varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
25-03-2009
Op zoek naar een bootje !
Op zoek gaan naar een bootje is net zoals op zoek gaan naar een lief. Voor beide gevallen moet men opletten dat je hart niet teveel spreekt en je verstand te weinig. Het is de kunst om te trachten die evenwichtsoefening te maken, die voorkomt dat je voor de rest van je leven opgezadeld zit met iets wat je geen tweede keer zou doen. En dat is verdomd moeilijk ! Reeds vele malen zei ik in mijn leven, wanneer het aankwam op een boot te kopen : "nu ga ik proberen er ééntje met mijn verstand te kopen". Maar ofwel had ik op die moment te weinig verstand en teveel hart, 't zou kunnen. Niet dat ik wil proberen er één te kopen met weinig hart en veel verstand. Tenslotte moet er, zeker in je hobby, een groot stuk "hart" blijven zitten.Nadat er duizenden bootjes de revue zijn gepasseerd, heb ik er twee gevonden die aan mijn eisen voldoen. Met één besturing en één motor, het ene voor de plaatsruimte binnenin, het andere voor het onderhoud en verbruik. Eén heeft enkel een boegschroef, maar kost 10.000 minder, de andere heeft boeg- en hekschroef. Die keuze zal ik moeten maken. Beiden hebben C.V. aan boord, hetgeen je in staat stelt langere periodes aan boord door te brengen, maar ook je seizoen te verlengen, en van mooie dagen te genieten in 't voor- en najaar. Beiden zijn jong van bouw, de ene is van 2001, de andere van 1998. De ene heeft een Volvo Penta tmd 31 motor, de andere een Yanmar, beiden 100 pk. Verbruik zal dus ongeveer hetzelfde zijn, 3 à 4 liter per uur varen. Een proefvaart en een doorlichting van de motor zal doorslaggevend zijn in de beslissing. Ook Petra's ideeën over het interieur en de praktische indeling er van zullen meespelen. Beide prijzen zijn "vraagprijzen", dus kan er nog iets gebeuren. Ook dat speelt een rol. Kortom, 't zal zeker geen beslissing worden die genomen is over één nachtje ijs. Beide schepen liggen in Nederland en liggen momenteel nog op de wal. Ook dat wil ik in de toekomst doen. Na alle prijzen via internet te hebben opgezocht val je steil achterover wat ze zoal durven te vragen. Voor hetzelfde bootje gaat het van 400 tot 1500 per winter buiten. Ik vond een stalling in Emmeloord, 't is drie dagen varen, dus wordt het een jaarlijks reisje. Voor 408 neemt hij de boot uit het water, spuit volledig het onderschip schoon, zet hem op een bok, parkeert het bootje ergens windvrij, zes maanden stalling op een afgesloten terrein, nadien neemt hij het van de bok terug in het water, en kun je je bootje komen afhalen. Tijdens die periode kun je op de technische diensten beroep doen om het jaarlijkse onderhoud te plegen. Je mag ook altijd zelf kleine werkzaamheden uitvoeren na afspraak. In België heb ik ook prijzen gevraagd, maar hier draait het meestal rond de 1000. Van die 600 verschil, daar kan ik nuttiger gebruik van maken. Ik ga zeker de aankoop van een afdekzeil overwegen, om zodoende mijn schatje voor de winter in te pakken. En laat het dan winteren, zoals we er ééntje hadden. Dan hoef ik niet altijd heen en weer te rijden om te zien of alles nog in orde is, en ik geen schade heb. Eind volgende maand weet ik meer en hoop ik met alles rond te zijn. Intussen, duimen maar !
Een bezoekersaantal dat op 25.000 staat, verraadt meestal "een op weg zijn naar". Een op weg zijn naar iets, wat je nooit voor mogelijk hield. Een op weg zijn naar iets wat dat overtreft en naar iets hoger leidt, daar waar een mens altijd naar tracht. Iets hoger bereiken wat je nooit gedacht had. 't Is zover, wij zijn daarvoor dankbaar aan alle bloggers die ons blogje lazen, misschien een traantje wegpinkten of misschien lachten om zoveel dwaasheid. Maar sinds meer dan drieënhalf jaar, iedere maand weer rollen er artikeltjes van de pers zonder pretentie, maar recht uit het hart geschreven voor mensen die hetzelfde denken en voelen. En gelukkig, zijn we nog altijd in de meerderheid in deze harde en meedogenloze wereld. groetjes van de oostvaarder en de bemanning van ms enya
Een dik uurtje rijden van Seefeld, net over de Zwitserse grens, ligt Samnoun, een ski-oord met vele zwarte pistes. Maar Vlamingen gaan er nauwelijks heen om te skiën, wel om te shoppen. De meeste vrouwen kennen het maar al te goed, want alle luxe goederen zijn er in overvloed te koop. Eén straat die vanaf Oostenrijk steeds bergop gaat en bezaait ligt met winkeltjes links en rechts. Eén kilometer verder stopt het dorp. Eén belangrijk detail echter. Hier is de BTW nog niet uitgevonden en is het leven nog goedkoop. Om een voorbeeldje tegeven, één liter diesel kost 0,68. Een grote fles parfum die bij ons +/- 90,- kost betaal je ginder +/- 61/62,-. 'k Moet jullie niet vertellen, dat we tijdens ons verblijf ginder onze vrouwen nauwelijks zagen. Volgens hun uitleg waren alle aankopen gedaan om te besparen op het budget 2009, voor wat parfum en lippestift betreft. Beide mannen knikten en dachten aan de crisis !
