Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Eindelijk weer present met een nieuwe PC nadat ik maanden met een niet gewillige PC heb gezeten, maar ja onze zoon die de elctronica heel goed beheerst was in Afghanistan en had natuurlijk niet direct tijd om dit op te lossen want zijn zoon zat ook met een mankement aan zijn PC.
Ook wilde zijn gezin natuurlijk wel van en met hem genieten na thuiskomst.
19 februari een Bingo van de KBO, en ik riep wel af, maar ik had zelf ook weer een prijsje, leuk toch.
Intussen naar de internmist geweest op 21 februari, wel teveel trombocyten dus 1 extra Hydrea, och niet zo erg, als je jezelf maar lekker voelt.
3 maart een nieuwe PC gehaald, doch hij installeerde niet automatisch. De andere dag hebben we hem kunnen ruilen voor een andere, die deed het gelukkig wel, maar we konden niet op internet. Wat bleek na onderzoek door onze Ronald? We moesten een nieuwe modem hebben, drie werkdagen zou dat duren, maar gelukkig 8 maart werd die door de post bezorgd.
7 maart naar mijn oudste zus van 85, de belastingen ingevuld, en bij haar, ja ze heeft sinds oktober ook een PC met internet, een korte beschrijving van inkomsten en dergelijke, want de belastingen hanteerden een ander bedrag, even uitgeprint en toen nog even een mailtje naar Polen.
8 maart kwam mijn vriendin nog eens een keer nadat ze weken zich niet lekker voelde, en ik haar ook niet bezocht heb. Helaas had ze de spullen voor de belastingen niet meegebracht, nou ja volgende week dan.
9 maart kwam Sjef zijn zus, die sinds januari weduwe is geworden, heel erg hoor, als je steun en toeverlaat er niet meer is.
11 maart de verjaardag van Sjef zijn zwager Jan hij werd 8 maart 72 als ik het goed heb.
14 maart Sjef zijn zus vierde haar 74e verjaardag, zo komen we regelmatig bij elkaar en je hebt tevens een doel om er eens even uit te gaan, want Sjef is eigenlijk best een huismus, alleen als hij ver weg kan, ja dat is wat anders, maar een korte wandeling en dan bij iemand binnen gaan zitten hoeft eigenlijk niet zegt hij altijd.
Heel de week wel wat zitten klungelen, wel of niet windows-mail erop zetten, en ja het is gelukt en lijkt wel op OutlookExpress, maar ik mis het "boek"voor de adressen, wel komen de adressen die je beantwoordt bij de contacten, maar dat wil ik eigenlijk zelf doen, maar dat moet ik nog uitvinden hoe dat werkt.
Degene die ons PP lessen geeft van SW nl is deze week overleden, hij heeft de lesjes gemaakt en hielp iedereen met van alles en nog wat. Henk bedankt.
Vandaag viert mijn zus Coby haar 82e verjaardag in het verpleeghuis, het is uitgesteld omdat het op de zondag 2 weken eerder, toen de Carnavalsoptocht rondreed twee zussen en een zwager haar niet konden bezoeken.
Ook haar kinderen waren er en het was eigenlijk te druk voor haar denk ik, ze voelde zich niet erg lekker en moest nog overgeven, heel erg jammer.
Toch zei ze dat ze het gezellig vond en het niet had willen missen, dus uiteindelijk viel het gelukkig een beetje mee.
Alles bij elkaar was het erg gezellig, heel leuk dat we weer bij elkaar konden komen.
Ik bel Trees, de zus van Sjef even of het gelegen komt haar te bezoeken. Ze heeft het liefst voor de middag nu we bellen, want ze moet nog boodschappen doen. Ja ze mist haar man heel erg zegt ze en dat is te begrijpen zo kort na zijn overlijden, je voelt je erg leeg en ook al was het geen druktemaker hij was er, je steun en toeverlaat ben je wel kwijt. Hopelijk kan ze de draad weer een beetje oppakken. Ze had in ieder geval wel gekookt, en ook wij kregen een lekkere kop verse groentensoep met brood erbij.
