varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
28-08-2009
Met onze buren buurten.
Een box verder als ons, kwamen twee Nederlandse senioren-koppels aanmeren. We hielpen hen bij het aanleggen en hoorden dat het Zeeuwen waren. Na ons avondeten in Deinze, een koude schotel met verse garnaaltjes, sla, erwtjes, worteltjes, zalm en nog een paar koude vissoorten genoten we van de avond. We besloten ons op het terras van de verlaten kantine te zetten met zicht op het water. Onze buren hadden BBQ onder een boom en hadden net gedaan met eten. Sociaal zoals watersporters zijn begonnen we met een babbeltje en aldra kwam ik te weten, dat ze uit Terneuzen kwamen, maar eigenlijk van geboorte uit Breskens. Dan waren ze bij mij goed terecht. In een vorig leven had ik meer dan 25 jaar een huisje gehad op Napoleonhoeve in Breskens en kende uiteraard veel Bressianen. Ze kwamen bij ons zitten, en we haalden gezamelijk wat bier en wijn boven, kortom het werd een leuke, lange, gezellige avond. Allebei de mannen kwamen uit het bankwezen en hadden beide bij AMRO hun ganse carrière afgewerkt. Nu waren ze met pensioen en genoten met hun vieren van de vrije tijd. De vragen van onze nieuwe vrienden : "en ken je die, en ken je die". Allemaal mensen uit Breskens die me voor de geest kwamen. Een paar pintjes en een paar flessen wijn later besloten we op te kramen. 't Was bijna middernacht, maar best nog goed van temperatuur. Met een wederzijdse goeie nacht, zei 't lampje klik, en 't was uit. We sliepen de slaap der onschuldigen.
Uit mijn jeugd herinner ik mij Deinze, toen het toenmalige Racing Lokeren op verplaatsing moest naar SK Deinze. Een vliegtuigvleugel half in de grond gepland, bracht een ode aan de verongelukte zoon van de voorzitter dhr Torck, baas van een toenmalig fabriek waar kinderwagens werden gemaakt, en aan diens vliegtuigongeluk. Als kind vond ik die vleugel toen indrukwekkend. Het zou mij een gans leven bijbljven. Zoals vele kleine provinciesteden bleef Deinze steken tussen boerendorpen en grootsteden. Het bulkt er, net als in Lokeren, van werkbezorgende kantoren, het één naast het andere. Iedere provinciestad is uitgegroeid tot slaapstad en hangt in grote mate af van werkverschaffing in de grootstad. Wanneer de slechtwerkende bruggen van het Brugse achter ons lagen en de frustratie enigszins afnam vaarden we onder een loden zon richting Deinze. 't Was ruim boven de dertig graden, en ik was al blij dat we voor een kleine trip gekozen hadden. Tweemaal hadden we een kwartier gewacht voor een brug, waar, zei de man met dienst, een tegenligger ging komen. Na 15 à 20 minuten gewacht te hebben, ging plotseling de brug open, wachtend op een tegenligger die niet kwam, om daarna tot spoed aangemaand te worden door dezelfde man. Zo kan ik het beter, dacht ik. Maar goed ! Meer dan anderhalf uur later gingen we stuurboord uit naar het afleidingskanaal. Telkens als er een schutting in St. Baafs Vijve gebeurd was, kwamen twee, drie beroepsschepen ons tegemoet. Ook achterop liggende schepen kwamen uit richting Gent. We hadden de avond voordien gebeld met Deinze om een plaatsje te hebben en prompt werden 5 nummers aangeduid, waar we konden liggen. Net voor we de Oude Leie aan bakboord namen, zagen we aan onze rechterkant een mooie ooievaar. Rustend van de warmte foerageerde hij er lustig op los. We minderden vaart om het dier niet te storen en zagen achter de bocht, de jachthaven. Rond 14.30 uur lagen we vast. De douche in, en een verkwikkend stortbad later, begonnen we aan een stadswandeling. Een coupe met aardbeien ging er vlot in, gevolgd door een pintje voor mij en een wijntje voor Petra. Ondertussen dommelde het stadje verder in....
