varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
15-06-2008
Van Spanjeveer naar Lokeren.
't Is vrijdagavond 13 juni. We zitten thuis, en donkere wolken drijven voorbij ons raam. Wordt dit de zomer van 2008 ? We vragen het ons af. Mistroostig staan we beiden voor 't raam. We overleggen of we naar de boot zouden gaan. 't Is een spelletje van welles-nietes. Eigenlijk hadden we afgesproken met onze vrienden Karel en Leon, maar Leon blijkt grieperig te zijn.Het liefst gaan we natuurlijk met beiden en we besluiten dit tochtje uit te stellen. Of misschien toch niet. We pakken snel alles in, en zouden graag de tweede wedstrijd meepikken van het europees kampioenschap voetbal. Beide zijn we voetbalminded. De tweede wedstrijd is Nederland - Frankrijk, en die willen we zeker niet missen. Onze noorderburen spelen immers onaards voetbal voor 't moment. Snel is alles klaar en met een waterzonnetje arriveren we op spanjeveer. Alles uitgepakt en voor het scherm. Ondertussen zijn we beide akkoord, mocht het een beetje weer zijn, dat we alleen naar Lokeren varen. Later zullen we dit eens overdoen met Karel en Leon. Zaterdagmorgen schijnt er zowaar een flauw zonnetje. We zijn toch geen watjes ze, varen potverdorie. De regenkledij wordt bovengehaald, en in de machinekamer haal ik de vetpot met een draai aan, zodat de leidingen terug vol zitten. Het oliepeil geeft ok en onze motor wordt gestart rond de klok van negen. Immers, om tien uur moeten we aan de Overledebrug in Wachtebeke zijn. Langsheen de Moervaart (22 km) tussen Tildonk en Daknam, vroeger ook wel eens Moererivier of Noord-Lede genaamd, varen we richting Wachtebeke. De bevaarbaarheid van de Moervaart dateert uit de 15e eeuw en werd hoofdzakelijk gebruikt voor het vervoer van turf, aal en bouwmaterialen. Later werd er ook bieten vervoerd, maar ook dat is geschiedenis. Het suikerfabriek van Moerbeke legde immers enkele maanden geleden het bijltje er bij neer. Terug naar de Overledebrug, één van de zeven te draaien bruggen. Reeds jaren wordt deze job uitgevoerd met een buitengewoon enthousiast team brugdraaiers. Mensen die stuk voor stuk MEERDOEN dan gewoon hun job. We zijn met twee bootjes. De Enya ligt vlak voor de Octopus uit Gent te wachten aan het wachtsteigertje , als onze brugdraaier vriendelijk lachend als altijd en in korte broek ons tegemoet komt. Beide krijgen we een boekje met het verhaal van een kanaal en een rivier en de dorpjes en mensen er omheen. Als de brug opent, vaart de enya er onderdoor met in zijn zog de octopus. Kijkend naar een hemel die je enkel maar inVlaanderen vind, en waarover Brel zo prachtig zong : "mijn Vlaanderland, mijn vlakke land, le pays qui est le mien... 't Geluchte wordt steeds dreigender wanneer de volgende brug, de Kalvebrug, zich aandient. We gaan regen krijgen, zoveel staat vast, in welke hoeveelheid dat wachten we af. We varen nu door het hart van de Moervaartdepressie, een poldergebied dat zich uitstrekt met de woonkernen van Tildonk, Desteldonk, Ooidonk en Mendonk. Het verbindt de Durmevallei met de Kalevallei (de voormalige bovenloop van de Durme). We verlaten Wachtebeke en gaan nu richting Moerbeke. De drooglegging van alle buitendijkse gronden destijds is hier het werk van de monniken van Baudelo en Wulfsdonk. Zij toverden de moerasgronden om tot landbouwgronden. Net voor we het oude suikerfabriek voorbijvaren passeren we aan sb* de zwaaikom waar we tal van oude werkbakken zien liggen oproesten. Moerbeke is twee bruggen rijk, met de Terwestbrug en de Dambrug. Eens deze twee bruggen en het centrum van Moerbeke voorbij, valt het ons op hoeveel Moerbeke veranderd en vernieuwd. Wonen aan 't water is trendy en duur geworden. Voorbij het centrum van Moerbeke en op de grens tussen Moerbeke en Sinaai ligt de Coudenbornbrug. Hier ligt het Hof van Coudenborne, een vroegere tiendenschuur met een watermolen van de Baudelo-abdij.Hier op het rechte stuk tussen Moerbeke en Sinaai, ligt de Stekense Vaart. We hopen ook daar ooit te kunnen varen tot Stekene. Als laatste brug op de Moervaart varen we onder de Sinaaibrug. Onze volgende brug zal de eerste brug van de Durme worden, Daknambrug. Zeven km. scheiden ons van Lokeren, onze thuishaven. Wanneer we in Lokeren aangemeerd liggen hebben we honger, we duiken de "Postiljon" in en eten Lokerse paardenworsten met frieten. We zijn echte toeristen.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
