Rit 9: Morzine-Avoriaz - Saint-Jean-De-Maurenne (204,5km)
Daags na de rustdag trekt het peloton weer de bergen in. De startplaats is Morzine-Avoriaz, waar twee dagen eerder de finish lag van de achtste rit. Dat betekent dat de renners gespaard blijven van een grote verplaatsing. Deze etappe is de zwaarste van de Alpen met vijf beklimmingen onderweg, waaronder de Col de la Madeleine (buiten categorie).
De rit begint met een afdaling vanuit Morzine-Avoriaz en aansluitend een helling van vierde categorie, de Côte de Châtillon (2,1 km aan 3,9%). Dit is verwaarloosbaar als je ziet wat er nog allemaal volgt. Eerst en vooral is dat de Col de la Colombière van eerste categorie, 16,5 km lang en het gemiddeld stijgingspercentage is 6,7%. Het peloton krijgt de Colombière voor de wielen geschoven na amper 30 km. Hopelijk heeft iedereen zijn beentjes tegen dan al genoeg kunnen opwarmen. Na de afdaling wacht de renners direct een klim van tweede categorie, de Col des Aravis (7,6 km aan 5,9% gemiddeld). Ook hierna is er geen tijd tot recuperatie want de Col des Saisies wacht al na enkele kilometertje vallei. Deze klim werd als eerste categorie gecatalogeerd, is 14,4km lang en het gemiddeld stijgingspercentage bedraagt 5,1%. Daarna volgt een lange afdaling, het is pas na 30 km dat er een groot stuk vallei is. 60 km voor de aankomst kunnen de renners dan aan de beklimming van de Col de la Madeleine beginnen. Dit is de eerste berg van buiten categorie in deze Tour. De klim is 25,5 km lang en het gemiddeld stijgingspercentage is 6,2%. De aankomst ligt niet op de top, maar na een afdaling van 20 km waarna het nog enkele kilometers relatief vlak is. In de slotkilometers wacht nog een knikje.
Rit 8: Station des Rousses - Morzine-Avoriaz (189km)
zondag 11 juli 2010
Andy Schleck wint zijn eerste Tourrit en Lance Armstrong gaat kopje onder
De bergrit van gisteren was een opwarmer voor het zwaardere werk dat het peloton in deze rit te wachten stond. Vijf hellingen lagen op het parcours, waaronder twee van eerste categorie.
Net als de voorbije dagen vlogen de renners er ook dit keer al na enkele honderden meters in. De eerste die een kloofje kon slaan was Kiryienka (Caisse d'Epargne). Jérémy Roy (AG2R) wilde naar hem toerijden, maar kwam ten val. Dat was de voorbode voor een omvangrijke val in het peloton. Bolletjestrui Jérôme Pineau (QuickStep), wereldkampioen Cadel Evans (BMC) en Lance Armstrong (Radio Shack) gingen tegen de grond. Voorin het peloton maakte Popovych (Radio Shack) zich kwaad toen enkele mannen van Cofidis wilden demarreren. Popo wilde dat op zijn kopman gewacht werd. Toen er weer wat tempo in het peloton zat werd Kiryienka gegrepen, hij had ongetwijfeld ingezien dat een solo niet veel zin had. Na 13 km was het Taaramae (Cofidis) die een demarrage plaatste. Achter hem volgde een groepje met Lars Boom (Rabobank). Het peloton zou hen echter allen terughalen.
In tegenstelling tot de vorige ritten, waarbij de eerste aanval de goede bleek te zijn, was het nu dus tientallen kilometers knokken. Mario Aerts (Omega Pharma-Lotto) was zeer bedrijvig en zou uiteindelijk wegraken met zes andere mannen: Vaugrenard (FDJ), Riblon (AG2R), Minard (Cofidis), Moinard (Cofidis), Erviti (Caisse d'Epargne) en Moerenhout (Rabobank). In het peloton was er nog beweging totdat gele trui Sylvain Chavanel (QuickStep) een plaspauze inlaste.
Terwijl het wat kalmer was in het peloton lieten Evans en Pineau zich verzorgen door Tourdokter Porte. Pineau had er lange tijd over gedaan om aansluiting te vinden bij het peloton en zou een lange dag tegemoet gaan.
QuickStep, die de gele trui in de rangen had, controleerde het peloton. De voorsprong van de kopgroep liep op tot maximum zeven minuten. Vanaf dan daalde hun voorsprong gestaag.
Vlak voor de Col de la Ramaz ging Armstrong voor de tweede keer tegen de vlakte, aan de voet zou hij het peloton bijbenen. Met de Col de la Ramaz op 50 km van de streep kon het echte werk beginnen. Bij de koplopers reed Moerenhout zachtjes weg van zijn kompanen. Aerts en Moinard zouden er op eigen tempo naartoe rijden. Team Sky zette zich op kop van het peloton in functie van Bradley Wiggins. Daar waren dan ook de eerste gelosten: de gehavende McEwen (Katusha) was de eerste, meteen gevolgd door de sprinters. Ook veel Belgen moesten het peloton al laten gaan zoals het geval was voor Devenyns en Wynants (QuickStep). Gele trui Chavanel zou op deze col ook lossen. Net als na de rit naar Spa zal hij alweer maar één dag in het geel gereden hebben.
De voorgenoemde gelosten zijn geen verrassende namen, in tegenstelling tot Lance Armstrong. De Amerikaan kon niet meer mee met de favorieten. Toen de mannen van Astana dit zagen zetten ze zich onmiddellijk aan kop en trokken het tempo omhoog.
Vooraleer aan de slotklim naar Morzine-Avoriaz werd begonnen, was er nog een klimmetje van derde categorie. Ook daar duurde de lijdensweg van Armstrong voort. De Amerikaan moest voet aan grond zetten toen een renner voor hem viel.
Op de slotklim loste Moerenhout. Aerts en Moinard hadden nog 30" voorsprong op het peloton. Rodriguez (Katusha) wilde de sprong wagen, maar dat lukte hem niet. Aerts zou later als eerste ingelopen worden en dan volgde Moinard. Aerts kreeg de prijs voor de strijdlust.
In het groepje der favorieten stond Wiggins plotseling geparkeerd en zou één minuut driekwart verliezen. Navarro (Astana) bleef als langste bij kopman Contador. Op 2 km wilde hij er de brui aangeven, maar zijn kopman porde de uitgeputte Navarro op om nog wat meters kopwerk bij te doen. Gelukkig verloste Kreuziger (Liquigas) hem dan door aan te vallen. Hij raakte niet weg. Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) plaatste dan een korte demarrage. Ook hij reed niet weg. Volgende poging: Robert Gesink (Rabobank). De Nederlander sleurde een tijdje aan de kop, maar raakte niet weg. Andy Schleck (Saxo Bank) vond het welletjes en viel aan. Hij nam onmiddellijk enkele meters. Contador paste. Olympisch kampioen Sanchez (Euskaltel) sloot wel aan bij Schleck. In de spurt was Schleck de beste. Hij neemt 10" extra voorsprong op zijn concurrenten voor de eindzege, boniseconden zijn er niet in deze Tour. Het geel is voor Cadel Evans. Schleck staat op 20" van de Australiër. Jurgen Van den Broeck staat vierde op 1'03", Gesink is elfde met een achterstand van 2'37". Schleck won veel punten voor de bergtrui en staat met 30 punten op de derde plaats na Chavanel en Pineau.
Lance Armstrong kwam op meer dan elf minuten achterstand binnen. Een achtste Tourzege lijkt buiten het bereik van de Amerikaan.
Rit 8: Station des Rousses - Morzine-Avoriaz (189km)
De beklimmingen die de renners gisteren voorgeschoteld kregen waren nog maar een opwarmertje voor het grotere werk dat vandaag begint met twee bergen van eerste categorie. Dinsdag, daags na de rustdag, volgt dan het hoogtepunt van de Alpendoortocht met Col de la Madeleine (buiten categorie).
Gisteren moesten al veel renners lossen en daarbij als meest opmerkelijke naam Andreas Klöden (Radio Shack). De ploegmaat van Lance Armstrong werd algemeen beschouwd als kandidaat top tien. Hij verloor 2'13" op de favorieten. Misschien dat de Duitser gisteren last had van de omschakeling naar het gebergte en vandaag beter voor de dag komt. Dat Fabian Cancellara (Saxo Bank) gisteren moest lossen kwam ook als een verrassing. Cancellara is uiteraard geen topklimmer, maar de hellingen van gisteren had de winnaar van de Ronde van Zwitserland 2009 zeker moeten aankunnen.
Laten we even kijken hoe goed de kopmannen gisteren nog omringd waren aan de aankomst. Andy Schleck (Saxo Bank) had enkel Chris Sorensen bij zich. De grote afwezige was natuurlijk broer Fränk die in de rit naar Arenberg uitviel met een sleutelbeenbreuk. Alberto Contador (Astana) werd bijgestaan door Alexander Vinokourov en David Navarro. Radio Shack was het best vertegenwoordigd met naast kopman Lance Armstrong ook nog Levi Leipheimer, Janez Brajkovic en Christopher Horner. In de komende bergritten is het uitkijken naar Vinokourov, zou hij zijn eigen kansen gaan? Als klimmer moet Vino echter lager ingeschat worden dan ploegmaat Contador. Maar als Vino wegrijdt op een klim zal Contador er niet mogen achterrijden en zo kan de Kazach misschien wat tijd nemen. Het wordt ook afwachten hoe het Schleck vergaat, zijn broer Fränk werd geacht degene te zijn van de ploeg die hem het langst zou kunnen bijstaan. Vele volgers bekijken het echter als een kans voor de jonge Luxemburger om voluit te gaan, terwijl hij vorig jaar, vooral op de Mont Ventoux, te veel omkeek naar zijn broer. Zelf ontkent hij echter dat de afwezigheid van zijn broer enig voordeel kan opleveren.