Verliefden zullen direct denken aan een romantisch avondje uit wanneer ze de titel van dit artikel zien, maar niets is minder waar. 't Is zowaar de naam van een gerenommeerde Brugse familiebrouwerij die twee echte unieke bieren produceert. Met de huidige zesde generatie gaat het goed, dank u. Geen directe staatssteun zoals de banken nodig of subsidies allerhande zoals onze boeren. Neen, niet nodig, de halve maan doet het goed. In 1856 opgericht door "Henri I" zorgde deze eerste "Maes" voor dit echt Brugs familiebedrijf. Hij werd door "Henri II" opgevolgd in 1867, waarna nog "Henri III" in 1919 kwamen en tenslotte in 1950 "Henri IV". Het waren nu modernere tijden en ook de brouwerij evolueerde mee in de gedaante van Veronique Maes, die in 1981 in haar zoon Xavier Vanneste, de juiste opvolging kreeg. Gedurende mijn verblijf in Brugge leerde ik eerder reeds "Straffe Hendrik" kennen van deze brouwerij, maar nu geraakte ik verzot op,....jawel "Brugse Zot". En als klapper op de vuurpijl, beslechte ik enkele dagen later, het pleit tussen twee ruziënde steden : Brugge en Gent. Door onder het oog van de altijd waakzame Jacob Van Artevelde op zijn eigenste marktplein een Brugse Zot te drinken. Al moet ik er eerlijk aan toevoegen dat ik eventjes meende dat Jacob's vermanende vinger in mijn richting wees. Zou dat kunnen ???
't Was bloedheet, die maandag, de 17e. De voorspelling was, op een enkele bui na, prachtig weer met regelmatig temperaturen tussen de 25 en 35°. Voor mij persoonlijk iets te veel., maar wanneer er nu iets is waar geen mens vat op heeft, is het, het weer. En gelukkig maar, want de mens heeft al mooie dingen genoeg naar de kl..... geholpen. Een klein uurtje scheiden ons van de Schipdonksluis, en ondertussen varen we heerlijk op het kanaaltje met brugjes versierd met bloemen. Dezelfde bruggen vinden we terug op het Leopoldkanaal, zonder dat er ooit iemand op vaart. Hoe jammer dat deze vaarweg voor de watersport gesloten blijft. Het zou de ontsluiting op toeristisch gebied bevorderen van alle dorpjes naar de kust toe. Hier en daar een aanlegsteiger en verder is alles klaar. De sluis stond klaar, want ik had op voorhand gebeld. Eens op het kanaal Gent - Oostende was het heel rustig qua beroepsvaart, wel kwamen we ongeveer 20 jachtjes tegen voor de eerste brug in Brugge. De werking van alle bruggen rondom Brugge is een oud zeer. De werking en coördinatie is zeer slecht. Diensten zijn slecht georganiseerd en de watersporter wordt eerder geweerd dan wel aangetrokken.Tijd om in te grijpen, Mevrouw Krivitz. Want ieder jaar wordt het nog erger. We hadden de vorige zaterdag gebeld om een plaatsje te hebben in de jachthaven Brugge Coupure. Bij melding ging het brugje reeds omhoog en werd ons een plaatsje aangewezen. We lagen ongeveer halverwege. Allerminst rustig, maar goed. Hier bleven we enkele dagen. Shopping time, en ook tijd om te genieten van de mooie omgeving.
We gingen vandaag naar Damme fietsen langsheen de Blinker en de Stinker ofte Schipdonkkanaal en Leopoldkanaal. Langsheen het water fietsen met her en der wat rustmogelijkheden, het was een lust. Van tijd tot tijd een lichte storing met voorbijflitsende wielerterroristen, luid bellend en roepend, omdat zij wat sneller fietsten dan wij. Eénmaal de bende voorbij, werd het terug stil in het land van Buysse en kwam aan deze boomkathedralen geen einde. Mateloos genieten was dit en telkens weer verrast door overblijfselen uit een oorlogsverleden met een G.I. op een metershoge toren met een mitrailleuse in aanslag. Iets te weinig banken onderweg om uit te rusten van een lange tocht (tenminste met minifietsen), kwamen we in Damme. Tijd voor een pintje in dit drukbezochte boekendorp. 20 minuutjes verder was alle moeite verdwenen en kon ik aan mijn slentertochtje door het papieren geheugen van de nederlandse taal beginnen. Ruim meer dan een uur later, met een boek onder arm, was het etenstijd. In één van de gezellige café's smaakte het broodje net zoals 5 michelinsterren. De terugtocht was langer dan het leek en we waren wat blij in de verte ons bootje te ontwaren. We boekten in het Kasteel van Raverschoot ons avondeten en fietsen richting boot om ons te gaan verfrissen. Na de douche rustig lezend in het meegenomen boek over de geschiedenis van het Waasland vergaten we de tijd, wakker gemaakt echter door een knorrend geluid van onze magen. Het waren lekkere mosselen, afgesloten met een schitterend flesje wijn. Neen, deze dag zou nooit meer stuk gaan.
