Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Morgen Sjef jarig, hij wordt 79, dus dat begint al mee te tellen. Gelukkig is hij nog lekker fit en gezond. Heerlijk als je zo nog samen kunt zijn, dat is voor heel veel niet weggelegd en dat is heel erg, voor degene die het aangaat.
Voor mijn familie heb ik het al gevierd samen met mijn verjaardag, omdat we volgende week naar onze zwager Kees moeten die wordt 74.
Fijn hoor morgen komen zijn zussen en broer met hun mannen en vrouw, en onze kinderen en kleinkindern, dus druk genoeg voor de oudjes.
maandag een klein beetje Sinterklaas vieren, de kleinste gelooft er nog een beetje aan, maar zal wel het laatst jaar zijn denk ik.
Ik heb een speciaaltje voor de dames, let op... Even lekker weer breien, maar dan iets anders....
1. Neem de draad op voor de toekomst 2. Eerste toer: begin elke dag met een blij gemoed, ook al ondervindt u tegenspoed. 3. Tweede toer: Doe kalm aan en neem de tijd om gelukkig te zijn. 4. Derde toer: Wees vriendelijk en steek de handen vrijmoedig uit naar de ander. 5. Vierde toer: Wees spontaan en spreek goed over iemand die niet aanwezig is. 6. Vijfde toer: zoek steeds naar het goede in je leven en geef eens een knipoog of een schouderklopje. 7. Zesde toer: een innerlijke vrede, dat maakt je blij en rijk. 8. Zevende toer: een glimlach van een seconde is meer waard dan een lamp, die een uur brand. 9. Achtste toer: Probeer een ander moed in te spreken, als die het niet meer ziet zitten. 10. Negende toer: probeer elke dag om één ding blij te zijn, dan is het geen verloren dag. 11Tiende toer: vertrouw op jezelf, je kunt het!
Steeds vanaf de eerste toer herhalen.
Vergeet niet, dat de beste brei(st)er wel eens een steekje laat vallen.
Geen paniek: vlug oprapen en vrolijk verder breien!
Door heldere, donkere of blauwe lucht, neemt elke vogel zijn eigen vlucht op eigen kracht of door de wind gedragen.
Wanneer ik zelf zó vliegen kon niet bang dat ik nog vallen kon en alles àlles overwon ook al die donkere dagen dán voelde ik mij gedragen
Dan wil ik op mijn eigen kracht Hem om Zijn hulp gaan vragen. en lichter worden al mijn dagen.
Bevrijding is inzien dat je nergens anders hoeft te gaan, niets hoeft te doen, en niemand anders hoeft te zijn dan precies degene die je nu bent. Schrijver mij onbekend.
Gisteren en vandaag heel veel visite ontvangen, wel druk maar vandaag voor 19.00 alles naar huis.
Het was gezellig met al de zussen/schoonzussen en broer/zwager en natuurlijk de kinderen en kleinkinderen. Ja het is wel een hele drukte en je merkt het wel dat je ouder wordt, maar gelukkig heb ik mijn man nog, en die helpt ook wel.
Alleen die deeltaxi dat is af en toe toch wel een gedoe. Ze kwamen heel laat 15,00 uur met mijn zus die in een rolstoel zit, ze waren eerst met een gewone taxi gekomen bij het verpleeghuis, waar ze verblijft, maar ja ze kan haar rolstoel niet uit, nou ja...Haar dochter bestelt altijd voor half twee de taxi en hier vandaan is het hooguit 15 minuten, nou de rolstoel in het busje zetten erbij, laat dat dan een half uur zijn. Wie schept onze verbazing dat ze tot 2x toe weer met een gewone taxi bij ons aan de deur komen om haar weer terug te brengen? Kan ze echt niet lopen, nee zeg, anders lieten we haar niet met dat bakbeest komen, die op een milimeter maar net door de deur kan. Wat een organisatie. Oké, wie werkt maakt fouten, maar je gaat toch geen 3x op één dag voor een en dezelfde persoon met een gewone taxi, als ze na die ene keer toch weten dat het een rolstoeltaxi moet zijn. De laatste chauffeur met die gewone taxi die begreep het heel goed en zorgde dat er binnen zeer korte tijd een rolstoeltaxi was. tonnie
Donderdag 9 november 2006 - De lijst is bekend. Breda gaat met 27 aanbieders in zee voor huishoudelijke verzorging. Op basis van kwaliteit en om de klanten tegemoet te komen. Ze kunnen bij dezelfde aanbieder blijven. Maar hoe kwetsbaar is de aanbesteding?