Dat is wat tegenwoordig met die WMO, als je hulp hebt en je kunt nog aangeven wat de persoon moet doen moet je Alfahulp nemen, die zijn er te weinig, omdat ze niet verzekerd zijn, geen ziekengeld en geen pensioen krijgen. Dat waren de vroegere "zwart-werkers" in de huishouding schijnbaar. Nog steeds niets gehoord van de instelling waar ik ben, dus wil ik ga verkassen naar een andere zorginstelling, en ja ze hebben in iedergeval een een hulp voor ons, doch om die definitief toe te kunnen wijzen, moet je eerst opgezegd hebben bij degene waar je bent en ook nog landelijk doorgeven aan de WMO waar je naar toegaat, Dat laat ik de Stichting Ouderenwerk doen, die krijgen ook meer gedaan. Maandag moet ik nog even bellen wanneer en wie er bij ons kan komen, want ze had gisteren zelfs drie personen. Tonnie
Mijn vriendin belt, dat ze zo verkouden is, en dat het beter is dat ik morgen niet kom, want ja als Sjef aangestoken wordt, is het misschien niet mis.
Mijn vriendin heeft heel weinig weerstand volgens mij, ze komt niet zo heel veel buiten, maar ja ze neemt zich nu voor toch meer naar buiten te gaan en hopelijk lukt haar dat, zodat ze wat meer weerstand krijgt, want dit is al de tweede keer in korte tijd.
Op zondag 10 februari was het heerlijk weer, ongeveer 12 graden, en Sjef had zin om naar de kleindochter te rijden. Zo gezegd zo gedaan, nog wat meegenomen van de Sint, want ze hadden toen echt geen tijd, ze werken heel hard samen. Toen we aankwamen was ze in de tuin bezig, haar vriend moest werken, die was voor enkele dagen in Nice, voor licht en geluid daar in het theater aan te brengen.
Ze zette koffie voor ons, en ze had de spulletjes voor het paardrijden, die ik voor onze jongste kleindochter gevraagd had al bij haar thuis opgehaald, en ze gaf ze gelijk mee.
Nadien nog even langs haar vader, die was ook weer druk bezig, ook daar koffie en van daaruit maar rechtstreeks naar Nathalie om de paardrijdspulletjes af te geven.
Wij en ook hun boften, want ze stonden klaar om naar ons te komen. Ze was heel erg blij ermee, maar ze moet wel iets anders opzeggen, maar dat is wel moeilijk want ze doet alles even graag.
Even gevraagd of onze Ronald de PC van ons eens na wilt kijken, want hij is niet voor niks elektronica-expert. Hij denkt dat er een nieuw ventilatortje in moet, in ieder geval om de koeling beter te laten werken.
Er zou iemand komen om kennis te maken, maar omdat ik een keer niet thuis was, zou ze alsnog terug bellen voor een nieuwe afspraak, maar ze had smoesjes volgens mij dat ze dan niet kon en nee dan ook niet, maar ze zou wel op 21 januari komen en dan gelijk werken. Ze zou om 8.45 uur komen dus even een kwartiertje om kennis te maken, nou mooi niet, kwam 20 minuten te laat, maar ze bleef toch niet gelijk werken, zei ze, want ze moest eerst kennis komen maken en dan een contract bij de thuiszorg ondertekenen. Nou ja bij nader inzien heb ik haar toch ook liever niet, want ze is 18 en heeft geen ervaring, dat merkte ik al wel, dus zei ik dat maar gelijk tegen haar, dat ik toch liever een oudere heb. Nu heb ik de SOB ingeschakeld, kijken of die het sneller voor elkaar krijgen. Als het kan wil ik naar een andere instelling, die beter bekend staat, daar sta ik nu al wel op de wachtlijst, maar ja, afwachten dus even. Op 4 februari kwam die persoon, heel aardig, hij probeert in ieder geval bij de instantie van wie ik graag de hulp wil hebben. Daar ik liever een oudere heb is het ook wel iets moeilijker, maar ze mag gerust jonger zijn als ze maar ervaring heeft en ik het haar niet hoeft te leren. Mijn vorige hulp was gedeeltelijk invalide en al 58 jaar als ik het goed heb, en ging per 1 januari met pre-pensioen. Een heel lieve vrouw, ze belde me toevallig nog. Nu wacht ik tot donderdagvoormiddag 14 februari, anders moet ik weer bellen als ze nog niet gereageerd hebben. Tonnie
Bij het opstaan was het weer al heel wat beter dan de dag ervoor, dus toch m,aar even samen een boodschapje, want er wordt vandaag erwtensoep gemaakt, ook al is dat met minder ingrediënten dan anders, want Sjef moet wel voorzichtig blijven. Lekker het zonnetje vandaag en die voel je toch al wel een beetje warmte geven. Corry kwam niet, want die had gebeld juist toen we even weg waren, nou volgende week beter en nu weet ze het, geen bericht, dan zijn we thuis! Morgen gaan we naar mijn zus Jo, want in Prinsenbeek is er altijd een heel mooie optocht, wel moeten we er voordemiddag al zijn anders kunnen we er niet meer in.