Tijdens ons verblijf in het Meetjesland, waren we na de stadswandeling, tentoonstelling en het verorberen van onze verwenkoffie en de rest, blij om terug aan boord te zijn. Met al de meegenomen brochures waren we enkele uurtjes zoet en visten er enkele ideeën uit om 's anderendaags te doen. Fietsen naar Damme leek ons doenbaar al schrikte de afstand (22 km) ons wel wat af. Maar we hadden nieuwe fietsen en die moesten en zouden gerodeerd worden. Met onze tafel op het achterdek vol verwennerij genoten we van een rustige namiddag. Het avondeten hadden we geboekt in de Koetshoeve, 25 meter van ons bootje. Een bootje kwam in de verte uit het afleidingskanaal van Eeklo gevaren en trok direct mijn aandacht. Plat vooraan en met met zitmogelijkheid voor 3 of vier personen werd het aangedreven door zonne-energie. Ik had al uitvoerig gelezen over jonge ingenieurs uit Europese landen die in Nederland wedstrijden hielden met bootjes op zonne-energie om afstanden en snelheden te maximaliseren maar hier net voor me vond ik het dermate interessant dat ik er een aantal foto's van nam. "Sail4you.be" was de naam en geruisloos schoof het ding naast me en verdween achter de bocht. Later in de avond kwam het terug. Fascinerend !
Na een goede nachtrust, (jongens, wat is het er rustig) waren we eigenlijk ook gekomen om "den toerist" uit te hangen. Hoewel het erg warm was begonnen we met een stadswandeling, om toch de sfeer wat op te snuiven. Er was die dag iets te doen op de markt, want een team was bezig met grote kramen te plaatsen. De toeristische dienst lokte ons naar binnen met een tentoonstelling over Cyriel Buyse. Buysse herinnerde ik me uit mijn humaniora-periode als één van de oprichters van "Van Nu en Straks". Als neef van de gezusters Loveling zat literatuur ingebakken in de familie. Geboren in Nevele en overleden in Afsnee bleef deze schitterende schrijver zijn geboortestreek trouw, al was hij als vriend van de grote Louis Couperus ook aanhanger van het Groot-Nederlandse Gedachtengoed. Als zoon van een fabrikant vertelde hij over groot en klein, rijk en arm op een schitterende manier ingekaderd in de Leiestreek, die hij zo goed kende. Wie kent niet zijn "Gezin Van Paemel", een schitterend toneelstuk dat ik enkele jaren geleden nog zag in het NTG met een verbluffende Jo De Meyere in de hoofdrol. Hij blijft me eigenlijk het meest van al bij als verteller, die naarmate hij ouder werd, ook milder was tegenover de mensen die hem omringden. Kort voor zijn dood werd Cyriel Buysse in 1932 in de adelstand verheven, voor velen een verrassing in het toenmalige "Belgique en zijn franssprekend koningshuis". Het was toen de koning die uiteindelijk besliste wie wel en wie niet. Enkele trappen en ik was in het kantoor van de toerismedienst, waar we ontvangen werden door de jongenman met dienst. Hij gaf ons interessante lectuur en kaartjes over wat er te bezoeken viel. Blijgemutst kwamen we allebei buiten met een opgefriste blik op één van Vlaanderens klassiekers. Tijd om de culinaire geneugten te proeven. We namen allebei een verwenkoffie en genoten van al dat lekkers. Nadien nog een biertje en voor Petra een wijntje en we sprongen weer op de fiets, richting boot.
Het wordt tijd dat een Meetjeslander mij het verschil uitlegt. Net voor het kanaal naar Eeklo, ligt de sympathieke club VVW Nieuwendorpe/Maldegem, met aan de overkant Taverne/Restaurant/Tea-Room "de Koetshoeve", wiens adres in Adegem ligt. We lieten dit geschil zeker niet aan ons hart komen, want dit was onze eerste bestemming. Vertrekken deden we in de namiddag, vermits Nieuwendorpe haalbaar is op een halve dag. Vrijdag, de 14e verlieten we Spanjeveer en zagen talloze lege ligplaatsen in Mendonk bij onze twee buurtclubs. 't Was een goede temperatuur maar met een fris windje, toen we de Moervaart verlieten en op het kanaal G-T bakboordkant kozen richting Gent. De voorspelling dat het mooi en warm zou worden lokte ons weg om van een weekje varen te genieten. In Langerbrugge kruisten we het veer en voeren aan de enorme papierfabriek Stora Enzo stuurboord uit. Een kwartiertje verder kwamen de sluizen van Evergem in 't zicht. Jawel, u leest het goed, meervoud sluizen, want sinds kort is deze sluis ontdubbelt met een spetter van een nieuwe sluis. De oude wordt intussen volledig gerenoveerd en we mochten met z'n allen via de nieuwe. Met gemak maakten we ons vast aan een ander bootje, de "EOLE" uit