varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
29-10-2009
Zaterdag 25 juli 2009 - Wambrechies - Kortrijk.
met toelating van de auteur Karel Hoet.
Om 09.50u zijn we weer aan 't varen. Vandaag zal mijn eeuwige voornemen om niet langer dan 4 uur per dag te varen weer eens behoorlijk de mist ingaan. Het traject is niet lang en ik wil er gebruik van maken om enkele tussenstops te doen. Le Quesnoy en Deûlemont worden daarvoor door een brochure aangeprijst. Maar in Le Quesnoy maneuvreren we ons met enige moeite aan de veel te kleine bezoekerssteiger, die dan afgesloten blijkt te zijn als we er af willen. Wanneer we dan bij 't verder varen de steigers met vaste ligplaatsen voorbijvaren zien we dat daar de deur wél openstaat, maar ik heb dan geen zin meer om de opgestoken wind nog eens te trotseren. In Deûlemont ligt de jachthaven overvol en varen we bovendien ei zo na vast bij 't keren. Ook niks dus. De Deûle is hier wel zeer mooi, maar als we om 11.35u de Leie opdraaien krijgen we een nog mooiere vaarweg te zien. Het oogt oorspronkelijker en de Leie doet haar roem hier ook al eer aan. We varen verder tot Menen (13.40u) en gaan daar eens rondneuzen. We zijn nu terug in onze moedertaal aanbeland. De afvaart heeft nog wat spektakel in petto. In ben wat achteloos bij de afvaart en stem me onvoldoende af op mijn onvolprezen matroos die de landvasten losgooit. Leon merkt echter dat de achtertros nog dubbel om de bolder ligt en springt snel nog op de wal om het euvel te verhelpen. Wanneer hij terug aan boord springt is de kont van de boot al een aardig stukje van de wal af. Het gevolg laat zich vochtig raden. In plaats van op de achterplecht te staan hangt mijn bovenbeste matroos aan de reling van het schip. Ik spring bliksmsnel vanachter de stuurstand om hem aan boord te hijsen. Maar dat blijkt onbegonnen werk, bovendien is er geen tijd voor veel geëxperimenteer want de boot drijft terug naar de wal, en ik wil Leon voor geen geld van de wereld tussen kaai en schip verpletterd zien. Snel dus terug naar het roer en de El Verde naar ruimer water sturen. Leon houdt het niet en laat zich in 't water vallen. Ik keer de boot om hem op veilige afstand vast te leggen. Ondertussen komt er een allicht-goed-bedoelende-Menenaar afgesneld onder luid geroep of ik wel kan varen en dat ik van boord moet komen en nog zo wat andere onzin. Enfin, wanneer je hulp nodig hebt moet je niet al te kieskeurig zijn en met verenigde krachten hijsen we Leon op het droge. De verdere reis naar Kortrijk verloopt voorspoedig. In de Guldensporenstad vragen en krijgen we doorgang op VHF-kanaal 20 en we vinden een goed plaatske. Om 17.30u liggen we vast aan de steiger bij de Broeltorens, 8,00 water en electra inbegrepen, maar douche en toilet moeten nog gebouwd worden. Vele euro's aan liggeld zal ik deze reis niet besteed hebben : met alle veranderingen in ons beroepsleven dit jaar komt zo'n goedkope vakantie me wel uit ! We hebben hier andermaal zeer sympathieke buren, ditmaal uit Nederland, en hoewel het niet tot aperitieven komt houden we er toch weer een leuk contact aan over.
Zondag blijven we in Kortrijk en bezoeken er het Begijnhof, de Sint-Maartenskerk waar we ook nog een kort clavecimbelconcertje meepikken, en de stemmige OLV-kerk, de Sint-Antoniuskerk met het graf van Broeder Isidoor, het Groeningheveld, het Stadhuis en buiten de stad ook nog het Stadsgroen Marionetten met zijn libel die een weids overzicht over de stad geeft.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
