Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
6 september te voet naar mijn vriendin het was redelijk weer dus even frisse lucht erbij nemen. Boodschappen gedaan voordat ik naar haar ging, had mijn "karretje" bij me, dan gaat dat wel.
7 september heel de dag thuis gebleven want het weer was weer helemaal niks.
8 september naar de internist, moet 1 Hydrea meer nemen, dus 2 per dag, want de trombocythen zijn aan de hoge kant en ijzer gehalte is laag.
9 september,dat is morgen, Bingo bij de KBO, ik hoop dat het lekker druk is en dat we veel kaarten kunnen verkopen. de prijzen gaan ze iets veranderen, want iedereen mag maar 1 prijs per ronde hebben, om een ander ook de kans te geven op een prijs, want het gebeurt weleens, ook al gaat het nog zo eerlijk, dat er wel eens 2 of 3 prijzen op 1 ronde vallen. Ik ben wel benieuwd of er veel commentaar gegeven wordt, ze weten het wel, want dat is al bekend gemaakt, maar ja de practijk is altijd iets anders. Wij hebben gelukkig wel een elektronisch, kunnen de mensen steeds één nummer zien wat op dat moment op het scherm komt door op een knop te drukken. Heel goed voor de slechthorenden.
2 september 2008 een berichtje van Gerda, die heeft een kwaadaardig knobbeltje op haar rug laten verwijderen, haar longen waren goed, er is wel iets aan de lever, maar daarvoor moet ze naar een ander ziekenhuis, omdat ze dat apparaat niet hadden waar ze geholpen is. Ze weten niet of dat er mee te maken heeft. Ze woont in de Ardennen, dus weet ik het niet welk ziekenhuis. Hopelijk valt alles mee, want ze is pas 61 jaar als ik het goed.
30 augustus kwam na een lange tijd mijn vriendin weer eens, ja dan kon ik niet en dan had zij weer iets, het was heerlijk weer maar Sjef sliep buiten in een stoel, dus hebben we eerst even een tijdje binnen gezeten, nadat hij wakker geworden was, gingen wij ook buiten zitten en even later kwam Sjef zijn schoonzus nog, dus we konden lekker babbelen samen. Koffie erbij en dan zijn we tevreden, wat wil een mens nog meer van Sjef 80, vriendin77, ik 76 ,schoonzus 59 jaar?? Na de koffie ging manlief een spelletje op de PC doen, hij is nog zo actief, of knutselen, lezen, TV, PC, echt alleen als hij een dutje wil doen, maar verder altijd bezig, heel goed vind ik.
28 augustus belde onze schoondochter of we Nathalie van de bus op konden halen, want ze moest wat langer werken, en de bus stopt hier bijna bij onze voordeur, om enkele andere kinderen uit te laten stappen. De bus was best laat, bovendien kwam hij van een andere kant, wat best vervelend was, maar gelukki stapt er altijd een begeleidster uit, dus ik even gillen, want anders rijdt de bus weg. Nathalie, de lieverd, ze zei ja maar ik moet naar dansen, ik zei, och geeft niet dan dansen wij wel samen. Ze kleurt en tekent graag, dus verveelt ze zich niet. Om 18.00 uur hoefde ze pas op balletdansen te zijn en het was pas half vier, dus je bent best op tijd hoor, want papa komt je halen, anders brengt opa je wel naar huis. (ze had wel een sleutel) dan kun je je spulletjes ophalen. Het eten was niet zo bijzonder voor een kind i.v.m. dieet van Sjef, maar ook nog gauw rijstepap gekookt, haar lievelings gerechtje, dat maakt dan weer veel goed.
Ik had een brief naar Daan geschreven en ik wilde toch wel graag weten hoe het met hem ging dus maar even gebeld, het gaat naar omstandigheden redelijk, als je aan de laatste fase van je leven bent, moet je al blij zijn dat je geen pijn hebt, wel erg, maar het is zo.
Hij was toch blij geweest met de brief die ik geschreven had, zei Jo, zijn vrouw, ze zei: jij kunt wel een boek gaan schrijven, nou zei ik, dat zou ik inderdaad nog best willen, maar dan gewoon over vroeger.