Vijf hellingen liggen er op het parcours. De eerste twee behoren tot de vierde categorie: de Côte de la Petite Joux (2,3 km aan 4,3%) na iets meer dan 20 km en de Côte de Grésin (4,3 km aan 3,9%) 50 km verderop. Het echte werk begint op minder dan 50 km van de streep. Dan moeten de renners de Col de la Ramaz op, deze col van eerste categorie is 14,3 km lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6,8%. Vooraleer aan de slotklim naar Morzine kan begonnen worden moeten iedereen nog over Les Gets, een helling van derde categorie (3,9 km en 4,8%). De klim naar Morzine-Avoriaz behoort tot eerste categorie en is 13,6 km lang en het gemiddeld stijgingspercentage bedraagt 6,1%. De streep van deze achtste rit is getrokken op de top.
Ongetwijfeld zal er weer snel een ontsnapping op touw gezet worden. De voorbije dagen was de eerste poging steeds de juiste, benieuwd of dat ook vandaag zo is. Waarschijnlijk zullen de vluchters door de favorieten gegrepen worden op de slotklim en zal iemand van de tweede rij nog kunnen wegspringen zoals olympisch kampioen Samuel Sanchez (Euskaltel). Een aanval van de topfavorieten zullen we niet moeten verwachten. Wel is het mogelijk dat er, zoals gisteren met Klöden het geval was, grotere namen moeten afhaken. Het wordt ook uitkijken naar de prestatie van Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) die de voorbije dagen een zeer goede indruk gaf en gisteren voorin de groep te vinden was. De Nederlanders zullen zeker Robert Gesink (Rabobank) met argusogen volgen. Misschien kan hij in afwachting van de WK-finale tussen Nederland en Spanje deze avond al een mooie prestatie neerzetten.
De zevende rit met start in Tournus leidde de renners over zes hellingen in de Jura. Het leek een ideale etappe voor een vluchter om het uit te zingen tot de streep, want de favorieten zouden zich nog gedeisd houden vanwege de relatief matige moeilijkheidsgraad. Bergen van eerste en buiten categorie zaten er namelijk niet bij.
Eén renner hield het voor bekeken: Juan José Oroz (Euskaltel). Robbie McEwen (Katusha), die gisteren net na de aankomst viel door een botsing met een cameraman, ging wel van start. Naast de blessures die hij al had aan de elleboog en heup en de slechte reactie op een tetanusspuit is nu ook zijn rug zwaar geraakt.
Onder een loden zon zette het peloton om één uur aan voor de officieuze start. Aan kilometerpaal nul kon de strijd losbreken. Duits kampioen Christian Knees (Milram) demarreerde eerst. In zijn zog volgden Samuel Dumoulin (Cofidis) en bolletjestrui Jérôme Pineau (QuickStep). Ruben Perez (Euskaltel) die er in de vorige etappe ook al bij was zou kunnen aansluiten, net als Danilo Hondo (Lampre). Bbox Bouygues mende op kop van het peloton om het gat op de vluchters dicht te rijden. Renners van QuickStep en Cofidis zaten vlak achter hen om de vlucht van respectievelijk Pineau en Dumoulin te beschermen. Toen iemand van Saxo Bank ostentatief naar voren reed en zich langs de kant zette om te plassen was dat het sein voor de jongens van Bbox om de strijd op te staken.
Na 30 km hadden de vijf vooraan acht minuten voorsprong, tijd voor O'Grady (Saxo Bank) om zich op kop te zetten en hen niet meer te laten uitlopen. Later zouden Bbox Bouygues weer aan het front verschijnen.
Op de eerste drie hellingen kwam Pineau als eerste boven. Dat was natuurlijk zijn hoofddoel, punten pakken voor de bergtrui. 80 km voor het einde hadden Pineau en zijn vier kompanen iets minder dan zes minuten voorsprong.
In het peloton vielen de eerste slachtoffers op de vierde klim, de Côte du barrage de Vouglans. McEwen loste als eerste en zou een ware lijdensweg voor de boeg hebben. Hij zou later nog wel kunnen aanpikken in de bus. Cavendish (HTC-Columbia) loste ook, met drie ploegmaats rondom zich: sprintlocomotief Renshaw, Grabsch en Eisel. Farrar (Garmin) reed ook bij hen. Vooraan kwam Pineau alweer als eerste aan de top.
Meer gelosten op de Côte de la Croix de la Serra. Sprinters Hushovd (Cervélo) en Ciolek (Milram), maar ook Rein Taaramae (Cofidis). Voor de Belg Devenyns (QuickStep) ging het ook te snel. Vooraan in het peloton voelden ze zich merkelijk beter, er werd aangevallen. Nee, niet door de favorieten. Wel door Thomas Voeckler (Bbox Bouygues), wiens ploegmaats tot dan kopwerk hadden verricht. Voeckler kreeg ploegmaat Cyril Gautier met zich mee. Ook Mathieu Perget (Caisse d'Epargne), Matthew Lloyd (Omega Pharma-Lotto), Rafael Valls (Footon) en Damiano Cunego (Lampre) sloten aan. Sylvain Chavanel (QuickStep) zou verder op de klim naar dit groepje toerijden. Zijn ploegmaat Pineau reed ondertussen voorin alleen.
Gele trui Cancellara kreeg het moeilijk en loste. Hij kon terugkeren en nam zelfs drinkbussen voor de ploemaats mee naar voor. Daarna loste hij weer en speelde wat jojo. Uiteindelijk zou Cancellara toch moeten breken en zou hij bijna een kwartier later binnenkomen dan de winnaar.
Aan de voet van de laatste klim, de Côte de Lamoura, liet Chavanel het groepje Voeckler achter zich en reed naar Pineau toe. Die kon zijn kameraad niet volgen. Chavanel zou zijn tweede ritzege meepikken en staat opnieuw in het geel. Zijn ploemaat Pineau staat steviger in de bollen en kreeg de prijs van de strijdlust.
De tweede plaats in de etappe ging naar Valls. Garate (Rabobank) die nog uit de favorietengroep was weggesprongen werd derde. Voeckler, Perget en Moreno bleven nog net uit de greep van die groep.
Witte trui Gerraint Thomas (Sky) zakte door het ijs vandaag. Hij moest de favorietengroep laten gaan op de laatste klim. Andy Schleck (Saxo Bank) start morgen in het wit. Verrassend was dat ook Andreas Klöden (Radio Shack) op de Côte de Lamoura moest lossen.
Slecht nieuws voor de Belgen: Stijn Vandenbergh (Katusha) kwam buiten tijd aan en moet zo noodgedwongen de Tour verlaten.
Een rit van slechts 165,5 km maar wel met zes hellingen onderweg dat wacht de renners in de Tour. Om één uur gaan ze van start. De topfavorieten voor de eindzege zoals Alberto Contador (Astana) en Andy Schleck (Saxo Bank) zullen zich vandaag nog wel gedeisd houden, de rit van morgen met twee klimmen van eerste categorie en aankomst bergop is meer iets voor hen. Mogelijk kan een overblijver van de lange vlucht de etappe op zijn naam schrijven.
Starten doet het peloton in Tournus. In de Jura wachten hen een klim van vierde, twee van derde en drie van tweede categorie. De eerste helling, na 51 km, is de Côte de l'Aubepin (3de cat., 4,9 km, 5%). 18 km verderop ligt de volgende van derde categorie, de Côte d'Arinthod (8,4 km en 4,7%). Tussenin moet het peloton over de Côte des Granges (4de cat., 5,9 km en 3,5%). In de laatste 60 km liggen drie bergen van tweede categorie, te beginnen met de Côte du barrage de Vouglans (6,5 km en 5,6%). De voorlaatste beklimming van de dag is die van de Col de la Croix de la Serra (15,7 km en 4,3 %). Als afsluiter is er de 14 km lange klim op de Côte de Lamoura (5%). De top ligt op 4 km van de streep in Station des Rousses.
Ongetwijfeld zal alweer van bij de start aangevallen worden. De voorbije etappes was de eerste poging de juiste. Opvallend was ook het kleine aantal vluchters, maximum een groep van acht (in de etappe naar Spa). Vandaag zou het wel eens een grotere groep kunnen zijn. De te verwachten naam in dergelijke rit is Frans kampioen Thomas Voeckler (Bbox Bouygues Télécom). Aangezien er veel punten voor de bolletjestrui te rapen vallen, zou Jérôme Pineau (Quick Step), de huidige leider in het puntenklassement, ook wel eens mee kunnen zijn.
De afgelopen dagen reden de Belgen zich al in de kijker: Wynants en Van De Walle (QuickStep), De Greef en Roelandts (Omega Pharma-Lotto) trokken al mee in de aanval. Misschien is het vandaag wel de dag van Kevin Seeldraeyers of Dries Devenyns (QuickStep).
Naast de bollentrui staat vandaag ook de gele trui op het spel. Cancellara (Saxo Bank) zou in staat moeten worden geacht om vandaag te kunnen volgen als de klassementsrijders er niet voor koersen. Voor de volledigheid hier een blik op de stand van de favorieten in het algemeen klassement.
