varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
27-07-2009
Retourtje Terneuzen.
Afgelopen week-end werd er redelijk weer verwacht. Niet te veel regen, wel een strakke wind op donderdag en vrijdag, minderend op zaterdag en zondag. We hadden dan ook op donderdag "pak en zak" klaar staan om vrijdagmorgen bootwaarts te gaan. Een zonnetje dat af en toe afgedekt werd met wolken die regen voorspelden, zo kon je 't omschrijven. Een fikse wind (4/5 B) maar daar kon ons schip wel tegen. Alles snel in gereedheid gebracht aan boord. Elektriciteit losgekoppeld, touwen los en de "Enya" gleed weg op de Moervaart, richting kanaal Gent-Terneuzen. Dit stuk heb ik reeds meerdere keren afgelegd, en toch is het iedere keer weer anders. 't Was trouwens een schitterende hemel met wolken die gejaagd werden door felle windstoten, gekleurd van felblauw tot donkergrijs, en hier en daar een schuchter stukje rood. Ik dacht aan Brel zijn prachtige unieke tekst over dat vlakke land, le pays plat, qui est le mien. Daar kan ik stil van worden. Maar goed, met zo'n wind, dat vroeg volle aandacht. Voorbij Spanjeveerbrug merkte ik dat ze het houten wrak, wat eens een schitterend jachtje moet zijn geweest, geborgen hadden. Eindelijk, dacht ik en vermoedde dat het er zeker meer dan twee jaar had gelegen. Nu nog die nieuwe lashbakken, die er ook reeds twee/drie jaar liggen en het half vergane ponton en we krijgen een propere Moervaart. In Mendonk, daar waar de twee volgende clubs gevestigd zijn, was het kalm. De steigers lagen er, net zoals bij ons, met grote gaten. Veel watersporters toeren nu ergens rond in "la douce France" of bij "onze Noorderburen" of enkelen "bei unsere Deutsche Freunden" en de stoutmoedigsten zelfs richting "good old England" of verder... Waar Moervaart en kanaal elkaar kussen, gingen we stuurboord uit. Ik was zowaar alleen op het kanaal. Verder varend stond de brug in Zelzate rechtop, werkzaamheden i.v.m. de rijvlakken die opnieuw geasfalteerd worden. Een ponton is langs beide kanten voor de brug aangelegd en brengt de buspassagiers heen en weer. Eens de grens voorbij steek ik mijn Nederlandse vlag op de radarbeugel, zoals het wettelijk moet. Iedere keer moet je, naast je eigen landen-vlag achteraan ook een tweede vlag voeren van het land waar je vaart. Vandaar... Sluiskil en Sas van Gent groeien steeds verder naar elkaar toe met de industriële laad- en loskades. Tot Sas van Gent mag je één uur rekenen vanaf mijn ligplaats en tot Terneuzen worden het twee uur. In de verte duikt onze plaats van bestemming op, badend in het zonlicht, maar nog altijd geplaagd door een "te" felle wind. Net voor de Oostersluis houden we vol stuurboord en gaan via een toegangskanal richting jachthavens. Links heb je de jchhaven "VVW De Neuzen", rechts heb je Aricom jachthaven, die eigendom is van een bedrijf die alles doen qua herstelling, verkoop, onderhoud en winterberging. Bij aankomst leggen we ons, niet zonder moeite, achterwaarts in een vrijliggende box. Dit maakt het afstappen makkelijker. Mijn maag wordt wakker. Petra en ikzelf maken eten. Op een wip zitten we aan tafel en keuvelen over alles en nog wat. We plannen vannamiddag een fietstochtje met onze nieuwe fietsen. Ik neem na het eten nog een biertje en Petra een wijntje. 'k Ben vergeten de krant te kopen. Jammer, want hier kun je geen Belgische krant vinden. Een uurtje later staan we klaar om met onze "stalen rossen" de dijk een eind af te fietsen. Prachtig zicht op het wijdse, golvende water. 't Is 't laatste van 't eb, of de vloed begint, één van de twee. Grote delen van het strand liggen bezaaid met kokken. Niemand die ze opraapt. Nochtans een lekkernij in zeewater gekookt. Na ongeveer een halfuurtje rijden gaat Petra's gsm. Haar collega Monique komt op bezoek met Guy morgen. Ook Geert en de kinderen komen mee. Fietsjes worden omgedraaid en we rijden richting Terneuzen. Snel naar de supermarkt om wat lekkers voor de kids te kopen. 's Namiddags maken we schoon schip tot het bootje glimt binnen en buiten. Ik bunker water. Het verbruik van water is gestegen in de huidige Enya in vergelijk met de vorige. Electrisch toilet is makkelijker maar verbruikt meer water. De tank met 500 liter was zit weer vol. Onderussen staat de radio en geeft de rit naar de Mont Ventoux. De beelden slippen door mijn geest van Tom Simpson. Hij zou de Ventoux niet overleven. Maar onze belofte Van den Broeck wel, hij wordt vijfde. Na het eten nog een wandeling en wat genieten van ons achterdek, beschut van de wind en in de zon met een goed glas wijn, da's genieten, mensen. Rond tien uur leggen we alles binnen en gaan slapen, want 's anderendaags komen er gasten en moet ons bootje blinken.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