Bijtijds naar Prinsenbeek omdat anders de boel afgegrendeld is. Ons Jo zette gelijk koffie, heel fijn en ook keken we op de PC, want haar dochter Caroline is op vacantie naar Nieuw Zeeland en heeft een tijdelijke Blog, leuk, maar helaas zus van 85 kon er niet op, ze had al 2x geprobeerd om een mailtje te sturen, maar was niet gelukt. Nou ik kon er gelukkig wel inkomen en toen hebben we samen een mailtje gestuurd. De sneltoets op het bureaublad werkt niet, dus moet ik nog iets anders verzinnen. Ja er schiet me wat te binnen: Start-mijn favorieten-en dan de blog aanklikken, en ja hoor, ze schrijft het eerst zelf op en dan probeert ze met mij samen erop te komen, en het lukt. Nu moet ze het ook alleen even doen, nog wel een beetje moeilijk als je 85 bent, maar het is gelukt. Nadat we gegeten hadden en er nog meer visite even geweest was, dochter met vriend en kleinzoon met vrouw en kind, gaan ook wij naar de optocht kijken. en lopen hem iets tegemoet, want de wind is toch wel koud. Weer bij haar thuisgekomen komt er nog een zoon met vriendin en na nog wat gekletst en gedronken te hebben gaan ook hun weer huiswaarts en gaan mijn zus en ik eten klaar maken. Gezellig zo samen gegeten en na het eten en de afwas, weer aan het "kastje" (PC) de mailtjes zoveel mogelijk verwijderd na de PPS'jes opgeslagen te hebben, want ja je kunt niet alles in een paar maanden als je nog nooit met die toverdoos echt gewerkt hebt. Naar omstandigheden kent ze al best veel, maar om alles te onthouden is echt een ramp als je met je 85 begint. Nou voor het weggaan moet mijn zus nog even proberen of ze op de blog van haar dochter kan, en ja het lukt, ik zeg het niet voor, want als ik er niet ben gaat dat ook niet. Ze is dolgelukkig als het weer lukt. Wij naar huis, het was een fijne dag. Tonnie
Vandaag moest Sjef naar de nefroloog (nierinternist) en wat een geluk hebben we, hij hoeft voorlopig niet aan de dialyse, we zijn beiden dolgelukkig, want dat is niet niks hoor! De nieren werken weer zoals ongeveer 5 maanden geleden, dus dat moeten we proberen zo te houden, dan gaan we samen op naar de 100!!
Nadien naar de diëtiste, niet dezelfde van de vorige keer, want die is er op donderdag niet, maar deze was ook heel duidelijk met uitleg en ja ze proberen beiden (ook de vorige Mw. Janssen) je echt op je gemak te stellen. Af en toe eens even wat extra kan echt geen kwaad als je natuurlijk niet gaat overdrijven. Dat wordt dus als eerste een keer erwtensoep, ik denk dat ik het zonder vlees maar wel met worst doe, want niet alles tegelijk.
Pas over 4 maanden terugkomen. Heerlijk, kunnen we in het voorjaar een uitstapje naar de Ardennen doen.
