varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
24-10-2009
Vrijdag 17 juli 2009 - Valenciennes/Cambrai.
met toelating door de auteur Karl Hoet.
Een beetje gefrustreerd over het gebrek aan onthaal in Valenciennes varen we af om 09.20u. Tot Bouchain duurt het voor de rivier haar spannende karakter terug krijgt : zoals gisteren gezegd - wel mooi maar een beetje gekanaliseerd saai.We komen eerst nog bij de sluis Trith Saint Léger. Waar de Fransen al die heiligen blijven uithalen is me nog lang niet duidelijk, maar Saint-Léger heeft alleszins voor een mooie sluis met zowaar bewegende bolders gezorgd ! Er hangt wel sfeer rond dit sas en we hadden gisteren beter tot hier doorgevaren om te overnachten, al is het misschien wel wat verlaten. Nauwelijks 5 km verder is er nog de sluis van Denain waar een "Relais Fluvial" is. Onze zuiderburen kunnen het altijd zo mooi zeggen hé, maar de Relais lijkt me niet meer dan een inham met veel kade om beroepsvaarders te laten aanleggen. Maar misschien heb ik over de pointe van de zaak heen gekeken... Dan komen we bij Bouchain, is misschien ook wel een stop waard, maar we varen toch verder, alsof ik intuïtief weet dat het mooiste van de reis op ons wacht. We komen bij de écluse de Pont Malin en als we die uitvaren meren we meteen aan voor het middagmaal.We worden gegrepen door het mooie uitzicht. Aan stuurboord komt het Canal de la Sensée uit in de Schelde, en dat gaan we afvaren bij de terugreis.Deze monding levert een heel mooi beeld op, zoals dat wel meer gebeurt waar twee waters in mekaar overgaan.Voorbij deze plek wordt de Schelde alweer een pak smaller. Hier kan enkel nog klein vrachtvervoer op, en dat gebeurd dan ook volop.Veel graanhandel langs de rivier. Hier moeten de Gentenaars de eer van de Leie komen verdedigen hoor, want volgens mij steekt de Schelde haar hier de loef af ! Het is schilderachtig mooi en als je over 't water kijkt lijkt het wel alsof achter elke bocht een drakar vol wilde Noormannen kan tevoorschijn komen (deze verbeelding kan ook wel geïnspireerd zijn door Jan Van Aken, wiens boek ik momenteel verslind). In een schitterende mooie s-bocht komen er echter geen Vikings tevoorschijn, maar wel een vrachtbootje. Ik wijk helemaal uit naar de binnenbocht om hem te laten passeren. Even later waarschuwt hij me via marifoon dat ik absoluut mijn mast moet neerleggen, want even verderop zijn er lage bruggen.Wie ben ik om dat tegen te spreken ? We komen nu al dicht bij ons doel, maar we hebben wel nog 19 sluizen te gaan, waarvan nog 5 vandaag. Met veel indrukwekkend gekronkel varen we verder. Ik ben erg op mijn hoede voor tegemoetkomend verkeer, want al die bochtjes mogen dan wel mooi zijn, veel uitzichtop tegenliggers geven ze niet ! Ik heb al eens op marifoon naar afvarend verkeer gepolst maar geen reactie gekregen - geen nieuws goed nieuws moet je dan maar denken. Voor de volgend bocht stat er een bord dat ik niet ken : een wit bord met zwarte rand en in zwarte letters "signal" erop. Het lijkt me duidelijk : de waterwegbeheerder is zo verstandig om een seintje te geven voor de bochten om een aanvaring te vermijden. Ik volg de aanwijzing prompt op en laat de toeter schallen. Achter de bocht verschijnt er echter geen verkeer in de afvaart, wel de eerste sluis : Iwuy. De kaart geeft hier geen VHF kanaal om ze op te roepen (wel een telefoonnummer) en er staat ook geen bord. Ik zie niemand in het wachtershuisje maar toch zwaaien de sluisdeuren voor ons open. In deze sprookjesachtige omgeving is dat dubbel indrukwekkend en we vragen ons af of dit de Franse versie van de Efteling is.We varen binnen en wachten af. Dan valt me een bord op dat aangeeft dat we ons moeten melden via de parlofoon Het Eftelinggevoel stijgt met 10 punten wanneer ik de knop van de grote oranje praatpaal induw. De fee die me verwelkomt heeft een vriendelijke mannenstem, wat me gelijk weer op de Aarde neerzet. Wie we zijn, en waar we naartoe varen wil mijnheer-de-fee graag weten. En dat hij nu op een knop drukt en als het goed is valt er in de schuif aan mijn linkerzijde een zwart bakje. Helderziend is de goede man (wat kan je van een mijnheer-de-fee anders verwachten ?) want er komt inderdaad een zwart bakje ingedonderd. En of ik eens kan kijken of ik de twee toetsen zie : een blauwe met het woord "avalant" eronder en een groene met het woord "montant". Ja, mijnheer-de-fee, ik zie het. En dat ik zolang ik opvarend ben (dus naar de bron toe) ik de groene knop moet gebruiken om de volgende sluizen te openen, en in de afvaart, bij het terugkomen, de blauwe knop. En drukken moeten we doen telkens we voor de volgende sluis komen bij het bord "signal". (niks te toeteren dus, de sluis openen, daarvoor dient dat mysterieuze bord !) En of ik in de sluis die twee ijzeren staven opmerk : een groene en een rode. Ja mijnheer-de-fee, ik zie het. Wanneer we dan binnengevaren zijn en vast liggen kunnen we de groene staaf omhoog duwen en dan gaat het versassen van start. De rode staaf is enkel voor noodgevallen. Of ik het goed begrepen heb ? wil mijnheer-de-fee nog weten. Dan wenst hij me een prettige reis en ze zien ons wel aan de sluis in Crèvecoeur want daar zitten ze.
