varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
21-10-2009
Dinsdag 14 juli 2009 - Merelbeke/Avelgem (Kerkhove)
met toelating van de auteur Karel Hoet
De zon trekt ons naar buiten en we ontbijten op de oever. Een rijk gevulde fruitschaal siert onze picknicktafel en als daar nu niet die knellende astma-crisis was geweest zou ik het leven weeral volmaakt hebben gevonden. Steeds weer als ik de tafel en stoeltjes - die van de vorige eigenaars op de boot gebleven zijn - bovenhaal moet ik aan hen denken. En dan welt een gevoel van dankbaarheid op. Omdat ze ons bootje zo goed verzorgd hebben, omdat ze me mee wegwijs gemaakt hebben op het water. Ik begin dan te filosoferen... ik zie mezelf dan staan in de rij eigenaren van de El Verde (ik geloof dat ik de 5e ben) die allemaal heel hard hebben genoten van datzelfde bootje dat Jachtwerf Oost zo mooi en stevig gebouwd heeft en die er ook allemaal hun beste zorgen aan hebben besteed. En wie zal het na mij zijn ? Dan overvalt me een gevoel van broederschap en ben ik blij en dankbaar er deel van te mogen uitmaken. Er zijn er die het met minder moeten doen ! En dan kijk ik naar 'mijn' ligplaats. Die was gisteren voor iemand anders die er hopelijk even hard van genoot,en wie zal hier vanavond liggen ? Dan ben ik de club die deze steigers beheert weer dankbaar voor hun goede zorgen die maken dat wij er zo vlot gebruik van kunnen maken. Alweer een broederschap... Geen diepzinnige gedachten... om 10.15u varen we uit, steken de Ringvaart over en draaien de Schelde op. Dit stukje hebben we 2 jaar geleden al gedaan, maar het is daarom niet minder mooi. Om 11.50u komen we bij de sluis Asper, we roepen hen op en mogen even later binnen samen met nog een ander jachtje. De sluiswachter vertelt ons dat ze gemiddeld 45 schepen per dag verzetten. Dat is niet mis ! Om 12.07u zijn we weer op weg over onze prachtige rivier. Ze blijft toch echt wel mooi. De Schelde is hier helemaal anders dan het stuk dat we gisteren deden, minder wild misschien, maar nog altijd intens mooi : soms waan ik me van de wereld af, of stel ik me voor dat de Amazone er net zo uit ziet (alleen véél breder), of dat we op de Finse Meren varen. (Enfin, aan verbeeldingskracht ontbreekt het me niet vandaag). Maar het geeft wel een idee hoe mooi het hier nog altijd is. Om 12.30u hebben we zin om te eten en leggen ons in Zingem aan een minuscuul steigertje aan de brug van de 3e Jagers te voet. Ik geloof vast dat we nu in het Paradijs zijn aangekomen.
Na het eten gaan we nog een stapje zetten en ontdekken er enkele mooie stokoude hoeven die het bekijken meer dan waard zijn. De mooie Zwalmstreek maakt haar reputatie er echt wel waar. Om 14u trekken we weer verder om rond 15u sluis Oudenaarde te passeren. Ik meer eerst nog af aan bakboordzijde voor een bezoek aan de hisorische site van Nederame, maar mijn scheepsmaatje verkeert in de nog zaliger oorden van het middagslaapje en wordt zelfs van het aanleggen en afleggen van de motor niet wakker, dus zal dit uitstapje voor een andere keer zijn.
Als we de sluis door zijn maakt het water een drukte van jewelste: voor ons bevindt zich het in-staat-van-ontbinding- verkerende vrachtschp warmee we versast zijn en dat ons in de sluis het leven behoorlijk had zuur gemaakt met z'n brute bewegingen; aan stuurboord is er een ander vrachtschip dat zich vooraan aan de wal heeft vastgemaakt en de kont aan de oever houd met schroef en roer; en tenslotte is er in de vaargeul aan bakboordzijde een schip dat ook woelwater maakt maar waarvan we niet begrijpen wat het doet. Op de marifoon horen we dat de schipper achteruit vaart om in de toegang van de jachthaven te keren. Mij lijkt het een onmogelijke opgave met zo'n lang schip en acheraf horen we ook dat er best wel wat problemen zijn bij dit maneuver. Maar goed, we moeten zelf niet in het aanbevelingswaardige jachthaventje zijn (we waren er vorige keer al en willen nu Kloron eens zien) en we mogen de onfortuinlijke keerder eerst voorbij. De brug van Oudenaarde wordt voor ons opengedaan en de bullebak-kapitein van het aftandse vrachtschip voor ons zet in een ruk volle kracht voouit zodat we alle kanten van Oudenaarde zien passeren door de deining die dit veroorzaakt. Gelukkig is hij snel weg en wordt alles weer rustig. Hopelijk komen we dat schip niet meer tegen !! Opwaarts Oudenaarde speelt de rivier haar charmes kwijt door de combinatie van kanalisering en industrie, maar na enkele kilometers herstelt zich dit euvel weer en zijn we terug helemaal in onze nopjes. Een beetje later zien we de heuvels van Kluisbergen en de Vlaamse Ardennen opduiken op de rechteroever. Dat wil zeggen dat we ons doel voor vandaag bereiken : net voor de sluis Berchem-Kerkhove draaien we stuurboord een oude arm van de Schelde op waarin jachthaven Kloron zich verschanst heeft. Om16.45u nemen we het voorlaatste plaatsje in aan de bezoekerssteiger. Het is een mooie locatie op het einde van deze rivierarm. In de cafétaria gaan we ons aanmelden en voor 7,00 krijgen we een ligplaats en beschikking over douce en wc. Het ziet er allemaal mooi uit. Voor 2 meer krijgen we ook electriciteit, dat bedrag lijkt me wel ruim voldoende. Het enige negatieve punt dat ik weet te vinden is de staat van de steiger : die is bevloerd met plastic latten en ik vrees voor gliberrigheid als dat bedauwd geraakt.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
