varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
30-12-2009
Winterslaap voor de El Verde.
Dat het ook voor anderen in de winter onderhoud en toezicht geblazen is voor hun bootje, mag blijken uit de foto's mij toegestuurd door de vrienden Karel en Leon. Wij konden hun prachtige reisverhalen naar de bron van de Schelde lezen op mijn blog. Ligging is de jachthaven van Temse, waar ik ieder jaar met Karel zijn bootje op het droge mag brengen. Ook dit jaar brachten we de El Verde op zijn "bok" op het droge. Karel haalde het originele dekkleed er over en nu staat de El Verde droog op z'n bok, beschut van regen en wind te wachten op "nattere tijden" wanneer hij weer als een groen visje mag spartelen in het ruime sop.
P.S. Ook een foto, toen ik met Petra de El Verde aan de kade aanmeerde in Lokeren.
Elke week bezoeken we ons bootje om te zien of alles nog ok is. Verleden week waren we eventjes terug aan boord, keken mekaar aan en dachten net hetzelfde op hetzelfde moment. Dat we hier maar snel terug kunnen komen. We checken nog snel of de vochtvreters (wat een naam) goed hun werk doen, en voegen er indien nodig, extra vochtzout aan toe. Alles binnenin van kussens is immers van de wanden gehaald want het geeft toch, samen met normale kondens, zijn vocht af. Ook onder de pompen die afgekoppeld en leeggelopen zijn komt er nog altijd water uit. Een half potje op 14 dagen tijd. Langs de ramen hebben we geen vocht. Ook aan de besturing boven is het vocht verholpen omdat er nu winterzeilen voor ieder groot raam gespannen zijn. Een dikke zorg minder, want aan de hoeken van de venster, voor de besturing zijn 2 gaatjes in de hoeken gemaakt om het eventuele vocht naar buiten te laten lopen. Met de winterzeilen er voor is dit niet meer nodig en blijft alles droog. Wat vooral opvalt is, dat met de kap die achteraan alles dicht, ook de temperatuur onder de kap aanmerkelijk stijgt. Ook blijft het achterdek proper en heeft zij niet te lijden van winterse toestanden. Het is daardoor ook in de onderliggende slaapkamer een stuk warmer. Een goede investering, zo blijkt. Ook zijn de twee bakken met binnenbekleding die over de vluchtramen op het voordek staan goed voor het buitenhouden van vocht voorin het schip, evenals het buitenhouden van kou. Alles staat in functie van het zoveel mogelijk buitenhouden van kondens. Zo weinig als mogelijk is de binnentemperatuur stijgend of dalend. En dat is goed. Ik heb teveel slechte ondervinding met stoken aan boord in wintermaanden. 't Is kostelijk (verbruik), haalt in feite niets uit en bevorderd kondens. Het op- en neergaan van de temperatuur wakkert kondenswater aan. Dat loopt, of erger nog, blijft staan op de houten bekleding en binnenbekleding, en verspreid zich over de kussens. En wanneer men terug aan boord komt, is het dikwijls te laat en dringen kosten zich op. Liever voorkomen dan genezen !
Nadat alle voorzet-zeilen geplaatst zijn, was er nog één ding te doen. Frontaal was het zeil met vensters, waarin de overlappingen moesten veranderd worden. Doordat het front afgebroken moest worden, waren de vensters gekraakt, verduurd zeg maar. Ik heb ze dan maar alle drie in éénmaal laten vernieuwen. Vernieuwde, UV-bestendige vensters zitten er nu in, met nylon-katoengaren gestikt, dubbel dan nog, zodat alles in orde moet zijn. Verder werden alle overlappingen aan de goeie kant gestikt en van velcro sluitingen voorzien. De kap watert nu goed af. En hele geruststelling. Ons bootje lig er nu goed bij, volledig in orde om de komende winterprikken goed te doorstaan. Alle slechte drukknopen werden vernieuwd. Alle ritsen werden met WD40 behandeld en gaan moeiteloos heen en weer. Volgende keer komen de beelden van ons bootje in zijn winterpakje.
Nu nog de kap - zoals u op de foto's ziet staan de flappen open - daardoor kan vocht binnendringen. Alle flappen (4 cm breed) worden in de volle lengte afgesneden en langs de andere kant geplaatst, zodat de sluiting correct is. Alle vier de flappen worden zo verwisseld van plaats. De 2 linkse worden 2 rechtse en omgekeerd. Bovendien worden alle naden herstikt en zal het front van de kap er als nieuw uitzien.