Het systeem werkt perfct eens we het goed door hebben. Na pakweg 10 minuutjes zijn we al weer bij de volgende sluis -écluse de Thun-l'Evêque - en het loopt gesmeerd. We kunnen niet sneller bediend worden...denken we. Nog een beetje verder komen we bij de sluis van Escaudoeuvres en daar ligt de Andromeda, een Nederlands jacht, aangemeerd. Maar we wachten niet op hen om op de knop van "ons kaske" te drukken en krijgen ook dadelijk rood-groen licht, dat betekent dat het signaal ontvangen is en we zo snel mogelijk worden bediend. Leon, die op de uitkijk staat, waarschuwt me dat er aan de andere kant een schip binnenvaart. Als hij uit de sluis komt, zal het onze beurt zijn. Bij 't wachten geraken we aan de praat met de crew van de Andromeda. Ze melden ons dat er problemen zijn met het sluiten van de sluisdeur :de vrachtboot die binnenvaart heeft de diensten al opgeroepen. Maar de mensen van de Andromeda hebben ook nog een probleem met hun afstandsbediening. Ze moeten tientallen keren op de knop drukken voor het signaal doorkomt, en of dat bij ons ook zo is. Nee, bij ons gaat het vlekkeloos. Er moet iets met hun bediening zijn. Kunnen ze gelijk regelen als de man van de sluis hier is. Ja maar, ze spreken zo slecht Frans, ze hadden het al uit proberen te leggen via de parlofoon maar het lukt niet. Dus gaan we mee naar de sluiswachter die een kwartiertje later arriveert en de sluisdeur in orde brengt. De Andromeda krijgt zonder problemen een andere afstandsbediening en iedereen weer tevreden en op weg. Zo hebben we weer onze social talk gehad en dat is toch altijd prettig. De volgende 2 sluizen doen we nog samen met de Andromeda om er zeker van te zijn dat alles nu vlotjes wekt en het verloopt inderdaad vlekkeloos. We arriveren meteen ook op onze bestemming van vandaag : Cambrai. We varen aan stuurboord het jachthaventje binnen en zoeken ons een plaatske.Het is hier een "base fluviale" en we zijn benieuwd wat dat dan wel mag inhouden. We meren aan achter de Vedantee, wiens schipper ons komt helpen met de landvasten.Rond 18.30u liggen we vast en ga ik me aanmelden bij de havenmeester. De lieve man overstelpt me met informatie over de stad en voor slechts 7,00 hebben we ligplaats voor de nacht, douche, toilet, onbeperkt electriciteit, drinkwater om bij te vullen en ook de mogelijkheid om diesel te tanken. Dat laatste hebben we niet nodig, want met een verbruik van 3,5 l./u. komen we makkelijk thuis met onze tank. Ondertussen blijken de mensen van de Vedantee een heel sympathiek ouder Engels stel te zijn die al jaren hun vakanties op de wateren van "the continent" doorbrengen. Leon stelt voor om samen het aperitief te gebruiken op de bank aan de wal naast onze boten, en dus zitten we even later al aan de boemel.Het zijn heerlijke mensen en de straffe en minder straffe verhalen over varen en vaarwegen vliegen over en weer. Een fantastische start voor ons bezoek aan Cambrai. Dat bezoek wordt trouwens leuk. Cambrai is een gezellig provinciestadje waar net wordt gevierd dat Louis Bléiot, misschien wel hun bekendste inwoner, net 100 jaar geleden als eerste een geslaagde overtocht van het Kanaal per vliegtuig maakte.In het restaurantje aan de kade, met zicht op ons bootje, vinden we voor weinig geld een lekker menu, inclusief een prettige babbel met "madame"We ronden de avond af met een wandeling door de stad en besluiten meteen dat we hier een dag halt houden.Wij willen de uitgebreide tijdelijke Blériot-tentoonstelling zien op het Stadhuis. Maar ook de grote kerk Saint-Géry, waar een authentieke Rubens hangt, trekt terecht onze aandacht, naast de vele straatjes waar het gewoon prettig kuieren is en waar de sfeer nog niet ten prooi gevallen is aan de globalisering. Het is hier nog echt herkenbaar Frans, en dat is anders dan bij ons. Aan de rand van de stad ontdekken we ook de splitsing van de Schelde en het Canal de Saint Quentin. We zijn er daarstraks argeloos voorbij gevaren, zo onopvallend is het. Vanaf hier is de Schelde niet meer bevaarbaar. Ze kronkelt zich als een grote beek onder en door de stad en bij 't binnenkomen van de stad staat er trouwens een middeleeuwse poort overgebouwd opdat er toch geen ongewenst bezoek via het riviertje zou kunnen binnensluipen.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