Bij de start van de langste etappe leek het of de renners wat verkoeling zouden vinden na de tropische etappe van de dag voordien. De temperatuur bedroeg een graad of 22 en af en toe was er een bui in startplaats Montargis. Hoe verder de rit vorderde hoe warmer het echter zou worden. Meer dan 30°C onderweg betekende hard labeur voor de waterdragers.
Net als de voorbije etappes vertrok de juiste aanval al van bij de start. Dit keer opnieuw drie renners: Mathieu Perget (Caisse d'Epargne), Sebastian Lang (Omega Pharma-Lotto) en Ruben Perez (Euskaltel). Ze liepen uit tot 8 minuten. Dan vonden de mannen van Columbia het welletjes, zetten zich op kop van het peloton en knabbelden aan de voorsprong.
Door het mindere weer bij de start hadden vele renners blijkbaar een onderhemdje aangetrokken en dat werd door velen uitgetrokken tijdens de wedstrijd. Ook door Lang in de kopgroep. Jesus Hernandez (Astana) moest assistentie krijgen van de dokter. De helper van Alberto Contador had wat last van de linkerknie. Hopelijk kan hij zijn kopman voluit bijstaan in de bergen die er dit weekend aankomen.
Tropisch weer of niet, Maxime Monfort en Bert Grabsch (HTC-Columbia) verrichten berewerk op kop van het peloton. Op hetzelfde moment werd Monfort voor het eerste vader, hij en Laure kregen een dochter die ze de naam Lou gaven.
Met nog 43 km te gaan hadden de vluchters nog exact twee minuten voorsprong, alles zat dus op schema voor de massapurt. Achteraan het peloton gingen enkele renners tegen de grond, onder meer Boom (Rabobank) lag er bij. Na de aankomst ging hij er opvallend luchtig overheen.
Nog 25 km van de streep verwijderd toen de voorsprong van de drie koplopers onder de minuut dook. Ietsje verderop lag de Côte de la Croix de l'Arbre van vierde categorie (2,3 km aan 4,5%). Reden voor Dimitri Champion (AG2R) om te demarreren. De vluchters reden dan nog 30" voor hem uit, op 1 km dichtte Champion het gaatje. Geïnspireerd door de aanval van zijn landgenoot trok ook Anthony Charteau (Bbox Bouygues Télécom) in de aanval. Op de Croix de l'Arbre nam Perget wat voorsprong en kwam als eerste boven, net als bij de drie eerdere hellinkjes. In totaal leverde dit hem twaalf punten op, eentje minder dan Pineau (QuickStep) die in de bollen blijft.
Na de top sloot Charteau aan bij de achtervolgers op Perget, die zich even verderop zou laten inlopen. In het peloton kregen de Columbiamannen hulp van Katusha. Zo waren de vluchters op 10 km van het eind er aan voor de moeite. De prijs van de strijdlust ging naar Perget.
In de aanloop naar de laatste kilometers zaten opvallend veel klassementsrijders in de eerste gelederen van het peloton. Dan kwamen Cervélo en Lampre naar voor en werd de orde hersteld. De laatste vijf kilometer zette Garmin Johan Vansummeren in. Voor Columbia was er Michael Rogers die tempo maakte. In de laatste kilometer was het Garmin die zich op kop manifesteerde voor de linke bochten. Cavendish plaatste zich opnieuw in het wiel van ploegmaat Renshaw die Hondo en Petacchi (Lampre) uit het wiel van Dean en Hunter (Garmin) kon wringen. Tyler Farrar (Garmin) zou blijkbaar ook meesprinten, hij nam plaats achter Cavendish.
Toen Cavendish aanzette was het duidelijk dat hij de sterkste was. De Brit won zo zijn tweede zege op rij, dit was zijn twaalfde Tourrit in totaal. Farrar finishte als tweede voor Petacchi. Groene trui Thor Hushovd (Cervélo) werd pas tiende en zo nadert Petacchi tot op vier punten in het puntenklassement. Hushovd is wel in staat om in de bergritten punten te pakken als zijn collegasprinters al hebben gelost.
Cavendish glunderde op het podium. Toen Sporzajournalist Renaat Schotte hem op de hoogte bracht over het vaderschap van Monfort was Cav zichtbaar gelukkig.
Het was echter niet al blijdschap na de meet. Om te beginnen was er Robbie McEwen (Katusha) die viel aan de aankomst na een botsing met een cameraman die opeens op de baan liep. McEwen bleef enige tijd liggen op de grond en kreeg water aangereikt door Petacchi. De Australiër was razend en toen hij opstond wilde hij de man gaan zoeken, maar vond hem niet. Dan maar richting ziekenhuis waar geen breuken werden vastgesteld, McEwen start dan ook in de zevende rit. Ondertussen werd de bewuste cameraman gevonden en voor één dag geschorst.
Maar collega's Carlos Barredo (QuickStep) en Alberto Rui Costa (Caisse d'Epargne) spanden de kroon. Na de streep gingen de oververhitte Spanjaard en Portugees met elkaar op de vuist. Er werd zelfs een wiel als wapen gebruikt. Omstanders konden de twee uit elkaar trekken. De wedstrijdjury legde hen allebei een boete op van 400 Zwitserse frank of 300 euro. QuickStep laat Barredo nog een extra boete betalen. Barredo en Rui Costa excuseerden zich voor het voorval. Volgens de Spanjaard was de aanleiding enkele leverstoten die Rui Costa hem gaf 20 km voor het eind. Toen hij na de streep verhaal kwam halen zou de Portugees hem weer hebben weggeduwd. Dan brak het gevecht los.
Vandaag staat de langste etappe uit deze Tour op het programma. Deze leidt de renners van Montargis naar Gueugnon over een afstand van 227,5 km. Met de Alpen die er morgen aankomen leek dit een unieke kans voor een vluchtersgroep om het uit te zingen tot de streep. Na de zengende hitte van gisteren zou het volgens de laatste berichten iets minder warm zijn en regent het.
Op het parcours zal het peloton vier hellingen van vierde categorie tegenkomen. Laten we ze even op een rijtje zetten. Eerst is er de Côte de Bouhy (2,9 km; 4% gem.) na 69 km. Even verderop ligt de Côte de La Chapelle Saint-André (2,1km; 4,3% gem.). Daarna blijft het parcours golvend, maar de volgende helling zullen de renners pas tegenkomen 50 km voor Gueugnon. Dat zal dan de Côte des Montarons (3,6 km; 3,6% gem.) zijn. Ten slotte is er de Côte de la Croix de l'Arbre (2,3 km; 4,5% gem.) waarna het nog 23 km is tot de finish. In de laatste kilometers gaat het nog eventjes bergaf.
Al deze kleine hellinkjes zijn slechts een opwarming voor het grotere werk van morgen en vooral zondag. Juist omdat er zwaardere dagen aanbreken bestaat de kans dat het peloton dan een snipperdag neemt en een vluchtersgroep laat begaan.
Na de overwinning van Cavendish (HTC-Columbia) zal het vertrouwen binnen het team en vooral bij Cav zelf echter gegroeid zijn. De druk is van de ketel en ze zijn ongetwijfeld in de winning mood. Daarom zou ook deze rit wel eens op een massaspint kunnen uitdraaien.
Net als bij ons in België steeg het kwik in Frankrijk ook tot boven de 30°Celsius. Dat weerhield drie renners er echter niet van na 10km ten aanval te trekken: Jurgen Van De Walle (QuickStep), Julien El Fares (Cofidis) en Spaans kampioen José Ivan Gutierrez (Caisse d'Epargne). Na Wynants (QuickStep), Roelandts en De Greef (Omega Pharma-Lotto) is Van De Walle dus de vierde Belg die zich in de kijker rijdt. Aangezien het een vlakke etappe was die de sprinters met stip hadden aangeduid, moest echter geen grote hoop gekoesterd worden voor een etappezege. Even werd de drie een voorsprong van 7'30" gegund, tot HTC-Columbia er een snok aan gaf.
Onderweg weinig of geen akkefietjes op wat lekke banden na. Cavendish (HTC-Columbia) wisselde van schoen en Hushovd (Cervélo) liet even aan de fiets sleutelen. De ploeg van Cavendish had blijkbaar alle vertrouwen in de Brit, zij deden het meeste kopwerk. Iedereen zette zich in voor Cav, ook klassementsrijder Michael Rogers. En net als gisteren deed natuurlijk ook Sivtsov zijn duit in het zakje. Naarmate de finale naderde staken Cervélo en Lampre een handje toe. Zij hoopten op ritwinst voor respectievelijk Hushovd en Petacchi.
Hoewel deze etappe een kroniek van een aangekondigde spurt leek te worden, sprong Gutierrez vooraan weg op 6,7 km van de meet. Ritwinst zou het hem niet opleveren, wel de prijs van de strijdlust en de bijhorende 2000 euro. Met nog 4 km te gaan werd hij ingelopen.
Dan volgde een schitterende voorbereiding op de massaspurt. Vanuit de helikopter was het een wondermooi schouwspel. Dean en Hunter trokken de sprint aan voor hun kopman Tyler Farrar, die dus zou meespurten ondanks een breukje in de pols. Cavendish werd op sleeptouw genomen door Mark Renshaw die in het wiel van Farrar postvatte en mannen als Hushovd (Cervélo) en Freire (Rabobank) beleefd opzij kwakte. In de laatste hectometers ontspon de strijd zich aan twee kanten van de weg, links Farrar en rechts Cavendish. Snel werd duidelijk dat Cav de sterkste was van de dag. Op een overtuigende manier haalde hij de zege van de verlossing binnen. Farrar zakte weg naar plaats tien. Ciolek (Milram) en Boasson Hagen (Sky) vervolledigen de top drie.
