tussen deze twee laatste bruggen fietsten Petra's Pa en Ma mee tot Daknam, waar ze wonen. Aan de laatste brug zwaaiden we afscheid. Vier keer moest onze beugel naar beneden om onder de vaste bruggen in Spletteren en aan het suikerfabriek in Moerbeke te geraken. Ook de bruggen in Lokeren over de oude baan naar Gent en de spoorbrug bleken te laag. Rond half één lagen we vast in onze thuishaven. Een kwartiertje later kwamen Marc en Angèle aan boord. We installeerden ons gezellig op het achterdek. Lieve en haar dochter kwamen iets later. Vroeger als voorzien vertrokken we terug richting Wachtebeke om daar op de wachtsteiger te wachten op een ander bootje dat meeging. Tijd voor een aperitiefje, dachten we. We lieten de kurk knallen en met een snabbeltje er bij was de toon gezet voor de rest van de dag. We kenden mekaar reeds meer dan 50 jaar en dat wil toch wat zeggen. Marc en ikzelf waren in de tijd van "den T-Klub" mannen uit het bestuur en getrouwen van Pater Jo Don, iemand die zeer veel voor de Lokerse Jeugd betekent heeft. Er werden verhalen gewisseld en namen gedeeld. "Hoe zou het zijn met die ?" en " heb je nog iets gehoord van die" ? Van sommigen wisten we dat die er niet meer waren. Ook door er over te spreken, kan het soms stil worden ! Als vroegere beenhouwer op de markt en sterk verbonden bij de jeugdwerking van Sporting Lokeren heeft Marc een ongelofelijke kennissenkring niet enkel in Lokeren, maar ver daarbuiten. Er werd aan de bruggen dus veel gezwaaid en geroepen op hem. Zelfs één van zijn broers riep vanop het terras aan Sinaaibrug : "Wa stoade gij doar te doen ?" Petra zorgde samen met Lieve voor een lekkere kaastafel. Eventjes werd het stil aan boord, want iedereen knabbelde of dronk een lekker wijntje. Onder vrienden iets eten en drinken, 't is 't beste wat er is ! Moerbeke kwam in 't zicht. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat er in Moerbeke veel veranderd is langsheen de waterkant. Van de vroegere bouwvallige huisjes werden er veel gerenoveerd of platgegooid en vervangen door prachtige appartementen. Wachtebeke aan de laatste brug, het zonnetje nog altijd van de partij en onze gasten nog altijd in vorm. Ze vroegen honderduit over schepen en schippers en vaarwegen, bruggen en sluizen. Ik gaf hen zoveel mogelijk uitleg over al datgene dat hen vreemd leek. Ze genoten, en daar was het mij tenslotte om te doen. De weersomstandigheden waren nu nog beter, de grootste warmte was voorbij en een klein briesje maakte het nog aangenamer. We voeren onze ligplaats voorbij om op het kanaal Gent-Terneuzen nog eens te varen tot aan Sidmar. We hadden geluk en onze gasten keken hun ogen uit toen er een autoschip van Volvo richting sluis Terneuzen ging. De marifoon stond op, dus kon iedereen flarden van gesprekken horen tussen zeeboot en bruggen of sluizen. Voorbij Sidmar nam ik de terugweg en voer de Moervaart op tot de ligplaats. Nog wat eten en met een wijntje besloten we deze prachtige dag. Toen vier vermoeide maar gelukkige gezichtjes van boord stapten, keken we elkaar glunderend aan. Was het niet prachtig om mensen met zo weinig, zo gelukkig te maken. We waren allebei moe, aten nog wat aardbeien en besloten om in onze kooien te kruipen. ZAAAAAAAAAAAAAAAAlig sliepen we in !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