Oh, wat erg als je man zo moet lijden, hopelijk kan ze hem tot het laatst zelf, met wat hulp, verzorgen.
Maandag 25 augustus kwam Ria even de kranten ophalen, want bij haar bezorgen ze heel onregelmatig de krant en nu heeft ze de krant opgezegd, nou ik heb beloofd dat ik ze voor haar en Christ bewaar, dan hebben ze toch wat te lezen, al is het wat later.
Het schijnt heel moeilijk te zijn goede bezorgers te krijgen, bovendien is de krant tegenwoordig best duur, maar ja een mens moet wat, en mijn man puzzelt er iedere dag in.
Donderdag 14 augustus bracht Ronald de auto spic & span terug, de papieren was hij vergeten, maar hindert niet, gaan we zelf wel halen.
Vrijdag 15 augustus De autopapieren wezen halen en gezellig een kopje koffie blijven drinken. De boeken van Nick ook even bekeken, want die gaat naar het gymnasium, hopelijk lukt het. Nathalie was de koekjes voor de manage in een bakje aan het toen en plaagde haar opa even met, "ook een koekje"? Nadien kreeg de poes ook eten van haar, echt een lieverd.
Zaterdag 16 augustus hebben we familiedag, zoals wij het noemen bij ons thuis gevierd, het was heerlijk weer, dus buiten alles klaar gezet. Een extra grote tafel erbij, de bank nu ook kussens erop en we hebben nog opvouwbare stoelen dus moesten die ook voor de dag komen, want normaal hebben we maar 4 stoelen bij de tuintafel. Kleine tompoucejes en slagroomsoucejes een snoepje koffie of thee, en nadien een drankje en hapje, eindigend met stokbrood en allerhande beleg en weer koffie en thee voor de liefhebbers. Ze vonden het toch fijn, want Sjef wilde niet naar een restaurant, wat we normaal wel doen.
Dinsdag 19 augustus Christ en Sanda brachten een bezoekje, nadat ze terug waren van vakantie. Leuk en gezellig even bijgekletst.
Donderdag 21 augustus Een bezoekje naar mijn zus in het verpleeghuis gebracht. Wat een doordouwer, die zat met haar linkerhand te borduren, ik had ze gemaild dat we zouden komen, want ze krijgt hulp om iets op de PC te bekijken en te lezen. Ja dat was 2 dagen ervoor, en dat was ze vergeten. Gewoon geweldig wat die allemaal nog wilt met haar 82 jaar en geheel verlamd aan de rechterzijde, na een herseninfarct. Als iedereen zo tevreden was... Ze was zo doof als een kwartel, ik vroeg of ze een nieuw batterijtje moest hebben, (ik heb zelf ook 2 apparaten) maar nee, mijn oor zit vol olie, want vrijdag zou de dokter het uit komen spuiten, dat wist ze dus weer wel. Daar kregten wij ook koffie en ze zetten ons aan een tafeltje in een ruimte voor de huiskamer, waar ook de PC' s staan. Er zijn er maar 2 die iets van de PC willen weten/kennen.
Vrijdag 22 augustus Naar ons Riet en Kees geweest, want die vinden het fijn als we eens aankomen. Nadien nog even naar de groentenman daar en even naar de littl en toen naar huis eten koken, het stond wel al klaar, dus dat is dan snel genoeg klaar.
Zaterdag 23 augustus Ik ging tevoet naar mijn vriendin en Sjef zou gaan fietsen. Dat was best lang geleden dat ik daar geweest was, want was het niet bij mij dan bij haar dat er iets tussen kwam, nou ja daar maken we geen probleem van, dan gewoon de week erop. Gezellig bijgekletst, ja ze woont maar alleen, maar gelukkig in een steunpunt en daar is best vaak iets te doen, daar gaat ze tegenwoordig gelukkig wel naar toe.