Rare titel zul je denken voor een zestiger, maar wintersport is ieder jaar weer een beetje overleven. Schitterend weer, vrolijke mensen, lekker eten en drinken en een prachtig sneeuwlandschap. Wat moet een mens nog meer ! Er lag dit jaar een dik pak sneeuw en gedurende ons weekje verblijf viel er nog een pakje bovenop. Hoeveel het op een nachtje wel kan zijn, laat bijgaande foto duidelijk zien. De rit naar Seefeld verliep vlot en het venijn zit 'em telkens weer in de staart. Eens voorbij Ulm begint het verkeer te vertragen. Geen kwestie van slecht weer of een ongeval, maar gewoon teveel mensen die op hetzelfde moment op dezelfde plaats willen zijn. Maar goed, al bij al waren we rond vier uur in de namiddag in ons hotel. Ik alles naar boven gesleurd en Petra alles snel uitgepakt. We waren terug in onze vertrouwde verblijfplaats met een prachtig zicht op de Geschwandskopf, een berg uit de serie bergen rondom Seefeld uit het Karwendelgebergte. Seefeld ligt in het midden van een kom met rondom bergtoppen van +/- 2.000m. Dit maakt de temperatuur zo uniek. Daar, waar je op 5 km afstand van het stadje nauwelijks sneeuw ziet, merk je bij het binnenkomen een flink pak. Met andere woorden, de reis er naar toe heb je vrijwel nooit last van slechte of onberijdbare wegen. Nadat we de wagen in de garage gezet hadden, moment bitte fuer mich ein bier ! De lekker schuimende pint smaakte. Monique en Guy, die over twee jaar ook bij ons waren, toen we huwden in Seefeld, waren er nu terug bij. Ondertussen is Guy ook staatsambenaar geworden, net als ik. Onze skipassen lagen gereed aan de desk, en omdat we vaste klanten zijn van het huis, was er ééntje gratis. Een mooie geste. Omdat we zeven dagen blijven, betalen we er maar zes, en omdat we altijd cash betalen, krijgen we nog eens 5% rabat. Alles samen goed voor 375,- Als dat geen mooi geschenk is. 'k Weet wel dat het ook een lokmiddel is, om ieder jaar er weer te zijn, maar anderen doen het niet. Zo is dat ! Op zondag begonnen we er aan. 't Was weer wennen, maar na enige afdalingen ging het met het skiën altijd maar beter. De afdalingen werden sneller afgelegd en Petra verwittigde me telkens om mijn snelheid aan te passen aan mijn ouderdom. Maar, je bent drieënzestig en je wil ook nog wel eens wat ! Het kon inderdaad niet ongestraft blijven, en bij één van de volgende dagen maakte ik in volle afdaling een smak tegen "moeder aarde". De realiteit was er weer, en de ouderdom ook. Stommerik, dacht ik. Voor zover ik kon voelen en bekijken was er nauwelijks schade aan de carosserie. De afdalingen verliepen nu op "een meer aangepaste snelheid". en de dag er na, een dagje rusten, want de linkerhiel deed fel pijn. 'k Vermoede ook dat één of meerdere ribben gekneusd waren. Mijn vuist rondom de stokken hadden mij een por in de ribbenkast gegeven. Vandaar. Maar zoals ze in Gent zeggen : "nie pleuen". 's Anderendaags terug op de latten en direct naar 2.000m. Een betere remedie bestaat er niet. Terug vol naar beneden en weer terug. En 's avonds voelde ik me weer "back". Ich mochte gerne ein grosses bier bitte, und auf ihre gesundheit, leute.Bis nächtstens jahr !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
