varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
12-07-2009
Zierikzee - Sas van Gent.
Woensdag 24 juni 2009 - Zierikzee - Sas van Gent - 61,4 km met 2 sluizen - 7u24' draaiuren.
Voor Petra, was een dag der overtochten, altijd iets speciaal. Het kruisen van Ooster- en Westerschelde geeft altijd stress, al was het alleen om de regelmatige passage van zeeschepen en het spel van wind, golven en stromingen. Voeg daarbij, de steeds groter wordende binnenschepen (4.000/5.000 ton) en het drukker wordend verkeer van pleziervaartuigen en we zijn al een eind gevorderd. Vandaar ook dat de passage bij schippersvrouwen niet al te geliefd is. Ook zij schuwen als de pest de oversteek van de Schelde. Eerlijk is eerlijk, ik kijk er altijd naar uit, niet om de stoere bink uit te hangen, maar wel om te zien hoe de mens maar vooral de boot de soms extreme natuurelementen doorstaat. Hoe gedraagt zich een schip wanneer wind, stromingen en golven bepalend zijn om richting of geen richting te geven aan een door zijn bestuurder gekozen doel. We verlieten om kwart over acht het haventje van Zierikzee, een stadje waar we door gecharmeerd zijn, ondanks de dure ligplaats. We komen hier zeker terug, ook in de wetenschap dat Zierikzee slechts 75 km en 2 sluizen verwijderd is van onze ligplaats, Spanjeveer. Een groot week-end b.v. We liepen de haven uit, buiten de strekdammen, stond er een dappere 3 Beaufort, oplopend tot 4 naarmate we de Zeelandbrug naderden. De oversteek duurde anderhalf uur en verliep vlekkeloos. Onder een stralende zon liepen we Wemeldinge voorbij, het kanaal in. In t-shirt en korte broek om ons maximaal te laten bruinen, genietend van water en zon. Wat kan je nog meer verlangen ! Hansweert, de volgende sluis verliep niet zo best. Eén van de twee sluizen was in herstelling, dus iedereen in hetzelfde gaatje. Met aan bakboord en stuurboord van de sluis 3 opeenvolgende lengten binnenschepen, werd ook het midden opgevuld met werkschepen, een binnenschip en uiteindelijk pleziervaartuigen. Het bakje was meer dan vol. Een kwartier nadien braakte de sluis alles uit en kwam iedereen op een ietwat onrustige Westerschelde. Het eerste deel ging vrij vlot, maar het tweede gedeelte bleek ruwer. In het zicht van Terneuzen kwamen twee zeeschepen, die ons achteraan gingen inlopen. Dit maakte Petra bijzonder onrustig. Regelmatig keek ze achter zich en steeds kwamen de schepen dichter. Enkele honderden meters voor de sluis kwamen de twee zeeschepen naast en over ons. Bijna stuurloos ben je dan, de motor iets hoger gezet om de uitgezette koers te blijven volgen. We merkten op dat de brug aan de sluis omhoog stond en riepen de Oostersluis op, op kanaal 18.We konden nog mee, zei de sluismeester. Met een ferm snorretje aan de boeg, liepen we de sluis in en legden ons tegen een ander nederlands jacht. Twee Nederlandse senioren-koppels gingen België verkennen, maar liepen verloren in de kaarten. Ik gaf hen info om tot Portus Ganda te komen en daarna hen te vertellen dat ze best Kortrijk, Mons naar Strépy-Thieu gingen om de mooiste route op te geven.4 mensen gelukkig gemaakt, mijn goede daad als ex-scout was terug gebeurd. In Sluiskil kwamen we een zeeschip tegen en een beetje verder gingen stuurboord af en zwaaiden onze Nederlandse vrienden een goed verlof toe.Kwart voor vier lagen we vast. Anita, onze havenmeesteres verwittigd, en een belletje aan Patrick en Kristin gegeven die onmiddelijk replikeerden af te komen omdat ze absoluut mijn bootje wilden zien. Iets na zeven kwamen ze beiden aan boord. Met een grote fles bier en een fles wijn maakten we er een gezellige boel van. Natuurlijk na inspectie van het bootje, dat werd gekeurd binnen en buiten. Ze waren in de wolken, en dat stemde ons vrolijk. Wij eveneens. Met dat gegeven sliepen we nadien met een grote tevredenheid in.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