Van de Gemeente moet ik een Alfa-hulp nemen i.p.v. de hulp van de thuiszorg, maar helaas hebben ze die niet en heb dus 21 januari geen hulp gekregen. Heb nog bij 2 anderen geïnformeerd maar niks hoor. Ook voor aanstaande maandag heb ik nog geen hulp. Volgens de thuiszorg is er een protocol, als je ouder dan 75 jaar bent krijg je de thuiszorg en hoef je geen alfahulp te nemen, maar het blijkt dat dat nog maar een voorstel is, als ik de SOB (Stichting Ouderenwerk Breda) bel en nadien de Gemeente. Mijn tussenpersoon van de Gemeente belt de Thuiszorg en ja ze belt terug inderdaad, ook vraagt ze bij wie ik nog een aanvraag heb gedaan voor Alfa-hulp en ik noem de twee op, ze zei er zijn er nog meer, maar ik zei, ik ga de hele dag niet bellen voor een Alfa, ze belt nadien terug, want ze heeft contact opgenomen met nog een andere, en die weten niet of ze iemand hebben, en ja nu vanmorgen belde ze terug, ze hebben een Cubaanse, maar die kan niet op de morgen die ik wil, jammer ik wil het toch op dezelfde dag houden, en had al aangegeven dat ik misschien een PGB (Persoonsgebonden Budget) dan wil nemen. Nu daar begon ze gelijk over, maar omdat de Thuiszorg nog gebeld heeft en ook omdat ik eerst alles eens op een rijtje wil zetten, hoe het allemaal in zijn werk gaat, beslis ik niet gelijk. Ook wil ik graag een boven de dertig, dus ze vindt me vast veel eisend, maar dat kan mij niets schelen, ik heb mijn eigen dingetjes ook. Vereniging, doktersbezoek, e.d. van mij en nu ook van mijn man, en dan af en toe een aderlating, dus dat is allemaal voor mijn eigen en mijn mans gezondheid. Dat wordt internet afstruinen en mijn eigen "archief", want heb heel veel van dergelijke dingen bewaard, maar er is ook het een en ander veranderd misschien. Zo zie je maar dat je op je oude dag nog heel erg assertief moet zijn en veel dingen moet lezen, anders weet je van niks en kom je bedrogen uit. Nou ik hoop er maar het beste van, meer kan ik niet doen. Tonnie
Woensdag 23 januari 2008 - TARIN KOWT - Met de aanhouding van een Afghaanse man op Kamp Holland in Uruzgan is mogelijk een aanval tegen Nederlandse militairen voorkomen. De man had volgens het ministerie van Defensie 'materialen' bij zich die duiden op een aanslag. Het ministerie houdt rekening met meer aanhoudingen.
Een woordvoerder van Defensie laat echter weten dat er 'nadrukkelijk geen explosieven of andere wapens in beslag zijn genomen'. Om veiligheidsreden worden geen nadere details gegeven.
Wel is de verdenking volgens Defensie zwaar genoeg om de man voor langere tijd vast te houden.
De opgepakte man maakt deel uit van een groep van zo'n tweehonderd Afghaanse burgers die in Kamp Holland werken.
Zij ondergaan een uitgebreide screening voordat zij het kamp op mogen.
De verdachte is zondag opgepakt, nadat er volgens Defensie geruchten de ronde deden over een dreiging tegen Nederlandse militairen. Na een klopjacht en een doorzoeking van het kamp, werd één man aangehouden. In het kamp blijft de staat van verhoogde paraatheid gelden.
HILVERSUM (ANP) - Op de Nederlandse basis Kamp Holland in Uruzgan is een Afghaanse werknemer aangehouden na een tip over een mogelijke aanslag op het kamp. Volgens een woordvoerder van het ministerie van Defensie vond de aanhouding zondag plaats en zijn er geen explosieven gevonden.
Eerst naar de verjaardag van mijn zus Riet, die 78 wordt. Van daaruit gaan we rechtstreeks naar onze zoon die als het goed is intussen thuis is vanuit Afghanistan. Ja hoor de kinderen hangen aan zijn nek en hij heeft een film over Afghanistan, die een collega gemaakt heeft, op de laptop staan en zit uitleg te geven. Heel leuk zo'n tafereeltje om te zien. Nadat we koffie hebben gedronken en een beetje gekletst hebben gaan we weer, want ze zullen wel blij zijn dat we niet te lang blijven, want hij is ongeveer 3 1/2 maand weggeweest. Dat is niet niks voor zo'n jong gezin.
