varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
06-04-2010
Soms doet het een beetje pijn....
Wanneer je, na een carrière van meer dan 45 jaar, de riem er aflegt is het definitief rusten geblazen. Meer dan wie ook besefte ik, bij het dichttrekken van het deurtje achter me, dat ik een periode ging afsluiten die onomkeerbaar ging zijn. Ik heb, en dat durf ik zeggen in mijn wereldje dikwijls de mogelijkheid gehad om mensen fors te bevoordelen tegen forse prijzen. Velen hebben het gedaan, ik niet, ik nooit. Sommigen zeggen me dat het dom is, maar wanneer ik langs vlaanderens waterwegen vaar, is een omhooggestoken hand of een kreet : " hé, dréken" me veel meer waard dan een forse buidel geld. Ik had me voorgesteld dat na het afsluiten van mijn werkperiode sommigen me nog zouden bellen of mailen. Ik zat grondig fout ! Uit het oog, uit het hart, blijkt een waarheid als een koe... En toch...steeds zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. Ze komen soms uit de meest onverwachte hoeken. En daar ben ik geweldig blij mee. Eén van die mensen zet ik vandaag in 't zonnetje. Iedereen die me kent weet welk hart ik toedraag aan de binnenvaart en al diegenen die er hun brood mee verdienen. Het zijn er duizenden. Velen heb ik gekend als peuter, sommigen zaten op mijn schoot toen ik de schippersbeurzen in Mol, Maasmechelen, Gent, Hasselt of Antwerpen bezocht. Sommigen lieten zelfs iets achter op mijn schoot, allemaal mooie verhalen die lang voorbij zijn. Bij velen kwam ik aan boord en was het altijd lachen geblazen. Ik kende al hun vrouwen en kinderen, hun ouders, ik wist uit welk nest ze kwamen. En dat kan belachelijk klinken in de huidige jachtige tijd, maar 't was meegenomen. Ze moesten mij geen blaaskes wijsmaken en ik hun ook niet ! 't Was gewoon de mooiste tijd van mijn leven, waar ik met trots en soms een traantje naar terugblik. Maar 't is voorbij, ik koester die mooie momenten nu en hou vast aan de kameraadschap die me rest van sommigen. Jackie Rochanski, varend op een 3000 tonner is er zo één. Geene gemakkelijken, wanneer het op handelen aankwam. Maar goed in de job, altijd op tijd, altijd in orde met 't schip en een woord was een woord. Soms botsend op de beurs, wanneer de prijs een hinderblok was, maar vrienden achteraf aan de toog, om samen één, en soms meer dan één pint te drinken. Zo herinner ik me Jackie. Nog steeds varend, ook de zoon met z'n kempenaar, die in het zand zit. Van hem krijg ik niet alleen mails, af en toe spreken we af om samen iets te eten of te drinken en wat bij te praten. Dat zijn altijd mooie momenten, waar ook Petra kan van genieten. Vandaag kreeg ik twee mooie foto's binnen van m.s. Suzy. Ik wil ze, samen met dit verhaaltje, eigenlijk opdragen aan iedereen die zijn kostje verdient in "de schipperij". Aan alle varenden, of ex-varenden gegroet vrienden.
We hadden ons zo verheugd op een mooi week-end, maar de voorspellingen van veel wind en regen deden ons de das om. Uitstel is geen afstel, daarom proberen we het volgende week nog eens. Kan het a.u.b. wat rustiger hierboven, want een ganse werkweek schitterend weer van 15° en meer, en dan wanneer de werkende mens hunkert naar een schitterend verlengd week-end is Meneer De Boosere daar om roet in het eten te gooien. En dan nog met een lachje het slechte weer voorspellen... Ne mens ge zou voor minder een kwade bui hebben !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