Zondag 10 augustus, alsnog naar de verjaardag van Ria. Ze waren op vakantie geweest en zodoende haar verjaardag gewoon later vieren, dat is geen probleem. De familiedag moet er ook nog aankomen, wij zijn aan de beurt om het te organiseren, maar Sjef wil niet meer uit eten, met de groep, want veel mag hij niet hebben of moet erg opletten, maar omdat ik geen spelbreker wil zijn zei ik: "nu we hier toch allemaal samen zijn, willen wij jullie voor de familiedag bij ons uitnodigen, ze vonden het niet allemaal even leuk, maar op het einde van de middag werd Sjef ziek en moest overgeven en daar schrokken we allemaal van, Sjef volgens mij ook, en toen dachten ze er toch al iets anders over volgens mij. Wij gingen even later naar huis en ik zei toen, ik hoor het wel welke dag, want wij zijn heel de week thuis.Het was wel een gezellige middag, maar eindigde echt niet zo leuk. 's avonds heeft hij eerst een tijd geslapen, nadien thee gezet en een snee ontbijtkoek en toen was hij toch weer iets opgeknapt. Nou het zou zaterdag 16 augustus worden.
's avonds was Nick op de chat, en wat denk je die waren al thuis. De kinderen hadden geen zin meer om nog een paar dagen in Zwitserland te blijven en roken de stal, dus dat was een lange zit voor onze Ronald, maar ze waren heelhuids thuisgekomen en dar gaat het om.
Woensdag 6 augustus nog even met Nick vanuit Italië gechat en gelijk laten weten dat we op donderdag 7 augustus naar Schoten zouden gaan. Dan weten ze dat i.v.m. mailen en bellen eventueel.
Gisteren naar Schoten bij Antwerpen geweest, want de nicht van Sjef met haar man waren daar bij hun zoon om op de dieren te passen. Hij heeft nu ook een laptop aangeschaft, maar internet nog niet, want hij wil eerst wat wegwijs worden. Zij wil ook leren om te mailen voor de rest heeft ze niet zoveel zin, maar dan kan ze toch naar hun kinderen en naar ons mailen. Het was best gezellig, maar toch best vermoeiend voor Sjef, omdat hij gewend is 's middags een dutje te doen. Uiteindelijk heeft hij wel heel even in een gemakkelijke feauteil gezeten en was toch even weg gedut. Hij neemt dan naar mijn zin wel iets teveel, maar dat heb ik vandaag weer rechtgebreid, zeg ik altijd maar.
Wat is dat toch moeilijk om niet teveel eiwitten en kalium naar binnen te krijgen, maar we moeten volhouden, als hij niet aan het apparaat wil. Je kunt het niet helemaal tegenhouden, maar we proberen wel zo lang mogelijk natuurlijk.
Toen we thuiskwamen om kwart over 7 sliep hij een half uurtje later al wel weer. Zeker 2 uur geslapen. Tonnie
Even Jo de vrouw van Daan gebeld, want die heeft longkanker, en is opgegeven.
Nou in die korte tijd dat het geleden is dat we er geweest zijn is hij ver achteruit, want hij ligt heel de dag op bed in de kamer. Ze heeft een speciaal bed laten komen van de thuiszorg, gelukkig had hij niet veel pijn, omdat hij morfine en paracetamol krijgt. Niet niks allemaal, ze vindt het fijn als ik af en toe bel, mailen heeft ze geen zin in, ik kan zoiets wel begrijpen, je kunt je niet concentreren, heel erg, hopelijk kunnen ze nog een klein beetje van elkaar genieten, zover er nog een sprankje te genieten valt, want veel kan dat niet zijn. Hij is er nog, maar daar is alles meegezegd volgens mij. Hopelijk heeft ze de kracht om de verzorging vol te houden.
Mw.V die heeft kanker gehad in haar hals met uitzaaiïngen in het hoofd, 4 maanden op bed gelegen en nu kwam ze eindelijk zelf eens aan de telefoon. Ik heb haar een paar keer een brief geschreven waar ze gelukkig heel blij mee was, en ik belde haar man altijd even voordat ik die brief schreef. Nu is ze zo ver dat ze 4x per dag een kleine wandeling maakt en ze vroeg of ik haar ook een keer op wilde zoeken. Ze heeft nog wel therapie, want ze kon eerst niets onthouden, ze weest eerst nog niet eens van wie de brief afkomstig was. Heel fijn dat ze zo opknapt. Een kaarsje en een gebedje voor beiden is niet overbodig.