Woensdag 23 januari 2008 - BREDA - Ron Magielse (42) en Mirjam van Rooij (43) zijn trots op elkaar. Ron, omdat zijn Oosterhoutse vriendin haar ziekte, borstkanker, zo moedig heeft gedragen. Mirjam, omdat haar Bredase vriend met foto's die hij tijdens haar ziekte maakte in de prijzen is gevallen.
Afgelopen zondag kreeg de fotograaf, die onder andere werkt voor BN/DeStem, er de tweede prijs voor in de categorie Dagelijks Nieuws van de Zilveren Camera fotowedstrijd. ,,Dat ik genomineerd was, vond ik al een eer", reageert hij, ,,maar dit is natuurlijk helemaal mooi." Zijn vriendin waarschuwt daarom ook meteen: "U maakt er toch geen kankerverhaal van, hè? Het gaat om de foto's.
Professioneel als Magielse is, zag hij in haar ziekte meteen momenten om te fotograferen. "Er gebeurt zo veel in een relatief korte periode: de diagnose, de operaties, de chemokuur, de bestraling. We hadden al snel het plan om er voor onszelf een fotoboek van te maken."
,,Met teksten van mij", vult Mirjam aan, " zodat ik het een beetje kon verwerken."
In de tussentijd bleef het iets intiems, voor henzelf. ,,Ik heb tijdens het fotograferen nooit de intentie gehad om ze in te sturen", blikt Ron terug. Aarzelde hij daarom aanvankelijk om de beelden mee te laten dingen naar de prestigieuze Zilveren Camera fotowedstrijd, zij vond het meteen een goed idee: ,,Er rust nog steeds een taboe op kanker. Ik vind dat dat doorbroken moet worden."
,,Het was ook anders geweest", vult hij aan, ,,als jij intussen niet een stuk was opgeknapt."
De foto's heeft hij zo puur mogelijk gehouden: ,,Bestaand daglicht, en zo weinig mogelijk in scène gezet, daar hou ik van." ,,Ik wist niet eens dat jij mij in de douche hebt gefotografeerd", vertelt Mirjam.
De beelden zijn gemaakt vanaf de dag in december 2006 dat bij haar ná de borstoperatie een bloeding werd geconstateerd tot en met een uitje met haar vader. Daarmee geeft de serie de indruk van 'eind goed, al goed'.
,,Dat is ook de opzet geweest", zegt Ron. Mirjam: ,,Ik heb er nooit een slecht gevoel bij gehad, nooit het idee gehad dat het slecht zou aflopen. Je moet gewoon maar vertrouwen op de wetenschap."
Ron: ,,Jij vond het alleen maar frustrerend dat je haast niks kon doen." Mirjam, lachend: ,,Misschien dat het kwartje nooit gevallen is, dat zou kunnen."
Het leven gaat intussen op volle kracht door voor het stel dat samen vijf kinderen heeft - hij twee dochters uit een eerdere relatie, zij twee dochters en een zoon.
Ron: ,,We hebben hen vanaf dag één op de hoogte gehouden. Ze zitten altijd op onze lip, dus zomaar wat verhaaltjes eromheen ophangen, dat werkt toch niet."
