varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
19-10-2009
Het laatste vaartje !
Om 10.00 uur zouden ze komen, onze vrienden die eerst "hun stadsplicht" moesten doen door te gaan stemmen tegen die kluns van een brug. Goed gestemd trouwens, wanneer nu ook de politiek nog luistert, komt het goed. Maar ik twijfel, onze rode, groene en blauwe jongens zullen hun wel weer in miljoenen bochten wringen om toch maar niet naar het volk hoeven te luisteren. Geld vermag trouwens alles, nietwaar mr. Vinck. Rond tienen kwam de auto op het terrein van de club gereden, richting Enya. Leon met een bloemetje voorop en kussen voor Petra en de Karel zoals altijd gefascineerd door de bootjes. Handjes geschut en op de rug een paar slagjes en zo van :" 't is weer veel te lang geleden, enzovoort, enzo verder, en onze gasten kwamen aan boord. Na een kundige rondleiding en een drankje, zodat we wat tijd maakten om wat bij te praten, vloog de tijd weer voorbij en in no-time moest er gestart worden. De klok wees al na elf. Onze Iveco bromde. Karel en ikzelf stonden in extase te luisteren. Het gebrom van de motor klonk ons als muziek in de oren. Sabine had woord gehouden, de dag kondigde zich schitterend aan. Ik maakte een paar sfeerbeelden van onze ligplaats. Spanjeveer bleef adembenemend mooi, met opgaande zon en nog enkele nevelslierten die opgewreten werden door de opwarmende zon. Touwen los en voor de zoveelste keer verliet de Enya de wal. Ik zag aan onze vrienden hun gezicht, dat zij gevoelsmatig op dezelfde golflengte zaten als wij. De net aangekomen buren Kristin en Patrick zwaaiden ons uit. Wat verder kwamen ook Robert en Jeanine aan het raam en wuifden ons toe. Achter ons maakte onze schroef kunstige tekeningen op 't water. Opgeschrikte watervogels vlogen heen en weer over de Moervaart. Rustig drijvend, in alle stilte naderden we het kanaal Gent/Terneuzen. Er was net een grote tanker een achterwaartse beweging begonnen van het kanaal naar de Moervaart. Via VHF riep ik hem op en vroeg of ik achter hem door mocht komen. "Ik wacht wel een beetje, kom gerust achter langs" zei de man nog. Ik ging naar 2000 toeren en de motor schoot in een hogere versnelling het kanaal op.We zwaaiden naar elkaar voor het goede begrip dat we hadden gehad. 't Was rustig op het kanaal, zoveel was duidelijk. Het was nu middag en de enige beweging kwam van Sidmar, waar een ertsboot aan 't lossen was. Voorbij de brug van Zelzate kwamen er nog twee binnenschepen en een jachtje, vermoedelijk uit dezelfde schutting. Het zonnetje scheen en Petra met onze vrienden genoten op het achterdek. Bij het naderen van de inloop naar Sas van Gent kwamen er twee zeeschepen af. Om hen niet te storen kruiste ik het kanaal en voer ik aan bakboord, zodat ik geen hindernis vormde voor deze grote jongens.We meerden feilloos af, maar onze magen begonnen lichtjes te knagen. Aan de wal en bij de Chinees een gezellig tafeltje uitgezocht en vertellen maar. Het eten smaakte heerlijk. Na de koffie en nog een toetje "van het huis" gingen we terug aan boord. Enkele minuten later verlieten we 't Sas, richting Zelzate om daarna aan de koeltoren bakboord uit te gaan en terug op onze vertrouwde plaats te liggen. Onze vrienden stonden reeds klaar om te helpen bij 't aanmeren. Misschien is het een oudewets gevoel, maar het doet deugd wanner je vrienden hebt die een handje toesteken en er staan wanneer je ze nodig hebt. Die dag kon voor mij niet meer stuk. Nog een uurtje in de kantine en we namen afscheid van Karel en Leon met de stellige belofte om nu niet meer zo lang te wachten. Nog wat nagebabbeld met de clubleden en we reden huiswaarts. Immers, voor Petra was het morgen werken geblazen. Onderweg over de leuke, gezellige dag verteld en over over onze vrienden. Met hen was het heerlijk toeven en de dagen waren altijd te kort. Karel en Leon, bedankt en tot de volgende !
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