Wat een stro...weer deze week. Nu we aan de boot bezig zijn met alle vensters van winterzeilen te voorzien, en we op droog weer hadden gehoopt, hebben ze zowat alle hemelsluizen opengezet. Gelukkig zijn de winterzeilen geslaagd. Alle grote ramen zijn nu van zeilen voorzien. Tussen de ruiten en de zeilen komt nu nog een folie die beschermend optreed tegen vocht en koude. Dit werkje is voor Petra en mezelf. Per raam gaan we de folie op model snijden en achter de zeilen schuiven. Heel goed isolerend. Het komt goed uit, want volgend week-end voorspelt men kouder weer. Net op tijd zijn we klaar met 't werk. Nog één werkje rest ons. Het front van de kap schijn verkeerd te zijn gestikt en de overslagen (flappen) staan open in plaats van gesloten te zijn. Dat heeft voor gevolg dat de regen over de ritssluitingen loopt i.p.v. over de flappen. Doordat er constant regen over de ritsen loopt, komt er al eens een druppel regen door de ritssluiting en valt binnen op het dashboard. Alhoewel mijn dashboard afgedekt is, kan ik er water missen als de pest. Het front van de kap wordt herstikt, alle naden worden met nieuw garen overstikt en de flappen worden gewisseld van kant, zodat ze sluitend zijn. Om alles nog beter te sluiten wordt een velcro sluiting aangebracht. Dan pas zal mijn kap sluitend zijn en in orde voor de komende jaren. Dat is het laatste wat voorzien is voor 2009. De volgende werkzaamheden gebeuren in maart/april 2010. Maar, wanneer we volgend jaar dezelfde zomer mogen hebben als deze zomer, wordt de "Enya" weer voor vele weken mijn huisje op het water.
De winterperiode is een tijd waar alle bootbezitters hun "schatje" onderhouden. Al of niet zelf of indien niet mogelijk door derden laten verrichten. Aangezien ik in het verleden reeds een paar maal mocht ondervinden "dat gierigheid de wijsheid soms kan bedriegen", laat ik dit jaar een paar stielmensen aan boord komen om ons bootje de nodige zorgen toe te dienen. * Vooreerst bracht ik inox steunen onder het venster aan, zodat ik, wanneer ik de kap terug vastmaak, de nodige steun heb, en zodat het venster niet meer kan verbuigen. Probleem opgelost. * Een tweede bewerking is in volle gang. De Enya wordt voorzien van winterzeilen. Voor alle grote ramen worden winterzeilen aangebracht met daar achter, op maat gesneden, warmtebehoudend isolatiemateriaal. Dat zorgt er voor dat er geen kondens kan binnenkomen en de koude afgeschermd wordt. De zeilen kunnen ook dienstig zijn in de zomer, wanneer het warm wordt binnen op de boot, als verkoeling. * De twee andere bewerkingen gebeuren in het vroege voorjaar. Dan komt de schilder weer het geschonden neusje bijwerken en krijgt de motor zijn jaarlijkse onderhoudsbeurt. Het is de bedoeling om al deze werkzaamheden in beeld te brengen op ons blogje. Aflevering 1 komt zo. En nu maar hopen dat net zo'n zomer wordt als vorig jaar.
Reeds meerdere malen deze zomer, toen ik de cabriokap van de boot wou afnemen of terug opzetten, stopte Petra me af met : "dat ik teveel druk op de ramen zette door de drukknopen terug te willen bevestigen". Tijd dus om daar iets aan te doen. Inox steunen binnenin om vooral het middenraam te stutten en zodoende te verstevigen. Aangezien de enya binnenkort voorzien wordt van winterzeilen, voor de grote ramen, zowel frontaal als zijdelings, liet ik ook dit kleine bijkomend werkje uitvoeren. Zodat de enya "in good shape" aan het nieuwe vaarseizoen begint.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Reeds meerdere malen deze zomer, toen ik de cabriokap van de boot wou afnemen of terug opzetten, stopte Petra me af met : "dat ik teveel druk op de ramen zette door de drukknopen terug te willen bevestigen". Tijd dus om daar iets aan te doen. Inox steunen binnenin om vooral het middenraam te stutten en zodoende te verstevigen. Aangezien de enya binnenkort voorzien wordt van winterzeilen, voor de grote ramen, zowel frontaal als zijdelings, liet ik ook dit kleine bijkomend werkje uitvoeren.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
