varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
02-09-2009
Portus Ganda ofte Gentse Haven
In 't latijn klink het wel mooier. Aangezien onze club mede-beheerder is van Portus Ganda besloten we van Deinze naar Gent te varen. Toen onze motor draaide, loerde ik nog eventjes beide richtingen om te kijken of er niets afkwam. Niets te zien, zei ik tegen onze vrienden uit Terneuzen en ze gooiden los. Op dat moment kwam een kempenaar (beroepsschip van ca 500 ton) uit de bocht, nauwelijks 60/70 meter van de boxen verwijderd. Terug de box binnen, maar om terug aan te leggen was het te laat. Zo goed als enigszins mogelijk probeerde ik het schip in 't midden van de box te houden met boeg- en hekschroef. Wat verfschade voor- en achteraan waren 't gevolg. Nie aan te doen, maar normaal moet een beroepsschip bij het inlopen van de Oude Leie dit over marifoon melden. Onze marifoon stond aan, maar we hebben niets gehoord. Men kan dit aan de verzekering melden, maar meestal is dit het ene tegen het andere woord en betaald iedereen zijn eigen schade. Ik was de enige die schade had. Alain, onze schilder had weer werk. Ik melde het niet aan de verzekering, want anders gaat mijn premie de hoogte in. Ik geniet nu een -50% regeling omdat ik schadevrij vaar sedert vele jaren, zodoende. Prettig was anders, maar er zijn ergere dingen in 't leven. Het was één van de warmste dagen van 't jaar, en de bedoeling was om minstens twee dagen in Gent te blijven. Jackie, een beroepsschipper belde dat hij kwam buurten, want hij lag in 't Sifferdok met 2800 ton graan, liggen en/of varen in 't jargon, wat betekent dat je als drijvend magazijn bent gehuurd. Kom maar af, antwoorde ik. De telefoon was nog niet koud of men belde opnieuw. Deze keer de ouders van Petra, die ons een dagje kwamen bezoeken in Gent. Ons verblijf zou druk worden. Rustig vaarden we, eerst op 't afleidingskanaal van de Leie, en daarna stuurboord uit op het kanaal Gent - Oostende. Met 1700 toeren liep ons bootje ongeveer 12,5 km/uur met naar schatting 65 decibels aan geluid. Meer dan aanvaardbaar. We moesten zeker voor de middag uit de Ringvaart geraken wilden we nog op tijd zijn om de spoorbrug te halen van 12.15 u tot 12.30u. Het geluk is altijd voor rare mensen, zegt men en misschien is daar wel iets van waar. Wanneer we voor de nieuwe sluis in Evergem kwamen, was de beroepsvaart aan 't invaren. Ik melde me direct en kon nog mee. Volle gas en snel lagen we vast. Tien minuten later liepen we uit de sluis en liepen een traag lopend beroepsschip op voor ons. Volle gas, dré, de tijd dringt spoorde Petra me aan. Met 2000 toeren liepen we 13,8 km/u. Om twee minuten voor twaalf ronden we stuurboord de bocht van de Ringvaart naar het kanaal Gent - Terneuzen. Om kwart over twaalf lagen we voor de spoorbrug, die nog gesloten was. Van timing gesproken ! De spoorbrug die bij de NMBS bekend staat als "Wiedauwkaai/spoorbrug lijn 58-Voorhavenbrug / Muidespoorbrug", was 5 minuten te laat, naar goede gewoonte van de NMBS. Snel er door richting Dampoortsluis, niet meer in werking. Daarna door de tunnel heeft men Portus Ganda voor zich. Met zicht op het vernieuwde Van Eyck zwembad meerden we aan in één van de vrije boxen. Eén van onze leden was van dienst als havenmeester en snel beschikten we over de stick waardoor electra, water en douches voor ons mogelijk waren. Petra begon aan 't eten en ik begon met ons bootje te poetsen. Vanavond en morgen hadden we immers volk en die zouden hun kritiek niet sparen, moest ons bootje niet in optima conditie verkeren.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
