varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
02-02-2006
Over de randmeren naar Spakenburg 19.09.05
Vandaag ziet het er goed uit, niet alleen komt, voor mij althans, het mooiste stuk van reis er aan, maar ook het drukste gedeelte. Men belooft ons 20° vandaag, en om twintig over acht varen we al weg. Eerst heb ik het dagelijkse onderhoud gedaan, vet gestoken op de schroefas, oliepeil nazien en algemeen wat rondkijken in de machinekamer. Alles ziet er goed uit. Nog een stukje Merwede en dan zullen we op de "waterautostrade" van Nederland komen, het Amsterdam-Rijnkanaal. Dit kanaal zit vol binnenschepen, coasters, kleine zeeschepen en daarbij nog veel pleziervaart. Tijd om de mouwen op te stropen en aandachtig te zijn. Ik zie de frons op Petra's voorhoofd. Aangezien ons bootje een rondspant is, zullen we wel wat slingeren en stampen. Vorige keer heb ik er drie uur gedaan. We besluiten niet via de oranjesluizen Amsterdam uit te varen en zo op het ijsselmeer te komen, maar wel de Muider trekvaart tot in Muiden te nemen en zo ijsselmeer en randmeren aan te vatten.We besparen dan ongeveer 15 km omweg. Maar aan alles komt een eind en na drie uur varen we het landelijke trekvaartje naar Muiden. Gewoon idyllisch. Uit onwetendheid moeten we twee uur voor een brugje op deze trekvaart. Per brug 2 . Na de 2 bruggen leggen we aan en eten in een mooi kader. Het stadje Muiden, middeleeuws en rond de sluis gebouwd waar er een middagspertijd is. Aan de wal nemen we een restaurantje met terras net aan de sluis. We zien van hieruit ons bootje liggen. Het buikje rond en terug aan boord, varen de sluis in en moeten 2,50 betalen voor de sluis. Dit is één van de weinige sluizen, waar betaalt moet worden, omdat er nog altijd stadsrechten dienen ontvangen te worden. Na de sluis komen we op het meest gigantische water van Nederland, het IJsselmeer. Een binnenzee, van meer dan 100 km lengte en meer dan 35 km breed, maaaaaar slechts max. 4,50m diep. En daar schuilt precies het gevaar van het meer. Een zeer korte golfslag gepaard met wind heeft al zeer veel schpen doen zinken. Gisteren nog raakte hier een 1500 tonner met grint geladen in nood en zonk op enkele seconden. Vrouw, kind en hond nog net op de politieboot gesprongen of het binnenschip (90m x 9,50) was al gezonken met hele hun hebben en houwen. Ook dat is water en de kracht er van. Er staat een beetje wind en we kiezen definitief voor de randmeren. Deze weg wil zeggen dat we 6/7 uur langer zullen moeten varen. Deze randmeren zijn enorme plassen, waar we nu rustig op varen. Net Muiden buiten begint het Gooimeer, gevolgd door het Eemmeer. Aan het eind van dit laatste meer ligt Spakenburg. Rustig langsheen de betonning tellen we de kilometertjes af. Dit is echt genieten. Hier is Fauna en Flora de baas en ben je ondergeschikt. En dit is maar goed ook. De zon begint onder te gaan, als we op het Eemmeer zitten. We kijken beiden, in volle bewondering, naar de ondergaande zon. Voor de geul die toegang geeft tot de jachthaven, liggen we nog eventjes stil om zoveel moois. We voelen beiden al het vredige en goede dat de wereld ons kan bieden. We leggen aan rond 19.15 u. We maken kennis met mensen uit Leerdam. Hij laat mij kaarten zien, en tracht mij te overtuigen ook eens de andere kant van Nederland te nemen. Ik beloof hem dat het voor een volgende keer is. Dit blijkt een jachthaven te zijn van de kerkgemeenschap, die hier nog heel streng is. Wanneer ik naar het bureel wandel om mijn ligplaats te betalen zegt de man mij dan ook : uw plaats is gratis, want de "Heer" vraagt geen liggeld. We doen nog een wandelingetje rondom de jachthaven die practisch volzet blijkt. Alles ruikt hier naar vredigheid, en in die stemming gaan we aan boord en genieten we beide van deze dag.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