Hoe knap de spurt van Cavendish ook was, het mooiste moment kwam na de meet. Op het podium liet de Manx Express zijn tranen de vrije loop. In het flashinterview bedankte hij al zijn ploegmaats uitvoerig en zei dat hij gisteren ontgoocheld was dat hij hen had teleurgesteld. Dat iedereen, zelfs Rogers die voor het klassement rijdt, vandaag weer alles op alles zette om hem naar de zege te loodsen raakte Cavendish diep.
De afgelopen woelige maanden liggen nu hopelijk defintief achter hem. Met drie zeges in het voorseizoen kan je misschien niet zeggen dat hij helemaal is weggeweest, maar toch. Vandaag kregen we weer de oppermachtige Mark Cavendish van vorig seizoen te zien: Cav is back.
Van de etappe vandaag wordt hetzelfde stramien verwacht als gisteren. Dat wil zeggen een groepje dat snel het hazenpad kiest en achter hen een peloton dat hun voorsprong strak in het oog houdt. In volle finale zullen de sprintersploegen er de beuk ingooien.
Al vrij vroeg in de wedstrijd liggen er twee hellinkjes van vierde categorie. De Côte d'Orbais-l'Abbaye (1,6 km aan 4,8% gemiddeld) en de Côte de Mécringes (1,3 km en gemiddeld 5,4%). Voor het overige is het een vlak parcours zonder hindernissen.
Amets Txurruka (Euskaltel) die gisteren ten val kwam blijkt zijn sleutelbeen te hebben gebroken en zal niet meer starten. In 2007 won de Bask nog de prijs van de superstrijdlust voor de hele Tour.
De etappe tussen Cambrai en Reims is de op één na kortste in deze Tour. Na de chaos van de afgelopen dagen zou de tocht over Franse veldwegen een welgekomen afwisseling vormen. Bij een blik op het parcours werd duidelijk dat deze vlakke rit een uitgelezen kans zou zijn voor de sprintersploegen.
Vrijwel onmiddellijk nadat Tourdirecteur Christian Prudhomme uit het dak van zijn auto was gaan hangen om de officiële start te geven, trok Dimitri Champion (AG2R) ten aanval. De voormalige Franse kampioen kreeg vier anderen met zich mee: Iñaki Isasi (Euskaltel), Iban Mayoz (Footon-Servetto), Nicolas Vogondy (Bbox Bouygues Télécom) en de Belg Francis De Greef (Omega Pharma-Lotto). Het peloton gaf hen een voorgift van maximaal vier minuten.
Tijdens de rit konden de renners een babbeltje met elkaar slaan, misschien wel over het WK voetbal. Zo hielden Thor Hushovd (Cervélo) en Edvald Boasson Hagen (Sky) een Noors onderonsje. Ook Robbie McEwen (Katusha) en Mark Cavendish (HTC-Columbia) hadden elkaar veel te vertellen. Hoewel dit alles wijst op een ontspannend dagje uit bedroeg de gemiddelde snelheid op dat moment meer dan 40 km per uur.
Gevallen werd er jammer genoeg ook. Slachtoffer van de dag was Amets Txurruka (Euskaltel). De Bask, gehavend aan de rechterbil, was enkele kilometers op achtervolgen aangewezen totdat zijn ploegmaten hem kwamen helpen en letterlijk een duwtje in de rug gaven.
Kanstantsin Sivtsov (HTC-Columbia) en Grega Bole (Lampre) gaven het beste van zichzelf op kop van het peloton, respectievelijk in funtie van Cavendish en Petacchi. Opvallend was de aanwezigheid van Armstrongs team Radio Shack vlak achter hen. Blijkbaar was The Boss toch niet gerust in een vlekkeloos verloop van de rit. Of hij wilde aantonen dat hij wel degelijk nog in de Tour zit en tot het uiterste wil gaan. Intimidatie is altijd al de sterkste kant geweest van de Amerikaan.
Met nog 31 km te gaan zette Hushovd zijn mannetjes van Cervélo in. De vluchters hadden toen nog iets meer dan 40" voorsprong. Ondertussen werd duidelijk dat het echt niet de Tour is van Damiano Cunego (Lampre). Nadat hij al meer dan 17 minuten had verloren door valpartijen op weg naar Spa en Arenberg reed hij nu lek.
Nog voor de vijf ingelopen werden, liet de wedstrijdjury weten dat Champion de prijs van de strijdlust zou krijgen. Is hier Frans chauvinisme te bespeuren? Na aankomst vertelde De Greef echter dat Champion het werkelijk verdiende, dat hij de motor in de ontsnapping was geweest. En Champion zette natuurlijk ook de vlucht op.
3 km voor de finish hadden we een hergroepering. De weg naar de massasprint lag open. In de laatste kilometer, op een brede baan, kon geen enkele ploeg zich echt organiseren. Cavendish hield al snel de benen stil. Aan Petacchi was geen houden. De Italiaan won zijn tweede rit in deze Tour, de zesde in totaal. Petacchi heeft nu 51 zeges in de drie grote rondes (26 in de Giro, 19 in de Vuelta en nu dus 6 in de Tour) op zijn naam staan.
Achter Peta enkele verrassende namen in wat een koninklijke massaspurt had moeten worden: Dean en Hunter (Garmin) op plaatsen twee en vijf. Doordat hun kopman Tyler Farrar, die nog te veel hinder ondervindt van een polsblessure niet meesprintte mochten zij hun kans gaan. Nummer drie was Boasson Hagen (Sky) en McEwen eindigde vierde. De Australiër kon jammer genoeg niet voluit sprinten door blessures aan de elleboog en de heup. Groene trui Hushovd werd ontgoochelend negende, net voor Freire (Rabobank) die daarmee toch ook teleurstelde.
Even een blik werpen op het puntenklassement. Thor Hushovd blijft dat aanvoeren met 80 punten, dat zijn er tien meer dan nummer twee Petacchi. Die verklaarde dat hij nog niet van plan is naar huis te gaan. De Italiaan zou wel eens de grootste concurrent kunnen worden van Hushovd. McEwen staat derde met 62 punten. Roelandts pakte geen punten en zakt door naar de twaalfde plaats. Voor Cavendish lijkt het over en uit wat het groen betreft, hij pakte wel wat punten mee, maar zijn totaal bedraagt slechts 15 punten. Dat is een zeer grote kloof met nummer één Hushovd.
En Cav beseft het. Na de aankomst gooide hij zijn fiets voor de teambus en ook zijn helm moest er aan geloven. Hij kroop in de bus om er niet meer uit te komen. Ploegmaat Monfort deed in zijn plaats de uitleg over een manke fiets. Ploegleider Alan Peiper verklaarde dat zijn poulain het inderdaad moeilijk had zo vlak na de aankomst, maar dat hij zich wel weer zou opladen om de komende twee dagen mee te sprinten voor een etappezege. Groen is echter verloren gaf Peiper toe.
Vandaag wordt, op de slotdag na, de kortste rit in lijn uit deze Tour verreden. Tussen Cambrai en Reims ligt slechts 153,5km. Na de voorgaande etappes van boven de 200 km zal het een welgekomen afwisseling zijn. De kans is wel groot dat de sprintersploegen er de pees zullen opleggen, het is immers een vlakke rit. Eén schamel hellinkje ligt op het parcours: de Côte de Vadencourt (4de cat.; 1,6 km aan 3,9%).
Aan het einde van de dag wordt het ongetwijfeld een sprinterfestijn, als het peloton van ongelukken gespaard blijft tenminste. Het is dan ook een cruciale dag wat het puntenklassement betreft. Momenteel staat Hushovd (Cervélo) in het groen met 63 punten. Thomas (Sky) en Chavanel (QuickStep) laten we hier buiten beschouwing, in deze analyse over de sprinters. McEwen telt 25 punten minder dan Hushovd. De Belg Roelandts heeft nog twee puntjes minder. Zij bevinden zich dus nog in een behoorlijke positie. Dat is wel anders voor spurtbommen Farrar (Garmin) en Cavendish (HTC-Columbia) met respectievelijk vier en één punt. Ook Freire (Rabobank) heeft slechts twee punten. Het is nog vroeg in de Tour natuurlijk, maar zij lijken toch zo goed als uitgeschakeld voor het groen. Hushovd lijkt immers in topvorm te verkeren. Dit is misschien wel een unieke kans voor de jonge Roelandts om een knappe plaats in het puntenklassement te bekleden in Parijs.
Topfavoriet voor de rit vandaag is Thor Hushovd na wat we de voorbije dagen al hebben gezien van de Noor. Indien Cavendish hem hier zou kunnen kloppen zou dat de verlossing betekenen voor de Brit. Wat Farrar betreft zal vandaag duidelijk worden hoeveel hinder hij nog ondervindt van zijn val in de rit naar Spa.
Andy maakt tijd goed, broer Fränk breekt sleutelbeen
De derde etappe betrof de fameuze miniversie van Parijs-Roubaix. Het Tourpeloton kreeg 13,2 km kasseien voor de wielen geschoven verdeeld over zeven stroken. Maanden op voorhand waren de klassementsrijders er zich reeds op aan het voorbereiden. Alberto Contador (Astana) ging in de leer bij Peter Van Petegem, winnaar van de Helleklassieker in 2003.
