varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
19-09-2008
Zondag 14 september 2008
't Is bijna niet te geloven, maar vanaf vandaag wordt er mooi weer voorspeld. Zou het dan toch waar zijn dat weer iets te maken heeft met hoe het gedrag van mensen is. Gezien dit over het ganse jaar uitstekend was, heb ik recht op mooi weer tijdens mijn verlof ! Enkel Petra fronst de wenkbrauwen bij zoveel nonsens. We vertrekken rond kwart voor negen, met een zonnetje dat volop zijn stralen over de Moervaart spreid. Bij het uitkomen van de vaart gaan we bakboord, richting Ringvaart. Het kanaal Gent - Terneuzen ligt er verlaten bij, dit in tegenstelling met de drukte tijdens de week. We passeren het veer van Langerbrugge en wat verder gaan we stuurboord aan de fabriek van Stora Enzo, de Zweedse papiergigant met vestigingen in Gent en Zeebrugge. Ook op de Ringvaart vaar ik moederziel alleen, is het omschakeling van rode naar witte diesel die pleziervaarders in de haven houd of is het vaarseizoen nu echt voorbij. Goed voor mij, want nergens heb ik wachttijden. Wanneer ik voor de sluis in Evergem kom, lig ik alleen in 't sas. Ik had op voorhand de sluismeester via VHF verwittigd en alles was praktisch klaar om in te varen toen ik er aankwam. Probleemloos laten we twintig minuutjes later de sluis achter ons en varen onder de Nieuwekalebrug stuurboord uit, richting Oostende. Op het kanaal van Gent - Oostende zijn we weer alleen op de wereld, het ganse kanaal voor mij alleen. Opvarig richting Schipdonksluis, waar we het afleidingskanaal van de Leie zullen dwarsen en bakboord zullen gaan in de richting Kortrijk/Franse grens. De Schreve, zoals ze daar zeggen. Patrick heeft mij gelukkig verwittigd, dat ze in Schipdonk aan 't spuien* zijn. Wanner ik aan het afleidingskanaal kom, houd ik me in 't midden van 't vaarwater, kwestie om niet in de aanzuiging te komen van het spuien.Bij ons vorig bootje "El Verde" hadden we ook schade door 't spuien in Schipdonk. Wanneer zullen waterwegbeheerders doen zoals in Nederland, waar varende mensen d.m.v. van een elektronisch bord verwittigd worden dat er gespuit wordt. Zonder moeilijkheden gaan we nu richting Deinze. HET BEEST, je weet wel uit vorige afleveringen, spint als een poes.Met het zonnetje in de rug, voelt het heerlijk varen. Zij, met een bootje in de haven, hebben ongelijk. Les absents ont toujours tort, zegt het Franse spreekwoord. En dat blijkt. Eens voorbij Deinze varen we voor de tweede sluis in Sint. Baafs Vijve. Samen met de sluis in Harelbeke zijn dit de twee sassen die we vandaag nog te doen hebben. Beide sluizen hebben niet zo'n goede reputatie bij pleziervaarders, omdat de afstand tussen de bolders* in de sluis te groot is voor een gemiddeld jachtje. Maar goed ! In Sint Baafs Vijve hebben we een vrouwelijke sasmeester, en die komen meer en meer op de sluizen. Ze staan hun mannetje, dat mag gezegd worden. Beleefd en accuraat worden we bediend, meer moet dat niet zijn. Over het algemeen is het sluispersoneel fel verbeterd de laatste jaren, ze zijn zich meer bewust van een klantvriendelijke aanpak.Wanneer we de sluis in Harelbeke verlaten, is het half drie.We komen in de dorpskom van Harelbeke binnen en er voorbij terug tussen het groen, Kortrijk tegemoet. Het moet gezegd worden, maar wat er in Kortrijk aan werk langs de waterkant gepresteerd is mag gezien worden. Het heeft geld gekost, maar het oogt prachtig. Rond de jachthaven een mooi park, met 's avonds een feeërieke verlichting, en zowel afsluiting als bolders aan "den blauwe steen*" staan in inox te glimmen. Gewoon af. Een iets te lage, maar zeer mooie brug (jammer), sluit het gehele complex af. Ook de rondom staande gebouwen werden serieus gerenoveerd. Ongetwijfeld een opwaardering voor de omgeving. We liggen vast om drie uur. We hebben 06.15 uur en 64,1 km gevaren. Genoeg voor vandaag. Een medelid van onze vereniging die in Bellegem woont, bellen we op en melden dat we in Kortrijk liggen. Hij is in Spanjeveer, maar komt ons afhalen rond half zeven. Rond half zeven verschijnen Rose en Joël in de jachthaven. We drinken een aperitiefje aan boord en keuvelen wat over ons tochtje. We rijden naar Bellegem en brengen de avond gezellig door. Een hapje eten en een wijntje. Onze gastvrije vrienden hebben dit verlof hun boot naar Zuid-Frankrijk gebracht (trailerbaar) en er opnames van gemaakt. Het water komt ons in de mond bij het zien van zoveel zon en water. Water hebben we genoeg hier, maar de zon hebben we dit jaar te weinig gezien. 't Is elf uur wanneer we Rose en Joël verlaten. Immers zij moeten werken morgen. Onze gastheer brengt ons in een mum van tijd terug naar de "Enya". We hebben weer een paar vrienden bij, en zijn daar dankbaar voor. Fijne mensen ! Na een overvolle dag, 'tis al tegen half twaalf, kruipen we in ons mandje. Morgen een rustdag in de guldensporen-stad.
* spuien = overpompen door verlaten* in een ander, meestal lager gelegen rivier, kanaal of beek, dikwijls na forse regenval. * verlaten = schuiven of kleppen die geopend of gesloten kunnen worden, meestal naast een sluis, en dienen om het niveau van het water dermate te regelen zodat overstromingen voorkomen worden. * bolders = bollen of klampen waaraan men zich met touwen kan vastleggen, om het schip te beveiligen wanneer het water stijgend of dalend is (in een sluis), of nog wanneer je moet wachten voor een brug of sluis (aan een wachtsteiger) * de blauwe steen = blauwe arduinen steen, meestal de afboording van waterwegen.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
