varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
18-09-2006
Het kanaal naar Roeselaere.
Zaterdag 2 september 2006 - 09.00 u - 4.469,10 u - 41,1 km.
Bovenaan begin ik elke dag met datum en vertrekuur, het totale aantal vaaruren van mijn bootje en de die dag gevaren kilometers. Het zijn praktisch identieke weersomstandigheden als gisteren, maar met net iets minder wind, en dat is altijd meegenomen. Er zijn nog altijd die dreigende onweerswolken, maar die maken Vlaanderen zo mooi. Na anderhalf uur op een kaarsrecht kanaal gevaren te hebben, weliswaar met groen omzoomd, kom ik aan onze eerste sluis die dag, St. Baafs Vijve. Te lang heeft men in de waterhuishouding gedacht dat het beste kanaal het kortste was, zoals in meetkunde, de kortste afstand tussen twee punten, maar niets is minder waar gebleken. Moeder natuur heeft het nochtans voorgedaan hoe het moest, maar de mens in al zijn ijdelheid, hij wist het weer beter. Door die rechte kanalen stroomt het water te snel, en bij felle regen, lopen de laagst gelegen gebieden onder. Daar waar een meanderende rivier met al zijn kronkels en geultjes het water fel vertraagd, en via grachten zijn teveel aan water kan lozen, zo ver zijn onze waterbouwkundige ingenieurs nu ook ! Eindelijk, zou ik zeggen. De bedoeling is om alle rivieren en riviertjes, afvoerkanalen terug op een respectabele diepte te brengen, zodanig dat het water terug opgevangen wordt zoals weleer. Men moet natuurlijk ook rekenen, dat talloze overstrominggebieden van destijds, nu bebouwd zijn. Als watersporter in hart en nieren, kan ik niet anders dan zulke initiatieven toejuichen. Kort voor Ooigem, besluiten we naar Roeselaere te varen. De sluis van Ooigem brengt ons meer dan zeven meter naar omhoog. Gelukkig is de sluis uitgerust met drijvende blokken. Men maakt zicht vast aan die blokken, die drijven op het water in een nis die in de sluismuur is uitgekapt. Daardoor hoeft men zijn touwen niet te verleggen. Pratisch, niet ! Het kanaal van Roeselaere is een echt industrieel kanaal. Met Ingelmunster, Izegem en Roeselaere zelf, heeft de binnenvaart er dikke vinger in de pap. In ons vaarboek staat dat er in Kachtem tegen Roeselaere) een jachthaven is. Niets blijkt minder waar. Er is gewoon een gat gemaakt in de kaaimuur, waarachter speedboten kunnen liggen. Wij zijn te hoog om er onder te kunnen. Dan maar terug naar Izegem, waar we al eerder waren. De elektrische kasten zijn hersteld, en we leggen ons aan tussen twee jachtjes. De mensen staan al klaar om onze touwen aan te nemen. Ze kennen mijn bootje, en zijn al op Spanjeveer geweest. Mijn buurmannen hebben als vaste stek, het oude sas van Ooigem. "We zijn straks weg" zegt hij nog, claxonneer maar eens in 't voorbijvaren. Het eten smaakt, want ik had honger. We hebben in de "Royal" een tafeltje gereserveerd, het restaurant waar we verleden jaar met de toervaart waren. We nemen onze fietsjes en fietsen langs het jaagpad naar Roeselaere, ca. 6,5 km ver. Petra fleurt op, want het is een echte winkelstad. Aan het einde van het doodlopende kanaal, liggen een aantal wrakken van jachten. Daar zou de ideale plaats voor een jachthaven, dicht bij het station en de horeca en winkels. In de standaard boekenwinkel kopen we behalve de krant, ook een woordenboek Frans en duits. Altijd goed voor als we gaan skiën in Oostenrijk of naar Frankrijk varen. We drinken nog iets en 't is ondertussen tijd om naar boord te gaan. Nuttig, die fietsjes, maar ik heb wel een nieuw nodig. We zien wel. Aan boord gekomen maken we ons klaar om te gaan eten, de mevrouw herinnert zich onze groep. We eten er voortreffelijk. Bij het afrekenen, besluiten we nog een wandelingetje te maken, om ons eten te laten zakken, maar de lawaaierige Kermis, doet ons anders besluiten. Waarom toch, moet er tegenwoordig zoveel klank- en lichtspel bij een Kermis zijn ? 't Is half elf als we bij onze El Verde komen, en gelukkig ligt ons bedje al gespreid.We zijn beiden blij met onze dag, en dit eenvoudig geluk doet ons zalig slapen.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
