varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
30-08-2010
Woensdag 11 augustus 2010 - Jgh Middelburg - jgh Sas van Gent 42,88 km met 2 sluizen.
We nemen in Middelburg afscheid van onze nieuw verworven vrienden. Jan wuift ons op de brug uit wanneer ie van de bakker komt en Alain staat te zwaaien en zal straks onze plaats innemen. We draaien aan de winkel van Jos Boone (watersportwinkel, ponton op 't water), stuurboord uit op 't kanaal door Walcheren. De bruggen tussen Middelburg en Vlissingen vallen tegen. We dachten dat die geregeld waren op de brugtijden van de jachthaven Middelburg, maar dat bleek niet zo. Aan de eerste brug wachtten we een half uur, de tweede een vol uur. We vragen ons af waar dit goed voor is, maar zoals alles in het leven, heeft het ook een goeie kant. We leren mensen kennen, die net als wij op de brug wachten, uit Antwerpen met hun boot Goldfinger, een snelle Italiaanse boot Mira 34' van de werf Innovazione e Progretti. Mij goed bekend omdat ik er vroeger ook een had. Eensklaps zegt de man : "maar dan zijt gij de eerste eigenaar van mijn boot geweest". Het blijkt inderdaad de ex- NAPO VIII te zijn. De man vertelt in geuren en kleuren zijn nare ervaringen met de boot, die hij gered heeft van de ondergang. Hij ligt in Klein Willebroek en heeft de boot ondertussen in zijn volle glorie hersteld. Zo zie je maar, hoe klein de wereld wel is. In de sluis van Vlissingen liggen we langszij de "Goldfinger" en praten honderduit over mijn gewezen boot. De man nodigt mij uit een kijkje te nemen terwijl we in de sluis liggen. In gedachte zie ik "ons Sophie met de kleine Wout" op de achterbank. Illusie !!! Bij het buitenvaren wensen we elkaar een goeie vaart, ik kies richting Terneuzen, hij gaat via de zee naar Blankenberge. De eerste twintig minuten blijken de ergste, want onze Enya rolt van de ene golf naar de andere. Ik merk aan Petra dat zij dit haat als de pest, maar ik kan het niet anders. Ik moet mijn boeien houden en in het vaarwater blijven. De ene dwarsgolf volgt op een andere, nog verergerd door druk scheepvaartverkeer op de Westerschelde. Na twintig minuten en vier boeien verder, verander ik van richting naar de volgende groene boei. Het rollen van de boot is meteen gedaan. Petra mompelt iets binnensmonds dat nauwelijks te vertalen valt. We varen richting van "de 1000 schouwen van Dow Chemical". Na twee uur en twintig minuten liggen we voor de Oostsluis in Terneuzen. We roepen op de marifoon om ons te melden en horen dat we de Middensluis moeten nemen. Ik sla onbewust een niet-christelijk woord uit. Terug de Schelde op, in de dwarsgolven naar de Midden- en Westsluis, en dan bakboordkant naar de Middensluis. Ik moet wachten op beroepsvaart, vertelt de sasmeester. Er komt een 55-meter achter me aan, die snel de sluis inkomt. De marifoon vraagt me nog te wachten, er komt nog een 135 meter. Ik begrijp het niet al te best, waarom ik moet wachten want de 135 meter zal de stuurboordkant van de sluis nemen. Het zal voor mij moeilijk en smal zijn om achter het hoekje te draaien, om net achter de 55 meter te komen. Gelukkig, heb ik boeg-en hoekschroef. Wat een zegen ! Traag komt de 135 meter, twintig minuten later de sluis binnen. Ik laat hem eerst aanmeren en kom dan ook erg traag tussen de 135 meter en de vooruitspringende kaaimuur, geef vol hekschroef naar bakboord en vol boegschroef naar stuurboord. De Enya draait zich net voorbij de uitspringende muur terwijl ik een tikje gas geef om feilloos aan te meren. De kapitein van de 135 meter steekt de duim omhoog. We stijgen meer dan twee meter in de sluis. Mijn handen zijn klam, dit was onze Enya op z'n best. Ook Petra slaakt een zucht. Bij het verlaten van het sas vaar ik als laatste uit, de sluismeester zwaait me uit, ik hijg nog na ! Het bekende kanaal Gent-Terneuzen wacht me, richting Sas van Gent, waar we om kwart voor drie aanmeren. Petra gaat boodschappen doen, ik ga de boot afspuiten om het zoute water af te spoelen. Rustig avondmalen, nog een glaasje wijn op 't achterdek en dan wat TV kijken ronden deze spannende dag af. We duiken rond tienen in ons bedje en slapen vermoeid, maar gelukkig in.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
