varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
01-07-2009
Blokzijl - Spakenburg.
Zondag 14 juni 2009 - Blokzijl naar Spakenburg 96,2 km - 2 sluizen - draaiuren 8u12'
De voorbereidingen aan ons bootje starten slecht, want de motor start niet. Reeds van bij de aankoop wist ik dat dit me te wachten stond. Andere batterijen. Immers, de vorige eigenaar heeft ze nooit vernieuwd en batterijen zijn beperkt in duur. Maar goed, als ex-scout trekt je altijd en overal je plan. De bornen van de accu's zijn niet geoxideerd en er zijn geen lekken. Dus opnieuw de verbindingen losgemaakt en gekuist, wat vaseline aan de bornen en de motor loopt weer. De accu's verliezen te snel hun oplading. En dat is ouderdom. Petra kijkt ongerust. 't Is buiten winderig en overtrokken, niet al te mooi vaarweer. We vertrekken met een lichte vertraging rond 09.50u. Donkere wolken en een stevige wind zijn ons deel wanneer we richting Vollenhove en het Zwarte Water varen om daarna op het Ketelmeer te komen. De hemel kleurt donkerder en donkerder en we verwachten ons aan een buitje. Op het meer komen we midden een groep aalscholvers die opstuiven wanneer ze ons bootje opmerken. Met honderden vliegen ze op, zodat de hemel nog zwarter wordt. Spectaculair, al die viseters. We verlaten het Ketelmeer en gaan richting Randmeren. De Roggebotsluis die we gewoon in- en uitvaren stond gewoon klaar voor ons. Dat begint goed. Het weer blijft droog en de wind gaat liggen. We besluiten er een lange vaardag van te maken en voor Spakenburg te gaan. We hebben genoeg proviand aan boord, Want Spakenburg, zoals alle dorpen rond de Randmeren is kerks, dus alles gesloten, ook cafés en restaurants. De weersomstandigheden worden beter, het zonnetje priemt door de wolken, van regen blijven we gespaard en het verwarmt. Onze jassen vliegen langs de kant en in t-shirt varen we verder.Wat een verschil ! Het gaat beter en beter met het schip te besturen, 'k begin er echt mee te spelen. Dat belooft ! Daar waar we aanvankelijk gekozen hadden voor Zeewolde kiezen we nu voor Spakenburg. We schieten formidabel goed op en we lopen volgens mijn berekeningen zeker een kleine 2km/u sneller dan vroeger met de vorige boot. In glijvaart naar de tweede sluis van de dag, de Nijkerkersluis op het Nijkerkernauw. Om vijf voor vijf varen we de klaarstaande sluis binnen en vijf/zes minuutjes later er weer uit. Als alle sluizen zo zijn !!! Alles staat gewoon klaar voor ons. Een luxe, gewoon. Rond vijf over half zes stomen we de haven van de kerkgemeenschap van Spakenburg binnen . Hier lagen we reeds tweemaal. Electra aangeschakeld en flink vastgelegd met een extra touw, want 's nachts kan het hier flink waaien. Ik help een buurman die sukkelt om aan te leggen. We doen een wandelingetje door Spakenburg en we wanen ons beiden in Bokrijk. De vrouwen in klederdracht en iedereen thuis met de familie. Alle winkels gesloten, want op de Dag des Heeren hoort het zo in dit streng gereformeerde dorp. We nemen nog was foto's van een scheepswerf, midden in het dorp, bekend om zijn bonkige scheepstypes. Hier staat werkelijk de tijd stil. Petra heeft ondertussen zes eitjes met verse garnalen klaargemaakt met Frans brood. We eten alles op tot het laatste kruimeltje.Met meer dan 96 km gevaren en 2 sluizen daarbij halen we een gemiddelte van meer dan 11 km/u, sluistijden inklusief. Morgen staat er een light-programma te wachten en enkele dagen zonder varen. Het leven bestaat niet enkel uit varen alleen.
Reacties op bericht (1)
20-03-2014
mijn bootje op 't water, Oostvader,
zo toevallig op je blog gekomen ...
verzorgd, mooie foto's, interessant, en zo sympathiek !
Niets niet meer sinds 12-2011?
Groetjes
20-03-2014 om 21:12
geschreven door Michel Vaes
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
