varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
24-02-2009
Het eilandje - deel V
Men pootte het Hanzegebouw midden op 't Eilandje. Ook al was Antwerpen geen Hanze stad, het was voor de Hanzesteden wel degelijk van belang om in de stad een vestiging te hebben. Nadat Napoleon Bonaparte verslagen was in Waterloo, ging de ontwikkeling van de haven verder. Met de doorsteek van het Verbindingsdok met le petit bassin (Bonapartedok) en de grand bassin (Willemdok) en het reeds eerder gegraven Kattendijkdok (1860) vormde het tussengebied een eilandje. Vandaar de naam. In de 19e eeuw worden er vijf en halve kilometer kaaimuur rechtgetrokken, zeg maar tussen de twee huidige terrassen. De uitspringende werf ter hoogte van "Het Steen" wordt afgebroken. Tussen 1870 en 1920 vertrekken duizenden Vlamingen met de Red Star Line vanop 't Eilandje richting Nieuwe Wereld om er in Ellis Island of verder een betere toekomst te vinden. De grote periode voor 't Eilandje sluit na wereldoorlog II. De grootte van de schepen is dermate geëvolueerd dat ze te groot geworden zijn voor de kleine dokken. De verschuiving van de dokken naar het Noorden begint en alle burelen en aanverwante bedrijven volgen. Enkel de nostalgie en " 't KOT" blijft met haar basis op 't eilandje. Eén van de laatste bedrijven sluit haar prachtige opslagplaatsen in de Kribbestraat en Bordeauxstraat, de "Antwerp Grainworks". Ik zie nog altijd de open poorten van de Grainworks open staan met smalle kasseistraatjes, en vorkliften er over heen dokkend, luid claxonnerend aan ieder hoek, waar soms een knalgroene camion van het bedrijf kwam afgereden. De man vloekend op zijn vorklift en de camionchauffeur een vuistmakend achter het stuur. Bonkige kerels luid vloekend en tierend, maar wanneer het er op aankwam met een peperkoeken hart. Dat waren de dokwerkers. Ze rijden niet meer over de kasseien en in 't kot heerst nu dance-music van dancing/taverne La Riva. Het grote huis Plouvier wordt neergehaald en in flashy appartementen veranderd. Aan hangaar 26/27 komt nu het MAS (museum aan de schelde). Naast het gebouw van het Loodswezen staan er nog een paar kleinere gebouwen van de "bootjesmannen". Omdat trossen van een zeeschip niet naar de wal kunnen gegooid worden, heeft men de mannen van Brabo nodig, die met de trossen naar de wal roeiden om daar de trossen te beleggen op de bolders.De "Lillo" ligt aan het ponton om nieuwe boeien op 't Scheldt te leggen. Er is dan ook nog Jef Verkeerd, die uitkijkt met zijn vlam op de rivier om de omgekomen zeelieden te eren. Van hem zegt men dat wanneer hij natte voeten krijgt, het regent. Een foutje van de beeldhouwer dat duidt op de waterwerende broek die in zijn laarzen gestopt zijn. Vroeger werd door de kapiteins van zeeschepen hun vlag eventjes gestreken bij passage van Jefke. Het oude sluismeester-gebouw dat vroeger dienst deed als rijkswacht-post om eventjes nog te dienen als decor voor het TV-feuilleton "Langs de Kade" is nu brasserie Chez Fl'Eau. In 't Bonapartedok worden er een historische verzameling aangelegd van schepen en drijvende bokken. De Rijnkaai dankt zijn naam als vertrekpunt van de IJzeren Rijn, de spoorweg tussen Antwerpen en het Ruhrgebied, om zo de Nederlandse tol te ontlopen. We lopen 't Eilandje binnen en de eerste straat links, de Nassaustraat, vroeger DE winkelstraat van de wijk. Deze straat is nu terug in volle bloei na jaren verval. Natuurlijk zit de aanleg van de jachthaven in het Willemdok hier voor iets tussen. We komen aan de Londonbrug, één van de laatste kunstwerken van de Boomse Metaalwerken. Langs de ingang van de jachthaven : de Westkaai en de Oostkaai met daarna de Bordeauxstraat en de Kribbestraat, alsook de Napelsstraat. Samen met de tegenoverliggende straten gescheiden door de Londonstraat wordt het hart van het eilandje ook gevormd door de Indiëstraat, Madrasstraat, Genuastraat, Braziliëstraat, Montivideostraat, Cadixstraat en Rigastraat. In deze straten wordt er duchtig gebouwd en vernieuwd. Net over de brug over het Houtdok ligt het gebouw van IFB waar ik mijn laatste maanden sleet in mijn beroep als scheepsbevrachter. Ook hier stopt het eilandje. OOK VOOR MIJ ! Het ga jullie goed, eilanders.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