Bron: BN De Stem Breda (zie voor meer foto's BN De Stem)
Vrijdag 18 januari komt die lieve schat van ons logeren. Haar papa komt zondag vanuit Afghanistan eindelijk thuis. Haar moeder moet de 19e werken omdat een collega een ongeluk heeft gehad, nou dat kan er nog wel bij hoor! Het dieet menu van Sjef vindt ze helemaal niet erg, wat een lieverd. Nadien wil ze leren breien en jawel rose breinaalden had ik nog en rose garen, dus echt naar haar zin. Maar daar komt nu niets van, want eerst doen we een paar spelletjes en daarna wil ze de film van Peter Pan zien en dat heeft haar moeder goedgekeurd, want het duurt tot half elf, maar het is weekend. Na de film snel naar bed. Zaterdag 19 januari, dus de andere morgen hoorden we niks, maar ze was net voordat ik ging kijken schijnbaar al naar beneden gegaan en zat lekker TV te kijken. Toen eerst ontbeten, 2 spelletjes mens erger je niet, want ze vindt het oh zo leuk mij eraf te gooien, maar dat deert niet we winnen tenslotte ieder een spelletje, dan maar weer rummikub ook 2 spelletjes. Toen 20 steken opgezet en is ze begonnen om te proberen te breien, wat valt dat tegen zeg, steken laten vallen, niet breien, dus een lus enz. Er gaat me een lichtje branden, want zo leert ze het niet, dus ze moet de naalden zelf vasthouden, maar niet zo krampachtig, en ik help haar met het insteken en omslaan, maar met haar handjes, nou, toen had ze het snel door, en moest ze een naaldje breien en dan deed ik een naaldje om de eventuele steken die niet goed zaten weer op de naald te krijgen zoals het hoort. Wat ging het toen al snel goed zeg, en trots als een pauw was ze. Af en toe nam ze pauze, maar dan werd er toch weer iets anders gedaan. Samen eten gekookt, want dat wil ze ook leren. Om ongeveer 19.00 kwam haar moeder haar ophalen en haar broer was bij de andere opa en oma, want die had daar eigenlijk moeten voetballen, maar vanwege het slechte weer was het afgelast. Zo vliegt een dag voorbij.
woensdag 16 januari zijn we allen naar Trees gegaan, want het was de verjaardagsdag van Drik. Niet zo leuk als je daar voor de eerste keer mee geconfronteerd wordt, maar ze moet verder. Alle bloemen die ze ontvangen had met het overlijden van Drik had ze in de serre heel leuk opgesteld en het grote aantal kaarten ook netjes op de grond uitgestald, dat waren er ongeveer twee honderd zei ze, nou dat geeft wel troost en een foto van Drik en wat kaarsjes erbij, ja nog even met de gedachten bij haar man. Toch naar omstandigheden nog gezellig gekletst en natuurlijk bij het weggaan weer heel veel sterkte toegewenst, want dat heeft ze echt wel nodig. Zo was die dag ook weer voorbij.
Op zaterdag 12 januari de crematie van Drik. De kerk puilde deze keer uit, zo zou de pastor het elk weekend wel willen hebben, maar helaas. Een heel mooie dienst was het, met een eigengemaakt boekje erbij, dat in overleg met de Pastor in elkaar gezet is. Ja dat is wat anders dan vroeger, je had niks in te brengen, fijn dat dat zo veranderd is. Nadien naar het crematorium voor een korte dienst ook door de Pastor en muziek die Drik mooi vond en vogeltjes die floten, naar de koffiekamer en van daaruit nog even naar haar thuis, dat deed haar goed, want ja, daar sta je dan alleen, ook al was hij zo ziek en wist je dat het niet lang meer kon duren. Ja zo had ik er ook voor kunnen staan, nadat Sjef aan die aneurysma geopereerd was, maar hij heeft het gelukkig nog gered. Het is wel iets om even bij stil te staan.
Teraz mamy zdjecie swój wnuczki, dlatego ja robilam troche inaczej, bez lódzko i inne.
Bardzo dobre oni sa, fajnie to my znowu e-maila kazdy tygodnie, jeszcze musze pisac list do wam a ja bedzie probowac za pisac, jak byl z Sjefa i jak teraz, wszystko, ale to jest trudno bo ono sa slow ktore nie uzyc zawsze.
Mam nadzieje to zdjecie wnuczki podobacie sie.
Swager Sjefa jest zmartl 7-01-2007, dlatego sobota my do kosciol i potem do krematcja i do jej domu.
On mial rak, to byl bardzo ale ona robila razem dziecie wszystko do 3 tygodnie temu, kiedy ona tez miala pomage.
Nog even afscheid wezen nemen van Drik, want hij lag thuis opgebaard en je kon altijd gaan kijken. Nou het huis zat 's avonds vol, wel fijn voor Trees, dan is het toch iets beter te verwerken. Zaterdag zal hij gecremeerd worden en de urn laat ze weer thuis komen, want ze hebben ruim1ha grond, dus daar is wel een leuk plekje voor haar man te vinden. De bloemen waren er ook al, dat fleurt het toch enigszins op, maar het verlies blijft.
Ik ben Tonnie van Riel