Voor de derde dag op rij was België het toneel van de Tour. Pas 37 km voor de finish zou Frankrijk worden bereikt. De eerste drie kasseistroken lagen op Belgisch grondgebied. Door de valpartijen in de tweede rit gingen twee renners niet meer van start: Christian Vande Velde (Garmin) en Nederlands kampioen Niki Terpstra (Milram). Gisteren stapte Mickaël Delage (Omega Pharma-Lotto) er al uit tijdens de wedstrijd. Hij liep een hersenschudding op, een gebroken kaakbeen en heeft snijwonden in het gezicht.
De Tour gaat onverbiddelijk door ook al likten nog tal van renners hun wonden na de vorige helse etappe. Farrar (Garmin), McEwen (Katusha), Andy Schleck (Saxo Bank) en Lance Armstrong (Radio Shack) zijn slechts enkele voorbeelden van mannen die ingepakt aan de rit begonnen.
Gisternacht werd in de fabriek van Merckxfietsen in Meise nog stevig doorgewerkt om de fietsen van gele en groene trui Chavanel (Quick Step) in beide kleuren te steken. De fiets van Pineau (Quick Step), die leider is in het bergklassement, spoten ze wit en zetten er rode bollen op.
Al na 14 km was er een groepje weg: Roger Kluge (Milram), Ryder Hesjedal (Garmin), Stephen Cummings (Sky), Stéphane Augé (Cofidis), Pavel Brutt (Katusha), Pierre Rolland (Bbox Bouygues Télécom) en Imanol Erviti (Caisse d'Epargne). Ze kregen niet meer dan vier minuten.
Onderweg probeerden enkele renners van de baan op het fietspad te springen en bij zulke manoeuvres gebeuren wel eens ongelukken. Ook in deze rit. David Lelay (AG2R) was er het ergst aan toe en moest opgeven.
Bij de tweede kasseistrook, die van Hollain (1200m) nam Hesjedal afstand van zijn medevluchters. Aangezien het nog 44km ver was, hield hij na een eindje in en liet zich inlopen. Het zevental had dan twee minuten voorsprong op het peloton. In dat peloton scheerden de renners langs de haag aan de rand van de weg en daarbij werd uiteraard alweer gevallen. Wegelius (Omega Pharma-Lotto) en Cunego (Lampre) lagen naast, de Italiaan zelfs over, de haag. Op dat moment vielen er enkele breukjes in de groep.
Bij het binnenrijden van Frankrijk, 37 km voor het eind, naderde het peloton al tot op 1 minuut van de kopgroep. Saxo Bank en Cervélo bepaalden het tempo van het nerveuze peloton. De gevaarlijkste kasseistukken kwamen er aan. Op de eerste Franse kasseien hadden ze het al vlaggen. Eén van de slachtoffers: Fränk Schleck (Saxo Bank). Snel werd duidelijk dat het ernstig was. Voor de Luxemburgse kampioen hield de Tour daar op, hij keert huiswaarts met een sleutelbeenbreuk. Zijn jonge broertje Andy verging het beter. Hij was met een klein groepje losgerukt van de rest. Bij Schleck zaten ploegmaat Cancellara, wereldkampioen Evans (BMC), Noors kampioen Thor Hushovd (Cervélo) en Brits kampioen Gerraint Thomas (Sky). Voorin had Hesjedal zijn kompanen achtergelaten.
Achter het groepje Schleck bevond zich Lance Armstrong. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) zat bij de Amerikaan. Van den Broeck zou na de aankomst verklaren dat hij geen weet had dat er mannen voor hem uit reden. De Belgen deden het goed, want ook Vansummeren (Garmin) en Roelandts (Omega Pharma-Lotto) zaten in deze groep. Roelandts zou er echter uitvallen in een bocht, gelukkig zonder erg. Contador zat wat verderop, maar zou stilletjes kunnen terugkeren. Op dat moment reed Armstrong lek.
De klassementswinnaar van de dag was daardoor Andy Schleck die veel tijd goedmaakte op concurrenten Contador en Armstrong. Cancellara bleef mennen om de voorsprong uit te bouwen. Spartacus kreeg ook het geel binnen handbereik aangezien Chavanel veel tijd verloor. Hij was gehinderd bij de val van Schleck en reed twee maal lek. Jammer voor de Fransman die een hoogdag zou moeten beleven.
6 km voor de finish werd Hesjedal, de enige overgebleven vluchter, bijgehaald door het groepje Schleck. Met zes zouden ze strijden voor de etappezege. Hesjedal lanceerde een ultieme poging, maar die was hopeloos aangezien hij helemaal was leeggereden. Schleck trok dan maar de sprint aan. Hushovd was duidelijk de sterkste en nam daarmee revanche voor de punten die hij de dag daarvoor door de neus zag geboord. De Noor pakt de groene trui.
In de laatste kilometer moest Contador lossen. Ploegmaat Vinokourov perste nog alles uit zijn lijf. Merkwaardig op het eerste zicht, vol doortrekken als je kopman op enkele meters volgt, maar omdat Contador pech had in de laatste drie kilometer hopten ze dat hij de tijd aangerekend zou krijgen van het groepje waarin hij zich bevond op het moment van de pech. Dit is echter niet het geval in de officiële uitslag en Contador verliest 20" meer. Na afloop verlaarde de Spanjaard dat hij al dertig kilomter met een kapot achterwiel rondreed maar niet wilde wisselen.
Schleck maakte dus veel tijd goed op Contador en staat nu 31" voor de Spanjaard. Armstrong staat op 1'21". Van den Broeck is tiende in de stand op 1'42". Robert Gesink kwam binnen op 2'25" van de winnaar, in het algemeen klassement staat hij 43ste op 3'16". Cadel Evans had ook een vruchtbare dag achter de rug, hij is nu de eerste van de favorieten.
Gerraint Thomas neemt de witte trui van beste jongere over van Tony Martin (HTC-Columbia) die 2'25" verloor.
Fränk Schleck breekt sleutelbeen op drie plaatsen en moet de strijd staken
Voor de derde dag op rij trekt de Tour door België. De aankomst ligt echter op Frans grondgebied. Het zal een hoogdag worden voor Sylvain Chavanel (Quick Step) die zijn thuisland in het geel mag binnenrijden.
Al maanden zorgt de passage over zeven kasseistroken voor beroering. Heel wat renners hebben nog nooit een kassei van dichtbij gezien en de nervositeit onder de klassementsrijders zal groot zijn. Er is namelijk risico op lekrijden én op valpartijen. Als je ziet hoe er de voorbije dagen al aan de lopende band gevallen is, zal de angst zeker toegenomen zijn. Volgens de weersvoorspellingen zou het droog blijven.
Vroeg in de etappe wordt de renners een klimmetje van vierde categorie voorgeschoteld: de Côte de Bothey (1,4km aan 3,4% gemiddeld). Nadien volgen 13,2 km kasseien verdeeld over zeven sectoren. Op zo'n 85km voor de finish is er de eerste kasseisstrook in het Waalse Ormeignies. Ook de twee volgende stroken bevinden zich op Belgisch grondgebied. De langste is die van Hollain met 1200m lengte. Het peloton zal in Frankrijk arriveren rond half vijf. Dan is het nog 37 km tot de streep met nog vier kasseistroken voor de boeg, te beginnen met de strook van Sars-et-Rossières (2400m). Even verderop de sector van Tilloy-lez-Marchiennes (2500m). De langste strook is die van Wandignies-Hamage die 3700m lang is. Ten slotte zijn er de kasseien van Haveluy (2300m) op 10 km van de streep. Als er daar lekke banden zijn of kloven worden geslagen is het wel heel krap om terug aan te komen sluiten. Tenzij er weer gewacht wordt. Maar...
Na de aankomst van de tweede etappe waren er stemmen te horen die niet zo tevreden waren met actie van Cancellara en c . Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) zag punten aan de neus voorbij gaan voor de groene trui. Net als Thor Hushovd (Cervélo) die het naar eigen zeggen onbegrijpelijk vond dat er geen punten verdeeld werden. Rabobank-ploegleider Adri Van Houwelingen vond dat zijn renners Menchov en Gesink, aanwezig in de groep Cancellara, hadden moeten aanvallen toen favorieten als Contador (Astana), Armstrong (Radio Shack) en de Schlecks (Saxo Bank) in de achtergrond waren verzeild geraakt. Van Houwelingen vroeg zich trouwens af of het peloton ook zou wachten op iemand als Gesink. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) wees er op dat op hem niet werd gewacht toen hij voor de massale valpartij al tegen de vlakte was gegaan. In de afdaling van de Stockeu waren ook Cunego (Lampre) en groene trui Petacchi (Lampre) betrokken, zij kwamen minuten na het peloton aan in Spa. Hun achterstand werd aangerekend. Niet zo erg voor Petacchi, wel voor Cunego.
Christian Vande Velde (Garmin) die er gisteren bij lag in de afdaling komt niet meer aan de start, hij heeft twee gebroken ribben. Vorig jaar eindigde hij nog achtste in het algemeen klassement, in 2008 zelfs vierde. Vele andere renners die wel starten zullen dat zwaar gehavend doen. Farrar (Garmin) bijvoorbeeld heeft zware bloeduitstortingen. Andy Schleck (Saxo Bank) is dan weer zwaar geschaafd aan de rechterflank. McEwen (Katusha) trok gisteren naar het ziekenhuis om zich te laten behandelen aan de elleboog, hij heeft een diepe wonde. Ook Robert Gesink is geblesseerd, hij heeft een barst in de ellepijp. De Nederlander viel wel al voor de Stockeu.
