varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
27-10-2009
Dinsdag 21 juli 2009 - Cambrai - Douai
met toelating door de auteur Karel Hoet.
Vandaag begint de terugreis echt. We willen langs de Leie terug naar huis, en dat maakt dat het toch nog een heel tripje wordt. Als Leon vooraf nog naar 't havengebouwtje gaat om te douchen zijn er bij de havenmeester weer Nederlanders met taalproblemen. Als goeie scout is hij steeds paraat voor een goeie daad en biedt aan om te vertalen. "Nou meneer, da's leuk, kan je die man effe vertellen wat en fosj is ?" "Sorry, mevrouw, wat is een fosj ?" "Nou, een fosj, weet u niet wat een fosj is ?" "Nee, mevrouw, ik heb geen idee wat een fosj zou kunnen zijn. Is dat een onderdeel van uw zeilboot ? Maar nee, een fosj is toch een fosj ! Het is de naam van ons schip, kijk zelf maar..." En Leon leest de naam op de romp van het schip : "De Kleine Vos"... Dit wordt een verhaal dat we binnen 20 jaar nog bovenhalen op elk familiefeest !
Afvaart om 12.20u want we hebben het niet kunnen laten om nog eens door Cambrai te wandelen... De bedoeling is om enkele uurtjes te varen en op een mooi plekje te stoppen. Dat zou kunnen nabij de pont d'Estrun, maar dat vinden we wel heel snel. We varen dus toch het brede Canal de la Sensée op, richting Douai. In de volle hete zon varen we steeds verder. We komen niet echt uitnodigende plekjes tegen, en het hele kanaal heeft niks uitdagends na de verrassingen van de kleine Escaut canalisée. Het wordt een beetje voort tuffen in de hitte en na verloop van tijd zijn we al zo dicht bij Douai dat we maar gelijk besluiten tot daar door te varen. Het wordt dus weer een lange trip en na drie sluizen en vijf uur varen leggen we om 17.40u aan op de Scarpe in Douai. Een verloren steiger waarop een familie staat te vissen lijkt ons de enige aanmeermogelijkheid. De familie kijkt ons wantrouwig aan als we ons met veel omzichtigheid, en zonder hun vislijnen onderuit te varen, vastmaken aan de kop van de steiger. Het is hier wel een rommeltje met achterbuurtallures. Ik ben er eigenlijk niet tevreden mee. Bij navraag blijkt dat we de Scarpe nog stadinwaarts kunnen volgen. Voor de knoertoude ophaalbrug zullen we ringen vinden om ons vast te maken. We starten de motor dus terug - de vissers zijn inmiddels naar huis - en steken van wal. Een beetje verder wordt het smal en ondiep, dus op ons dooiste gemakjes varen we verder. Aan het einde van een smalle groen-tunnel verschijnt een open ruimte met het mooie ophaal-bruggetje. Maar voor die open ruimte is een touw met ballen over het water gespannen. Duidelijk een signaal dat we niet verder mogen en we kunnen er dus niet bij !!! Dit is wel de slechtste plaats om te keren. Maar heel voorzichtig en met veel opgewoelde modder lukt het toch en keren we terug naar de eerste plaats. Is dit nu de locatie om onze Nationale Feestdag door te brengen ?
Douai is al die moeite méér dan waard ! Het is een heel oude en heel mooie stad. Stel je Lier voor, maar dan drie keer uitgestrekter. Na een beloftevolle avondverkenning is het wel duidelijk dat we de hele woensdag in deze stad zullen doorbrengen. Met o.a. een geleid bezoek aan het Belfort en Stadhuis. We hebben een hele goeie gidse die de geschiedenis van de regio in de Vlaamse context kadert. Wanneer we de trappen van het Belfort beklimmen hebben we het geluk dat de beiaardier zich net uitleeft op het klavier : het is overweldigend mooi. De klank van de klokken nodigen je uit en zuigen je de hoge draaitrap op. Het is een uitbundig feest van overvloedige (en wel heel luide) muziek ! Wanneer we bovenkomen vallen onze monden open van verbazing : de beiaardier die deze orgie van wellustige klanken over de stad uitstrooit is...haast nog een kind !!! Gegeneerd houdt hij op als hij ons ziet, maar de gids moet niet lang aandringen (op ons verzoek) of de jongen brengt met ingehouden trots de beiaard weer tot leven. Het is weer één van die mooiere belevenissen uit ons bestaan.
Dineren doen we in een bescheiden hotel-restaurantje op de Place Carnot. Voor alweer geen geld krijgen we een fijn menu, ons opgediend door een praatgrage en hartelijke garçon. De God van het vakantiegenoegen verwent ons vandaag ! In de namiddag bezoeken we nog het Musée de la Chartreuse waar we een onbekende meester uit het schildersgilde ontdekken die in al zijn onbekendheid best naast Jordaens of Van Dijck mag staan ! Ook de zaal met beelden is hier een prachtige ervaring. Het is de omgebouwde kapel van het kooster en de archiect heeft de kunst verstaan om er een openbaring van licht en ruimte van te maken ! We blijven nog de avond in de stad rondhangen en zijn heel blij met deze onverwachte ontdekking. Onze kijk op Frankrijk is verruimd ! Wanneer we op terugweg naar de boot aan het ophaalbruggetje over de Scarpe kijken, kunnen we zien dat er een jachtje aangemeerd ligt. Het afsluittouw dat er gisteren nog lag, is nu verdwenen.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