In zorgland werd de aanbesteding, of de gunning, met toenemde spanning afgewacht. Wethouder Marja Heerkens maakte gisteren bekend dat alle inschrijvers op de lijst terecht zijn gekomen. Op één instelling na, die had problemen met de bankgarantie.
Met de lange lijst met instellingen wil de wethouder vooral de rust bewaren in de stad. Ze spreekt van een soepele overgang, van mensen die als ze dat willen bij hun vertrouwde aanbieder kunnen blijven. Het wordt toch al spannend genoeg.
In dit eerste jaar van de WMO wordt het vooral aftasten. Bijvoorbeeld: hoeveel mensen gaan straks gebruik maken van de huishoudelijke zorg?
Afgaande op het zorgkantoor worden dat er vijf- tot zesduizend. Maar het kunnen er ook minder of juist veel meer zijn.
Is het gemeentelijke budget van elf miljoen euro voldoende? En blijft de nu geldende maximale eigen bijdrage die Breda van het Rijk overneemt ook na 2007 gehandhaafd?
Heerkens zei vooral te streven naar kwaliteit. Ze zegt er niet bang voor te zijn dat de schoonmaakbranche met lage kostprijzen zal infiltrereren in de huishoudelijke zorg. Ondanks dat er inmiddels gemeenten zijn waar thuiszorg-instellingen op de achterste benen staan en ontslag van honderden medewerkers vrezen.
Gemeenten gaan steeds vaker over op goedkopere aanbieders voor de thuiszorg. Heerkens wijst erop dat de gemeente niet puur op de prijs heeft geselecteerd, maar ook op andere criteria. Vooral om die kwaliteit te waarborgen. Want hulp in het huishouden is meer dan schoonmaken alleen, er is vaak sprake van eenzaamheid, van psycho-sociale klachten. De aanbieders moeten zich volgens Heerkens bewijzen.
De aanbesteding wordt daarom na een jaar geëvalueerd.
Het is wel wennen dat de zorg ook bij niet--Bredase instellingen terecht komt, zoals van een instelling als Actief Zorg uit Waalwijk, nummer één op de voorkeurslijst.
De vraag is hoe deze Waalwijkse club de zaken gaat regelen in Breda. Gaat deze instelling werken met onder-aannemers? Hoe dan ook zal de zorg steeds meer een prijsvechtersverhaal worden. Een goede gemeente die de kwaliteit dan nog weet te waarborgen.
Gisteren 10 november, was er een bijeenkomst voor de mantelzorgers en had me opgegeven samen met mijn vriendin. We kregen een nummertje voor het Rad van Avontuur, dat nadien enkele keren werd gedraaid en ook in de namiddag nog. We werden eerst verwelkomt met koffie met gebak, en nadien was er wat muziek en iemand die iets "speelde" voor ons, er was niks vrolijks aan in mijn ogen, ze sprong een beetje en zwaaide met haar armen en verzon wat tekst, maar om te lachen, waar de meeste toch wel eens aan toe zijn, was het niet. Nadien was er een heerlijke lunch, en de werkshops kwamen er achteraan. Ik had ons opgegeven voor mandala's tekenen of bloemschikken. Wij stonden op de lijst voor mandala's tekenen. Dat ging er heel leuk aan toe, ieder kreeg een heel groot tekenvel met een cirkel en begon er zelf in, dan doorgeven aan de volgende, totdat de kring rond was, zo kreeg je wel een variatie in je mandala. Nadien nog een drankje, en een adscheidswoordje en we gingen allen huiswaarts. Alles bij elkaar een goed georganiseerde dag. tonnie
Dit rode is een extra lesje en het was goed gelukt. Netlesje 36 wordt het genoemd. Jammer dat ik niet weet, hoe je het hier kunt plaatsen en er tekst bij kunt doen.
Ja dat is wel veel werk om die lesjes te volgen, maar het is leuk om te doen en je leert ook je PC nog wat beter kennen, want je moet van alles opslaan. Veel insteekfilters zo ze die noemen, ja daar veranderd een plaatje nogal wat mee. Zaterdag krijg ik lesje 29 al. hier is lesje 28-2 we moeten er een precies volgens hun maken en als het een klein beetje fout gaat en het is in het 2e goed, dan is het ook oké, want het gaat erom of je het begrijpt. Wat leggen ze het goed uit, en je krijgt ook snel een antwoord op een vraag.