Op voorhand was Cancellara de grote favoriet voor deze etappe, een miniversie van Parijs-Roubaix. Na de gebeurtenissen van gisteren is het echter mogelijk dat hij dicht bij de Schlecks zal blijven. Gisteren offerde hij voor hen zijn gele trui al op. Het is afwachten hoe de wedstrijd zich zal ontwikkelen, maar aan de geluiden na de aankomst te horen zal er vandaag wel worden gekoerst.
Massale valpartij ontlokt solidariteit in het peloton
De derde dag van deze Tour werd volledig in België afgewerkt. Om tien over twaalf was er aan het Brusselse Paleizenplein de officieuze start, de aankomst lag 201km verder in Spa. Onderweg lagen zes hellingen van vierde en derde categorie.
Een groep van acht renners zorgde voor de vlucht van de dag: Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en ploegmaat Matthew Lloyd, Quicksteppers Jérôme Pineau en Sylvain Chavanel, Rein Taaramae (Cofidis), Marcus Burghardt (BMC), Sébastien Turgot (Bbo Bouygues Télécom) en Francesco Gavazzi (Lampre). Hun voorsprong liep net niet op tot zeven minuten.
Deze tweede rit telde drie tussensprinten die telkens door Roelandts werden binnengehaald. Na de etappe zou dit hem de derde plaats in het puntenklassement opleveren. Wat de bergtrui betreft is Pineau de winnaar van de dag. Op de eerste vier klimmetjes was hij telkens eerste boven. Hij verzamelde zo voldoende punten om de volgende rit in de bollen te mogen starten.
In het peloton reed Saxo Bank, dat gele trui Cancellara in de rangen telt, zoals het hoort op kop. Maar er kwam hulp van Cervélo dat Hushovd punten wilde laten pakken voor groen.
Met nog 60km voor de boeg was er een val in het peloton. Grootste slachtoffer was Mickaël Delage (Omega Pharma-Lotto) die de Tour moest verlaten met snijwonden in het gezicht en heel wat breuken. Zijn ploegmakker Jurgen Van den Broeck ging ook tegen de grond en had na de aankomst een opgezwollen pols en wijsvinger. Afwachten of hij er veel hinder van zal ondervinden op de kasseien in de derde etappe.
Voor de beklimming van de Aisomont reed Chavanel enkele meters voor zijn metgezellen uit. Ze begonnen echter met zijn achten aan de helling. Gavazzi en Burghardt trokken ten aanval, de rest keerde terug uitgezonderd Turgot en Lloyd. Roelandts kon afstand nemen in de afdaling, hij zou later het gezelschap krijgen van Chavanel. De Fransman zou hem er afrijden op 20km van de meet.
Op de Stockeu loste Mark Cavendish (HTC-Columbia), hij zou alleszins geen punten meer nemen voor groen vandaag. De kans bestond dat een man als Hushovd verder zou uitlopen. Met Maxime Monfort (HTC-Columbia) was het duidelijk beter gesteld, hij plaatste een demarrage. Monfort zou alle vluchters inlopen op Chavanel na.
Dan brak de hel los in de spekgladde afdaling van de Stockeu. De eerste die tegen de vlakte ging was Gavazzi, de motor achter hem deed alle moeite hem te ontwijken en eindigde op de zij in de graskant. Wat daarna volgde was de ene na de andere renner die viel. Consternatie toen Andy Schleck (Team Saxo Bank) opstond en naar de linkerarm tastte. Even leek het alsof de Tour daar eindigde voor de jongste van de Schleckbroertjes, maar hij stapte toch op een fiets van een ploegmaat. Later bleek dat ook Fränk was gevallen. Alberto Contador (Astana) en Lance Armstrong (Radio Shack) bleven eveneens niet gespaard. Andere mannen die een uitschuiver maakten: Nederlands kampioen Terpstra (Milram), Petacchi (Lampre) en Vandevelde (Garmin). En naast hen nog zo vele anderen.
In een groepje met renners die recht gebleven waren zaten onder andere gele trui Cancellara, Robert Gesink (Rabobank) en witte trui Tony Martin (HTC-Columbia). Renners van Cervélo en Caisse d'Epargne wilden toch doorrijden, maar Cancellara maande hen aan de boel stil te leggen en de achtervolgers op te wachten. In een eerste groep zaten Armstrong en Contador, meer dan een minuut verder volgden de Schlecks met Voigt die tempo maakte om de kloof te dichten. De groep Contador kwam terug en de vraag was of ze op de groep met de Schlecks zouden wachten. Of was dit het moment om hen tijd te doen verliezen? Neen, de solidariteit was groot. Ongetwijfeld onder invloed van Cancellara die zijn gele trui op het spel zette voor het team.
Ondertussen was de voorsprong van Chavanel steeds groter geworden. La Machine kwam solo aan in Spa en veroverde eveneens het geel en de prijs van de strijdlust.
In de laatste kilometers zagen we Cancellara zich laten afzakken tot de wagen van de Tourdirectie en spreken met wedstrijdleider Jean-François Pescheux. Het gesprek eindigde met een ostentatieve handdruk voor de camera en fotografen. Toen de Zwitser weer voorin postvatte maakte hij duidelijk dat niemand nog moest proberen weg te rijden. Op zijn initiatief werd de wedstrijd dus geneutraliseerd voor wat het peloton betrof. Monfort liet zich inlopen in de laatste meters. McEwen en Hushovd bevonden zich op de eerste rij, er misschien toch niet gerust in dat er geen punten zouden worden gegeven voor het puntenklassement. Maxime Bouet (AG2R) versnelde toch even en bleef zo dus niet op één lijn met de anderen waarop Cancellara hem een kwade blik toewierp. Als vandaag iets duidelijk is geworden is dat Cancellara de patron is.
Na de aankomst bleek dat op Chavanel na niemand punten kreeg voor het puntenklassement. Chavanel neemt zo het groen over van Petacchi. Ritwinst, geel en groen voor Chavanel en de bollen voor Pineau: een vruchtbare dag voor QuickStep.
Nu is het afwachten of er ernstige lichamelijke schade is bij de gevallen renners en of sommigen niet meer zullen starten. Na twee hectische dagen moet het meest riskante stuk echter nog komen. Het peloton moet over de kasseien in Noord-Frankrijk. Wedden dat erveel schietgebedjes gericht worden aan de weergoden om het droog te houden?
Tijdens de tweede rit blijft het Tourcircus in België. De renners zullen van start gaan aan het Paleizenplein in Brussel om tien over twaalf. Het merendeel van de etappe wordt verreden op Waalse bodem met enkele klimmetjes uit Luik-Bastenaken-Luik op het parcours.
Adam Hansen (HTC-Columbia) die in de eerste Touretappe ten val kwam, zal niet meer vertrekken. De ploegmaat van Mark Cavendish heeft namelijk enkele breuken opgelopen. Dit is een domper voor de ploeg die Hansen zeker kon gebruiken in het treintje van de Manx Express.
Zes hellinkjes krijgt het peloton voor de wielen geschoven vandaag, waarvan de eerste opduikt na 98km: de Côte de France (4de cat.;2,2km; 6,2% gemiddeld). Ook de twee volgende hellingen behoren tot vierde categorie: de Côte de Filot (3,9km; 4,5% gemiddeld) en de Côte de Werbomont (4,5km; 3,5% gemiddeld). In de laatste 40km volgden drie klimmetjes van 3de categorie, te beginnen met de Côte d'Aisomont (4,5km, gemiddeld 5,2%). Daarna volgen nog de Col de Stockeu (3km, gemiddeld 5,9%) en de Col du Rosier (6,4km, 4% gemiddeld). De Stockeu en de Rosier zijn gekend van Luik-Bastenaken-Luik. Met Andy Schleck (Team Saxo Bank) (2009) en Alexander Vinokourov (Astana) (2010) zitten de twee meest recente winnaars van La Doyenne in het peloton. Vino won overigens ook in 2005. De kans lijkt groot dat Vinokourov zich hierdoor laat inspireren en een aanval zal plaatsen.
De top van de Rosier ligt echter op 12km van de finish, dus het is waarschijnlijk dat eventuele vluchters bijgehaald worden. Mogelijk hebben dan al enkele sprinters pur sang afgehaakt. Het lijkt een ideale aankomst voor Oscar Freire (Rabobank) die de hellingen zeker moet kunnen overleven.
Van op de Rotterdamse Erasmusbrug vertrok de eerste rit in lijn onder het toeziend oog van ontslagnemend Nederlands minister-president Jan Peter Balkenende. Voor Mathias Frank (BMC) en Manuel Cardoso (Footon Servetto), die in de proloog tegen het asfalt waren gesmakt, zat de Tour er dan al op.
Onmiddellijk na het geven van de officiële start tekende Lars Boom (Rabobank) present als eerste aanvaller van deze Tour. Twee renners pikten hun wagonnetje bij de Nederlander aan: de Belg Maarten Wynants (QuickStep) en de Spanjaard Alan Perez (Euskaltel). Achteraf verklaarde Wynants dat Boom al voor de start had gepolst om een vlucht op te zetten. Voor beiden was het immers een unieke gelegenheid om tijdens de Tour in eigen land in de kijker te rijden. De voorspong van het trio liep op tot iets boven de zeven minuten.
Over de passage in Zeeland werd al een hele tijd op voorhand gespeculeerd over eventuele waaiervorming. Geen enkele ploeg durfde echter het initiatief te nemen en het peloton reed er collectief doorheen. Wel was er enkele malen opschudding. Adam Hansen (Team HTC-Columbia), een belangrijke pion in de trein van Mark Cavendish, ging tegen de vlakte. Het zag er niet goed uit, maar Hansen stapte op de fiets en reed de etappe uit. Later in de wedstrijd zou hij zelfs kopwerk verrichten. Toch is het afwachten of hij de komende dagen niet te veel hinder zal ondervinden van de val, hij is vooral geraakt aan de linkerschouder.