Wachtebeke, die eveneens een weekje verlof namen.Watersporters zijn sociaalvoelende mensen, en de tijd dat je in de sluis ligt, maak je al snel contact met je buurman. Toen we vernamen dat ze ook uit Lokeren kwamen en bovendien uit dezelfde straat, stonden we met vier mensen "van het hand Gods geslagen", want geen van ons vieren kenden elkaar. Vervreemding, noemt men dat. We zwaaiden onze nieuwe kenissen goeie vaart en verlieten hen op het kanaal Gent-Oostende aan de Schipdonksluis. Op voorhand verwittigen kan nooit kwaad en we liepen het sas binnen, want 't stond klaar. Tien minuten verder en we kwamen op de Blinker, lees het Schipdonkkanaal of nog Afleidingskanaal van de Leie. Een kanaal met de bedding van een "toekomstig duwvaartkanaal" denkt men in Brussel. Doch omwonenden en sportminnenden (joggers, fietsers, wandelaars en watersporters) denken daar gans anders over. Laat ons land waar het gras nog groen is en vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, zong onze Vlaamse zanger Louis Neefs. Met z'n allen hopen we dat hij gelijk krijgt. Uit voorzorg hadden we de radarbeugel neergelegt, zodat we met 3,60m geen enkel probleem hadden met de bruggen onderweg. Ook het VVW Nieuwendorpe was verwittigt van onze komst en ons plaatsje was klaar. Hier was het rustig en stil, tenminste wanneer we niet opgeschrik werden door grote bendes wieler-terroristen, euh sorry wielertoeristen wou ik zeggen, al is het verschil soms nauwelijks merkbaar. Motor af en luisterend naar de stilte, namen we een drankje en pauseerden een kwartiertje. Morgen stond er een bezoek aan Eeklo op het programma en de volgende dag een fietsrit naar Damme, maar daar hebben we het een volgende keer over...
Jongens, jongens wat een weer ! 'k Weet het, 'k val in herhaling maar wonen we nu in 't zuiden, of is dit toch nog Vlaanderen. Mij niet gelaten. Ik heb op 1 week 4 t-shirts gedragen en 2 shorts, de t-shirts dan nog een paar uur per dag. De broek was ik wel verplicht, maar alles was te veel. Voor mij hoeft zeker niet de 38° maar met 22 tot 24° ben ik al best tevreden. Aangezien ons bootje van staal is, geeft de hitte een extra dimensie aan onze "Enya". Eén week zalig genieten, dolce far niente van de ochtend tot de avond. We bleven in ons Vlaamse landje en genoten her en der van alle mogelijke culinaire geneugten. We dweilden langsheen het Meetjesland naar de Westhoek en eindigden in onze Oost-Vlaamse contreien. In onze volgende artikeltjes kom je meer te weten over alle fel gesmaakte geneugtes des levens.
Ook in de zeevaart gaat alles veel te snel. Grote mastodonten van schepen hebben soms snelheden die te ver gaan, en bij het kruisen van andere zeeroutes soms ook verkeerd gaan. Dat snelheden in km. uitgedrukt soms ver boven de veertig, vijftig km/uur gaan, begint gekker en gekker te worden. Wanneer je dan een andere koers moet nemen, of uitwijkingsmaneuvers of noodstops moet uitvoeren, gebeuren er dingen die amper te voorzien zijn. Mensen blijven tenslotte mensen, ook al is "koning computer" alom tegenwoordig, ook in een stuurhut van zeeschepen. Wat zoiets teweegbrengt, moge blijken uit bijgaande foto's, genomen bij een aanvaring tussen de Renate Schulte en een andere coaster. Alleen stoffelijke schade, gelukkig !
't Is het eerste jaar dat we verzaken aan de feesten. Al dat gedruis en vooral het nachtlawaai sturen ons richting van ons bootje waar we de ganse tijd de nodige rust vinden. Om kwart voor vijf loopt immers het wekkertje af voor Petra en dan kun je het gelal van terugkerende feestgangers naar hun wagens missen als kiespijn. Wat aanvankelijk gestart was als een feest om de echte Lokeraars uit hun kot te krijgen, is afgegleden tot een commerciële mastodont die op muziekgebied zijns gelijken niet kent in Europa. Het is het goedkoopste evenement in zijn genre. Zoveel is zeker. Met de "Fonnefeesten" en "Polyfonics" er bij staat Lokeren gedurende 10 dagen op iedere muziekliefhebber zijn verlanglijstje. De randverschijnselen moet je er echter bijnemen. En die vinden wij als Lokeraars minder interessant. Met het goede weer was het trouwens op ons bootje gewoon zalig genieten. Al met al zijn we ons ook aan het klaarmaken voor de volgende reis. Mocht het lukken, dan zijn we vrijdag terug weg, klaar voor nieuwe avonturen. Duimen maar, dat de weergoden ons goedgezind zullen zijn, en blijven.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