Ria heeft een implantaat in haar hoofd om beter (goed) te kunnen horen. Ze stuurde het verslag naar ons (lotgenoten) speciaal voor iemand die al een BAHA heeft maar nu over moet gaan op cochlair
Zoals belooft mijn relaas. Om met deur in huis te vallen, er staat je nog heel wat te wachten, zeker qua tijd en energie die je er in moet steken.
Begin met de mededeling dat ik me tot op heden er nog altijd heel goed bij voel. Het is de springplank naar een beter gehoor. Maar de weg is lang, ben je daar terdege van bewust.
De operatie is mij, in vergelijking met vorige operaties meegevallen. Alles is bij mij uitstekend verlopen. Het evenwichtorgaan speelt een grote rol. Na de operatie en ook nog zeker een week thuis, was ik dol en draaierig en dat gaf dan weer een overgeef gevoel, dat werd steeds minder en is nu helemaal weg. Bijna iedereen heeft hier last van.
In Nijmegen of in Groningen opereren daar zou je nog eens goed over na moeten denken. Indien de mogelijkheid bestaat om te revalideren ergens in de buurt dan is dat geen probleem. Moet je echter steeds naar Nijmegen vanuit Friesland, dan lijkt me dat erg belastend.
Op 27 september ben ik geopereerd en afgelopen week woensdag, 25 oktober ben ik aan mijn eerste uren van afregeling en hoortraining begonnen en er volgen er nog velen wekelijks. Er zijn zelfs weken bij dat ik 2x naar Maastricht moet. Mijn voorlopige opgave van data tot 20 december is al 12 maal. Daarna volgt de volgende reeks en zoals me woensdag weer werd voorgehouden, reken maar op een half jaar en zou dan nog niet het gewenste resultaat bereikt zijn dan gaan we gewoon door. Iedere keer moeten wij 120 km rijden. Inderdaad kon ik kiezen voor revalidatie in het zhs in Venlo en Venray. Dan moest ik elke week, een dagdeel naar Venlo en de dag erna naar Venray. Dat waren dus 2 dagen in de week en nog meer kilometers. In Maastricht kan gehoortest gehoortraining en afregeling in een dag. Dus gekozen voor Maastricht. Rienk, let goed op je eega, want die heb je nog hard nodig. De training moet met een co-therapeut, thuis moet je dan samen oefenen.
Woensdag, de spraakprocessor gekregen en alle 22 elektroden getest, die het allemaal deden. Nu staat er nog maar alleen een monotoon geluid op en dat is niet leuk. De gehoorzenuw moet namelijk eerst wennen aan geluid. Opbouwen moet je dat, eerst een uur per dag, gisteren twee uur en vandaag 3 uur en zo iedere dag tot de volgende week een uur erbij en ik vond het vandaag al niet meer zo irritant als de eerste dag. Bepaalde geluiden beginnen ook op te vallen. Water uit de lopende kraan bv. Vandaag bij het vlees braden een sissend geluid. Wist natuurlijk eerst niet wat het was en toen ineens, hé het braadgeluid. Heerlijk. Mijn man was met een vijl bezig op ijzer, ik zag het niet maar merkte het op. Zoiets is hoopvol.
Omdat je al een BAHA draagt heb ik het over de vooronderzoeken niet gehad, daar weet je waarschijnlijk alles van.
Een tijdje voor de operatie heb ik enkele mensen bezocht die al een of twee jaar een CI hadden, heel dankbare en blije mensen. Dat was voor mij de omslag van angst naar verlangen naar beter horen. Een gesprek voeren dat was er weer bij.
Las in je voorstelmail dat je 78 jaren jong bent, ik word met de Kerst 68. Hopelijk kunnen we nog heel veel jaren beter horen.
Laat ook eens horen, wat je besloten hebt en wens je alvast sterkte. In de komende maanden leef je er naar toe.
In BNDe Stem staat dat het je geheugen ten goede komt als je uien, tomaten, aardbeien, druiven en ander fruit nuttigd. Als we het moeten geloven kunnen we dan beter onthouden.
Nou, dat is dan mooi meegenomen als je het bovendien nog lekker vindt ook.
Vroeger als je dan telefoon had was dat al heel wat. Er was één soort toestel met draaischijf en de kleur zwart. JKe kon wel kiezen, voor aan de wand of om weg te zetten. De stekker erin en klaar.
Je moest het huren, maar indien je storing had of anderszins, wat haast nooit gebeurde, nou dan kwamen ze dat gratis oplossen. Ze gingen wel 50 jaar of nog langer mee, maar nu in deze wegwerpmaatschappij, moet je blij zijn dat je er een jaar of drie mee doet denk ik. Wij hebben het wel langer, maar hebben er intussen een ander "zonder stroom" bijgekocht.