Een ander voorval in Zeeland was een loslopende hond die het peloton in liep, jammer genoeg een jaarlijks fenomeen. Ivan Basso (Liquigas) en David Millar (BMC) vielen, maar buiten wat materiële schade leek het al bij al mee te vallen.
Drie tussenspurten telde de etappe van vandaag. De drie vluchters verdeelden die netjes onder elkaar: de eerste voor Boom, de volgende voor Wynants en de laatste voor Perez.
Even voor vier uur reden de drie koplopers België binnen. Meteen was duidelijk dat het publiek nog massaler naar buiten was gekomen dan bij onze noorderburen. Voor Serge Pauwels (Team Sky) volgde er dan een kippenvelmoment toen hij door zijn Edegem even voor het peloton uit mocht rijden. Wel pas nadat hij toestemming had gevraagd aan Fabian Cancellara (Team Saxo Bank) én aan Lance Armstrong (Radio Shack).
De massale publieke belangstelling en uitbundige sfeer motiveerden Wynants blijkbaar. De QuickStepper demarreerde op 31km van de streep. Op dat moment hadden de drie 40" voorsprong. Boom counterde vlotjes en Perez kon het kloofje dichten. Wat verderop probeerde Boom het tevergeefs. Nadien deed Wynants nog een poging, dit keer met iets meer succes. Bij het grijpen van Boom en Perez door het peloton trok Alexandr Pliuschin (Katuscha) ten aanval. De Moldaviër haalde snel Wynants bij die zich in het wiel van Pliuschin kon zetten en in zijn zog voorin blijven.
Met het oog op een massasprint zette Johan Vansummeren (Garmin) zich aan kop en ook HTC-Columbia zette de trein op de rails. Onder meer Maxime Monfort droeg zijn steentje bij. Zo werden Pliuschin en Wynants 8km voor de finish ingerekend. Wynants houdt de prijs van de strijdlust over aan zijn 215km lange vlucht.
Alles was in gereedheid gebracht voor een koninklijke massaspurt op de Houba de Strooperlaan tot in volle finale enkele pretendenten ten val kwamen. Mark Cavendish (Team HTC-Columbia) en Oscar Freire (Rabobank) lagen er bij. Ondertussen koersten de anderen voort en leek het alsnog een massaspurt te worden. Maar dan, alweer een val. Over de volle breedte van de weg lagen en stonden renners. Ook gele trui Cancellara. Een klein groepje was aan de chaos ontsnapt. Daarbij zaten nog enkele sprinters. Alsof het al niet hectisch genoeg was, haakte een renner van AG2R in de fiets van Tyler Farrar (Garmin) die daarmee zijn kans op de ritzege verkeken zag.
Alessandro Petacchi (Lampre) kon recht blijven en sprintte naar ritwinst voor Mark Renshaw (Team HTC-Columbia) en Thor Hushovd (Cervélo). Robbie McEwen (Katusha) werd vierde. Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) finishte als tiende.
Wie op het podium mocht kreeg een hand van koning Albert II en van Eddy Merckx, aan wie de etappe vandaag was opgedragen. De Kannibaal werd dit jaar immers 65. De Tourkaravaan passeerde zijn woonplaats Meise.
Cancellara behoudt de gele trui. Groen is voor Petacchi.
Wynants reed 215km lang in de aanval Beeld van de tweede val in de finale waar ook Cancellara bij lag
Het is zover! Vandaag trekt de Tourkaravaan door België. Rond de middag wordt in Rotterdam het startschot gegeven voor de eerste rit in lijn. Het peloton zal van Rotterdam naar Zeeland rijden en via Antwerpen België binnenkomen.
De passage in Zeeland zou wel eens voor waaiervorming kunnen zorgen, de favorieten zullen op hun hoede moeten zijn. Misschien dat een ploeg als Saxo Bank het heft in handen neemt en een kloofje tracht te slaan. Hoe dan ook, na Zeeland is het nog 150km tot de finish in Brussel, waardoor het meest waarschijnlijk is dat een omvangrijk peloton voor de etappezege zal spurten.
Naar aanleiding van de 65ste verjaardag van Eddy Merckx op 17 juni staat deze etappe in het teken van de Kanibaal. Vooraleer de renners in Brussel zijn, rijden ze door zijn woonplaats Meise.
De eindmeet van deze rit is getrokken op de Houba de Strooperlaan, waar ook Parijs-Brussel aankomt, en leent zich uitstekend voor een massasprint. Mannen als Cavendish (Team HTC-Columbia) en Hushovd (Cervélo) behoren dan tot de kanshebbers. Tyler Farrar (Garmin) is misschien wel de te kloppen man, in de proloog van gisteren eindigde de Gentse Amerikaan knap zevende. Het gevaar kan zou ook wel eens van Robbie McEwen (Katusha) kunnen komen. De Australiër liet eerder deze week weten zijn zinnen op deze etappe te hebben gezet. Minder goed nieuws kwam er gisteren van Oscar Freire (Rabobank) die blijkbaar alweer last heeft van een cyste op het zitvlak. Benieuwd of hij er veel hinder van ondervindt, want voor een Freire in topvorm moet je altijd op je hoede zijn.
Dé hamvraag is natuurlijk waar Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) uitkomt. Met het wegvallen van Tom Boonen (QuickStep) zal hij het in de spurten moeten doen voor de Belgen. Winnen is misschien te hoog gegrepen tegen de bovengenoemde kleppers, maar een mooie ereplaats zou ook al goed zijn. Vanavond weten we meer.
Om 16h15 zal in Rotterdam het startsein gegeven worden van de 97ste Tour de France. Iban Mayoz (Footon-Servetto) mag dan als eerste beginnen aan de 8,9km lange proloog. De renners vertrekken van op het Zuidplein richting Erasmusbrug. Via de Willemsbrug keren ze terug richting startplaats. De finishlijn ligt op de Zuiderparkweg. Het parcours is vlak.
Als er tegen de klok gereden wordt, zijn alle ogen gericht op olympisch kampioen én wereldkampioen tijdrijden Fabian Cancellara (Team Saxo Bank). Met een knipoog naar de commotie van de afgelopen weken verklaarde de Zwitser dat zijn motor zou opgeladen zijn tegen deze middag. Een grote concurrent voor Cancellara is Tony Martin (Team HTC-Columbia) die hem versloeg in de tijdrit van zowel de Ronde van Californië als in die van Zwitserland. De proloog kon Cancellara in Zwitserland wel op zijn naam schrijven.
Aangezien de Tour van start gaat in Nederland wordt reikhalzend uitgekeken naar de prestatie van Lars Boom (Rabobank). Vorig jaar begon de Vuelta in het Nederlandse Assen met een proloog van 4,5 km. Ook toen had Boom zijn zinnen gezet op de openingsdag in de hoop met de leiderstrui door zijn thuisland te kunnen rijden. Hij haalde het echter niet. Misschien dat hij dit jaar de gele trui kan omgorden na de proloog.
Andere kanshebbers voor proloogwinst zijn Bradley Wiggins (Team Sky) en David Millar (Garmin) die op dit parcours met weinig bochten hun hardrijderscapaciteiten kunnen uitspelen. Noors kampioen tijdrijden Edvald Boasson Hagen (Team Sky) kan vandaag zijn door blessure mislukt voorjaar helemaal afsluiten.
Alberto Contador (Astana), de topfavoriet voor deze Tour, start als laatste om 19h32. Dat is vlak na Cancellara en Armstrong (Radio Shack). De nummer twee van vorig jaar, Andy Schleck (Team Saxo Bank), begint aan zijn Tour om 19h09.
Dertien Belgen staan aan de start van deze Tour. Dit zijn ze: Dries Devenyns, Kevin De Weert, Kevin Seeldraeyers, Jurgen Van De Walle en Maarten Wynants voor QuickStep. Omega Pharma-Lotto vaardigt vier Belgen af: Mario Aerts, Francis De Greef, Jürgen Roelandts en Jurgen Van den Broeck. En dan zijn er nog vier enkelingen: Maxime Monfort (Team HTC-Columbia), Serge Pauwels (Team Sky), Stijn Vandenbergh (Katusha) en Johan Vansummeren (Garmin).
Nog voor de Tour begonnen is, ligt er al een renner uit. Xavier Florencio (Cervélo) werd door de ploegleiding naar huis gestuurd nadat hij op eigen initiatief een middel had gebruikt tegen een blessure aan het zitvlak. Dat is tegen de regels van het team, die stellen dat een renner met de ploegarts moet overleggen vooraleer een geneesmiddel in te nemen. Cervélo mag geen vervanger meer oproepen en start dus met een man minder.
Normaal zouden 198 renners aan de Tour beginnen, maar in de voormiddag werd Xavier Florencio (Cervélo) door de ploegleiding naar huis gestuurd wegens het schenden van de interne regels. Florencio kampte met een blessure aan het zitvlak en had daartegen een medicijn gebruikt dat efedrine bevat. Hij nam dat middel op eigen initiatief, dus zonder de ploegdokter te verwittigen, en dat is tegen de regels van het team. Daarom werd Florencio naar huis gestuurd en voorlopig geschorst door zijn ploeg. Cervélo moet het dus met een man minder stellen deze Tour.