Onze Ronald en de kleinzoon waren via het internet op de PC aanwezig, vanuit Italië, wat een vooruitgang in vergelijking met vroeger, en fijn dat ook wij, zijn ouders het allemaal nog mee mogen maken. Christ vertrekt 2 augustus met zijn vriendin naar Tsechië.
Wout is 1 augustus 75 jaar geworden en heeft het vandaag gevierd, heel fijn was het, ze hadden buiten een tent over de gehele plaats zodat we droog konden zitten, er waren te veel gasten om het in de kamer te doen. Nou was dat even een genot, want er kwam me toch een bui opzetten!!
Wout ziet er best goed uit, maar is wel behoorlijk aan de sukkel, prostaatkanker (we weten niet of dat helemaal genezen is) ook nog hartproblemen, dus zo kan het wel.
Volgend jaar gaan ze naar een apartementje.
We waren met de taxi gegaan en mochten met Jan en Jo terugrijden. Sjef was volgens mij behoorlijk moe, want kort nadat we thuis waren sliep hij al in de bank.
29 juli kregen we een brief van het ziekenhuis, of mijn man met mij een twee-daagse bijeenkomst bij wilden wonen, dit is speciaal voor de pré-dialyse patiënten. Het duurt waarschijnlijk nog meer dan een jaar dat hij aan de dialyse hoeft, en in die tijd wil hij daar niet mee geconfronteerd worden. Mijn man kan het gewoon niet hebben, als je jezelf goed voelt en ze komen met al dergelijke dingen. Hij zei: "als je niet ziek bent dan maken ze je het wel" . Elke mens is natuurlijk verschillend, en ook hij is 80, dan heb je al niet zo heel veel jaren meer "tegoed" , dat scheelt ook natuurlijk, want er zijn jonge mensen bij en ja die wachten op een niertransplantatie, dat is iets heel anders. Ik denk wel dat die eerder gaan, want door die contacten troosten ze elkaar, volgens mij.
zondag 27 juli 2008 zijn we even een rondje wezen rijden, over Galder en Hoogstraaten en zo naar onze Christ, die was thuis, hij zette gelijk koffie, was weer met van alles en nog wat bezig. Fijn dat hij altijd actief is. Nu maakt hij voorbereidingen om op vakantie te gaan, hopelijk hebben ze goed weer, hij en zijn vriendin, zodat ze beiden wat kunnen genieten.
24 juli 2008 even onze Ronald gebeld, en gevraagd of we wel in de omgeving met zijn auto konden rijden, dat was bevestigend, nou als jullie willen mogen jullie dan de auto van ons gebruiken. Hij vond het een heel mooi aanbod en even later stonden ze hier met het hele gezin, blij dat ze een goede wagen hadden om op vakantie te gaan. Wij gaan toch practisch niet weg, dus het is voor een boodschap en ziekenhuis/apotheek en een bezoekje naar onze oudste zoon misschien. 25 juli zijn ze vertrokken en 26 juli belde hij om 17.30, dat ze om 17.00 op de plaats van bestemming waren aangekomen en aan de Lago Magore overnacht hadden. Wij waren net thuis van een klein ritje met zijn wagen, want het was al maanden geleden maar nu aten we nog eens een keer friet, wat niet al te dikwijls kan i.v.m. Sjef zijn nieren. Dat zei ik en hij vroeg of zijn vader het toch niet al te moeilijk vond met die zware bak. Ook al is mijn man 80 hij rijdt nog heel goed gelukkig. Heel fijn dat de kinderen heelhuids daar aangekomen zijn, want het was stervens druk op de wegen en kilometers file was op TV gezegd. Fijn dat je je kinderen kunt helpen, zelf helpen ze ons ook indien nodig. Tonnie
23 juli 2008 Nathalie kwam, want Ronald moest proberen zijn auto voor de vakantie in orde te krijgen. 's avonds kwam Ronald haar ophalen, helaas was de auto nog niet in orde, hij wist even niet wat hij moest doen, en we lieten hem maar eens even goed nadenken, ofschoon Nathalie wel "de oplossing" had, nl. met onze auto.
Dat komt omdat vanuit Limburg ook met onze auto opgehaald zijn.