Nou dat andere toestel dat je zo in de hand kunt nemen is echt binnen 5 minuten leeg, dus nu andere toestellen gekocht, want het oude met draaischijf, werkt niet goed samen met het andere volgens mij.
Nu zie je wat de toestellen betreft door de bomen het bos niet meer, maar ja je moet wat. Ze staan nu onder lading, en morgen moeten ze dan geïnstalleerd worden, of in ieder geval gaat dat niet zomaar. Het wordt met alles voor ons ouderen steeds ingewikkelder om iets nieuws aan te schaffen en goed te kunnen gebruiken.
Ik ben erg benieuwd, want ik heb 2 hoortoestellen, zoals ze dat noemen en dat is natuurlijk niet alles, met die kleine telefoons.
Leuk hoor, de 2 jongste kleinkinderen gisteren heel de middag hier, wat hebben ze gelachen. We deden spelletjes en ik maar plagen, zeg je moet mij er niet afgooien, (mens erger je niet) en bij rummiekub, niet te lang, want jij zoekt de joker, of jij pakt net voor mijn neus de beste, och het is allemaal gewoon flauwe kul, maar die schatjes vonden het heel leuk, daar gaat het toch ook om vinden wij, mijn man en ik. Ze zijn de kamer en keuken aan het renoveren, en dus kunnen ze niet koken, en kwamen ze enkele keren per week bij ons eten, wat een gemakkelijke kinderen voor deze tijd, want ze lusten bijna alles. We hadden nog soep van vrijdag over en ook hutspot, want hun moeder was niet meegekomen, omdat ze moest werken. Nou even een litertje vla gekookt, had nog een beetje rijstepap in de koelkast, vanile vla en nog gemixte met chocolade, dus.. na afloop hadden we over. allemaal soep, want dat had ik expres wat meer gekookt om voor ons volop over te hebben. Sjef en Nick hutspot met rookworst, en Nathalie wilde de rijstepap met fabrieks vanille vla, wel even in de magnetron en wij lekker de warme vla.
Nou uiteindelijk bleef de chocolade met vanille mix nog over.
Dat was dus weer even gemakkelijk opgelost, en gezonder dan de afbeelding hierboven. tonnie
Wat een tegenstrijdigheid, 's middags naar mijn vriendin, want die was jarig en heeft ook niet zoveel. Toevallig was haar nicht met haar ouders en haar man gekomen. De vader van Jannie is een halfbroer van Corrie, mijn vriendin, en is 84 jaar. Mijn vriendin krijg ik niet aan de PC en nu ga ik ook een beetje mailen met haar nicht, hopelijk verandert ze nog van gedachte, maar denk het niet. Ze heeft nergens geen zin in, ze staat alleen, haar enigst kind, een dochter is op 31 jarige leeftijd overleden aan kanker aan de alvleesklier en na 5 jaar haar man aan hersentumor, ja dan vergaat de vrolijkheid je wel, dergelijke ingrepen in je leven is niet niks, ze moet wel verder.
Nou ja we hebben toch gezellig zitten kletsen en hopelijk komt ze zaterdag naar ons.
Gisteren naar de begrafenis van Jos geweest, een neef van Sjef. Ja hij zit in zaken en zodoende een hele drukte, ze konden niet allemaal in de "Kamer" en moesten ook nog in de ontvangsthal staan. Hij was pas 62 jaar, zo jong. Zijn moeder is bijna 94 geworden en zijn vader 87 als ik het goed heb, maar zijn broer ook jong gestorven op 63 jarige leeftijd.
Dan wil de overheid beweren dat de mensen zo oud worden en maar moeten blijven werken tot hun 67 jaar. Ja er zijn er wel die ouder worden, wij zelf zijn n.l. 74 en 78 jaar, dus mogen we niet mopperen. In de krant staan echter ook heel veel jonge mensen, en daar sluit de overheid de ogen voor.
Eindelijk naar onze zwager geweest, die prostaatkanker heeft. Hij is al geopereerd en moet nu iedere dag bestraald worden. Wij waren erg verkouden, en ja dan vind ik het toch maar vervelend om hem toch te bezoeken, want stel dat hij het ook krijgt, dan kan hij misschien voorlopig niet verder behandeld worden.
Hij denkt gelukkig nogal positief en voelt zich behoorlijk goed. Hij heeft gelukkig geen uitzaaiïngen zeiden ze, dus daar maar op hopen.