Om 16h15 werd de 97ste Tour op gang geschoten in Rotterdam. Iban Mayoz (Footon-Servetto) mocht de spits afbijten en zodoende als eerste aan de 8,9km lange proloog beginnen. Na het tropische weer van de voorbije dagen was Rotterdam voor de Tourstart bedekt door een grauwe hemel en kreeg heel wat regen over zich heen. Tony Martin (Team HTC-Columbia) kon nog overwegend droog rijden en zette een tijd neer van 10'10".
Bradley Wiggins (Team Sky), favoriet voor de eindzege en tijdritspecialist, nam het zekere voor het onzekere en pakte geen risico's en finishte op meer dan 40" van Martin. Die andere Brit en tijdrijder David Millar (Garmin) ging wel voluit door en zou in de eindstand derde staan. Opvallend was het pak van Millar dat extra stof bevatte vooraan de schouders. Een ander nieuwigheidje was de helm van de jongens van Team Sky, die met een afgeronde tijdrithelm reden in plaats van de gekende gepunte helm.
Tegen half acht had niemand de tijd van Martin kunnen kloppen, maar als voorlaatste moest Fabian Cancellara (Team Saxo Bank) nog aan zijn proloog beginnen. Spartacus knalde over het Rotterdamse parcours en ging 10" onder de tijd van Martin. In tegenstelling tot de opschudding van de laatste weken over de zeges van Cancellara in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zal er dit keer geen discussie mogelijk zijn over het feit of hij al dan niet met een motortje in de fiets heeft gereden. De fiets van Cancellara werd immers gescand. Door zijn zege mag de Zwitser tijdens de eerste rit in het geel van Rotterdam naar Brussel rijden. In 2004, 2007 en 2009 was Cancellara ook al de beste op de opneningsdag. Veelbelovend is dat hij in 2007 in het geel op majestueuze wijze de rit naar Compiègne won, de startplaats van Parijs-Roubaix. Dinsdag, tijdens de derde etappe, zal het peloton namelijk ook moeten dokkeren over een deel van de kasseien van de Hel van het Noorden.
Wat de favorieten voor de eindzege betreft, was Lance Armstrong (Radio Shack) de beste met een vierde plaats. Alberto Contador (Astana) moest vijf luttele secondjes prijsgeven op de Amerikaan. Andy Schleck (Radio Shack) stelde teleur met een 122ste plaats op 1'09" van Cancellara. Tijdrijden blijft duidelijk de zwakke plek van de Luxemburger. Gelukkig voor hem volgt er hierna slechts één tijdrit, op de voorlaatste dag.
Beste Belg vandaag was Maxime Monfort (Team HTC-Columbia). De Waal was 41" trager dan Cancellara en strandde op de 29ste plaats. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) verloor 49".
Op donderdag 29 april behaalde Mark Cavendish (Team Columbia) zijn tweede seizoenszege door de tweede rit in de Ronde van Romandië te winnen. De dag nadien sierde hij de sportbijlagen van de kranten met een nogal ongewoon en obsceen zegegebaar. Daarop volgden excuses en een terugtrekking uit Romandië. Het was niet de eerste keer dit seizoen dat de Brit deining veroorzaakte. Hier volgt een blik op de nog prille maar reeds zeer succesvolle carrière van Cavendish en hoe hij omgaat met de roem.
Nobele onbekende
In 2007 startte de 4de etappe van de Eneco Tour in Maldegem. De talrijk opgekomen toeschouwers, waaronder ikzelf, zag een voor het grote publiek nog onbekende Brit als laatste de startlijst tekenen en vlak voor het startschot aansluiten bij de andere renners: Mark Cavendish. Weinigen die toen beseften dat daar een écht toptalent passeerde. Een jongen van het Britse eiland Man die nu door verschillende volgers van de wielerwereld als de beste sprinter ooit wordt aanzien.
In 2008 kon Cavendish onder begeleiding van een goed gerodeerde trein van Team High Road vier ritzeges meekapen in de Tour de France, ook nog toen hij door een val zwaar gehavend was. Toen werd duidelijk dat met de Brit een rasechte spurter was opgestaan, bijgenaamd The Manx Express.
2009
Bij aanvang van het seizoen 2009 waren er allerlei speculaties over de mindere vorm van Cavendish, hij zou in de voorbereidingswedstrijden en in de Tirreno-Adriatico al hebben moeten lossen bij de kleinste molshoop. Er ontspon zich toen ook een woordelijk duel tussen Tom Boonen (QuickStep) en Mark Cavendish. Die laatste hield voet bij stuk dat hij klaar was om Milaan-San Remo te winnen, wat bij velen op hoongelach werd onthaald. Maar ja hoor, de rappe Brit speelde het klaar. Hij remonteerde de aarzelende Heinrich Haussler op de Via Roma. Met deze verbluffende klassieke winst overtuigde Cavendish nu ook de laatste criticasters, met inbegrip van Tom Boonen.
Tijdens de Tour de France ging de 24-jarige Brit voluit voor de groene trui. Hij zat op koers tot hij in de 14de etappe werd gedeclasseerd wegens onfair spurten waarbij de Noor Thor Hushovd, zijn grootste concurrent voor groen, zou zijn gehinderd. Naar mijn mening echter was er niets aan de hand, in elk geval zijn er al renners met de overwinning aan de haal gegaan die een veel minder correcte spurt hebben gereden. Kijk maar naar een ex-ploegmaat van Cavendish bij Team Columbia: Edvald Boasson Hagen (Sky) in de 7de rit van de Tirreno dit jaar.
Maar goed, groen zat er door de declassering niet meer in voor Cavendish in de Tour 2009. De teleurstelling kon hij echter omzetten in een formidable orgelpunt in de slotetappe met aankomst op de Champs-Elysées. Ploegmaat Mark Renshaw nam Cavendish in z'n kielzog vlak voor het ingaan van de laatste rechte lijn. Het tweetal sloeg een kloof waar niemand over zou raken. Cavendish haalde zo een 6de ritzege in de Tour 2009 binnen. Meteen maakte hij ook nog een keer duidelijk dat winnen niet enkel mogelijk is met een perfect opgezet treintje voor zich, maar dat hij op eigen kracht de rest los uit het wiel spurt.
Het einde van het seizoen 2009 verliep in mineur, Cavendish' goede vriend Jonathan Bellis lag in coma na een ongeval en Cavendish wilde zoveel mogelijk bij hem zijn en gaf dit op als reden om niet naar het WK in Mendrisio af te zakken.
Omgaan met de roem
Tot vorig jaar leek Cavendish goed te kunnen omgaan met de roem. Twee seizoenen op rij draaide hij al mee aan de top en er was nog geen sprake geweest van echte uitspattingen, op de aankoop van een sportauto na misschien. In tegenstelling tot vele anderen bleef Toscane zijn uitvalsbasis en trok hij niet naar het belastingparadijs Monaco.
Afgelopen winter zou echter een kantelpunt kunnen zijn. Normaal gezien zou Cavendish op het eind van het seizoen trouwen met z'n jeugdliefde Melissa, maar de relatie liep ten einde. De Brit verloor zijn hart aan een exotische schone: Fiorella Migliore, een Italiaanse van Paraguayaanse afkomst met een Miss-verleden. Met haar trok Cavendish naar Paraguay en besliste daar zijn tanden te laten rechtzetten, een schoonheidsingreep dus. Nu hij er op terugkijkt geeft hij toe ijdel te zijn geweest. De ingreep bleef niet zonder gevolg, Cav kreeg een abces waardoor hij veel trainingstijd verloor vanwege de pijn.
V-gebaar
Een beetje dikker dan voorheen én met blokjes verscheen hij dit seizoen aan de start. Onmiddellijk rezen er vragen bij zijn fysieke paraatheid. En inderdaad, zijn start was matig. Zo was hij in Milaan-San Remo ver verwijderd van een tweede overwinning op rij. Wel had hij tijd om uit te halen naar zijn ploegmaat André Greipel en te verklaren dat ze nooit nog samen in een wedstrijd zullen starten. In de krant The Sunday Times zei Cavendish dat hij die uitspraak deed toen hij een dipje had. Hij gaf ook toe dat de roem hem had veranderd.
Cavendish bleef niet gespaard van kritiek en liet zijn ongenoegen daarover blijken na zijn tweede overwinning van dit seizoen in de 2de rit in lijn van de Ronde van Romandië. Toen hij de finishlijn overschreed stak hij niet zijn beide armen in de lucht of hanteerde hij een ander klassiek zegegebaar, maar maakte hij een V-gebaar. Origineel dat wel, maar veel minder onschuldig dan de pijl en boog van Juan Antonio Flecha (Sky) of het in de mond steken van een fopspeen dat traditie is geworden bij kersverse vaders. Het V-gebaar stond niet voor Victory aangezien de handpalm gericht was naar zijn gezicht. Dit is een obsceen gebaar en een grove belediging in Engeland.
Een dag later excuseerde Cavendish zich, ook naar de onschuldige kindertjes toe die de koers zouden hebben gevolgd. De organisatie van de Ronde van Romandië legde hem een boete op van 6000 Zwitserse frank ofwel 4180 euro. Voor de ploegleiding van Team Columbia was dat blijkbaar niet genoeg, want die zette zijn renner uit de wedstrijd. Op zich vind ik dit een overdreven reactie, maar het toont wel aan dat de ploegleiding zich bekommert om Cavendish en hem niet zomaar alles wil toegeven ondanks zijn status. Het is nu te hopen dat Cavendish zelf ook met beide voetjes op de grond terukeert.