Toen ze weg waren hebben we er samen eens over gepraat, en als wij hier korte afstanden toch met zijn auto kunnen doen, nou dan was het een goede oplossing voor een keer, want zijn auto is wel een BMW, maar 17 jaar oud.
15-07-08 De maatschappelijkwerkster van de interne geneeskunde belde, of ik nog behoefte had voor een gesprek met het hoofd van de afdeling. Nou ik heb gezegd dat ze weten hoe ik er over denk en dat de internist al gebeld had, daar wisten hun niks van. Ook dat mijn man er doodziek van wordt al dat gedoe over dialyse in dit stadium, nu nog niemand weet wanneer hij aan dat apparaat zal moeten. We proberen zolang mogelijk het met dieet tegen te houden, ook al valt dat niet altijd mee.
Hij voelt zich goed, is nog actief, nou wat wil een mens nog meer als hij 80 is? Wijsamen zijn tevreden, zolang hij maar van dat apparaat af kan blijven.
13 juli 2008 samen met mijn oudste zus van 85, het Park in Prinsenbeek wezen bekijken. Op het viaduct staan bomen, dat hebben ze in Frankrijk afgekeken stond er in de krant. Alles is zeer ruim van opzet, en als die bomen die er allemaal staan wat ouder zijn, dan kun je daar eigenlijk pas echt genieten, want in de schaduw is het meestal het fijnst als het echt zomer is.
10 juli kwam Ronald of hij de auto mocht hebben, want die van hem was kapot en het onderdeel moest besteld worden. De kinderen waren in Limburg bij hun oom en tante, die hadden hun bezocht, en ze mochten blijven slapen, nou wat is er leuker dan met een stel kinderen bij elkaar. Ze kunnen zo fijn spelen met elkaar. Nou, wij bleven toch thuis, dus dat was geen ramp. De andere dag kwam hij weer even, zijn auto reed nog wel, maar hij was hem in orde aan het maken voor de vakantie, omdat hij nog al sputterde.Hij mocht hem nog best hebben, maar zaterdag wilden we de auto wel graag terug om boodschappen te doen eventueel. Fijn dat je zo je kinderen kunt helpen, vinden wij, want ze maken er geen misbruik van, en dat is fijn, dan help je graag.
9 juli 2007, naar Daan en Jo geweest. Jo had gebeld dat we 's avonds mochten komen. Haar man Daan is opgegeven en dus ga je natuurlijk alleen als hij zich behoorlijk goed voelt. Hij is wel 81 maar het is wel haar man, en als je ouder wordt kun je elkaar steeds slechter missen.
Hij heeft longkanker, maar zag er nog heel goed uit en hij zei dat ze hem nog een maand of 4 gaven, ik zei gelukkig weet dat niemand, je ziet er nog heel goed uit, en dat was ook zo, anders had ik liever niks gezegd. Iemand die hun ook kenden, die hadden ze drie weken gegeven, dus zei ik weet je dat nog? Die heeft toen nog 20 maanden geleefd. Ik hoop zo dat Jo nog even van hem mag genieten, ze wagen het erop om nog een weekje met de boot van de Zonnebloem mee te gaan, daar is hij lang voorzitter geweest, als vrijwilliger, dus mag hij nu ook wel eens ervan genieten, zover er nog iets te genieten valt. Hij zei wel dat is het beste dat je kunt doen als je niet meer zo goed uit de voeten kunt, een bootreisje, want je ziet van alles voorbijkomen en je hoeft niet te lopen, eten en drinken en alles is er aan boord, dus wat wil je nog meer. Hij is toevallig ook aan een aneurysma geopereerd, maar die was maar 5 cm en dat had de specialist op tijd gezien. Maar zo zie je, je denkt ziezo dat heb ik toch maar eens overleefd, en dan krijg je dit. Na een paar kopjes koffie met wat lekker, kon je zien dat hij moe werd en zijn we naar huis gereden. Je gedachten gaan dan wel even, wat heb ik, (met Sjef) vorig jaar geluk gehad, hij is er in ieder geval nog en hij voelt zich goed, ook al zal hij na een jaar of 1 1/2 misschien aan de dialyse moeten. We wachten gewoon af. Tonnie
Ik ben Tonnie van Riel