Heel gezellig zitten kletsen, ook al ging het over zijn ziekte. Hopelijk valt alles mee en herstelt hij helemaal. Dat blijft altijd afwachten.
Geweldig, onze oudste zus werd afgelopen zondag 8oktober 84 jaar! Jammer dat ons groepje wel steeds kleiner wordt, want 4 van de negen kinderen van ons gezin zijn al overleden. Ons Jo is een vlotte tante en nog heel goed en ijverig. Ze quilt nog steeds, ofschoon het momenteel even stil ligt i.v.m. artrose aan haar duim, en dan kan ze niet werken. Ze heeft gelukkig nog wel veel contacten en bij de ouderen hebben ze onder leiding van haar en een jongere vriendin een tasje gemaakt van kleine lapjes. Hun snijden die lapjes dan en tevens slinkt hun voorraad dan een beetje, want als er met haar iets gebeurd, zal het allemaal in de kliko eindigen waarschijnlijk. De mensen vinden het heel leuk om zo'n fleurig tasje te hebben.
Nu zijn ze weer een doosje aan het maken. zij snijden het karton voor de doosjes en de lapjes op maat en dan is het een kwestie van netjes plakken.
Dinsdag 10 oktober 2006 - ROTTERDAM De nieuwe uitvoering van de ooit baanbrekende en nu klassieke musical Cats is een triomf met een aanloop.
Anita Meijer (links) en Marco Bakker bij de première van Cats. FOTO GPD
Bijna alles in deze voorstelling getuigt van klasse, zoals het overweldigende decor (de vuilnisbelt waar de katten samenkomen), de prachtige katachtige choreografie en natuurlijk de indrukwekkende, geschakeerde muziek van Andrew Lloyd Webber.
Alleen de eerste scènes grijpen de toeschouwer nog niet in de nek. Ze hebben te lijden onder een zekere ruis. Dat komt mede door Lloyd Webber zelf, die van Cats een doorgecomponeerde musical maakte. Het gebrek aan dialogen vereist dat het verhaal wordt voortgedragen door de liedteksten. Die moeten dus perfect verstaanbaar zijn. Dat zijn ze niet. De woorden van T.S. Eliot in de vertaling van Gerrit Komrij zijn soms te moeilijk als liedtekst. En als die tekst dan ook nog door het ensemble wordt gezongen met een krachtige orkestbegeleiding, gaat hij langs je heen. Uit De oude stijfselkat:
Je kent de Stijfselkat toch wel, haar naam is Spikkelpikkelmies.
Ze draagt een soort van roodbont vel, met tijgerstreep en luipaardbies.
Zonder tekstboek tast je in het duister. Komrij doet soms rare dingen. Hij schijnt te denken dat handen op toestanden rijmt. Dat is niet zo, althans niet in een liedtekst.
De energieke dans van het hele ensemble is vanaf het begin fabuleus, maar de katten komen pas als personages tot leven bij de solonummers. De verstaanbaarheid is dan wel goed en je leert het personage kennen. Vanaf de eerste solo is de voorstelling meeslepend. Anita Meijer als de afgetobde, door iedereen versmade, ooit gloriërende glamourkat Grisabella zingt met prachtige, warme stem de hit Memories. Vroeger was ze mooi en ze verlangt naar een liefdevolle aanraking. Meijers fysieke spel is misschien matig, maar haar stem en intentie maken alles goed. Zij is de revelatie van deze voorstelling.
Van alle dansers is er één de ster. De Engelsman Mark John Richardson als Dr. Diavolo springt en pirouetteert virtuoos en met ongehoorde kracht. Gino Emnes als Tuk-stuk-rukker bezingt deze Diavolo in een gloedvol soulnummer met een knallende hoge noot op de uitroep O.
Zeker ná de pauze rijgt zich de ene prachtscène aan de andere. De vormgeving bereikt hier een hoogtepunt, als met simpele middelen een stoomtrein wordt geformeerd. Ook hier geldt: solozang treft je het hardst. En als tegen het einde Anita Meijer terugkeert om nog eenmaal haar verlangen te bezingen en dat ook wordt vervuld, slaat een golf van ontroering door de zaal. Dan weet je: Cats is een triomf.
Jos Bloemkolk
Cats
- musical van T.S. Eliot en Andrew Lloyd Webber door Joop van den Ende Theaterproducties. Gezien: 7 oktober in Rotterdam (première). Reizende voorstelling, van 9 t/m 27 mei 2007 te zien in Breda (Chassé Theater).
Ik ben Tonnie van Riel
